Έλληνες και Ελληνοαρμένιοι δηλώνουν έτοιμοι να πάνε να πολεμήσουν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Μεταξύ αυτών και ένας Έλληνας πρώην υπαξιωματικός που εξηγεί τους λόγους πίσω από την απόφασή του.
«Εγώ δεν θα πολεμήσω δίπλα στους Αρμένιους, που είναι τα αδέλφια μου, ούτε για να δοξαστώ ούτε για να πάρω δημοσιότητα ούτε ώστε, όταν τελειώσει ο πόλεμος, να πάω στον διοικητή και να πάρω μετάλλιο και να μου πει "μπράβο" και να με βγάλουν στις τηλεοράσεις. Θέλω να βοηθήσω τα αδέλφια μας, που είναι Χριστιανοί. Εγώ είμαι Έλληνας» είναι οι πρώτες λέξεις του 39χρονου πρώην υπαξιωματικού στον ελληνικό στρατό με τον οποίο και συνομιλήσαμε τηλεφωνικά.
Ο ίδιος έχει εμπειρία στον πόλεμο στο Κόσοβο και στο Αφγανιστάν. Αναζητώντας έναν σύνδεσμο προκειμένου να μεταβεί στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ανακάλυψε έναν ιστότοπο με την αναρτημένη, στις 28 Σεπτεμβρίου, «Έκκληση για εθελοντική κατάταξη στο Στρατό της Δημοκρατίας της Αρμενίας» που ανταποκρινόμενη στην έκκληση του πρωθυπουργού της Αρμενίας, του προέδρου της αποκαλούμενης «Δημοκρατίας του Αρτσάχ» και του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων της Αρμενίας προς τη νεολαία της αρμενικής διασποράς, απηύθυνε κάλεσμα στη «Νεολαία της Αρμενικής Διασποράς».
CONTINUE READING
Αρμενία: Απέτρεψαν επίθεση με drones στο Ερεβάν με τους S-300
Δεν τον εμπόδισε αυτό παρότι «100% Έλληνας», όπως μου λέει, να στείλει μήνυμα στο e-mail που βρήκε στη σελίδα στον Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο «Αρμενία» απ' όπου και του απάντησαν.
«Δεν ξέρω πότε ακριβώς θα φτάσω τελικά στο Καραμπάχ. Όσοι ενδιαφερόμαστε στείλαμε στο e-mail. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω τι θα γίνει. Θέλουμε να βοηθήσουμε όμως με κάθε τρόπο τους Αρμένιους αδελφούς, θέλουμε να τσακίσουμε τον Τούρκο. Τελείωσε! Μας πνίγει το δίκιο. Σκοτώνουν αθώο κόσμο. Παρακαλούσαμε κι εδώ στην Ελλάδα να γίνει το "μπαμ". Προσευχές κάναμε. Δυστυχώς δεν γίνεται όμως τίποτα εδώ. Όλοι είναι πουλημένοι» δηλώνει ο 39χρονος.
Τον ρωτάω αν γνωρίζει κι άλλους Έλληνες που σκοπεύουν να πάνε στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. «Βεβαίως, είμαστε πάρα πολλοί. Περίπου απ' όσο γνωρίζω 500-800 άτομα, μέχρι στιγμής. Μπορεί από μέρα σε ημέρα να γίνονται περισσότεροι. Μίλησα χτες με πάρα πολλά άτομα, όλοι αυτό θέλουμε: Να πάμε να πολεμήσουμε στο πλευρό των Αρμενίων. Αυτή τη στιγμή προσπαθώ να επικοινωνήσω και με άλλους συναδέλφους και φίλους που ήμασταν μαζί στον στρατό, κάποιοι δεν ήταν υπαξιωματικοί, φαντάροι υπηρέτησαν, αλλά σε σώματα ασφαλείας ειδικών δυνάμεων. Δηλαδή, ξέρουν να χειρίζονται καταστάσεις. Είχα μια ψιλο-επικοινωνία πάλι μαζί τους το πρωί. Αλλά αυτή τη στιγμή, που τους παίρνω στο τηλέφωνο, άλλος είναι στη δουλειά, άλλος δεν μπορεί να μιλήσει, κάποιος άλλος είναι σε ραντεβού. Αλλά κι αυτοί θέλουν να κατεβούν παρέα», αναφέρει το Sputnik.
«Πάμε για να βοηθήσουμε τα αδέλφια μας, τους Αρμένιους»
Ενώ προετοιμάζεται για το Καραμπαχ, συνεχίζει να δουλεύει στο μαγαζί που διατηρεί, με ανταλλακτικά. «Αλλά υπηρέτησα στις ειδικές δυνάμεις και στα ΟΥΚ πεζοναύτης. Εννοείται δηλαδή πως ξέρω να χειρίζομαι όπλο. Σας ξαναλέω, είμαι πρώην υπαξιωματικός. Δεν είμαι φαντάρος. Και οι υπόλοιποι Έλληνες που θέλουν να πολεμήσουν στην Αρμενία ξέρουν να χειρίζονται όπλα γιατί ήταν επίσης σε σώματα Ειδικών Δυνάμεων και ΟΥΚ. Δεν πάμε για κάποιο πονηρό σκοπό. Πάμε για να βοηθήσουμε τα αδέλφια μας, τους Αρμένιους, γιατί είναι Χριστιανοί».
