Ο ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς είς το σημερινόν Ευαγγελικόν ανάγνωσμα μάς ομιλεί για κάποιον καταξιωμένον άρχοντα με πάμπολλες αρετές καί ιδανικά,ο οποίος αγωνιούσε καί είχε ζωηράν επιθυμίαν να πληροφορηθεί υπεύθυνα περί τής αιωνίου ζωής.
Καί δέν άργησε να συναντήσει τον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν.Θέλει να ακούσει από το στόμα τού Ιησού περί τής αιωνίου ζωής. Ομολογεί ο άνθρωπος αυτός ότι από νεαράς ηλικίας τηρούσε αυστηρά τον Νόμον. Ήταν Άρχοντας,πλούσιος,εγκρατής καί σώφρων.Θα νόμιζε κάποιος ότι ήταν ευτυχισμένος από τήν ζωήν του έχοντας τόσες αρετές,μα ο ίδιος αισθανόταν ότι τού έλειπαν πολλά ακόμη για τήν ηθική του κατάρτιση. Ήταν νοσταλγός τής πνευματικής ζωής.
Σ' αυτήν τήν παράκλησιν καί τήν ομολογίαν ότι τήρησε τον Νόμον,ο Κύριός μας τού υποδεικνύει με το « έν σοι λείπει » τί ώφειλε να πράξη εάν πράγματι ποθούσε τήν τελειότητα. Τού συνέστησε να πωλήσει τα υπάρχοντά του καί αφού τα μοιράσει είς τούς έχοντας ανάγκη να τον ακολουθήσει.
Ο άρχοντας στεναχωρήθηκε απ' αυτή την υπόδειξη,για τον λόγον ότι ήταν πλούσιος « ην γάρ πλούσιος σφόδρα ». Καί αυτός ο άνθρωπος ο οποίος βάδιζε τήν οδόν τής αρετής καί τής τελειότητος αναγκάσθηκε να οπσθοχωρήσει,διότι δέν είχε το θάρρος να κάνει το μεγάλο βήμα. Τού έλλειπε ο ηρωισμός. Αυτά τα βήματα τα γενναία μένουν ιστορικά στήν ζωή τού ανθρώπου. Αυτά τα βήματα διακρίνουν τον μέτριον από τον δυνατόν καί τον πνευματικόν άνθρωπον ακριβώς εκ τής αδυναμίας πού αισθάνεται,όταν πρόκειται να κάμει αυτό το αποφασιστικό βήμα.
Άν παρατηρήσουμε προσεκτικά αυτούς τούς ανθρώπους πού αγωνίζονται καί θεωρούνται επιτυχημένοι,θα δούμε ότι η επιτυχία τους οφείλετε στα γενναία βήματα,διότι χωρίς προσπάθεια καί τόλμη,χωρίς αγώνες καί θυσίες,επιτυχία δέν υπάρχει. Μάλιστα , όσοι ενδεχομένως ευρίσκονται σε κάποια θέση χωρίς μόχθο δέν δικαιούνται να συγκαταλέγονται μεταξύ τών γενναίων. Τούς ανθρώπους τούς οποίους τιμάμε καί ενθυμούμεθα δικαίως καί επεκράτησαν στόν όμορφο κόσμο τών ιδεών , υπήρξαν άνθρωποι τών αποφάσεων,τών υγιών αποφάσεων καί κατάφεραν εν μέσω πολλών δυσκολιών καί αντιδράσεων,αλλά καί επί σειράν ετών αυτοθυσίαν να κατακτήσουν τα επιστημονικά πεδία. Καί άν σήμερα ο πολιτισμός,ο αληθινός πολιτισμός καί όχι ο βρώμικος έφθασε στο σημείο πού βρίσκεται,το οφείλει σ'αυτούς τούς πραγματικούς ήρωες.
Καί η ιστορία τών λαών μάς παρουσιάζει έντονα τέτοια γενναία βήματα. Ας θυμηθούμε δύο μόνον χρονολογίες από τήν δική μας Εθνεγερσία τήν παλαιά καί τήν πρόσφατη.
Κάποτε μία χούφτα άοπλων,με μοναδικόν οπλισμόν τους τήν πίστιν είς τον Θεόν καί στόν αγώνα τους,μάς έδωσε τήν ελευθερίαν. Ήσαν οι ήρωες τού 1821. Αλλά καί όταν τα « πολιτισμένα » έθνη θέλησαν να μάς υποδουλώσουν καί ζητούσαν « ζωτικόν χώρον » τής Πατρίδος μας έλαβαν τήν γενναίαν απάντησιν τού υπερήφανου λαού πού λατρεύει τήν ελευθερίαν του. Τούτο καί πάλι θα συμβεί όταν παραστεί ανάγκη , να είναι κάποιοι σίγουροι γι'αυτό. Καί επειδή η ζωή μας δέν είναι μονόπλευρος,ας δούμε τί συμβαίνει στους άλλους αγώνες , τούς πνευματικούς. Σ'αυτούς τούς αγώνες η ζωή απαιτεί θαρραλέες εξορμήσεις καί ασυγκρίτως σοβαρότερες θυσίες.
