Άκρως σημαντική ήταν η επίσκεψη του Αρχιεπίσκοπου Κύπρου στο Φανάρι χθες και όσα είπε ο ίδιος προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου ανέφερε μεταξύ άλλων πως «Ερχόμενος εδώ δέχθηκα πολλά τηλεφωνήματα, και από Προκαθημένους και από Αρχιερείς και από φίλους, “τι θα κάνετε στην Πόλη όταν θα πάτε;”
Και αμέσως, είπε στον κ. Βαρθολομαίο την απάντηση που έδινε σε όλους: «το πρόβλημα της Ορθοδοξίας για μένα προσωπικά, και πιστεύω και για τον Παναγιώτατο, δεν είναι αν θα αναγνωρίσω τον Προκαθήμενο της Ουκρανικής Εκκλησίας. Εμένα αυτό δεν λέει τίποτα. Μπορούσα να τους αναγνωρίσω και χθες, και σήμερα και αύριο. Δεν υπάρχει για μένα κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα για μένα είναι τα προβλήματα της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς μερικοί δεν έχουν αντιληφθεί, και όσοι Προκαθήμενοι δεν μετείχαν των Πανορθοδόξων διασκέψεων, δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να καταλάβουν. Προσπάθησα να εμφυσήσω σε μερικούς την άποψή σας, ότι δεν είναι να γίνει επί του παρόντος συνάντησις Προκαθημένων, γιατί τριάντα χρόνια περίπου που έκανα Μητροπολίτης, εκπροσωπούσα την Εκκλησία της Κύπρου εις τας Πανορθοδόξους Διασκέψεις και εκεί έβλεπα πως συμπεριφέρονταν οι εκπρόσωποι των Εκκλησιών. Και ήτο προς τιμήν σας που καθορίσατε για πρώτην φορά στην ιστορίαν της Εκκλησίας τας συναντήσεις των Προκαθημένων. Είναι κάτι που σας τιμά ιδιαιτέρως. Ευελπιστούσατε ότι με την συνάντηση των Προκαθημένων θα λύναμε τελεσίδικα, και εγώ άρχισα να το πιστεύω, τα προβλήματα της Ορθοδοξίας. Και είδα το στενόκαρδο μερικών αδελφών Προκαθημένων σε συναντήσεις που είχαμε, και είδα πάνω από τους μισούς Προκαθημένους. Έχω αντιληφθεί ότι δεν έχουν αντιληφθεί, κατανοήσει ακόμα τα προβλήματα της Ορθοδοξίας. Δεν έχουν αντιληφθεί τι κάναμε στην Μεγάλη Σύνοδο. Κάναμε αρκετά, βέβαια δεν τα εφαρμόζουμε. Και ένας λόγος που στο Σαλτσμπουργκ ήθελα την σύμφωνη γνώμη σας να τους επισκεφθώ, ο στόχος μου ήταν [ότι] αυτά τα προβλήματα πρέπει να λυθούν».
Συνεχίζοντας ο κ. Χρυσόστομος τόνισε πως «αυτοί που φωνασκούν, αν πράγματι θέλουν μια σωστή Ορθοδοξία, πρέπει να προσγειωθούν και να αφήσουν τα μεγάλα λόγια, και μόνο με την ταπείνωση που θα την φέρει μέσα μας ο Χριστός, ο Οποίος μάς παρέχει πληρότητα στην ζωή, μπορούν να βοηθήσουν την Εκκλησία». Σχετικά με την υπερόρια δικαιοδοσία τού Οικουμενικού Πατριαρχείου αλλά και στη χορήγηση Αυτοκεφαλίας σε τοπικές Εκκλησίες με Τόμους που ορίζουν σαφώς τα όριά τους, ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε πως σε πρόσφατες συναντήσεις που είχε με άλλους Προκαθημένους, τούς προέτρεψε να μην υπερβαίνουν αυτά τα όρια, κι ούτε να στέλνουν σε άλλες διακιοδοσίες Επισκόπους τους, με την πρόφαση ότι υπάρχουν πολλοί ομοεθνείς τους, αντιβαίνοντας έτσι στην εκκλησιαστική τάξη και παράδοση. «Απτό παράδειγμα, είπε , είμαστε εμείς, η Εκκλησία τής Κύπρου. Έχουμε πέραν των 300 000 Ελληνοκυπρίων στην Αγγλία, άλλους στον Καναδά, στην Αυστραλία. Στείλαμε καμμία φορά επίσκοπο δικό μας εκεί για να τους διαποιμαίνει; Αντιθέτως, τους προτρέπουμε να ακολουθούν τον κατά την εκκλησιαστική τάξη ορισθέντα Αρχιερέα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στου οποίου την δικαιοδοσία υπάγονται αυτές οι περιοχές».
