Για να καταλάβουμε γιατί ο Τούρκος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσβάλει τη Μόσχα δηλώνοντας ότι η Κριμαία είναι Ουκρανική λίγο πριν από τη συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, πρέπει να καταλάβουμε την εμμονή του με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
«Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να διατηρηθεί η εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του εδάφους της Κριμαίας, του οποίου την προσάρτηση δεν αναγνωρίζουμε», είπε ο Ερντογάν στους παγκόσμιους ηγέτες που συγκεντρώθηκαν στη Νέα Υόρκη στην 76η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (UNGA) την Τρίτη.
Επίσης ο Τούρκος Πρόεδρος ζήτησε επίσης να καταβληθούν περισσότερες προσπάθειες «στο θέμα της προστασίας των δικαιωμάτων των Τατάρων της Κριμαίας».
Αργότερα την ίδια μέρα, συναντήθηκε με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και δέχτηκε την πρόσκληση για επίσκεψη στο Κίεβο.
Ο Ερντογάν είπε κάτι παρόμοιο και πέρυσι. Ωστόσο, οι φετινές παρατηρήσεις του στην UNGA έρχονται μόλις μια εβδομάδα πριν συναντηθεί με τον Πούτιν στο Σότσι.
Η σύνοδος κορυφής, όπως φέρεται να είπε, θα έχει «μεγάλη σημασία» και θα καταλήξει σε «μια σημαντική απόφαση για τις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας».
Η θέση του Τούρκου ηγέτη για την Κριμαία αντικατοπτρίζει τη θέση του Κιέβου και του ΝΑΤΟ, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η περιοχή «προσαρτήθηκε» παράνομα από τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2014.
Η Μόσχα υποστηρίζει ότι οι Κριμαίοι ψήφισαν ελεύθερα και συντριπτικά σε δημοψήφισμα για απόσχιση από την Ουκρανία
Οι αντιφάσεις Ερντογάν για Κριμαία και Κύπρο
Το θέμα είναι ότι η Τουρκία δεν έχει κανένα ηθικό έρεισμα για να στηρίξει τα λεγόμενα του Προέδρου της, αφού αυτός φάσκει και αντιφάσκει, και εξηγούμε
Ταυτόχρονα σχεδόν με την άρνηση αναγνώρισης της «προσάρτησης» της Κριμαίας από τη Ρωσία, ο Ερντογάν κάλεσε την UNGA να αναγνωρίσει την «Τουρκική Δημοκρατία» της Βόρειας Κύπρου, ένα έδαφος που η Άγκυρα έχει καταλάβει από το 1974, έχοντας εισβάλει παράνομα
Πιο πρόσφατα, η Τουρκία εισέβαλε κυριολεκτικά στη Συρία και το Ιράκ, καταλαμβάνοντας εδάφη στα βόρεια και των δύο χωρών, δήθεν για να πολεμήσει τους Κούρδους «τρομοκράτες» - δηλαδή πολιτοφυλακές που οπλίστηκαν από τις ΗΠΑ για να πολεμήσουν το Ισλαμικό Κράτος του ISIS.
Επομένως, ο Ερντογάν δεν θα μπορέσει ποτέ να δώσει μαθήματα και σε κανέναν αναφορικά με τον σεβασμό της «εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας» των κρατών
Ο μόνος λόγος που το κάνει είναι η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας. Από τη μία πλευρά, ο Ερντογάν είναι βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ, αλλά από την άλλη, αρνήθηκε στους Αμερικανούς τη χρήση βασικών βάσεων, αποκλείστηκε από το πρόγραμμα F-35 για αγορά ρωσικών πυραύλων αεράμυνας και εκνεύρισε τη Γαλλία παρεμβαίνοντας στη Συρία και τη Λιβύη.
Η Άγκυρα παίζει επίσης παιχνίδια με τη Ρωσία, επιτυγχάνει συμφωνίες για πυραύλους S-400 και αγωγούς φυσικού αερίου από τη μία και στη συνέχεια καταρρίπτει ρωσικά αεροσκάφη στη βόρεια Συρία, ενώ βοηθάει τους τζιχατζιστές την επόμενη.
