Η Δύση διαφωνεί σχετικά με τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης της Ρωσίας και τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ από την Κροατία μέχρι την Τουρκία έχουν κεντρικό ρόλο σε αυτές τις συζητήσεις. Κάποιοι στην περιοχή έχουν εκφράσει ισχυρές και αντικρουόμενες απόψεις.
CONTINUE READING
Δεκάδες ουκρανικοί πύραυλοι Smerch στην Μαριούπολη βάζουν σε κίνδυνο τους Έλληνες-Σχέδιο Β από Ρωσία σε Συρία-Α.Μεσόγειο
Το ΝΑΤΟ είναι διχασμένο ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της Ρωσίας στην κλιμακούμενη κρίση για την Ουκρανία. «Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο τάσσονται υπέρ της αποτροπής και της σκληρής γραμμής, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία δίνουν έμφαση στον διάλογο και μια τρίτη ομάδα, συμπεριλαμβανομένων της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας, θέλει να μείνει μακριά από τη σύγκρουση και οποιαδήποτε ανάπτυξη στρατευμάτων», λέει ο Stefan Meister. , εμπειρογνώμονας για τη Ρωσία και την ανατολική Ευρώπη στο Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (DGAP).
Είπε στη DW ότι, ενώ η Γερμανία είναι συνήθως ο μέτριος κρίκος μεταξύ αυτών των ομάδων, αυτός ο σύνδεσμος λείπει επί του παρόντος λόγω της αδύναμης ηγεσίας.
Προειδοποιεί επιπλέον ότι το ΝΑΤΟ έχει ήδη αποδυναμωθεί από τον λαϊκισμό, τον Τραμπ και το Brexit. «Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί αυτό για να διαπραγματευτεί μια νέα τάξη ασφαλείας στην Ευρώπη χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες», εξηγεί. Και σε αυτήν την κατάσταση, οι χώρες του ΝΑΤΟ της νοτιοανατολικής Ευρώπης έχουν να παίξουν έναν ασυνήθιστα σημαντικό ρόλο.
Κροατία: «Αν κλιμακωθεί, υποχωρήστε»;
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες έντονες και αντικρουόμενες φωνές που ακούγονται στην περιοχή. Στα τέλη Ιανουαρίου, ο πρόεδρος της Κροατίας, Zoran Milanovic, προκάλεσε σύγχυση τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, όταν δήλωσε ότι, σε περίπτωση σύγκρουσης στην Ουκρανία, η χώρα του θα υποχωρούσε.
Μιλώντας στην πρωτεύουσα της Κροατίας, Ζάγκρεμπ, ο Μιλάνοβιτς είπε: "Εάν πρόκειται για κλιμάκωση, θα αποσυρθούμε, μέχρι τον τελευταίο Κροάτη στρατιώτη". Δεν διευκρίνισε, ωστόσο, τι ακριβώς εννοούσε. Δεν υπάρχουν Κροάτες στρατιώτες σταθμευμένοι στην Ουκρανία.
Η κυβέρνηση της Κροατίας ,μέλος τόσο της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ ,εξέδωσε αμέσως μια αντιφατική δήλωση. "Ο πρόεδρος δεν μιλά για την Κροατία, αλλά για τον εαυτό του", δήλωσε ο Κροάτης υπουργός Εξωτερικών, Γκόρνταν Γκρλίτς Ράντμαν. «Είμαστε και παραμένουμε πιστό μέλος του ΝΑΤΟ».
Το πιο περίεργο με την απειλή του Κροάτη προέδρου είναι ότι κανείς, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ουκρανία, είχε ζητήσει τη συμμετοχή του κροατικού στρατού.
"Οι δηλώσεις του Μιλάνοβιτς εξυπηρετούν εγχώριους πολιτικούς σκοπούς. Πρέπει να αποδωθούν στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης κόντρας του με τον Πρωθυπουργό Αντρέι Πλένκοβιτς", εξήγησε ο Φίλιπ Μιλάσιτς από το Ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ στη Βιέννη, σε συνέντευξή του στη DW.
