Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς, 9ης/22ας Νοεμβρίου 2020, ἔλαβε χώραν Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ 15ῃ ἐπετείῳ τῆς ἐκλογῆς καί Ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.
Τῆς Δοξολογίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Πατριαρχικῶν Ἐπιτρόπων καί Ἡγουμένων Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Πατριαρχείου καί Προϊσταμένων τῶν ἐνοριῶν αὐτοῦ, ὅσων ἠδυνήθησαν νά προσέλθουν, λόγῳ τῶν μέτρων πρός προστασίαν ἐκ τοῦ covid 19.
Εἰς τήν Δοξολογίαν παρέστη ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐάγγελος Βλιώρας μετά τῆς συζύγου καί τοῦ τέκνου αὐτοῦ, οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας καί μετέσχον μέλη τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί τῆς Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων.
Μετά τήν Δοξολογίαν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.
Ἐνταῦθα προσεφώνησεν τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:
“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Γεγονός λίαν σημαντικόν καί ἀξιόλογον, χαρμόσυνον καί γηθόσυνον ἑορτάζει σήμερον ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων καί ἡ ἐξ ἀρχῆς ἀναποσπάστως μετ’ αὐτῆς συνδεδεμένη Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης. Τό γεγονός τοῦτο εἶναι ἡ ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῶν τιμίων μελῶν τῆς Αγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ ποιμνίου ἐκλογή τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος ὡς Ποιμενάρχου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἡγουμένου τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων καί ἡ μετ΄αὐτήν τελετή τῆς Ἐνθρονίσεως μετ’ ἀναγνωρίσεως Αὐτῆς ὑφ’ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν κρατῶν, εἰς τήν πολιτικήν ἐπικράτειαν τῶν ὁποίων ἐξ ἀρχῆς δρᾷ ποιμαντικῶς τό παλαίφατον ἡμῶν Πατριαρχεῖον. Τοῦτο συνέβη τό σωτήριον ἔτος 2005 μετ΄ ὀδυνηρήν δοκιμασίαν, διασείσασαν τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας, κλυδωνίσασαν ἀλλ΄ οὐ καταποντίσασαν αὐτήν, καθότι ὁ ἑδραιώσας αὐτήν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ἐξήγαγεν αὐτήν εἰς ἀναψυχήν.
Τό γεγονός τοῦτο διασφαλίζει τήν συνέχειαν τῆς ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς διαδοχῆς τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας καί τήν συνοχήν τοῦ μελῶν τοῦ σώματος αὐτῆς πρός εὔρυθμον λειτουργίαν καί ἐκπλήρωσιν τῆς θείας ἀποστολῆς αὐτῆς, διά τοῦτο καί ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς – ἐν συμμορφώσει βεβαίως πρός τά μέτρα προφυλάξεως πάντων ἡμῶν ἐκ τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ τοῦ covid– 19- εἰς τό τιμαλφές κειμήλιον τῆς πίστεως ἡμῶν, τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἑωρτάσθη διά Δοξολογίας ἀναπεμφθείσης πρός τόν Θεόν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὡς εὐχαριστία, διότι ἐξήγαγεν αὐτήν εἰς ἀναψυχήν καί ἐχαρίσατο αὐτῇ ὡς Πατριάρχην καί Ποιμένα τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα. Εὐχαριστήσαντες ἐπί τούτῳ τόν Θεόν καί προσευχηθέντες ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί μακροημερεύσεως Αὐτῆς, ἀνήλθομεν καί εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην αἴθουσαν τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν «ὀσπιτίου», ὡς ὠνόμαζε τοῦτο ὁ ἀοίδιμος Πατριάρχης Δοσίθεος, ἵνα καί ἐκ τοῦ σύνεγγυς εὐχηθῶμεν Αὐτῇ καί συγχαρῶμεν, ἐφ’ οἷς ἀγαθοῖς ἐπί δεκαπενταετίαν ὅλην Αὔτη ἐν κόποις καί μόχθοις πολλοῖς εἰργάσατο ὑπέρ τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου.
