Ο Καλλίνικος καταγόταν από την Κιλικία της Μικράς Ασίας και σε μικρή ηλικία έγινε χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ανέλαβε ιεραποστολικά καθήκοντα και περιερχόταν σε διάφορες πόλεις της Μικράς Ασίας, κηρύττοντας τον Λόγο του Θεού.
Κάποτε βρέθηκε στην Άγκυρα της Γαλατίας (σημερινή Άγκυρα Τουρκίας) και προκάλεσε με τη δράση του τον τοπικό ηγεμόνα Σακέρδω, που ήταν ειδωλολάτρης. Ο Σακέρδως διάταξε τη σύλληψή του και όταν ο Καλλίνικος αρνήθηκε να αποκηρύξει την πίστη του, τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, όπως ξυλοδαρμό με βούνευρο και ξεσμό του σώματος με σιδερένια νύχια.
Τέλος, τον εξανάγκασε να βαδίσει από την Άγκυρα προς τη Γάγγρα της Παφλαγονίας με παπούτσια, που έφεραν σιδερένια καρφιά. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, οι δεσμοφύλακες του Καλλίνικου δίψασαν και τότε ο νεαρός ιεραπόστολος έκανε το θαύμα του. Έβγαλε νερό από μία πέτρα, αφού πρώτα προσευχήθηκε.
Οι φρουροί του για να τον ευχαριστήσουν τον ανέβασαν σ’ ένα άλογο για το υπόλοιπο της διαδρομής. Μόλις, όμως, έφθασαν στη Γάγγρα, τον έριξαν, παρά τη θέλησή τους, μέσα σε καιόμενη βάτο.
Το μαρτύριο του Καλλίνικου ιστορείται σε κώδικες της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.
Απολυτίκιον
Κλήσιν σύνδρομον, έχων τω βίω, νίκης κάλλιστον, ήρας εν άθλοις, καταλλήλως γεγονώς ο προκέκλησαι, συ γαρ καλώς τον αγώνα τελέσας σου, ως νικητής εδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