"Τον τελευταίο καιρό, ο πρόεδρος φαίνεται να παίζει το χαρτί του εθνικισμού. Έχει αποκαλέσει τον Μίλοραντ Ντόντικ, τον Σερβοβόσνιο ηγέτη, "εταίρο" και θέλει να παρηγορήσει τους Κροάτες εθνικιστές, που ονειρεύονται να επανασχεδιάσουν τα σύνορα στη Βοσνία, με τη ρωσική υποστήριξη ."
Βουλγαρία: Η ιστορία ως «λομπίστες» για τη Ρωσία
Σε μια εμφάνιση στη βουλγαρική τηλεόραση BTV την 1η Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσίδα πρέσβης Ελεονόρα Μιτροφάνοβα κατέστησε πολύ σαφές τι απαιτεί η Ρωσία από το ΝΑΤΟ, δηλαδή να αποσυρθεί πίσω από τα σύνορα των κρατών που ήταν μέλη του οργανισμού το 1997. Αυτό θα απαιτούσε από το ΝΑΤΟ να να αποσύρει όλα τα στρατεύματά της από χώρες όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία και να κλείσει τις βάσεις της εκεί. Η Mitrofanova είπε ότι αυτές οι χώρες θα μπορούσαν να παραμείνουν επίσημα μέλη του ΝΑΤΟ αλλά μόνο τυπικά.
Ο υπουργός Άμυνας της Βουλγαρίας, Στέφαν Γιάνεφ, φαίνεται να αισθάνεται άνετα με την ιδέα. Τον Δεκέμβριο του 2021 δέχθηκε δημόσια επίπληξη από τον πρωθυπουργό Kiril Petkov, αφού στο Facebook έκανε μνεία κατά της αναδιάταξης των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στη Βουλγαρία.
Σε μια κοινοβουλευτική ακρόαση τον επόμενο μήνα, ο Γιάνεφ δήλωσε στη συνέχεια: "Πρέπει να σταματήσουμε να διαβάζουμε τον ξένο Τύπο και να κάνουμε εικασίες. Πρέπει να είμαστε βουλγαρόφιλοι και να σκεφτόμαστε με βάση τα βουλγαρικά εθνικά συμφέροντα".
Υπάρχει ένα εσωτερικό πολιτικό υπόβαθρο για την έμφαση στα «εθνικά συμφέροντα» και στη Βουλγαρία. Τον Δεκέμβριο του 2021, το εθνικιστικό κόμμα Αναγέννηση μπήκε στο κοινοβούλιο και από τότε ασκεί πιέσεις στην κυβέρνηση. Η πρέσβης Eleonora Mitrofanova γνωρίζει καλά τις παραδοσιακά φιλορωσικές συμπάθειες των Βούλγαρων εθνικιστών. «Η Ρωσία έχει επιρροή στη Βουλγαρία με βάση την κοινή μας ιστορία», λέει. «Αυτός είναι ο πιο σημαντικός λομπίστες, ο πιο σημαντικός παράγοντας επιρροής στις σχέσεις μας».
Ρουμανία: 60% έγκριση
Η κατάσταση στη Ρουμανία είναι πολύ διαφορετική. Μαζί με τη Γερμανία και την Πολωνία, είναι μια από τις χώρες στις οποίες έχουν ήδη αναπτυχθεί επιπλέον στρατεύματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων INSCOP Research, από όλες τις χώρες της περιοχής, η Ρουμανία είναι αυτή όπου το ΝΑΤΟ απολαμβάνει το υψηλότερο επίπεδο εμπιστοσύνης μεταξύ του πληθυσμού.
"Τα πρόσθετα στρατεύματα του ΝΑΤΟ δεν είναι απλώς ευπρόσδεκτα, είναι επίσης ένα πολιτικό πλεονέκτημα για την κυβέρνηση", δήλωσε στη DW ο Σορίν Ιονίτα, πολιτικός επιστήμονας στο τανκ σκέψης Expert Group στο Βουκουρέστι. «Ούτε οι εθνικιστές δεν τολμούν να μιλήσουν εναντίον του».
Ουγγαρία: "Η ειδική σχέση¨" με τον Πούτιν
Η Ουγγαρία βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ, καθώς, όπως η Ρουμανία, μοιράζεται σύνορα με την Ουκρανία. Ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν διατηρεί εδώ και χρόνια μια «ειδική σχέση» με τη Ρωσία. Ο δημόσιος θαυμασμός του για τον Πρόεδρο Πούτιν και η απόρριψη των κυρώσεων κατά του καθεστώτος του, του χάρισε το παρατσούκλι «ο πιτσέρης του Πούτιν».