Ἐκ τῶν πολλῶν τούτων μνημονευτέον ἐν πρώτοις ὅτι Αὕτη μέ γνώμονα τήν ἐκκλησιαστικήν Πατερικήν παράδοσιν κατηύθυνε τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας, ἡγουμένους τῶν Προσκυνημάτων καί τῶν ἱερῶν Μονῶν, τόν κλῆρον καί τόν λαόν νά συνεργασθοῦν ἐν συνέσει μετά τῶν ἁρμοδίων Ὑγιεινομικῶν Ἀρχῶν ἑκάστης κυβερνώσης χώρας διά τήν ἀπό τῶν ἀρχῶν σχεδόν τοῦ τρέχοντος ἔτους ἀντιμετώπισιν τῆς θανατικῆς ἐπιδημίας τοῦ λοιμοῦ Covid– 19. Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, ἐτελέσθησαν αἱ τελεταί, διασωζομένων τῶν Προσκυνηματικῶν δικαιωμάτων ἡμῶν, εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τήν Βασιλικήν τῆς Βηθλεέμ. Ἐκ τῶν ἀκολουθιῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἐτελέσθησαν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἡ τελετή τοῦ Ἐπιταφίου καί τῆς νυκτερινῆς Λειτουργίας τοῦ Πάσχα. Ἄλλαι, ὡς τῶν Βαΐων, τοῦ Νιπτῆρος καί τῆς τελετῆς τῆς Ἀγάπης, ἐτελέσθησαν εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἐν συμμετοχῇ τῶν ἐπιτρεπομένων μόνον ἱερέων ἤ ὀλίγων πιστῶν, οὐχί δέ καί προσκυνητῶν, καθότι ἀπ’ ἀρχῆς τοῦ λοιμοῦ ἄχρι καί σήμερον οὐδείς προσκυνητής ἀφίχθη. Ἡ ἄλλοτε πλήθουσα ἐκ τῶν προσκυνητῶν Ἁγία Πόλις ὁρᾶται εἰσέτι κενή εἰς τάς ὁδούς καί τάς ρύμας αὐτῆς. Ἄξιον μνήμης τυγχάνει ὅτι ἐν μέσῳ πανδημίας ἡ τελετή τοῦ Ἁγίου Φωτός διεξήχθη ἀπολύτως κατά τό προσκυνηματικόν Καθεστώς. Εἰδικῇ μερίμνῃ τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν καί τῆς Ἀστυνομίας τοῦ Ἰσραήλ τό Ἅγιον Φῶς μετηνέχθη παρά Ἀρχιερέως τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ, ἔνθα παρελήφθη ὑπό τῶν ἀντιπροσώπων ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων κρατῶν, ἐκ τῶν ὁποίων παρέλαβον αὐτό οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν, παραμένοντες κεκλεισμένοι ἐντός τῶν προσγειωμένων εἰς τό ἀεροδρόμιον Μπέν Γκουριόν ἀεροπλάνων αὐτῶν. Ἐνεργείαις τοῦ Πατριαρχείου δι’ ἀντιπροσώπων αὐτοῦ τό Ἅγιον Φῶς μετηνέχθη αὐθημερόν εἰς τάς Κοινότητας αὐτοῦ εἰς Ἰορδανίαν, Παλαιστινιακάς περιοχάς καί Γάζαν.
Δι’ ἀνακούφισιν τῶν πληγέντων οἰκονομικῶς ἐκ τῶν μέτρων περιορισμοῦ ἐξαπλώσεως τῆς λοιμικῆς νόσου ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης διένειμε παρά τοῦ Πατριαρχείου δέματα τροφίμων εἰς τάς ἐχούσας μεγαλυτέραν ἀνάγκην οἰκογενείας εἰς Ἱεροσόλυμα, εἰς τήν περιοχήν τῆς Βηθλεέμ καί τῆς Ραμάλλας καί ἐχαρίσατο τό ἐνοίκιον ἑνός ἔτους εἰς ἐνοικιαστάς κατοικιῶν καί καταστημάτων ἰδιοκτησίας τοῦ Πατριαρχείου. Ἡ Πατρική Ποιμαντική συμπαράστασις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἐξεδηλώθη διαρκούσης τῆς πανδημίας καί πρός τάς ἱεράς Μονάς τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς ἐπισκέψεως Αὐτῆς εἰς αὐτάς, τελέσεως τῆς θείας Λειτουργίας καί κηρύγματος, ἀναμεταδιδομένου διαδικτυακῶς εἰς τήν Ἑλληνικήν, Ἀραβικήν, Ἀγγλικήν, Ρωσικήν καί Ρουμανικήν γλῶσσαν.
