Πριν ακόμα έρθει η επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων, οι Τούρκοι ξεκίνησαν να προκαλούν χαρακτηρίζοντας την επέτειο αυτή ως πράξη μίσους κατά της Τουρκίας.
“Θα γιορτάσουμε την Ημέρα Νεολαίας και Αθλητισμού της 19ης Μαΐου. Ο Ελληνισμός στην ίδια ημερομηνία θα πραγματοποιήσει μνημόσυνο.
«Εορτασμός της επετείου γενοκτονίας του Πόντου».
Στη συνέχεια, θα τιμήσουν την καταστροφή της Μικράς Ασίας, ξεχνώντας την «δίωξη» των Τούρκων από τους Έλληνες στην Κύπρο. Ο κόσμος του μίσους με μίσος τρέφεται”, γράφει στο λογαριασμό του ο Τούρκος Ναύαρχος ε.α. Mustafa Özbey.
Με λίγα λόγια η Ελλάδα και οι απανταχού Πόντιοι κατηγορούνται για την επέτειο της γενοκτονίας 500.000 και πλέον Ελλήνων Ποντίων από τις ορδές των Νεότουρκων!
Πρόκειται σαφώς για τις περιβόητες “Ερινύες” που ταλαιπωρούν τους Τούρκους για εγκλήματα που έκαναν όχι μόνο οι πρόγονοι τους αλλά και οι σημερινοί κυβερνώντες εκτός της Μικράς Ασίας, και σε Συρία και Λιβύη.
Βέβαια υπάρχει και κάτι άλλο σημαντικότερο. Ο Πόντος ''ζει'' και φοβίζει ακόμα τους Τούρκους!
Χρονικό της σφαγής των Ελλήνων του Πόντου
Η άνοδο των Νεότουρκων στην εξουσία το 1908 και ο περιορισμός του Σουλτάνου έδωσε αρχικά ελπίδες σε όλους τους πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίες αποδείχθηκαν φρούδες με δραματικό και βίαιο τρόπο.
Οι Νεότουρκοι έβαλαν στο στόχαστρο αμέσως τους χριστιανικούς πληθυσμούς, υλοποιώντας τον απόλυτο εκτουρκισμό της περιοχής. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος το ιδανικό χρονικό διάστημα και αποδόθηκαν σε εξόντωση των ελληνικών και άλλων πληθυσμών της περιοχής.
Η αρχή γίνεται με τα "Τάγματα Εργασίας", στα οποία εξαναγκάστηκαν να δουλεύουν Πόντιοι που δούλευαν κάτω από εξοντωτικές και απάνθρωπες συνθήκες σε λατομεία, ορυχεία και διανοίξεις δρόμων.
Την ίδια περίοδο, έχουμε οργανωμένες καταπατήσεις των δικαιωμάτων των πληθυσμών αυτών, πυρπολήσεις των χωριών τους και εξορίες. Χιλιάδες άνθρωποι διώχνονται από τα σπίτια τους ή κάνουν αντάρτικα στα βουνά. Χιλιάδες πεθαίνουν από το κρύο, την πείνα και τις κακουχίες.
Στις 19 Μαΐου 1919, ο Κεμάλ πατάει το πόδι του στη Σαμψούντα και ξεκινάει και τυπικά η τελευταία και πιο άγρια φάση του σχεδίου εξόντωσης.
Λίγες μέρες αργότερα, ο ίδιος δίνει σαφή εντολή για διενέργεια μαζικών επιχειρήσεων κατά του πληθυσμού.
Μετά και τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι σφαγές, οι πυρπολήσεις χωριών και η εκτοπίσεις πληθυσμών γίνονται πλέον χωρίς έλεος. Μέχρι το 1923, η επιχείρηση είχε ολοκληρωθεί, πνίγοντας στο αίμα εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιους.
Όλα αυτά και χιλιάδες άλλα περιστατικά τα θεωρεί ο Τούρκος Ναύαρχος ως πράξη μίσους που τροφοδοτεί μίσος, αλλά δεν πρόκειται για αυτό.
Το 1908 στόχος της Τουρκίας ήταν οι Έλληνες του Πόντου, σήμερα είναι τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο.
“Στη Μεσόγειο,παίζεται ένα μεγάλο παιχνίδι στο τραπέζι. Ο αγώνας δεν αφορά μόνο την Λιβύη και την Ανατολική Μεσόγειο. Υπάρχει ένας αγώνας από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, την Συρία στον Κόλπο της Αλεξανδρέττας, την Κύπρο έως το Αιγαίο. Η Τουρκία είναι μέσα σε όλα αυτά” αναφέρει ο Τούρκος δημοσιογράφος güngör yavuzaslan.
Ο ίδιος μιλάει για “ταχέως μεταβαλλόμενες ισορροπίες στο Αιγαίο, αποκαλύπτοντας ότι η Τουρκία έχει νέους στόχους, τους οποίους θέλει να πετύχει με πολιτικές και στρατιωτικές δράσεις για την δημιουργία βάσεων. "Αυτό είναι μια ζωτικής σημασίας προϋπόθεση για το μέλλον της Τουρκίας”, τονίζει ο ίδιος.
Μετά από 100 και πλέον χρόνια η Τουρκία ετοιμάζει πιθανόν νέες “δράσεις μίσους” κατά των χωρών της Μεσογείου, παραμένει η ίδια και απαράλλακτη με την χώρα που έκανε τις σφαγές των Ποντίων και των Αρμενίων.