Τα μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και ιδιαίτερα οι Θεολόγοι του Παραρτήματος Δράμας πληροφορηθήκαμε, με εκκλησιαστική θλίψη, την απρόσμενη και ξαφνική είδηση της αναπαύσεως του Μακαριστού Μητροπολίτη Δράμας Παύλου, στις αγκάλες του Θεού.
Ο Μακαριστός Ιεράρχης, πέραν του αγαπητού του Ποιμνίου, υπήρξε και θα παραμείνει, στις συνειδήσεις όλων των πιστών, ιδιαίτερα όμως των κληρικών και των ορθοδόξων Θεολόγων της χώρας, ένα πρότυπο αγωνιστή της Ορθοδοξίας αφιερωμένου, ολοκληρωτικά, με αγαθά αισθήματα πίστης προς τον Χριστό και αγνής αγάπης προς την Πατρίδα.
Εμείς οι Θεολόγοι διατηρούμε στη μνήμη μας το γεγονός ότι, εν καιρώ διωγμού ή παραχάραξης της Ορθόδοξης σχολικής διδασκαλίας, ο Μακαριστός Ιεράρχης στάθηκε πάντοτε πρόθυμος βοηθός και άοκνος συμπαραστάτης στους αγώνες που διεξήγαγε η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, επί δέκα (10) συναπτά έτη, για τη διατήρηση της ορθόδοξης διδασκαλίας στα σχολεία της χώρας μας, ευλογώντας και τις ξεχωριστές ημερίδες, που πραγματοποιήθηκαν, για τον λόγο αυτό, στην θεοφιλή Επαρχία του.
Ιδιαίτερα στα χρόνια που ολοκληρωνόταν, νομοθετικά, το ανίερο έργο όλων όσων πολέμησαν το μάθημα των Θρησκευτικών και μεθόδευαν τη μετάλλαξή του, από ορθόδοξη διδασκαλία σε προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου πολυθρησκειακής και ουδετερόθρησκης αγωγής, ο Μακαριστός υποστήριζε, με ισχυρά επιχειρήματα, την ορθόδοξη ταυτότητά του, διότι πίστευε ότι τα ορθόδοξα Θρησκευτικά, από κοινού με τα μαθήματα της Γλώσσας και της Ιστορίας, είναι απαραίτητα και αναντικατάστατα για τη διατήρηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας στη νέα γενιά.
Όλοι θυμούνται με τι περηφάνια και σιγουριά συνδύαζε την πίστη με την πατρίδα, τονίζοντας ότι «όλοι ανεξαιρέτως οι αγωνιστές υπήρξαν ευσεβέστατοι και μας άφησαν ατράνταχτα τεκμήρια της ευσέβειάς τους. Δυστυχώς σήμερα, κάποιοι αγωνίζονται, ώστε η Πατρίδα μας να αποτινάξει το ιερό ένδυμα της Ορθοδοξίας και να φορέσει τα ράκη της ουδετεροθρησκείας. Άλλαξε η στόχευση της εθνικής παιδείας και επιδιώκουν τον πλήρη εξοβελισμό του ορθοδόξου μαθήματος από τα σχολεία, με διάφορες προφάσεις. Τα σύμβολα της Επαναστάσεως τα κρύβουν και τα λογότυπα του εορτασμού παραπέμπουν στο πουθενά».
Είναι χαρακτηριστικά, επίσης, αυτά που είπε τον περασμένο χρόνο κατά τον εορτασμό των (200) χρόνων από την Επανάσταση του 1821: Τότε με πίστη και υπερηφάνεια διακήρυττε «τον επανευαγγελισμό μας στην εθνική ιστορία, όπως μας παραδόθηκε από τους εμπνευστές τους μάρτυρες και τους αγωνιστές της Επαναστάσεως».
