Η Εκκλησία σήμερα τιμά τη μνήμη του οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου, ο οποίος είναι μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες φυσιογνωμίες του αγιορείτικου και ευρύτερα του ορθοδόξου μοναχισμού.
Γεννήθηκε το 1866 στη Ρωσία από γονείς ευσεβείς χριστιανούς. Ύστερα από διάφορες μεταπτώσεις και αταξίες των πρώτων νεανικών του χρόνων, ένα αποκαλυπτικό όραμα της Υπεραγίας Θεοτόκου τον βοήθησε να μετανοήσει βαθιά και να ποθήσει τη μοναχική πολιτεία.
Το 1892 πήγε στο Περιβόλι της Παναγίας, το Άγιον Όρος, στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος (το ρωσικό). Εκάρη μικρόσχημος μοναχός το 1896 και αργότερα μεγαλόσχημος, το 1911.
Η ζωή του στον Άθωνα διαποτίστηκε από τη διαρκή μνήμη του Θεού, ξεχώριζε για τη συνέπεια και την ακρίβειά του τόσο στους πνευματικούς αγώνες όσο και στα μοναστηριακά διακονήματα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης ο Εξ Αγαρηνών ο Βραχωρίτης
Υπομονετικός και μακρόθυμος, πράος και άκακος, ταπεινός και υπάκουος ο όσιος Σιλουανός, κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση των συμμοναστών του, αλλά και δέχτηκε πολλές επιθέσεις από τον φθονερό αντικείμενο, το διάβολο. Έχοντας παραδώσει τον εαυτό του ολοκληρωτικά στο Θεό, πολύ σύντομα αξιώθηκε να λάβει χαρίσματα και να ζήσει μοναδικές θεοσημείες.
Αισθανόταν αφόρητο πόνο για την αμαρτία. Λυπόταν και έκλαιγε για τις ψυχές που βρίσκονται μακριά από την αλήθεια. Προσευχόταν αδιάλειπτα για όλο τον κόσμο. Αγαπούσε τούς ανθρώπους και το Θεό χωρίς όρια. Μολονότι ολιγογράμματος, απέκτησε σπάνια σοφία και πείρα με τους αγώνες και τις μελέτες του. Η επικοινωνία μαζί του ήταν πηγή χαράς. Χάριζε ειρήνη και ανάπαυση στους άλλους ανθρώπους.
Μέσα στην προσευχή και τη δοξολογία του Θεού τελείωσε η επίγεια πορεία του Οσίου Σιλουανού. Κοιμήθηκε στις 11/24 Σεπτεμβρίου 1938 στον Άθωνα.
Η διδασκαλία του, που έχει αποτυπωθεί στις γραφές του, είναι βαθιά βιωματική και αναφέρεται σε καίρια ζητήματα της πνευματικής ζωής.
Γράφει ο Όσιος Σιλουανός «Αν ένας λαός ή μία πολιτεία υποφέρουν, τότε πρέπει να μετανοήσουν οι πάντες κι ο Θεός θα τα εξομαλύνει όλα προς το καλό». Και συμβουλεύει τον άνθρωπο που όλα γύρω του συνωμοτούν να τον απογοητεύσουν: «κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι». Πράγματι, ο ταπεινός άνθρωπος έχει όλο το είναι του αφοσιωμένο στο θέλημα του Θεού.