CONTINUE READING
Το ελληνο-αρμενικό λόμπυ των ΗΠΑ "καίει" την Άγκυρα: Ψήφισμα Κογκρέσου θα καταδικάζει Αζέρους & Τούρκους
Για το ταξίδι ως το Καραμπάχ, τον πληροφόρησαν από το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο «Αρμενία» ότι «θα πάμε αεροπορικώς. Απ’ όσο γνωρίζω ως ένα σημείο της Αρμενίας δεν έχουν κλείσει τα αεροδρόμια. Δεν γνωρίζω κάτι παραπάνω, παρά μόνο ότι με το που φτάνεις εκεί πέρα σε αναλαμβάνει η στρατολογία της».
Υπάρχουν προϋποθέσεις για να γίνεις δεκτός; «Μας είπαν πως θέλουν να έχεις μαζί σου την ταυτότητά σου κι ένα χαρτί γιατρού, που να πιστοποιεί ότι είσαι υγιέστατος, με καλή φυσική κατάσταση. Μετά σε αναλαμβάνει αυτός που πρέπει να σε αναλάβει».
Ενοχλείται όταν τον ρωτώ αν φοβάται όταν του περνάει η σκέψη ότι στο πεδίο της μάχης ενδέχεται να αφήσει την τελευταία του πνοή: «Όχι δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι κανέναν. Γιατί να φοβηθώ; Για τη ζωή μου; Εγώ μόνο τον Θεό φοβάμαι. Δεν φοβάμαι γιατί είμαι εκπαιδευμένος. Είναι σαν να μου λέτε ότι θα γίνει πόλεμος στην Ελλάδα με την Τουρκία κι εγώ θα πάω να κρυφτώ στο λαγούμι μου. Κυρία μου, δεν μιλάτε με κάποιον τυχαίο. Το μόνο που έχω να πω και είναι και οι τελευταίες μου κουβέντες είναι "εύγε για τον Αρμένικο λαό". Ένα πολύ μεγάλο μπράβο. Γιατί ο Αρμένιος πιστεύει στον Θεό, είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και τα παρατάει όλα για να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη του. Εδώ τα λαμόγια, οι δικοί μας τι κάνουνε; Πείτε μου! Το τι έχουν εκχωρήσει στους Τούρκους το ξέρω πολύ καλά, γιατί με την πρόσφατη ένταση, ήμουνα μέσα σε επιφυλακή κι εγώ».
Έχει ακούσει ότι υπάρχουν κι ανήλικα παιδιά από την Ελλάδα που θέλουν να μεταβούν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ: «Είναι πάρα πολύ μικρά για να μετάσχουν όμως σε ένα τέτοιο πράγμα και δεν θα το διακινδύνευα. Δεν μπορείς να στείλεις στον πόλεμο έναν άνθρωπο που δεν έχει κρατήσει ποτέ στη ζωή του όπλο. Δεν το ρισκάρεις ποτέ αυτό το πράγμα. Επειδή έχω κάνει και Κόσοβο και Αφγανιστάν κι έχω δει με τα μάτια μου και πιτσιρίκια να κρατάνε όπλα, ξέρω ότι είναι λάθος. Μέχρι εκεί γνωρίζω».
«Θέλουν τα εδάφη μας - Δεν φοβάμαι να χάσω τη ζωή μου»
Με τον 16χρονο Ελληναρμένη, Αρμέν Πανουτσαριάν, συναντηθήκαμε στο παναρμενικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.
Παρότι δεν έχει τελειώσει το σχολείο και δεν έχει πιάσει όπλο στο χέρι ποτέ, θα επιχειρήσει μέσω της αρμενικής πρεσβείας να φτάσει ως το Καραμπάχ. «Πιστεύω είναι καθήκον μου. Θα πάω να πολεμήσω για να υπάρχει και αύριο η Αρμενία. Θέλω να ζω και να ξέρω ότι αύριο και μεθαύριο θα υπάρχει ακόμα η δεύτερη πατρίδα μου, γιατί υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι ο κόσμος όλος είναι δικός τους. Οι Τούρκοι δεν θέλουν να υπάρχει η Αρμενία» μού εξηγεί ενώ ακούγονται φωνές στην αρμένικη γλώσσα και αρμένικες μουσικές.
