Η κατάσταση στην Λιβύη ευρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο και τα πολιτικά παίγνια της Τουρκίας και άλλων δυνάμεων δίνουν και παίρνουν, για αυτό καλό θα ήταν να κρατάμε “πολύ μικρό καλάθι” στην Αθήνα για ότι βλέπουμε στην χώρα αυτή το τελευταίο διάστημα.
Πολλοί εντός Ελλάδος έσπευσαν να στηλιτεύσουν την εκδίωξη του τότε πρέσβη και σήμερα μεταβατικού προέδρου Mohammad Younes Menfi, ενός φιλότουρκου Λίβυου πολιτικού που εκτελεί όλες τις εντολές του Τούρκου προέδρου.
CONTINUE READING
Άγκυρα & Κίεβο "στρώνουν" αμυντική συνεργασία... win-win - "Δεκανίκι" της Ουκρανίας η Τουρκία για την Κριμαία
Τονίζουμε ότι η προώθηση του εν λόγω κυρίου στην προεδρία μιας μεταβατικής και άνευ ουσιαστικής δύναμης στο ανατολικό κομμάτι της χώρας αφορά ξεκάθαρα και μόνο τουρκικά σχέδια, ειδικά μετά την απόφαση δικαστηρίου της Λιβύης που ακυρώνει το Τουρκο-λιβυκό μνημόνιο.
Οι Τούρκοι αυτό έχουν στο νου τους και μόνο αυτό αφού ορέγονται και τα λιβυκά κοιτάσματα και την χώρα από την οποία όμως δεν θα αποχωρήσουν "οικειοθελώς" αλλά μόνο μετά από ξένη στρατιωτική παρέμβαση.
Στο λιβυκό έδαφος έχουμε δύο ουσιαστικά χώρες με τους δικούς τους ηγέτες, ένοπλες δυνάμεις, αρχές και “πρωτεύουσες”, την Τρίπολη και την Βεγγάζη.
Οι δύο ηγέτες της μεταβατικής εκτελεστικής αρχής στη Λιβύη που επελέγησαν την Παρασκευή από εκπροσώπους της Λιβύης στην Ελβετία είναι πρόσωπα γνωστά για την πίστη τους στην Τουρκία, αναφέρει σύσσωμος ο αραβικός τύπος.
Οι δύο προσωρινοί ηγέτες που προέκυψαν από την ψηφοφορία είναι ο επιχειρηματίας, Abdul Hamid Mohammed Dbeibah, ο οποίος είναι κοντά στην Άγκυρα, και θα εκτελέσει τα καθήκοντα του προσωρινού πρωθυπουργού έως ότου διεξαχθούν εκλογές στη Λιβύη έως το τέλος του έτους... και αν όλα πάνε καλά και δεν ξεκινήσει δεύτερος γύρος πολεμικών αντιπαραθέσεων.
Ο "πρόεδρος" της Λιβύης ταν πρώην πρέσβης στην Ελλάδα πριν κάποιο διάστημα, ο οποίος απελάθηκε ορθώς μετά την υπογραφή της συμφωνίας οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας.
Ο Mohammad Younes Menfi θα ηγηθεί του λιβυκού προεδρικού συμβουλίου.
Η ψηφοφορία των μελών του Φόρουμ Διαλόγου της Λιβύης, που χρηματοδοτήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη και πραγματοποιήθηκε στο Chavannes de Bogis, κοντά στη Γενεύη, είχε ως αποτέλεσμα την επιβολή ενός καταλόγου ονομάτων που περιλάμβανε τον Abdul Hamid Mohammed Dbeibah, ως πρωθυπουργό, και τον Mohammad Younes Menfi, ως επικεφαλής του προεδρικού συμβουλίου.
Στη λίστα των υποψηφίων που επικράτησε περιλαμβάνονταν επίσης ο Musa Al Kouni, ο οποίος είναι μέλος του παραιτηθέντος προεδρικού συμβουλίου, και ο Abdullah Hussein al-Lafi. Και οι δύο θα λειτουργήσουν ως μέλη του νέου συμβουλίου.
Ο κατάλογος των υποψηφίων του Dbeibah κέρδισε 39 ψήφους έναντι 34 ψήφων της λίστας που περιελάμβανε την Aguila Saleh, ο οποίος διεκδίκησε την ηγεσία του προεδρικού συμβουλίου, με τον Osama al-Juwaili και τον Abdul Majeed Saif al-Nasr, οι οποίοι έθεσαν υποψηφιότητα, ενώ ο Fathi Bashagha ήταν υποψήφιος για το αξίωμα του πρωθυπουργού.
