Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ σε πρόσφατη ανάλυση του τόνισε πως το κενό στο Πατριαρχείο Σερβίας μπορεί να αποτελέσει “Κερκόπορτα” για την εδραίωση της “μακεδονικής εκκλησίας”.
Και κατά πως φαίνεται οι σχισματικοί των Σκοπίων έχουν πάρει πολύ αέρα!
Εκπρόσωπος «Μακεδονικής» Εκκλησίας σε συνέντευξή του εξέφρασε την ελπίδα πως ο νέος Σέρβος Πατριάρχης θα χαιρετίσει τη διάθεση του Οικουμενικού Πατριάρχη να τους δώσει Τόμο Αυτοκεφαλίας!
Καταρχάς ότι μιλάει για ξεκάθαρη πρόθεση Βαρθολομαίου είναι ανησυχητικό, αλλά και γενικότερα όσα αναφέρει προβληματίζουν.
Η συνέντευξη του Επισκόπου Αντανίας κ. Παρθενίου, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου – Μπίγκορσκι, στο Ουκρανικό πρακτορείο ειδήσεων РЕЛІГІЙНА ПРАВДА («Θρησκευτική δικαιοσύνη») όσο..προπαγναδιστική κι αν θεωρηθεί, θα πρέπει να προβληματίσει και την Ελλαδική Εκκλησία η οποία ενδιαφέρεται άμεσα για το ζήτημα της “μακεδονικής Εκκλησίας”.
“Θα μπορούσα με μεγάλη χαρά και ευρύτητα καρδιάς να δηλώσω ότι η κοινωνία της Βορείου Μακεδονίας είναι ενωμένη στο θέμα της αναγνωρίσεως της αυτοκεφαλίας μας. Ο ορθόδοξος λαός στην Βόρεια Μακεδονία εδώ και πολλές δεκαετίες περιμένει και αγωνίζεται για την αποδοχή του από τους ορθοδόξους του αδελφούς ανά τον κόσμο, στην οικογένεια των επί τόπου ορθοδόξων Εκκλησιών. Νομίζω πως στην ιστορία καμία άλλη τοπική ορθόδοξη εκκλησία μέχρι τώρα δεν βρισκόταν σε τόσο σκληρή και μακρόχρονη απομόνωση όπως συμβαίνει με την δική μας.
Γι’ αυτό, το μεγαλύτερο μέρος του ορθοδόξου πληθυσμού σε μας με ισχυρή επιθυμία και ανυπομονησία προσμένει τον Τόμο αυτοκεφαλίας για την Εκκλησία του. Αυτός ήταν και ο λόγος η κρατική μας αρχή να αποστείλει παρακλήσεις, και απολύτως σωστά, προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο αποτελεί την κορυφαία αρχή στον ορθόδοξο κόσμο και το μόνο που έχει το δικαίωμα αποδοχής εκκλήτου προσφυγής, όπως και το δικαίωμα χορήγησης της αυτοκεφαλίας. Εξάλλου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο χορήγησε τους Τόμους αυτοκεφαλίας σε όλες τις νεότερες Εκκλησίες, αρχίζοντας από την Ρωσική, και μέχρι την Εκκλησία Πολωνίας, δηλαδή στην πιο πρόσφατη περίπτωση – της Ουκρανίας” λέει αρχικά ο Ιεράρχης της μη αναγνωρισμένης Εκκλησίας των Σκοπίων.
Έκανε λόγο περί “αποτυχημένου πειράματος «Σέρβικη εκκλησία» στην Βόρεια Μακεδονία, η οποία έχει πολύ μικρό αριθμό ακολουθών”.
Κόντρα σε συμφωνίες των Πρεσπών και άλλα τινά αναφέρεται σε “Μακεδόνες και μειονότητες με ορθόδοξη ομολογία στο κράτος που επιθυμούν την αυτοκεφαλία τους, επειδή στην συλλογική μνήμη του ορθοδόξου λαού σ’ αυτές τις περιοχές είναι βαθιά χαραγμένη η μνήμη της αρχαίας αυτοκέφαλης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, η οποία ήταν στενά συνδεδεμένη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η οποία σχεδόν οκτώ αιώνες καθοδηγούσε τον λαό στον σωτήριο λόγο του Κυρίου”.
Επιπροσθέτως σημειώνει για την Σερβική Εκκλησία και το Φανάρι: “η αγάπη μας προς αυτούς είναι ίσια όπως προς κάθε άνθρωπο, και ιδιαίτερα ως προς Χριστιανούς, και η Εκκλησία μας περισσότερες φορές ζήτησε διαπραγματεύσεις με την Εκκλησία της Σερβίας για τελική λύση του ζητήματός μας μέσω της Κωνσταντινούπολης, αλλά από την πλευρά τους υπήρχε σιωπή.
