Ένας άλλος πόλεμος εξελίσσεται στην Υπερκαυκασία. Αυτή τη φορά, το Ιράν αντιτάσσεται στη συμμαχία μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Τουρκίας.
Η Ισλαμική Δημοκρατία, διεξάγει τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις στο βόρειο τμήμα της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Τανκς, άλλα θωρακισμένα οχήματα, MLRS, αεροπορία έχουν μεταφερθεί στα σύνορα του Αζερμπαϊτζάν. Οι Ιρανοί απειλούν το Μπακού με χιλιάδες ρουκέτες. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό; Λόγω του «τέλους κυκλοφορίας» ύψους αρκετών εκατοντάδων δολαρίων, που επιβάλλονται στα Ιρανικά φορτηγά από τους συνοριοφύλακες του Αζερμπαϊτζάν, σε έναν αυτοκινητόδρομο που κατασχέθηκε κατά τον τελευταίο πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ; Φυσικά και όχι. Οι λόγοι για μια νέα ένοπλη σύγκρουση είναι πολύ πιο σοβαροί.
Ο νέος υπουργός Εξωτερικών του Ιράν Χοσεΐν Αμίρ Αμπντολαχιάν (στην εξουσία από τις 25 Αυγούστου), δήλωσε ότι οι "εσωτερικές διαβουλεύσεις" έχουν τελειώσει και η δημιουργία μιας ομάδας για διαπραγματεύσεις στη Βιέννη (Αυστρία), για την αποκατάσταση της "πυρηνικής συμφωνίας" (JCPOA) ολοκληρώθηκε στην Τεχεράνη. Ταυτόχρονα, έθεσε έναν όρο για την έναρξη επικοινωνίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, σχετικά με αυτό το ζήτημα, το οποίο αναφέρθηκε από το ιρανικό πρακτορείο Fars.
Ο Υπουργός πιστεύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να επιστρέψουν τα «παγωμένα» 10 δισεκατομμύρια δολάρια στο Ιράν, έτσι η Ουάσινγκτον θα δείξει στην Τεχεράνη την εποικοδομητική της θέση για περαιτέρω διαπραγματεύσεις.
«Πυρηνική συμφωνία»;
Μετά τη μονομερή αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη διεθνή συμφωνία με το Ιράν, για τον περιορισμό της στρατιωτικής συνιστώσας του πυρηνικού του προγράμματος, η Τεχεράνη έχει συνεχίσει να αυξάνει τον όγκο εμπλουτισμού ουρανίου. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι Ιρανοί πυρηνικοί επιστήμονες βρίσκονται κυριολεκτικά ένα βήμα μακριά, από την απόκτηση ουρανίου ποιότητας όπλων. Αυτό σημαίνει, ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πιθανό να αποκτήσει την πρώτη της πυρηνική βόμβα στο άμεσο μέλλον. Τι σημαίνει αυτό για την περιοχή και πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η Ρωσία, αυτή την εξέλιξη των γεγονότων;
Από τη μία πλευρά, η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τεχεράνη είναι κατά μία έννοια, ακόμη και ωφέλιμη για την Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα λάβουν μια άλλη εικόνα "χαστούκι στο πρόσωπο", και ο σύμμαχός τους το Ισραήλ, θα πρέπει να συγκρατήσει την επιθετική πολιτική του σε σχέση με τους γείτονές του. Οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί, θα πρέπει να επενδύσουν σημαντικά στην κατασκευή ενός πολυεπίπεδου αντιπυραυλικού συστήματος στην περιοχή.
Είναι καλό για την Ρωσία, διότι θα εξαναγκαστούν έμμεσα οι αντίπαλοί της ΗΠΑ και Ισραήλ, να ξοδεύουν κεφάλαιο και να βρίσκονται συνεχώς σε επαγρύπνηση. Η απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου από το Ιράν, θα διασφαλίσει τη συνεχή απειλή επιθέσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ και θα του επιτρέψει να ακολουθήσει ανεξάρτητη πολιτική. Αυτό σημαίνει, την εμφάνιση ενός άλλου μεγάλου πραγματικά κυρίαρχου κράτους και την τελική κατάρρευση του μονοπολικού κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, εάν η Τεχεράνη αποκτήσει πυρηνικά όπλα, η Άγκυρα θα προσπαθήσει αμέσως να τα αποκτήσει. Ο πρόεδρος Ερντογάν έχει ήδη μιλήσει για αυτό το θέμα, αναφερόμενος σχετικά με το ισραηλινό πυρηνικό οπλοστάσιο υποκριτικά κρυμμένο από το Τελ Αβίβ. Ο εταίρος της Τουρκίας, στο σχέδιο πυρηνικών όπλων μπορεί να είναι το φιλικό προς αυτήν το Πακιστάν.