Η μαμά του, δίπλα του, κουνάει μια αρμένικη σημαιούλα. Φαίνεται ότι είναι στενοχωρημένη. Τον αφήνει να φύγει; «Εννοείται. Θέλει κι αυτή να έρθει αν χρειαστεί να πολεμήσει» λέει ο γιος της. Την ρωτάω. Μου το επιβεβαιώνει. «Δεν έχει λόγο η Αρμενία να κάνει πόλεμο» συνεχίζει ο Αρμέν. «Άλλοι τον ξεκίνησαν. Θέλουν τα εδάφη μας. Το Αζερμπαϊτζάν είναι η μαριονέτα του Ερντογάν. Δεν φοβάμαι να χάσω τη ζωή μου. Και αν τη χάσω, θα ξέρω ότι άξιζε τον κόπο. Και για την Ελλάδα θα πολεμούσα το ίδιο».
Ο 27χρονος Ελληνοαρμένης Άρης, που δουλεύει σε τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης, δεν έχει κάνει ακόμα την κίνηση για τη μετάβαση στην Αρμενία.
«Θα μιλήσω στην πρεσβεία μόλις δω ότι ήρθε η ώρα. Πλησιάζει. Θα πάω να στηρίξω. Έχω κάνει στρατιωτικό. Έχω κρατήσει όπλο στο χέρι μου. Στο Καραμπάχ επικρατεί ένα χάος. Μαίνεται ένας πόλεμος. Ρίχνουν πυρά κι από τις δυο μεριές, και Αρμένιοι και Αζέροι. Υπάρχουν απώλειες κι από τις δυο μεριές. Απλά είναι μια μάχη άνιση. Αν βάλουμε τους αριθμούς κάτω, προφανώς οι Αρμένιοι είναι πάρα πολύ λιγότεροι και σε αριθμό και σε budget. Όποιος μπορεί από την Ελλάδα πρέπει να βοηθήσει. Αν και δεν είναι ο μόνος τρόπος. Και δεν είναι για το γαμ@το. Είναι η αγάπη για το αρμένικο έθνος. Θες να είσαι εκεί πέρα» λέει με ήρεμη φωνή φορώντας μια κόκκινη μάσκα με λέξεις κεντημένες στα αρμενικά.
«Πιστεύω ότι αξίζει να πεθάνεις για την Αρμενία»
«Όλες οι οικογένειες, και η δικιά μου, είναι φοβισμένη σίγουρα, όταν τους ανακοίνωσα ότι θέλω να πάω στο Καραμπάχ. Το πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα δεν το γνωρίζουμε. Εντάξει, υπάρχει φόβος σίγουρα, κι εγώ φοβάμαι ότι μπορεί να σκοτωθώ. Έχω ξαναπολεμήσει για να ξέρω να πολεμάω; Το ότι έχω κρατήσει όπλο στο χέρι μου στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι ξέρω. Αλλά στο μυαλό μου έχω μόνο ένα πράγμα: Να βοηθήσω, όπως θα κάνουν και παιδιά πολύ μικρότερα στην ηλικία από μένα. Πιστεύω, αξίζει να πεθάνεις για την Αρμενία. Πόσο μάλλον όταν έχεις γεννηθεί και μεγαλώσεις μακριά της, όπως εγώ».
Ο κολλητός του, ο 26χρονος ασφαλιστής Βαγγέλης, επίσης γεννημένος στην Αθήνα και Ελληνοαρμένιος, θα πάει στο Καραμπάχ, «παρότι δεν ξέρω να πολεμάω, Ελληνικό Ναυτικό έχω κάνει, γιατί μεγάλωσα με τους γονείς μου να μου λένε ότι έχουμε και μια άλλη πατρίδα. Σίγουρα είμαστε Έλληνες και Έλληνες πολίτες, αλλά αγαπάμε και τη δεύτερη πατρίδα μας. Μπορεί να έχω πάει μόνο δυο φορές στην Αρμενία, αλλά τη θεωρώ πατρίδα μου».
«Οδικώς είναι δύσκολο να πας στο Καραμπάχ, γιατί πρέπει να κάνεις κύκλο μεγάλο για να φτάσεις. Οι Αζέριοι έχουν κλείσει τα σύνορα. Αεροπορικώς γίνεται το ταξίδι. Το ότι έχουν 600 περίπου άνθρωποι δηλώσει πως θέλουν να πάνε, δεν σημαίνει ότι τους πήραν κιόλας. Εγώ και μέσα από τα social media κάνω ό,τι μπορώ. Πρέπει να γλιτώσουμε από την καθημερινή προπαγάνδα της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν. Είναι ένας βρώμικος πόλεμος. Είναι τυχαίο που η πρεσβεία της Αμερικής στο Αζερμπαϊτζάν είπε να μείνουν όλοι οι Αμερικάνοι κάτοικοι κλεισμένοι σπίτια τους; Γνώριζαν τι θα γίνει» καταλήγει.
