Αρσένιος Μοναχός, Σκήτη Κουτλουμουσίου- Άγιον Όρος
Το ακούσαμε κι αυτό απ' τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Μας είπε ότι «η Εκκλησία δεν θέλει παλληκαρισμούς αλλά Αγίους». Εδώ, με τη φράση αυτή, μπορούμε να πούμε πως έγινε μεγάλη διαστροφή της αλήθειας εκ μέρους του Μακαριώτατου. Διότι πως μπορεί να είναι Άγιος ο χριστιανός ορθόδοξος αν πρώτα δεν είναι παλληκάρι;
Αλλά ας εξετάσουμε τα πράγματα εν συντομία. Παλληκάρι σημαίνει ο φιλότιμος, ο ήρωας, αυτός που αψηφά το δικό του συμφέρον και θυσιάζεται για τους άλλους. Παλληκάρι είναι αυτός που πρώτος αναλαμβάνει ρόλο σε δύσκολες καταστάσεις, κάτι που δεν θέλουν οι περισσότεροι να κάνουν. Παλληκάρι είν' αυτός που έχει σε δεύτερη μοίρα τη λογική του, διότι λειτουργεί με την πίστη του στον Χριστό. Παλληκάρι εν ολίγοις σημαίνει Άγιος.
Παλληκάρι του Χριστού ήταν ο Άγιος Νικόλαος, στην πρώτη Οικουμενική σύνοδο, που εράπισε τον Άρειο για τις δογματικές βλασφημίες του. Ενώ αντιθέτως είδαμε τον αιρεσιάρχη πάπα της Ρώμης, στην νήσο Λέσβο να τον προσκυνά ο Μακαριώτατος Ιερώνυμος μαζί με τον πατριάρχη Βαρθολομαίο. Μακαριώτατε, δεν είναι Αγιότητα αυτή που μας υποδεικνύετε με τις πράξεις σας, αλλά δειλία μεγίστη που οδηγεί σε προδοσίες. Παλληκάρι του Χριστού ήταν επίσης ο Άγιος Μάρκος ο ευγενικός που δεν υπέγραψε στην ψευδοσύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας. Παλληκάρια του Χριστού ήταν ο Άγιος Κοσμάς ο πρωτοεπιστάτης του Αγίου Όρους με τη συνοδεία του που αρνήθηκαν την ένωση με τους λατίνους και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο.
«Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γὰρ με διηγούμενον ὁ χρόνος» (Προς Εβραίους Επιστολή κεφ. 11, στίχος 32) για τα μεγάλα παλληκάρια του Χριστού μας, τους Μεγαλομάρτυρας, τους Νεομάρτυρας και όλο το νέφος των παλληκαριών-Αγίων του Χριστού μας. Η μόνη χώρα στον κόσμο που φημίζεται για την παλληκαριά της, είναι η πατρίδα μας, η Ελλάδα. Εξ' ου και η πληθώρα των Αγίων της. Γι' αυτό κι ο Κύριος μας, την Ελλάδα προτίμησε απ' όλα τα έθνη και την κατέστησε Φώς Εθνών. Και την προτίμησε διότι έχει μέσα της την παλληκαριά και το φιλότιμο.
Αλήθεια, πως μπορεί κανείς ν' αποκτήσει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστε να γίνει Άγιος, αν πρώτα δεν είναι μέσα του ανδρείος, γενναίος, δηλαδή παλληκάρι; Δυστυχώς τη δειλία, τον συμβιβασμό με τις παράνομες κυβερνήσεις και την προδοτική σιωπή, μας τις παρουσιάζει ο Μακαριώτατος ως σημείο Αγιότητος! Μακαριώτατε, αν υπήρχαν Άγιοι μέσα στην Ιεραρχία που προεδρεύετε, δεν θα τολμούσε ο πάπας να πατήσει το πόδι του στη νήσο Λέσβο. Αν υπήρχαν Άγιοι, δεν θα αλώνιζε ο θλιβερός Σύριζα με τα κατάπτυστα νομοσχέδια και τις προδοσίες του. Αν υπήρχαν Άγιοι Μακαριώτατε, η σημερινή κυβέρνηση δεν θα έκλεινε παράνομα τους Ιερούς Ναούς μας και δεν θα απαγόρευε τη Θεία Κοινωνία απ' τους πιστούς της χώρας μας.
Έτσι λοιπόν εμείς λέμε: «Αλίμονο σ' εκείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό, που παρασταίνουν το μαύρο άσπρο και το άσπρο μαύρο, που κάνουν το πικρό γλυκό και το γλυκό πικρό» (προφ. Ησαΐου, κεφ. 5, στίχος 6). Δηλαδή: Αλίμονο στον Μακαριώτατο που την παλληκαριά των Αγίων μας την παρουσιάζει ως κακό και αντ' αυτής προτείνει την προδοτική σιωπή και τον συμβιβασμό με τις παράνομες κυβερνήσεις. Υποδείξατε μας Μακαριώτατε, έστω κι έναν Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας που συμβιβάστηκε με παράνομες κυβερνήσεις όπως εσείς. Όσο κι αν ψάξετε, δεν θα βρείτε ούτε έναν. Επομένως Μακαριώτατε, η Εκκλησία μας χρειάζεται μάλλον παλληκαρισμούς για να έρθει στην συνέχεια και η Αγιότητα.
Ο νοών νοείτω...