Για τον Ποντιακό Ελληνισμό, από τον οποίο οικογενειακά καταγόταν, ο λόγιος Ιεράρχης και διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης τόνιζε ότι: «Βλέπουμε διάφορες ερμηνείες και θεωρίες, οι οποίες μας αποξενώνουν από την ταυτότητά μας κι αυτό μας στενοχωρεί και μας ανησυχεί. Εμείς, όμως, που έχουμε αυτά τα βιώματα, αρνούμεθα να ακολουθήσουμε αυτήν τη διαδρομή και εμμένουμε σ’ αυτό που λέγει το Γένος μας ότι εκφράζει η Ρωμηοσύνη, που σημαίνει Ορθοδοξία και Ελληνισμός, σύζευξη των δύο στοιχείων».
Η Ιερά Μονή Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο και ο ιερός της συμβολισμός, αναβαθμίστηκαν, από κάθε άποψη, επί ηγουμενίας του (1992 – 2005), πριν ακόμη εκλεγεί Μητροπολίτης Δράμας (2005).
Στους ύπουλους σχεδιασμούς της αρπαγής του ονόματος της Μακεδονίας, ο αγωνιστής Ιεράρχης βροντοφώναζε «όχι στην παραχάραξη της Ιστορίας του ελληνικού Έθνους, όχι στην εκχώρηση του ιερού ονόματος της Μακεδονίας μας, όχι στη βεβήλωση της μνήμης των χιλιάδων μαρτύρων και αγωνιστών του Μακεδονικού αγώνα».
Ο Μακαριστός αναχώρησε, θείω Θελήματι, λίγο μετά τον εορτασμό της Αναστάσεως, προς τις αιώνιες Μονές του Θεού, έχοντας, όμως βαθύτατη την πίστη, όπως έλεγε ο ίδιος, ότι «η Ορθόδοξη Εκκλησία ομολογεί και κηρύττει την βεβαιότητα της Αναστάσεως του Χριστού, εξ ού και οι πιστοί δεν κουράζονται τις ημέρες αυτές να ψάλλουν αμέτρητες φορές το “Χριστός Ανέστη”».
Εμείς οι εκπαιδευτικοί της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων, αποχαιρετώντας τον, τον διαβεβαιώνουμε ότι η ακράδαντη πίστη του στην Ανάσταση του Χριστού και στη δική μας Ανάσταση -ως μελών του Σώματός Του- και η αγωνία του, προκειμένου να κρατηθούν, σταθερά, οι Θερμοπύλες της Πατρίδας μας, θα αποτελούν ιερές και άσβηστες παρακαταθήκες στη σκέψη και στην καρδιά μας.
Αιωνία του η μνήμη.
Το ΔΣ της ΠΕΘ
«Ἅγιοι μάρτυρες, ἐλᾶτε κοντά μας, ὅπου κι ἄν εἶστε, ἔφοροι τῆς ἑορτῆς μας. Ἀφῆστε γιά λίγο τά ἱερά σας ἔργα κι ἐλᾶτε ὡς φίλοι κοντά σ᾿ ἐκείνους πού σᾶς ὑμνοῦν. Ὅσους εἴχατε τότε θεατές τῶν μαρτυρίων σας, τόσους ἔχετε ὑπηρέτες νά σᾶς προσφέρουν τιμές. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό πολλές εὐεργεσίες. Γίνετε πρεσβευτές τῆς πατρίδος σας πρός τόν κοινό Βασιλέα μας. Ὑποψιαζόμαστε πώς μᾶς περιμένουν θλίψεις, προσδοκοῦμε κινδύνους. Ὑπερασπισθῆτε μας ὡς στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. Ἄν καί ἔχετε ὑπερβεῖ τόν βίον αὐτόν, γνωρίζετε ὡστόσο τά πάθη καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Χρησιμοποιῆστε τήν παῤῥησία σας γιά χάρη τῶν ὁμοδούλων σας, διότι οἱ εὐχές σας σβήνουν τίς ἁμαρτίες μας, καί στηρίξτε μας στήν πίστη στόν Χριστό, ὥστε νά παραμείνουμε