Πριν από λίγες μέρες, στις αρχές Φεβρουαρίου του 2022, ο Όρμπαν ταξίδεψε στη Μόσχα σε αυτό που αποκάλεσε «ειρηνευτική αποστολή». Ωστόσο, τα κύρια ζητήματα που συζητήθηκαν ήταν στην πραγματικότητα οι προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου, το οποίο αγοράζει η Ουγγαρία σε πολύ χαμηλότερη αξία αγοράς, και η ρωσική συμμετοχή στην επέκταση του πυρηνικού σταθμού του Paks. Κατά συνέπεια, η Βουδαπέστη αποφεύγει οποιαδήποτε συζήτηση για την περαιτέρω εμπλοκή της Ουγγαρίας στις δραστηριότητες του ΝΑΤΟ.
Τουρκία: Μια «περίπλοκη σχέση εξισορρόπησης»
Η Τουρκία είναι ένα στρατηγικά σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ που έχει επίσης μια ιδιαίτερα περίπλοκη σχέση με τη Ρωσία. Ο Πούτιν και ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνεργάζονται στον συριακό εμφύλιο πόλεμο, αλλά στη Λιβύη υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες. Ο Ερντογάν πρώτα σνόμπαρε τους εταίρους του στο ΝΑΤΟ αγοράζοντας ρωσικούς πυραύλους αεράμυνας S-400 και στη συνέχεια η Άγκυρα προμήθευσε την Ουκρανία με στρατιωτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Όπως η Γερμανία, η Ουγγαρία και η Βουλγαρία, η Τουρκία εξαρτάται επίσης από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο.
Είναι μια λεπτή πράξη εξισορρόπησης για την Άγκυρα», λέει η Asli Aydintasbas του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. «Ο Ερντογάν έχει ειδική σχέση με την Ουκρανία και θα στηρίξει τόσο αυτήν όσο και το ΝΑΤΟ. Από την άλλη, δεν πρέπει να θυμώσει τόσο πολύ τον Πούτιν ώστε να κλείσει το γκάζι ή να ζητήσει εκδίκηση στη Συρία».
Δυτικά Βαλκάνια: Ο Πούτιν και οι εθνικιστικές ελίτ
«Ο Πούτιν ξέρει ακριβώς τι θέλει στην ανατολική Ευρώπη σε αντίθεση με τη Δύση», σχολιάζει στην εφημερίδα Guardian ο Βρετανός ειδικός στην ανατολική Ευρώπη Timothy Garton Ash. «Θέλει να αποκαταστήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την αυτοκρατορία, το καθεστώς της μεγάλης δύναμης και τη σφαίρα επιρροής που έχασε τόσο δραματικά η Ρωσία πριν από 30 χρόνια, με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης».
Στη νοτιοανατολική Ευρώπη, το Κρεμλίνο στοχεύει να το πετύχει αυτό μέσω του φθηνού αερίου και του εθνικισμού.
Ο Filip Milacic του Ιδρύματος Friedrich Ebert προσθέτει: «Η Ρωσία προσφέρει επίσης στις εθνικιστικές ελίτ στα δυτικά Βαλκάνια κάτι που η Δύση δεν προσφέρει και δεν πρέπει να προσφέρει.Την υπόσχεση για επαναχάραξη των συνόρων στην περιοχή».
Επίλογος
Παρά τα παραπάνω εκτίμησή μας είναι ότι, το φθηνό αέριο, ο εθνικισμός και η διαφωνία δεν θα είναι αρκετά για να διχάσουν το ΝΑΤΟ σε περίπτωση σύγκρουσης.
Αυτή τη στιγμή, ως ηγετική δύναμη, οι ΗΠΑ μπορούν να επιβληθούν.
Όπλα ,πυρομαχικά και στρατιώτες αποστέλλονται στην Ευρώπη, τα στρατεύματα ενισχύονται και αγοράζεται χρόνος για καλύτερη προετοιμασία έναντι της Ρωσίας