Σχετικά με την πραγματοποίηση μίας μελλοντικής Μεγάλης Συνόδου, ο κ. Χρυσόστομος τόνισε πώς ο ίδιος το είχε προτείνει ευθύς αμέσως μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο τής Κρήτης το 2016. «Σε μια τέτοια περίπτωση, ανέφερε, πρέπει να βάλουμε εμείς τα θέματα, οι υπόλοιποι Προκαθήμενοι και σεβόμενοι τους Τόμους που προηγουμένως έδωσε σε αρκετούς από αυτούς το Οικουμενικό Πατριαρχείο να προχωρήσουμε για το καλό τής Ορθοδοξίας. Ούτε με τους ετσιθελισμούς, ούτε με τους εγωισμούς, αλλά μόνο με τον Θεό να ενεργεί μέσα μας. Μερικοί αδελφοί Προκαθήμενοι δυσκολεύονταν να το πουν. Τους είπα, όμως, ελάτε μαζί μου, και το θάρρος ή ακόμη και το θράσος, το διαθέτω εγώ. Θα τα πω έξω από τα δόντια. Μόνον έτσι θα έχουμε μια σωστή Ορθοδοξία και θα πορευτούμε σύμφωνα με το θέλημα τού Θεού. Διαφορετικά ματαιοπονούμε».
Τέλος, ευχαρίστησε και πάλι τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για την πρόσκλησή του να επισκεφθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο, “και γι’ αυτή την ωραία συνάντηση ούτως ώστε να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε για την Ορθοδοξία μας. Με ενδιαφέρει προσωπικά, είμαστε εργάτες της Εκκλησίας, απ΄αυτόν τον κόσμο θα φύγουμε, και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για την Ορθοδοξία. Δεν έχουμε καμία φιλοδοξία ούτε να μείνει το όνομα μας, ούτε να μας κάνει παλαμάκια κανείς, ούτε να μας πει μπράβο”.
Από την πλευρά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθυνόμενος προς τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Κύπρου μεταξύ άλλων τόνισε: “Ὑμεῖς, Μακαριώτατε, τά γνωρίζετε ὅλα αὐτά καί τά ἐφαρμόζετε. Εἶσθε ἄνθρωπος τοῦ διαλόγου, μέ ἀνοικτούς ὁρίζοντας, μέ ποιμαντικήν εὐαισθησίαν καί ὀξύ αἰσθητήριον διά τά σημεῖα τῶν καιρῶν. Ποτέ δέν ὑπήρξατε ὀπαδός μιᾶς κλειστῆς καί ἐσωστρεφοῦς Ὀρθοδοξίας. Εἰς τό σημεῖον αὐτό, ἔχομεν κοινούς προβληματισμούς καί κοινόν προσανατολισμόν. Ἐκτιμῶμεν ἰδιαιτέρως τό ἀδιάπτωτον ἐνδιαφέρον καί τήν συμβολήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τήν θεάρεστον λειτουργίαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων εἰς τήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου. Εἶσθε ὁ συνετός καί διορατικός οἰακοστρόφος, ὁ ὁποῖος διακονεῖ τόν ἐμπεπιστευμένον Αὐτῷ θεόθεν λαόν τοῦ Θεοῦ, μέ σοφίαν, μέ δυναμισμόν καί παρρησίαν, φύλαξ ἀνύστακτος τῆς πανιέρου κοινῆς κληρονομίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐστάθητε, ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, εἰς τό πλευρόν μας κατά τήν τελικήν φάσιν τῆς προετοιμασίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου καί κατά τήν διεξαγωγήν της ἐν Κρήτῃ. Περί αὐτῆς τῆς συμβολῆς Ὑμῶν καί τῆς εὐρυτέρας προσφορᾶς Σας εἰς τήν οἰκουμενικήν Ὀρθοδοξίαν, θά ἀναφέρωμεν περισσότερα κατά τήν προσφώνησίν μας τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τόν πάνσεπτον Πατριαρχικόν Ναόν”
Αγιορείτης για την Σύναξη στο Αμμάν και το πρωτείο
“ Είναι πλέον φανερό, ότι κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ακολουθήσουν την πεπατημένη και ασφαλή οδό της παραδόσεως και της ιστορίας της Εκκλησίας, και ψάχνουν να βρουν νέες «πλατφόρμες», για την πραγματοποίηση Συνόδων” ανέφερε σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ ο αγιορείτης Ιερομόναχος Νικήτας Παντοκρατορινός σχολιάζοντας την πρόσφατη Σύναξη στο Αμμάν.