Ἀνένδοτος ὑπῆρξεν ἡ στάσις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί εἰς τήν διεκδίκησιν καί διασφάλισιν τῶν Προσκυνηματικῶν δικαιωμάτων τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου. Τοῦτο ἐξεδηλώθη κατά τήν παρελθοῦσαν ἑορτήν τῶν Ἐπιφανείων ἡμῶν εἰς Βηθλεέμ, ὅτε οἱ Ἀρμένιοι ἱερεῖς, συνεχίζοντες τήν ἀπό δεκαετιῶν τακτικήν αὐτῶν, ἠμπόδισαν ἡμᾶς νά καταβιβάσωμεν τήν εἰκόνα ἡμῶν εἰς τό ἅγιον Σπήλαιον. Χάρις εἰς τήν ἐπιμονήν καί καθοδήγησιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος οἱ Ἁγιοταφῖται διακονηταί τῆς Βηθλεέμ καί ἄλλοι ἐξ Ἱεροσολύμων ἐλθόντες πρός συμπαράστασιν, παρά τήν μετά πληγῶν σωματικήν βίαν, τήν ὁποίαν ἐδέχθησαν ἐκ τῶν Ἀρμενίων, τῇ ἐντολῇ ἐν τέλει τοῦ Προέδρου Ἀμποῦ Μάζεν, κατεβίβασαν τήν εἰκόνα, ἐναπομένει δέ ἡ κατοχύρωσις τοῦ δικαιώματος ἡμῶν τούτου καί δι’ εἰδικοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος, ἵνα μή διαμφισβητηθῇ καί πάλιν εἰς τό μέλλον. Παρόμοιόν τι συνέβη καί κατά τήν παρελθοῦσαν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ τήν 14ην Σεπτεμβρίου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ Ἀρμένιοι καί πάλιν ἀπεπειράθησαν ὡς καί κατά τό παρελθόν ἔτος νά ἐμποδίσωσιν ἡμᾶς, νά ἐπιτελέσωμεν τό δικαίωμα τοῦ θυμιάματος ἡμῶν ἐντός τοῦ ἱεροῦ Βήματος τοῦ παρεκκλησίου τῆς Ἁγίας Ἑλένης. Τελικῶς τοῦτο ἐπετεύχθη χάρις εἰς τήν ἐπιμονήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἱσταμένης ἐπί μίαν ὥραν καί πλέον μετά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπί τῆς κεφαλῆς καί προτρεπούσης τούς Ἀρμενίους νά ὑποχωρήσωσι, ὅπερ καί συνέβη ἐκ φόβου καί πρός τήν ἐκ τοῦ σύνεγγυς παρακολουθοῦσαν καί βιντεοσκοποῦσαν τό ἐπεισόδιον Ἰσραηλινήν Ἀστυνομίαν, παρουσίᾳ δέ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Βλιώρα. Τά δικαιώματα ἡμῶν ταῦτα ὑποστηρίζονται ἐκ μαρτυριῶν τῶν προσκυνηματικῶν κωδίκων ἡμῶν ἀλλά καί ἐξ αὐτῶν τῆς Κουστωδίας τῆς Ἁγίας Γῆς τῶν Φραγκισκανῶν, οἱ ὁποῖοι συνεπορεύθησαν μεθ΄ ἡμῶν εἰς τόν ἀγῶνα τοῦτον.