μέχρι τό τέλος μέσα στό γόνιμο χωράφι τῆς πίστεως, καρποφορῶντας πάντοτε τήν αἰώνια ζωή μέ τήν δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, «Ἅγιοι μάρτυρες, ἐλᾶτε κοντά μας, ὅπου κι ἄν εἶστε, ἔφοροι τῆς ἑορτῆς μας. Ἀφῆστε γιά λίγο τά ἱερά σας ἔργα κι ἐλᾶτε ὡς φίλοι κοντά σ᾿ ἐκείνους πού σᾶς ὑμνοῦν. Ὅσους εἴχατε τότε θεατές τῶν μαρτυρίων σας, τόσους ἔχετε ὑπηρέτες νά σᾶς προσφέρουν τιμές. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό πολλές εὐεργεσίες. Γίνετε πρεσβευτές τῆς πατρίδος σας πρός τόν κοινό Βασιλέα μας. Ὑποψιαζόμαστε πώς μᾶς περιμένουν θλίψεις, προσδοκοῦμε κινδύνους. Ὑπερασπισθῆτε μας ὡς στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. Ἄν καί ἔχετε ὑπερβεῖ τόν βίον αὐτόν, γνωρίζετε ὡστόσο τά πάθη καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Χρησιμοποιῆστε τήν παῤῥησία σας γιά χάρη τῶν ὁμοδούλων σας, διότι οἱ εὐχές σας σβήνουν τίς ἁμαρτίες μας, καί στηρίξτε μας στήν πίστη στόν Χριστό, ὥστε νά παραμείνουμε μέχρι τό τέλος μέσα στό γόνιμο χωράφι τῆς πίστεως, καρποφορῶντας πάντοτε τήν αἰώνια ζωή μέ τήν δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ,
Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό θεμέλιο τῆς πίστεώς μας, γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς πολεμήθηκε ὅσο κανένα ἄλλο γεγονός. Ἀλλά καί ἀποδεικνύεται, ὅσο κανένα ἄλλο ἱστορικό γεγονός.
Οἱ ἅγιοι μάρτυρες ξεῤῥιζώνουν ἀπό τίς καρδιές τῶν χριστιανῶν κάθε ἀπορία καί δισταγμό, ἀποδεικνύουν περίτρανα τήν ἀλήθεια τῶν δογμάτων τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐδοξάσθησαν ἀπό τόν Θεό μέ θαυμαστά σημεῖα τῆς θείας Χάριτος. Οἱ ἅγιοι μάρτυρες εἶναι οἱ φύλακες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· εἶναι τὰ εὐωδιαστά ἄνθη τοῦ παραδείσου. Εἶναι οἱ προστάτες, οἱ βοηθοί, τὰ καυχήματα τῆς Ἐκκλησίας,
Ὄχι στήν παραχάραξη τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.
Ὄχι στήν ἐκχώρηση τοῦ ἱεροῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας.
Ὄχι στή βεβήλωση τῆς μνήμης τῶν χιλιάδων μαρτύρων καί ἀγωνιστῶν τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνα.
Ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἀγωνιστὲς ὑπῆρξαν εὐσεβέστατοι καὶ μᾶς ἄφησαν ἀτράνταχτα τεκμήρια τῆς εὐσέβειάς τους.
Δυστυχῶς, σήμερα κάποιοι ἀγωνίζονται ὥστε ἡ πατρίδα μας νὰ ἀποτινάξει τὸ ἱερὸ ἔνδυμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ φορέσει τὰ ράκη τῆς οὐδετεροθρησκείας. Ἄλλαξε ἡ στόχευση τῆς ἐθνικῆς παιδείας καὶ ἐπιδιώκουν τὸν πλήρη ἐξοβελισμὸ τοῦ ὀρθοδόξου μαθήματος ἀπὸ τὰ σχολεῖα μὲ διάφορες προφάσεις. Τὰ σύμβολα τῆς Ἐπαναστάσεως τὰ κρύβουν καὶ τὰ λογότυπα τοῦ ἑορτασμοῦ παραπέμπουν στὸ πουθενά.