Μόλις πέρυσι, η Άγκυρα ανέλαβε την ευθύνη για τον οπλισμό και την εκπαίδευση του στρατού του Αζερμπαϊτζάν, αφού πέτυχε μια συντριπτική ήττα στους Αρμένιους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Από τη Λιβύη ως τη Συρία και από την Κύπρο στο Αζερμπαϊτζάν, ο Ερντογάν φαίνεται να τοποθετείται ως νέος Σουλτάνος και η Τουρκία ως η δεύτερη έλευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κυβέρνησε αυτά τα εδάφη κατά καιρούς στην μακραίωνη ιστορία της.
Παράλληλα ο Ερντογάν έγινε πιο θρασύς με αυτές τις εξωτερικές περιπέτειες, ενώ το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 του επέτρεψε να καθαρίσει τον τουρκικό στρατό, παραδοσιακά το προπύργιο του κεμαλισμού, ενάντια στην ισλαμιστική αναβίωση και την «νεο-οθωμανική» πολιτική του
Η περιγραφή Νταβούτογλου της τουρκικής σφαίρας επιρροής
Το 2009, ο υπουργός Εξωτερικών του, Αχμέτ Νταβούτογλου, περιέγραψε περίφημα τη σφαίρα επιρροής της Άγκυρας στα Βαλκάνια, βασισμένη στο οθωμανικό παρελθόν.
Οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας, των οποίων η πολιτική ηγεσία δεν ξεπέρασε ποτέ την οθωμανική απόσυρση το 1878, έχουν επευφημήσει αυτήν την προσέγγιση. Πιο πρόσφατα, ο Τούρκος πρόεδρος ήταν επίτιμος καλεσμένος στο γάμο της κόρης του Προέδρου Μπακίρ Ιζετμπέγκοβιτς με έναν «σεβαστό Γερμανό επιχειρηματία».
Ο πατέρας του Izetbegovic Alija έγραψε την «Ισλαμική Διακήρυξη» τη δεκαετία του 1970, υποστηρίζοντας την εγκατάλειψη του κοσμικού εθνικισμού υπέρ του θρησκευτικού ισλαμισμού στην πολιτική.
Μήπως αυτό μας ακούγεται οικείο;
Κατά ειρωνικό τρόπο, η σύγχρονη τουρκική δημοκρατία ιδρύθηκε το 1923 από τον Μουσταφά Κεμάλ ‘Ατατούρκ’ ως ρητή αποκήρυξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της συνθήκης ειρήνης που υπέγραψε ως ηττημένη πλευρά στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Ρωσική απάντηση
Απαντώντας στην πρόσφατη δήλωση του Ερντογάν, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ είπε τα ακόλουθα:
«Το ζήτημα της Κριμαίας είναι ένα θέμα για το οποίο οι θέσεις μας είναι δραματικά διαφορετικές», είπε στον Τύπο. «Εκφράζουμε τη λύπη μας σε σχέση με αυτή τη στάση, αλλά ελπίζουμε ότι με την πάροδο του χρόνου και η Τουρκία θα αλλάξει αυτή τη θέση, αναγνωρίζοντας απλώς την αλήθεια και την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων».
Η Μόσχα και η Άγκυρα έχουν μια περίπλοκη σχέση, με διαφωνίες και συνεργασία. Οι δύο πρωτεύουσες συνεργάστηκαν σε μια σειρά ζητημάτων, παρά την ένταξη της Τουρκίας στο στρατιωτικό μπλοκ του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Ο Ερντογάν πρόκειται να επισκεφθεί τη Μόσχα για συνομιλίες με τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν την επόμενη εβδομάδα.
«Η συνεργασία πρέπει να συνεχιστεί. Είναι πρώτα από όλα προς το συμφέρον της ρωσικής πλευράς, καθώς και προς το συμφέρον της τουρκικής πλευράς », εξήγησε ο Πεσκόφ.
Η κατάληξη του Ερντογάν αν συνεχίσει να προκαλεί
Η αυτοκρατορική υπέρβαση είναι επικίνδυνη, ειδικά όταν κάποιος δεν έχει πραγματική δύναμη για να την υποστηρίξει και βασίζεται στη ίντριγκα και τη διαχείριση της αντίληψης της κοινής γνώμης και όχι στον ρεαλισμό
Έτσι ο Ερντογάν αντί για έναν νέο Οσμάν ή Σουλεϊμάν Α, μπορεί να καταλήξει σαν τον Μεχμέτ VI και να παραδώσει την Τουρκία στην τύχη που κατάφερε να αποφύγει ο Ατατούρκ.
