Ο Αρχιμανδρίτης Δανίηλ Αεράκης τοποθετείται σε κέιμενό του σχετικά με το κρίσιμο ζήτημα της ανομίας στα ελληνικά Πανεπιστήμια.
Τί θέλουμε; Πανεπιστήμια ἢ γιάφκες τρομοκρατῶν; Τί θέλουμε; Χώρους διδασκαλίας ἢ ὑπόγεια κατασκευῆς μολότωφ; Τί θέλουμε; Φοιτητὲς ἢ «μπαχαλάκηδες»; Τί θέλουμε; Τάξι πρὸς ἤρεμη μετάδοσι ἐπιστημονικῶν γνώσεων ἢ ἀναρχία πρὸς ἐπίθεσι καὶ ξυλοδαρμὸ καθηγητῶν καὶ πρυτάνεων; Τί θέλουμε; Ἐργαστήρια μαθήσεως ἢ στιλιάρια καταστροφῶν; Τί θέλουμε; Δημόσια ἐκπαιδευτικὰ κτίρια, ποὺ τὰ κατασκεύασε καὶ τὰ συντηρεῖ ὁ φορολογούμενος λαός, ἢ καταφύγια ναρκωμανῶν καὶ διακίνησης ναρκωτικῶν; Τί τὰ θέλουμε τὰ Πανεπιστήμια; Γιὰ νὰ παράγουν ὠφέλιμους ἐπιστήμονες, ἢ κέντρα κομματικῆς πάλης;
• Φυσικὰ ἡ πλειονοψηφία θέλει ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα, ὄχι κάστρα ἀναρχοαυτόνομων. Ἡ πλειονοψηφία τῶν γονέων, πού οἱ περισσότεροι μὲ τὸ ὑστέρημα τους στέλνουν τὰ παιδιὰ σὲ ἀνώτατη σχολή, θέλουν φοίτησι καὶ ὄχι ἀλητεία. Καὶ τῶν φοιτητῶν ἡ πλειονοψηφία θέλει μαθήματα καὶ κατάρτισι, ὄχι καπέλωμα ἀπό τὴν καταστροφικὴ μανία τῶν ὀλίγων. Καὶ τῶν καθηγητῶν ἡ πλειονοψηφία, πού ζηλεύει τὰ ξένα πανεπιστήμια, θέλει καὶ τὰ δικά μας, χώρους ἱεροὺς ἐπιστημονικῆς μυσταγωγίας.
• Μπορεῖ βέβαια νὰ ὀργανώνουν πορεῖες κατὰ τοῦ νομοσχεδίου τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ἀλλ' ὀφείλουν οἱ κατευθύνοντες τὶς πορεῖες ν' ἀπαντήσουν:
• Θέλετε νὰ γίνωνται φοιτητὲς ὅσοι, μὲ βάσι τὸ 10 καὶ ἄριστά τό 20, παίρνουν στὶς πανελλήνιες βαθμὸ 0,2;
• Θέλετε νὰ ὑπάρχουν αἰώνιοι φοιτητές, δηλαδὴ ἐγγεγραμμένοι σέ κάποιο ἀνώτατο τμῆμα, πού ὅμως ἐπί 20 καὶ 30 χρόνια δὲν ἔχουν περάσει σχεδὸν σὲ κανένα μάθημα;
• Θέλετε νὰ μπαίνουν ἀνεξέλεγκτα στὰ ἀνώτερα καὶ ἀνώτατα ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα ἐξωπανεπιστημιακοὶ τύποι καὶ νὰ εἶναι ἀσύδοτοι σὲ κάθε εἶδος βιαιοπραγίας καὶ καταστροφῶν;
• Ἂν ὄχι, ἄς μᾶς ποῦν οἱ λίγοι διαμαρτυρόμενοι κατὰ τῆς ἐπιβολῆς τάξεως καὶ ἠρεμίας, μὲ ποιὸ τρόπο θὰ ἐπικρατήση αὐτὴ ἡ τάξις; Μὲ τὴν ἐπέμβασι τοῦ πρυτάνεως, ὁ ὁποῖος ξέρει ὅτι ἔτσι καὶ ὑψώση τὴ φωνή του ἢ ζητήση εἰσαγγελικὴ παρέμβασι, θὰ τοῦ ἀνατρέψουν τὸ γραφεῖο, θὰ τὸν κακοποιήσουν καὶ θὰ τοῦ κάψουν τὸ σπίτι; Πῶς θὰ ξηλωθοῦν τὰ καταφύγια ναρκωτικῶν καὶ ὅπλων σὲ αἴθουσες διδασκαλίας; Μὲ τὴν παρέμβασι τῶν καθηγητῶν; Ἀλλὰ ποιὸς καθηγητὴς θὰ τολμήση, ἔστω καὶ μὲ «παρακάλια», νὰ πῆ νὰ τὸν ἀφήσουν νὰ κάνη μάθημα;
• Ἂν λοιπὸν τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ γενικὰ ἡ Κυβέρνησις ἔχη ἀπόφασι νὰ ξαναγίνουν οἱ χῶροι τῶν ἀνωτάτων Ἱδρυμάτων ἱεροί, τότε καὶ τὸ λεγόμενο πανεπιστημιακὸ ἄσυλο πρέπει στὴν πρᾶξι νὰ καταργηθῆ, καὶ οἱ σπουδαστὲς νὰ εἰσέρχωνται μὲ στοιχειώδη βάσι, καὶ τὰ χρόνια φοιτήσεως σταθερὰ νὰ προσδιοριστοῦν, καὶ ἡ διαφύλαξις τῶν κτιρίων ν' ἀνατεθή σε ὠργανωμένο σῶμα εὐταξιῶν.
• Ἀρκετοὶ οἱ νέοι, πού ἀναγκάζονται νὰ πᾶνε σὲ ξένα πανεπιστήμια. Ἀρκετὰ γελοιοποίησαν τὸ κράτος οἱ «αἰώνιοι φοιτητές». Ἀρκετὲς οἱ μανιώδεις καταστροφὲς καὶ ἀσχημοσύνες στοὺς χώρους τῶν δημοσίων πανεπιστημίων.