Η λίστα των υποψηφίων που επικράτησε ικανοποίησε και πάλι κατά τύχη την Άγκυρα, η οποία διαθέτει Τρεις στρατιωτικές βάσεις στην χώρα και συμπεριφέρεται σαν να κινείται σε “επαρχία” της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας
Οι περισσότερες φυλές της Λιβύης εξέφρασαν την έντονη κριτική τους για την επιλογή αυτών των προσώπων, αναφέροντας ότι οι υπεύθυνοι δεν έλαβαν υπόψη τις πολιτικές και γεωγραφικές ισορροπίες στη χώρα, θεωρώντας ότι ο Μένφι θα είναι εκτοπισμένος από την Κυρηναϊκή, ενώ είναι γνωστός για την αντίθεσή του στον Χαφτάρ.
Ο Λίβυος πολιτικός αναλυτής Muhammad al-Jarih, ο οποίος αντιτάχθηκε στα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, δήλωσε ότι «κάθε εκπρόσωπος που ζητά από τους Λιβύους να αποδεχθούν τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας που προέρχονται από το φόρουμ διαλόγου ακολουθεί τα προσωπικά του συμφέροντα ή επηρεάζεται από ιδεολογικούς λόγους ή από μια παρανόηση για την κατάσταση και την αδυναμία να τα διαβάσει σωστά, γιατί αυτά τα αποτελέσματα σημαίνουν το τέλος της Λιβυκής εθνικής ανεξαρτησίας όπως την γνωρίζαμε, και αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Όλοι πρέπει να απορρίψουν αυτά τα αποτελέσματα (της εκλογής φιλότουρκου προέδρου)».
Ο πολιτικός ακτιβιστής Nevin Al-Swehli, ο οποίος υποστηρίζει τον Fathi Bashagha, δήλωσε ότι ο Μένφι δεν εκπροσωπεί το ανατολικό μπλοκ και τον Χαφτάρ, τονίζοντας ότι " αυτή η μεταβατική ηγεσία θα αυξήσει τον ρυθμό πρόσληψης μισθοφόρων και θα αποτύχουν οι συνομιλίες της επιτροπής 5 + 5”.
Η επικράτηση της λίστας των υποψηφίων του Aguila -Bashagha ήταν δύσκολη από την αρχή παρά την τοπική και εξωτερική υποστήριξη, καθώς φάνηκε ότι οι συνομιλίες ήταν υπό τον έλεγχο του Abdul Hamid Mohammed Dbeibah και του θείου του Ali Dbeibah, που είναι δισεκατομμυριούχοι της Λιβύης, και οι οποίοι εξαγόρασαν τους ψήφους των μελών του Φόρουμ.
Είναι πιθανό σύμφωνα με πηγές, ότι η αποτυχία της προτεινόμενης λίστας υποψηφίων Aguila -Bashaga να προκλήθηκε από την έλλειψη ρωσικής υποστήριξης, η οποία ενίσχυσε τις εικασίες ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τον Χαφτάρ.
Είναι σαφές ότι ο λόγος για την απόρριψη της Ρωσίας της λίστας Aguila -Bashaga ήταν ο Fathi Bashagha, ο οποίος δεν είναι αποδεκτό πρόσωπο για την Μόσχα.
Ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος Abdul Hamid Dbeibah θα έχει 21 ημέρες για να σχηματίσει την κυβέρνησή του και να την υποβάλει προς έγκριση στη Βουλή των αντιπροσώπων. Αν το κοινοβούλιο δεν την εγκρίνει, η κυβέρνηση θα ζητήσει έγκριση από τα 75 μέλη της Επιτροπής Διαλόγου.
CONTINUE READING
Νέα μέτρα: Τέλος τα "πακέτα" στη εστίαση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
Με λίγα και απλά λόγια για να γίνουμε κατανοητοί, οι Τούρκοι προσπάθησαν να “καπελώσουν” την όποια πολιτική διεργασία υλοποιείται στην Λιβύη, για να σώσουν αρχικά το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ η παρουσία τουρκικών βάσεων στην χώρα εγγυάται 1000% την επανέναρξη πολεμικών επιχειρήσεων ανάμεσα σε Ανατολική και δυτική Λιβύη.
Η μόνη λογική πρόταση είναι η απόσυρση όλων των ξένων δυνάμεων από την χώρα, σύμφωνα και με την ανακοίνωση της Ουάσιγκτον.
Πιο πιθανό σενάριο θα ήταν μια επίθεση κατά των Τούρκων τύπου “Σαντάμ” στην Λιβύη, από το γαλλικό συνασπισμό (Tahuba) και τις ΗΠΑ, για να διαλύσουν όλα τα νεο-Οθωμανικά όνειρα του Ερντογάν, του οποίου την διακυβέρνηση δεν επιθυμεί κανένας, παρά να έχουμε πολιτική ομαλότητα σε μια χώρα που έχει διαλυθεί εδώ και τόσα χρονια.