Στον εορτασμό των 200 χρόνων.
Τὸ ἔτος 2021 ποὺ εἰσόδευσε στὴ ζωή μας, μᾶς ἔφερε τὸν ἐπετειακὸ ἑορτασμὸ τῶν 200 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Φυσικὰ ἡ πανδημία θὰ ἐμποδίσει ὁρισμένους ἑορτασμούς, ἴσως νὰ εἶναι καλύτερα ἔτσι, ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει, νὰ περιορίσει ἢ νὰ διαστρέψει τὸν ἀναστοχασμὸ τοῦ καθενός μας γιὰ τὴ μεγάλη αὐτὴ ἐπέτειο. Καὶ ὁ ἀναστοχασμὸς πρέπει νὰ στοχεύει στὸν ἐπανευαγγελισμό μας στὴν ἐθνικὴ ἱστορία, ὅπως μᾶς παραδόθηκε ἀπὸ τοὺς ἐμπνευστές, τοὺς μάρτυρες, καὶ τοὺς ἀγωνιστὲς τῆς Ἐπαναστάσεως.
Ὁ Μητροπολίτης Δράμας Παῦλος (Ἀποστολίδης) εἶναι ἕνας ἱεράρχης εὐπαίδευτος καί φωτισμένος μέ ρίζες καί καταβολές ἀπό τήν μαρτυρική γῆ τοῦ Πόντου, παιδί πνευματικό τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, στή Μονή τῆς ὁποίας ὑπηρέτησε ὡς ἡγούμενος καί λειτουργός ἐπί δεκαπέντε ἔτη πρίν ἀναδειχθεῖ σέ Ἐπίσκοπό της Ἐκκλησίας.
Λόγιος, προσηνής, εὐγενικός στούς τρόπους, μέ συγκροτημένη σκέψη καί εὐχέρεια ἐκφορᾶς λόγου, δέχθηκε μέ προθυμία νά μιλήσει στόν «Ἐθνικό Κήρυκα» γιά τόν Πόντο, γι' αὐτά πού εἴχαμε, αὐτά πού χάσαμε, αὐτά πού μᾶς ἀνήκουν.
Ὁ Μητροπολίτης κ. Παῦλος τόνισε πώς «τίς μέρες αὐτές τιμοῦμε καί διεκδικοῦμε τό δικαίωμα στή μνήμη καί τή δικαίωση τῶν θυμάτων τῆς Γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ πού ἐπισυνέβη κατά τά ἔτη 1916 καί 1923 ὅπου καί ἔχουμε τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν καί τόν ξεριζωμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τίς προαιώνιες ἑστίες του.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ κατ' ἐξοχήν θεμέλιος λίθος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Βλέπουμε διάφορες, ἔτσι, ἑρμηνεῖες καί θεωρίες οἱ ὁποῖες μᾶς ἀποξενώνουν ἀπό τήν ταυτότητά μας, κι αὐτό μᾶς στενοχωρεῖ καί μᾶς ἀνησυχεῖ. Ἐμεῖς ὅμως πού ἔχουμε αὐτά τά βιώματα ἀρνούμεθα νά ἐπακολουθήσουμε αὐτή τή διαδρομή καί ἐμμένουμε σ' αὐτό πού λέγει τό Γένος μας ὅτι ἐκφράζει ἡ Ρωμιοσύνη, πού σημαίνει Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνισμός, σύζευξη αὐτῶν τῶν δύο στοιχείων».
Επί ηγουμενίας του, η Μονή Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο, την οποία ανέλαβε στα 1992, αναβαθμίστηκε από κάθε άποψη. Μεταξύ άλλων, επιμελήθηκε στη μονή πολύ σημαντικά και μεγάλης συναισθηματικής αξίας αντικείμενα από τον Πόντο, τα οποία τοποθέτησε με τα ίδια του τα χέρια και με μεγάλο σεβασμό στο κειμηλιοφυλάκειο.
