Ἀξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Ἕνας πλούσιος κρυφός μαθητής τοῦ Κυρίου ὁ Ἰωσήφ ἀπό Ἀριμαθαίας, τόλμησε καί προσῆλθε στόν Πιλάτο γιά να ἱκετεύσει καί νά ζητήσει νά ἐνταφιάσει τό σῶμα τοῦ Ιησοῦ. Ὁ Ἅγιος Επιφάνιος, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου (4ος – 5ος αι.), σέ μιά παράγραφο ἀπό τόν λόγο του στή «Θεόσωμη ταφή τοῦ Κυρίου» κάπως ἔτσι φαντάζεται αὐτή τήν ἐπίσκεψη στόν Πιλᾶτο πού ἡ ἐκκλησία μας τήν ἔκανε ὕμνο πού ψάλλεται μόλις ἐπιστρέψουμε ἀπό τήν περιφορά τοῦ ἐπιταφίου:
« Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, τόν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμω. Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ὄν ὁμόφυλοι, μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον. Δός μοι τοῦτον τόν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφω, ὅς ὡς ξένος ούκ ἔχει τήν κεφαλήν πού κλῖναι».
Καί ἐγώ ἕνας ἀσήμαντος ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν πού ἀγάπησα τόν Θεό καί ἀφιερώθηκα σ΄Αὐτόν καί ὑποσχέθηκα νά ὑπηρετῶ τήν Ἁγία Του Ἐκκλησία, τολμῶ αὐτή τήν μεγάλη, πανίερη καί πονεμένη ἡμέρα τῆς Μ. Παρασκευῆς νά ἀπευθύνω στήν ἐξοχότητά σας τούτη τήν ἱκετευτική παράκληση:
Ἀξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Σκεφτήκατε κ. Πρωθυπουργέ πώς ὁ Ἰωσήφ ὡς θνητός παρουσιάζεται μπροστά σἐνα θνητό τόν Πιλάτο καί τί ζητᾶ; Ζητᾶ νά λάβει τόν Θεό. Ζητᾶ Αὐτόν τόν Θεό τῶν θνητῶν. Ὁ χωματένιος Ἰωσήφ μπροστά στόν χωματένιο Πιλάτο, ζητᾶ νά λάβει τόν Δημιουργό καί Πλάστη τῶν πάντων. Ποιός εἶδε, ποιός ποτέ ἄκουσε αὐτό τό ἀπίστευτο; Ἕνας ἄνθρωπος να χαρίζει σέ ἄλλον ἄνθρωπο τόν δημιουργό τῶν ἀνθρώπων.
Ἀληθεια σκεφτήκατε κ. Πρωθυπουργέ πώς ὁ Ἰωσήφ παρακαλεῖ ἕναν εἰδωλολάτρη ἐνῶ ἐμεῖς παρακαλοῦμε ἐσᾶς.
Καί σήμερα ἕνας ὀρθόδοξος Πρωθυπουργός νά δέχεται παρακάλια γιά νά ἀνοιξει τίς Ἐκκλησίες.
Ἀληθεια σκεφτήκατε κ. Πρωθυπουργέ πώς ὁ Ἰωσήφ ἦταν πραγματικά πλούσιος, ἀφοῦ ἀξιώθηκε νά πάρει ὁλόκληρη τή σύνθετη ὑπόσταση τοῦ Κυρίου.
Ἀληθινά πλούσιος, γιατί ἀξιώθηκε νά πάρει τόν πολύτιμο μαργαρίτη.
Πραγματικά πλούσιος γιατί κράτησε τό βαλάντιο πού ἦταν γεμᾶτο μέ τόν θησαυρό τῆς θεότητος.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κάνετε καί μένα καί ὅλους τούς Ἱερεῖς καί τόν πιστό λαό πλουσίους ἀπόψε.
Δός μου, τόν νεκρό κ. Πρωθυπουργέ, πού ἔμεινε ὅλη τή νύχτα κρεμασμένος ἐπάνω στόν Σταυρό μόνος μέσα στίς ἐκκλησιές χωρίς νά σταθοῦν κοντά Του οἱ μυροφόρες πού ξενυχτοῦσαν κάθε χρόνο πλησίον Του στολίζοντας τόν Ἐπιτάφιό Του καί μοιρολογώντας Τον.
Δός μου τόν Κύριό μου κ. Πρωθυπουργέ νά τόν ἐναποθέσω στήν Ἁγία Τράπεζα μέ δόξα μέ κωδονοκρουσίες, μέ τιμές μέ μῦρο καί λουλούδια.
Δός μου τόν Κύριό μου κ. Πρωθυπουργέ νά τόν κοινωνήσω γιά νά λάβω ἄφεση ἁμαρτιῶν, ζωή αἰωνια.
Δός μου τόν Κύριό μου κ. Πρωθυπουργέ γιά νά τόν προσφέρω σ’αὐτούς πού τόν ποθοῦν, πού βάζουν τά προσωπά τους στά τζάμια στίς πόρτες τῶν ἐκκλησιῶν γιά νά πάρουν λίγο ἀπό τήν χάρη Του.
Δός μου τόν Κύριό μου κ. Πρωθυπουργέ, γιά νά τόν κοινωνήσει ἡ φοιτήτρια πού μοῦ ἐξομολογήθηκε ὅτι αὐτές τίς ἡμέρες μάζεψε τό «πρόστιμο» τῶν 150 ευρώ -ἄν χρειαστεῖ νά τό πληρώσει- γιά νά ἐπισκεφθεῖ την ἐκκλησία τῆς ἑνορίας της μήπως καί ἀνοίξει καμμιά πορτούλα καί πάρει Αὐτόν πού εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».
Δός μου κ. Πρωθυπουργέ αὐτόν πού μέ πικρό παράπονο ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει: «Ἐν τῷ κόσμω ἦν …καί ὁ κόσμος αὐτόν οὐκ ἔγνω. Εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον».
Μέ αὐτά τά λόγια ἰκετεύοντας τόν Πιλάτο ὁ Ἰωσήφ λαμβάνει τοῦ Σωτῆρος τό πανακήρατο Σῶμα, καί μέ φόβο τό τύλιξε σέ σεντόνι καί σέ σμύρνα καί τό ἔβαλε σέ τάφο, αὺτόν πού παρέχει σἐ ὅλους ζωή αἰώνια καί τό μεγάλο έλεος».
Κύριε Πρωθυπουργέ, δός μοι, δός μοι, δός μοι Αὐτόν πού ἀνήκει σέ ὄλους μας καί σέ σᾶς τόν ἴδιο. Δῶσε μας τόν λατρευτό μας Ἰησοῦ, νά Τοῦ ψάλουμε «θανάτῳ θάνατον πατήσας»
Καλή Ἀνάσταση
Μέ τήν προσμονή τῆς χαρᾶς τὴς Ἀναστάσεως
π. Χριστοφόρος Ἰ. Μυτιλήνης
Ἱερομόναχος