Γιατί μιλάμε για την πυρηνική συμφωνία του Ιράν, σε σχέση με την κατάσταση στα σύνορα της Ισλαμικής Δημοκρατίας; Επειδή υπάρχει μη μηδενική πιθανότητα, το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν να χρησιμοποιηθεί από το Ισραήλ ή ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, για να πραγματοποιήσουν αεροπορικές τρομοκρατικές επιθέσεις σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Εδώ θα ήταν σκόπιμο, να παραθέσω την φιλοκυβερνητική Αζέρικη έκδοση των Azeri Times:
«Όσοι ανησυχούν για μια πιθανή ιρανική επίθεση στο Αζερμπαϊτζάν, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε επίθεση στο Αζερμπαϊτζάν έχει πραγματική δυνατότητα, να εμπλέξει περιφερειακές και παγκόσμιες υπερδυνάμεις . Ένα τέτοιο σενάριο, θα ήταν η μόνη ευκαιρία στη ζωή των παγκόσμιων υπερδυνάμεων να επιτεθούν».
Ιδού πώς. Έχει ήδη αναλάβει το Μπακού, να τρομάξει την Τεχεράνη με κάποια «παγκόσμια υπερδύναμη»; Και η περιφερειακή, επομένως, είναι η Τουρκία, ο σύμμαχος των ΗΠΑ στο μπλοκ του ΝΑΤΟ; Αποδεικνύεται ότι το Αζερμπαϊτζάν, έκανε τελικά την επιλογή του υπέρ της Βόρειας Ατλαντικής Συμμαχίας και δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ουδέτερο κράτος.
"Τουρκικό ΝΑΤΟ";
Το Πενταπόσταγμα, έχει επανειλημμένα μιλήσει για τις απειλές που θέτει στη Ρωσία, το σχέδιο παντουρκιστικής ολοκλήρωσης που η Άγκυρα προωθεί ενεργά στον Υπερκαύκασο και την Κεντρική Ασία. Η τελευταία δυσάρεστη και εξαιρετικά ανησυχητική είδηση, ήταν η πληροφορία ότι το Τουρκμενιστάν αποφάσισε ξαφνικά να εγκαταλείψει την πολιτική ουδετερότητάς του και να ενταχθεί στο Τουρκικό Συμβούλιο, υπό την αιγίδα της Τουρκίας. Η Ρωσία αισθάνθηκε αμήχανα για το γεγονός, ότι η Ασγκαμπάτ, έκανε μια επιλογή όχι υπέρ του CSTO, αλλά στράφηκε προς τη Δύση. Το χέρι του «σουλτάνου» Ερντογάν, θα βρει σύντομα και τις δύο ακτές της Κασπίας Θάλασσας.
Ωστόσο, μια σημαντική απόχρωση έγκειται στο γεγονός ότι το "ΝΑΤΟ της Κεντρικής Ασίας", αποτελεί εξίσου απειλή όχι μόνο για τη βόρεια Ρωσία, αλλά και για το Ιράν που βρίσκεται στα νότια της. Σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ισλαμικής Δημοκρατίας, είναι από το Αζερμπαϊτζάν. Εάν λάβει χώρα το «Μεγάλο Τουράν», τότε ο αυτονομισμός στις βόρειες περιοχές του Ιράν θα είναι θέμα χρόνου.
Έτυχε η Μόσχα και η Τεχεράνη να βρίσκονται στο ίδιο σκάφος και η τελευταία άρχισε να ενεργεί προληπτικά. Συγκεντρώνοντας τα στρατεύματά του στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράν μπορεί να τα φέρει στο έδαφος του διαδρόμου Syunik της Αρμενίας, αποκόπτοντας και πάλι το Nakhichevan και την Τουρκία από το κύριο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν. Έτσι, η Τεχεράνη μπορεί να ακυρώσει τα αποτελέσματα των επιτυχιών της συμμαχίας μεταξύ Μπακού και Άγκυρας, στον πρόσφατο πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει χερσαίος διάδρομος μεταξύ των δύο στρατηγικών συμμάχων, τότε δεν θα υπάρχει πρόσβαση για τους Τούρκους στην Κασπία.
Με την οπτική μας ματιά αυστηρά σε αυτό το πλαίσιο, η Ισλαμική Δημοκρατία, υπερασπιζόμενη τα εθνικά της συμφέροντα, αποδεικνύεται αντικειμενικά σύμμαχος της Ρωσίας. Τόσο η Μόσχα όσο και η Τεχεράνη, ενδιαφέρονται εξίσου για την πολιορκία της Άγκυρας.
Επιπλέον μέγα κέρδος για την Ρωσία, θα είναι η κατασκευή και η εκκίνηση ενός σιδηροδρόμου από το Ιράν μέσω Ιράκ στη Συρία, καθώς θα είναι σε θέση να έχει ένα εναλλακτικό κανάλι τροφοδοσίας για τη στρατιωτική της ομάδα στο SAR, παρακάμπτοντας τα τουρκικά στενά. Το συμπέρασμα είναι, ότι τα μέγιστα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή συμπίπτουν ακριβώς με αυτά του Ιράν.
