Συνηθίζεται στην Ορθόδοξη λατρευτική πράξη, η ημέρα που ακολουθεί μετά από μεγάλες Δεσποτικές ή Θεομητορικές εορτές να αφιερώνεται στα πρόσωπα που αναδείχθηκαν με πρωταγωνιστικό ρόλο στα εορταζόμενα σωτήρια γεγονότα και να πραγματοποιείται προς τιμή τους σύναξη, δηλαδή συγκέντρωση των πιστών και σχετική ακολουθία. Έχουμε, για παράδειγμα, σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου στις 26 Δεκεμβρίου, του Τιμίου Προδρόμου στις 7 Ιανουαρίου, του θεοδόχου Συμεώνος στις 3 Φεβρουαρίου και, πάντα με την ίδια λογική, σύναξη του αρχαγγέλου Γαβριήλ αμέσως μετά την ημέρα του Ευαγγελισμού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο άγιος Μάρκος Αρεθουσίων και οι Συν Αυτώ
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, όνομα που σημαίνει ο Θεός είναι η ισχύς μου, είναι ο κατ΄εξοχήν αγγελιαφόρος των γεγονότων που έχουν σχέση με την ενανθρώπηση του Κυρίου και για το λόγο αυτό συναντάται περισσότερο στην Καινή Διαθήκη. Αυτός ανήγγειλε τη γέννηση του Βαπτιστή Ιωάννη στον πατέρα του Ζαχαρία και αυτός απεστάλη στη Ναζαρέτ προς την Παρθένο Μαρία για να φέρει τη χαρμόσυνη είδηση της ενανθρώπησης του Υιού του Θεού. Στην ορθόδοξη εικονογραφία της γιορτής παρίσταται με σκήπτρο, και όχι με κρίνο, δείγμα της εξουσίας που έλαβε από το Θεό να διακονήσει το μέγα μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως. Η όψη του, επίσης, λόγω του χαρμόσυνου χαρακτήρα της αγγελίας, χαρακτηρίζεται από ιλαρότητα, γλυκύτητα και αρμονικότητα.