Τώρα ειλικρινά ελπίζουμε πως ο νέος Σέρβος Πατριάρχης θα ενεργήσει στο πνεύμα της ευαγγελικής αγάπης και θα χαιρετήσει την διάθεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για χορήγηση του Τόμου αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία μας. Άλλωστε, η Κωνσταντινούπολη ήταν η διεύθυνση όπου η Εκκλησία Σερβίας μας είχε κατηυθύνει στο παρελθόν, όταν γίνονταν διαπραγματεύσεις.
Μ’ αυτό ο νέος Πατριάρχης θα γυρίσει νέα σελίδα στις αδελφικές σχέσεις των αδελφικών μας εκκλησιών και θα ονομαστεί ειρηνοποιός, προτρέποντας την ενταύθα ιεραρχία του να συμφιλιωθεί με την επίσημη τοπική ορθόδοξο Εκκλησία. Είναι καιρός πλέον να σταματήσουν οι εκβιασμοί, ραδιουργίες και πιέσεις και να αρχίσει πλέον με την ρήση του Χριστού: «ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ιω.13, 34-35)”
“Υπάρχουν δυνάμεις που δεν θέλουν την ενότητα μεταξύ των ορθοδόξων αδελφικών λαών και συνεχώς εργάζονται να εμποδίσουν την αμοιβαία προσέγγιση. Η δράση της προπαγάνδας και των μυστικών υπηρεσιών είναι πολύ φανερή, όχι μόνο σε μας, αλλά και στις γειτονικές χώρες. Άλλωστε, η Ρωσική εκκλησία πιέζει όλους τους εκκλησιαστικούς κύκλους που αποδέχονται την λύση του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος, ή αναγνωρίζουν την υπέρτατη αυθεντία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι εμείς σχεδόν έναν αιώνα βρισκόμασταν υπό την εξουσία του Βελιγραδίου, και είναι κατανοητή η παρουσία των σερβικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι ενεργούν όχι μόνο ενάντια της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας μας, αλλά προσπαθούν να χαλάσουν και τις γειτονικές σχέσεις της Βόρειας Μακεδονίας με την Βουλγαρία και την Ελλάδα και να εμποδίσουν την Ευρωατλαντική ενσωμάτωση της χώρας μας. Την πίεση των ξένων υπηρεσιών έχουμε αισθανθεί και εμείς στην πλάτη μας, ως Μοναστήρι, ιδιαίτερα όταν σταθήκαμε στην πλευρά της αλήθειας και στην σωστή κανονική τάξη της Εκκλησίας” λέει σε άλλο σημείο.
Παίρνει ξεκάθαρη θέση υπερ του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην κόντρα Φαναρίου-Μόσχας λέγοντας: “Κάποιοι μάλιστα και και με θρασύτητα κατηγορούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο πως δήθεν άλλαξε την εκκλησιολογία, όμως στην ουσία, οι ίδιοι το κάνουν αυτό. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανέκαθεν στεκόταν αυστηρά στην αληθινή εκκλησιολογία και τους κανόνες” και συμπληρώνει: “Νομίζω πως οι αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου σχετικές με το αυτοκέφαλο πρέπει να γίνουν σεβαστές απ’ όλους, επειδή αντίθετα γκρεμίζεται η συνοχή μεταξύ των τοπικών ορθοδόξων Εκκλησιών και μ’ αυτό τον τρόπο ερχόμαστε σε διαφορετικές παραλλαγές της Ορθοδοξίας, κάτι που δεν είναι καθόλου στο πνεύμα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας”
Τέλος όταν ερωτάται “για ποια περίοδο σχεδιάζεται η χορήγηση της αυτοκεφαλίας” λες και πρόκειται για κάτι δεδομένο, ο ίδιος απαντάει: “Πραγματικά θα ήθελα να μπορέσω να δώσω συγκεκριμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, αλλά σε μένα δεν έχει έρθει τέτοια πληροφορία. Εντούτοις, προσωπικά επιθυμώ αυτό να γίνει σε σύντομο χρόνο, καθώς έτσι θα θεραπευτεί μια μεγάλη πληγή στην ορθόδοξη οικουμένη και θα τεθεί τέλος στην πολυετή αγωνία του, σχεδόν δύο εκατομμυρίων, λαού στην Βόρεια Μακεδονία”