Ὁμοῦ μετά τῶν προσκυνηματικῶν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἔθεσεν ὡς πρωταρχικόν στόχον Αυτῆς τήν κατοχύρωσιν καί τῶν περιουσιακῶν, εἴτε κτηματικῶν εἴτε ἀστικῶν, δικαιωμάτων τοῦ Πατριαρχείου, ὁσάκις ταῦτα κατεπατήθησαν ἐπί τόπου ἤ προσεβλήθησαν δικαστικῶς ὑπό καιροσκόπων πλεονεκτῶν. Ταῦτα ὑποστηρίζονται ἀποτελεσματικῶς ἐκ τῶν τίτλων ἰδιοκτησίας, φιρμανίων, βερατίων κλπ., φυλασσομένων εἰς τό Ἀρχεῖον τοῦ Πατριαρχείου, διά τήν καλλιτέραν τακτοποίησιν καί χρησιμοποίησιν τῶν ὁποίων ἐμερίμνησεν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης προσθέτουσα νέαν πτέρυγα, νῦν ἐγειρομένην. Διά τῶν τίτλων τοῦ Ἀρχείου, τῇ ἐντολῇ καί καθοδηγήσει Ὑμῶν ἡ Οἰκονομική Ἐπιτροπή καί οἱ Νομικοί Σύμβουλοι τοῦ Πατριαρχείου δέν ἐφείσθησαν κόπων δι’ἀγῶνας εἰς τάς δικαστικάς αἰθούσας οὔτε καί χρηματικῶν ποσῶν διά τά δικαστικά τέλη. Χαρακτηριστικόν παράδειγμα τούτου ἡ πρόσφατος καταβολή τοῦ ποσοῦ τῶν 2.000.0000 Σἐκελ ὡς φόρου Ἀρνόνα, τόν ὁποῖον δέν κατέβαλε ὁ ἐνοικιαστής τοῦ παρά τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ξενοδοχείου Petra, κατέβαλε δέ τό Πατριαρχεῖον, διά νά διασώσῃ τήν περιουσίαν αὐτοῦ ταύτην ἐκ τῆς ἁρπαγῆς τῶν ἀδιαφανῶν καί διεφθαρμένων πολυετῶν συμβάσεων, τάς ὁποίας κατήγγειλε ἡ Ἀδελφότης τό ἔτος 2005.
Διά τήν πληρεστέραν ἐπιτέλεσιν τοῦ πολυπτύχου ποιμαντικοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἰδιαιτέρως ἐμερίμνησεν διά Θεολογικάς ἤ ἄλλας σπουδάς τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ἤ νέων τοῦ ἡμετέρου ποιμνίου, ἐξασφαλίζουσα δι’αὐτούς τάς σχετικάς ὑποτροφίας κυρίως εἰς Ἑλλάδα καί Κύπρον, διά τοῦ διορισμοῦ δέ νέων Συνοδικῶν μελῶν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ένίσχυσε τόν Συνοδικόν θεσμόν λειτουργίας τοῦ Πατριαρχείου. Τῇ μερίμνῃ δέ Αὐτῆς προωθεῖται νῦν ἔργον ἀνακαινίσεως τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ Σκευοφυλακίου αὐτοῦ διά χορηγίας παρἀ τῆς εὐσεβοῦς πηγῆς.
Ταῦτα πάντα, Μακαριώτατε, ἐνθαρρύνουν καί ἐνισχύουν ἡμᾶς, παλαιούς καί νεωτέρους Ἁγιοταφίτας, ἵνα συστρατευώμεθα καί συμπορευώμεθα μεθ’ Ὑμῶν καί ἀγωνιζώμεθα τόν καλόν Ἁγιοταφιτικόν ἀγῶνα διά δυναμικήν χριστιανικήν Ἑλληνορθόδοξον μαρτυρίαν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν πρός ὄφελος πολλῶν.
Ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὅλης, εὔχομαι Ὑμῖν ἔτη ὅσα πλεῖστα, ὑγιεινά, εὐσταθῆ, εἰρηνικά καί εὐφρόσυνα ἐν δυνάμει κυβερνητικῇ καί σοφίᾳ τῇ ἄνωθεν πρός ἔπαινον τοῦ παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου, τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν”.
Κατόπιν προσεφώνησεν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα ἐκλαμπρότατος κ. Εὐάγγελος Βλιώρας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλος, ὁ Προϊστάμενος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου κ. Χαράλαμπος Μπαντούρ και ἄλλοι.
Τούτους ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως ἐν τῇ προπόσει Αὐτοῦ:
Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος, κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,
Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ἀγαπητοί Χριστιανοί,
Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
«Αἴνεσιν Κυρίου λαλήσει τό στόμα μου, καί εὐλογεῖτω πᾶσα σάρξ τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ εἰς τόν αἰῶνα καί εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος» (Ψάλμ, 144, 21).
Ἡ ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί ἐκβλαστήσασα ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐν Ἱερουσαλήμ, «ἥν ἐξελέξατο Κύριος, καί ᾑρετίσατο αὐτήν εἰς κατοικίαν ἑαυτῷ», (Ψαλμ. 131, 13), ἑορτάζει σήμερον ἐπί τῇ συμπληρώσει δεκαπενταετοῦς κυβερνητικῆς διακονίας τῆς Ἡμετέρας ταπεινότητος, ἀπό τῆς ἐγκαταστάσεως Ἡμῶν ἐπί τοῦ θεοϊδρύτου θρόνου τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου τοῦ καί πρώτου χειροτονηθέντος Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων.