“Στη συνάντηση του Αμμάν, έχουμε ένα πλήγμα στην Ιερά παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όλοι οι διαλογισμοί των συντελεστών αυτής της αδελφικής σύναξης στο Αμμάν, γίνανε πλέον φανεροί. Σκοπός ήταν (και είναι) να υποβαθμιστεί ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Ορθοδοξία. Να μην έχει το δικαίωμα να είναι ρυθμιστής, να χορηγεί Αυτοκεφαλίες, να δέχεται έκκλητο προσφυγή από άλλες τοπικές Εκκλησίες κλπ. Να παραμείνει μόνο το πρωτείο τιμής τυπικά, χωρίς την ύπαρξη όλων των προνομίων που η Εκκλησία μέσω των Οικουμενικών Συνόδων του έδωσε. Ακούμε πολλές γνώμες που δεν έχουν σχέση με την παράδοση της Εκκλησίας. Ακόμα και «ότι στο Αμμάν όλοι ήταν ίσοι, καθισμένοι σε στρογγυλό τραπέζι, και ότι έτσι είναι το σωστό και ότι έτσι πρέπει να γίνονται οι Πανορθόδοξες συνάξεις. Χωρίς κεφαλή, γιατί κεφαλή είναι ο Χριστός». Κανείς δεν αμφισβήτησε ότι κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός. Αυτά όμως είναι πράγματα ξένα προς την Ορθόδοξη παράδοση και επικίνδυνα. Ποτέ δεν έκανε έτσι η Εκκλησία. Πάντοτε υπήρχε κάποιος ο οποίος ήταν πρώτος, εις τύπον και τόπον Χριστού. Βλέπουμε π.χ στην Θεία Λειτουργία πάντα ένας είναι που προεξάρχει και τελεί το μυστήριο. Μπορεί να είναι όλοι ίσοι στον βαθμό, όμως κάποιος πρέπει να είναι πρώτος, εις τύπον Χριστού. Ακόμη και στη πρώτη Αποστολική Σύνοδο, υπήρχε κάποιος επικεφαλής. Ήταν ο Άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος. Απόστολοι ήταν όλοι, κι όμως κάποιος προήδρευσε και κατεύθυνε την συζήτηση και την Σύνοδο. Δεν μπορεί λοιπόν να είναι ακέφαλη μια Σύνοδος.
Στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας βλέπουμε ποιος ήταν ο ρόλος του Πάπα Ρώμης (προ του σχίσματος). Επενέβαινε δυναμικά στις υποθέσεις άλλων τοπικών Εκκλησιών, ακόμα και της Κωνσταντινουπόλεως. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα βλέπουμε στον βίο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, όπου ο Πάπας Ρώμης, Άγιος Ιννοκέντιος, έβαλε επιτίμιο στον αυτοκράτορα, αλλά και σε όποιον κληρικό θα μεταδώσει την Θεία Κοινωνία σε αυτόν. Δηλαδή σε κληρικούς της Κωνσταντινουπόλεως κυρίως, αλλά και γενικότερα σε όλους τους κληρικούς όλων των Πατριαρχείων που θα έκαναν κάτι τέτοιο. Αλλά και σε βίους πολλών άλλων Αγίων βλέπουμε τις επεμβάσεις του Πάπα Ρώμης (που είχε τα πρωτεία τιμής), σε άλλες κατά τόπους Εκκλησίες όταν του το ζητούσαν. Πάντοτε συμμετείχε στις αποφάσεις όλων των σημαντικών ζητημάτων και ρύθμιζε όλα τα θέματα της Εκκλησίας επειδή είχε τα πρωτεία τιμής. Αυτά είναι λίγα δείγματα από την αρχαία Εκκλησία, ότι πάντοτε υπήρχε κάποια ανωτέρα αρχή. Πάντοτε κάποιος ήταν πάνω από όλους και ρύθμιζε τα εκκλησιαστικά θέματα. Ως πρώτος μεταξύ ίσων.” ανέφερε.