Ουδείς ανέβηκε τήν κλίμακα τής αρετής,τής ευσεβείας καί τής αγιότητος προτού ανέβη τον κακοτράχαλον ανηφορικόν δρόμον. Αυτό μαρτυρείται από τα συναξάρια τής Εκκλησίας μας. Από τον πρωτομάρτυρα Στέφανο μέχρι καί αυτού , πού αυτήν τήν στιγμήν πέφτει στόν αγώνα ενός διωγμού , απ'όπου κι άν προέρχεται αυτός , διότι ο διωγμός τής Πίστεώς μας συνεχίζεται ακόμη καί σήμερα. Αλλά καί η « κεκαθαρμένη » ψυχή πού παραδίδεται με ηρεμία στα χέρια τού Θεού , πρέπει να γνωρίζουμε ότι αγωνίστηκε στο στάδιο τών πνευματικών αγώνων. Πολλοί όμως όπως ο άρχοντας τής Ευαγγελικής περικοπής οπισθοχωρούν. Γιατί όμως να μάς συμβαίνει αυτό; Γιατί μάς κυριεύει η δειλία; Διότι η ώρα τού ηρωισμού απαιτεί πολλή ψυχικήν προπαρασκευήν,καλλιέργειαν καί άσκησιν.
Αδελφοί μου. Η σύσταση τού Κυρίου μας προς εκείνον πού ζητούσε να μάθει περί τής αιωνιότητος καί τής τελειότητος ισχύει καί για μάς. Όπως εκείνος δεσμεύτηκε από τα πλούτη του,παρά τίς επιτυχίες σε πολλούς άλλους τομείς,ο ίδιος κίνδυνος απειλεί καί μάς. Είναι γεγονός ότι ο καθένας μας δεσμεύεται καί κατέχεται από κάποιαν σοβαράν έλλειψιν,από κάποια αδυναμίαν ή πάθος.
Σε τι θα μπορούσαν να μάς ωφελήσουν οι όποιες επιτυχίες,άν αφήναμε ακάλυπτον κάποιο σημαντικόν σημείον προς τον εχθρόν. Τότε η νίκη θα μάς ξεφύγει καί ας έχουμε υπ'όψιν μας ότι εάν θέλουμε να κερδίσουμε τον πόλεμον,θα πρέπει να κερδίσουμε καί τήν τελευταίαν καί τήν πιό μικράν μάχην.
Ο ιερός Χρυσόστομος χρησιμοποιεί μία πολλή ωραία εικόνα. Ο εχθρός,λέγει,όταν πρόκειται να καταλάβει ένα φρούριο δέν προσπαθεί να το γκρεμίσει εξ ολοκλήρου. Πρώτα ανοίγει ένα μικρό ρήγμα από το οποίον μπαίνει ύπουλα καί κυριεύει το φρούριον από το σημείο πού ίσως ο εχθρός δέν περίμενε.
Δέν μας επιτρέπεται να χάσουμε ουδεμίαν μάχην. Χρειάζεται αγώνας. Καί άν η μάχη είναι δυσανάλογος προς τίς δυνάμεις μας,θα πρέπει να δίνουμε σκληρή πάλη,διότι αυτή η πάλη προοιωνίζει άλλη νίκη.
Ας μην είμαστε δειλοί καί αναποφάσιστοι. Το παράδειγμα το έχουμε μπροστά μας. Είναι οί Μάρτυρες καί οι Άγιοι τής Εκκλησίας μας πού με τήν ζωήν τους μάς τονίζουν ότι τα γενναία βήματα κοστίζουν ακριβά , μα το αντίκρυσμά τους είναι απείρως πολύτιμον.
Να μη λησμονούμε ότι στους πνευματικούς αγώνες νικούν όσοι αγωνίζονται καρτερικά,διότι προς αυτούς ο Θεός παρέχει αμέριστον τήν ενίσχυσή Του.
Είθε να μάς αξιώσει ο Πανάγαθος Θεός να πραγματοποιούμε τέτοιου είδους βήματα καί μάλιστα στόν πνευματικό αγώνα πού θα μάς καταστήσουν πολίτες τής Ουρανίου Βασιλείας Του. Αμήν.
Κήρυγμα πρωτ. Παναγιώτη Δ. Ρούβαλη