Τό ἱερόν τοῦτο γεγονός ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν ἐν τῷ κόσμῳ μαρτυρουμένην ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑνός καί τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης τῶν πνευματικῶν ποιμένων αὐτῆς ἀφ’ ἑτέρου, ὡς ἐπισημαίνει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «Οὐ γάρ ὑπεστειλάμην τοῦ μή ἀναγγεῖλαι ὑμῖν πᾶσαν τήν βουλήν τοῦ Θεοῦ. Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τό πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος», (Πράξ. 20, 27-28).
Ἡμεῖς, στοιχοῦντες τῷ Κανόνι (Γαλ. 6, 16) τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν παραδόσεως, κατήλθομεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, συνοδευόμενοι ὑπό τῶν τιμίων μελῶν τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον Δοξολογίαν τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι Κυρίῳ δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, «ᾧ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν» (Ἀποκ. 1, 6).
Ἡ ἐν μέσῳ τῆς πανδημίας τῆς λοιμώδους νόσου covid 19, ἑορταζομένη σήμερον δεκαπενταετής ἐνθρονιστήριος ἐπέτειος Ἡμῶν, δέον ὅπως θεωρηθῇ ὡς ἐπέτειος ἀνακαινισμοῦ καί ἐγγυήσεως, τῆς διά μέσου τῶν αἰώνων ἀκολουθούσης ἀποστολικῆς διαδοχῆς, διά τοῦ ἑκάστοτε Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, τῆς ἐχούσης τήν ἀρχήν αὐτῆς ἐν τῷ Μονογενεῖ Υἱῷ καί Λόγῳ τοῦ Θεοῦ, Κυρίῳ δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής: «Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρός τόν Θεόν, πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν» (Ἰω. 1, 1-3). Κατά δέ τάς «Διαταγάς τῶν Ἀποστόλων», «ὁ γάρ ἐπίσκοπος προκαθεζέσθω ὑμῶν ὡς Θεοῦ ἀξίᾳ τετιμημένος, ᾗ κρατεῖ τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ παντός ἄρχει» (Διατ. Ἀποστ. Β΄ ΧΧVII).
Ἀκούοντες εἰς τόν θεῖον Παῦλον λέγοντα: «ἐγώ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας», (Πράξ. 23, 1) καί ἐπακολουθοῦντες τοῖς ἴχνεσιν τῶν Προκατόχων Ἡμῶν, καταβάλλομεν πᾶσαν προσπάθειαν, ἐν τῷ μέτρῳ τῶν ταπεινῶν δυνατοτήτων Ἡμῶν, πρός διαφύλαξιν τῆς ἀνοθεύτου ἡμῶν Ἀποστολικῆς παραδόσεως καί ὑγιαινούσης πίστεως, ἀλλά καί τῆς θεραπείας τῶν πνευματικῶν καί ὑλικῶν ἀναγκῶν τοῦ ἐμπεπιστευμένου Ἡμῖν Χριστεπωνύμου ποιμνίου. «Ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ’ ἑκουσίως, μηδέ αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως», (Α΄ Πέτρ. 5, 2), παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Οὐχ ἧττον δέ, τήν διατήρησιν τῶν ἁγιογραφικῶν μαρτυρίων τῆς πίστεως ἡμῶν, τοὐτέστιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν κηρυττόντων τήν ἐνσάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, τό σταυρικόν Πάθος καί τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ.
Περιττόν καί πάλιν νά εἴπωμεν, ὅτι ἡ ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων διαφύλαξις τῶν ἀπαραγράπτων προνομίων καί κυριαρχικῶν δικαίων τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν «Ρωμαίων Ὀρθοδόξων» Χριστιανῶν ἀποτελεῖ χρέος ἱερόν τῆς ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ab antiquo ἀποστολῆς αὐτοῦ. Διό οὐ παυόμεθα, ὑψώνοντες τήν φωνήν ἡμῶν πρός πάσας κατευθύνσεις, πολιτικάς καί διπλωματικάς, τοπικάς καί διεθνεῖς ὀργανισμούς καί κυβερνήσεις, ἵνα γένηται σεβαστόν τό ὑπό διεθνῶν συνθηκῶν ὑφιστάμενον πολυπολιτισμικόν καί διαθρησκειακόν καθεστώς, τόσον τῶν ἁγιογραφικῶν Προσκυνημάτων, ὅσον καί τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία καθ’ ἑαυτήν ἀποτελεῖ παγκόσμιον Προσκύνημα, ὡς λέγει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας: «Διά Σιών οὐ σιωπήσομαι καί διά Ἱερουσαλήμ οὐκ ἀνήσω, ἕως ἄν ἐξέλθῃ ὡς φῶς ἡ δικαιοσύνη μου», (Ἡσ. 62, 1).
Ἐρριζωμένοι δέ ὄντες καί τεθεμελιωμένοι ἐν τῇ ἀγάπῃ καί τῇ πίστει τοῦ Χριστοῦ, «οὐκ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμά μου», (Ψαλμ. 142, 4) ἐργάζεσθαι ἐν καθαρᾷ συνειδήσει (2 Τιμ. 1, 3) τήν ἀποτροπήν τοῦ ἐμφωλεύσαντος σχίσματος εἰς τούς κόλπους τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοὐτέστιν τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Τοῦτο ἐξ ἄλλου ἦτο καί ἡ ἀποστολή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν ἐκ τῶν κόλπων τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἀναδειχθέντων, τό κήρυγμα τῆς συμφιλιώσεως, ὡς τοῦτο καταγγέλλεται ὑπό τοῦ σοφοῦ Παύλου λέγοντος: «ὁ Θεός ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσων ἑαυτῷ… καί θέμενος ἐν ἡμῖν [τοῖς Ἀποστόλοις] τόν λόγον τῆς καταλλαγῆς», (Β΄ Κορ. 5, 19).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Επέτειος εγκαινίων Ιερού Ναού Αγίου Μάρκου Βροντάδου
Διά τῆς ἑορτίου ταύτης ἐνθρονιστηρίου ἑορτῆς καλούμεθα οὐχί εἰς καύχησιν, ἀλλά μᾶλλον εἰς ἐξέτασιν τοῦ ἔργου τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν διακονίας, συμφώνως τῇ ἐπιταγῇ τοῦ θείου Παύλου, «τό δέ ἔργον ἑαυτοῦ δοκιμαζέτω ἕκαστος, καί τότε εἰς ἑαυτόν μόνον τό καύχημα ἕξει καί οὐκ εἰς τόν ἕτερον», (Γαλ. 6, 4).
Εἰς τήν διακονίαν ταύτην, τοῦ ἔργου δηλονότι τῆς ἀποστολῆς τοῦ μαρτυρικοῦ θρόνου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ἔχομεν συνεργούς καί συνοδοιπόρους τούς σεβαστούς καί λίαν ἡμῖν ἀγαπητούς Πατέρας καί ἀδελφούς Ἁγιοταφῖτας, Ἀρχιερεῖς, Ἱερομονάχους, Ἱερεῖς, Ἱεροδιακόνους καί Μοναχούς, τούς διακρινομένους διά τόν ἔνθερμον αὐτῶν ζῆλον καί τήν ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ εὐάρεστον αὐτῶν αὐτοθυσίαν.
Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Πατρός τῶν φώτων καί τῆς ἀληθείας, λέγοντες μετά τοῦ ψαλμῳδοῦ: «Κατάρτισαι τά διαβήματά μου ἐν ταῖς τρίβοις σου, ἵνα μή σαλευθῶσι τά διαβήματά μου», (Ψαλμ. 16, 5), πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί ἱκεσίαις τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως. Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐνισχύῃ πάντας ἡμᾶς τούς διακονοῦντας τά πανάγια Προσκυνήματα καί διαποιμένοντας τό εὐσεβές καί Χριστεπώνυμον ἡμῶν ποίμνιον.
Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας διά τῆς παρουσίας αὐτῶν τήν ἑόρτιον ταύτην Ἐνθρονιστήριον ἐπέτειον, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελον Βλιώραν, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰωάννην, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Μπέρ Σέβα Ρωσοφώνου Κοινότητος, τόν Πατέρα Ρωμανόν, ὁ ὁποῖος Μᾶς μετέφερε τάς εὐχάς καί τήν ἀγάπην τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ἱλαρίωνος, τούς Ἐντιμοτάτους κ. Ἀθανάσιον Ἀμποῦ Ἀέτα, Ὄντε Ἀΐσα, καί Νίμπελ Μπαράμση καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς Ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου.
Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!
Τήν δέ μεσημβρίαν παρετέθη τράπεζα.
