Οικουμενικός Πατριάρχης: Εάν υπάρχει ανάγκη για παγκόσμια δικαιοσύνη για πολλούς λαούς σε μετανάστευση, υπάρχει και η δικαιοσύνη των λαών που ανοίγουν τα σύνορά τους-Τι είπε για την τουρκική εισβολή
Χθες με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων αναφερθήκαμε στο συνέδριο που γίνεται στην Νάπολη παρουσία του Πάπα Φραγκίσκου.
Σε αυτό το συνέδριο όπου επι τάπητος τίθεται κατά βάση και το μεταναστευτικό ζήτημα απέστειλε μήνυμα και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος υποστηρίζοντας πως για ένα αληθινό καλωσόρισμα, η αλήθεια και η δικαιοσύνη είναι απαραίτητες
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέφερε μεταξύ άλλων: "Είναι απαραίτητο να εξεταστεί προσεκτικά ο τρόπος υποδοχής, ο λόγος υποδοχής, αλλά κυρίως ο τρόπος υποδοχής, ο σεβασμός των τοπικών πληθυσμών. Η υποδοχή πρέπει να γίνει κυρίως ενσωμάτωση, αλλά ποτέ δεν είναι συγκρητισμός ".
Η υποδοχή "δεν πρέπει να περιορίζεται σε ένα έργο βοήθειας, αλλά πρέπει να εξετάζει το θέμα της αλήθειας και της δικαιοσύνης, να κατανοεί τις αιτίες, να φροντίζει τα αποτελέσματά τους και να καταδεικνύει έντονα τον κίνδυνο της παλιάς και νέας δουλείας στο ανθρώπινο ον, κρυμμένη πολλές φορές με τη μορφή έντονης καλής θέλησης, τις λεπτές έννοιες απεριόριστης ελευθερίας, οι συνέπειες των οποίων εκτείνονται δυναμικά σε πολλούς λαούς, ακόμη και χριστιανούς”.
Στο κείμενο, ο κ. Βαρθολομαίος καλωσορίζει τον Πάπα Φραγκίσκο, ο οποίος θα παρεμβει κατά τη διάρκεια της συνάντησης και γράφει: «Σήμερα αυτή η θάλασσα της συνάντησης έχει την πολύ διαφορετική αξία σε σύγκριση με το παρελθόν, αλλά όχι ως σημείο συνάντησης, αλλά ως ένα όριο που δεν πρέπει να διασχίζεται μεταξύ του βορρά και του νότου του κόσμου, θέτοντας ερωτήματα στην ίδια έννοια της υποδοχής του αλλοδαπού, όπου ο Χριστιανισμός είναι η μέγιστη έκφραση, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Δασκάλου μας και Σωτήρα μας ".
“Η μετακίνηση ολόκληρων πληθυσμών, ή ακόμα χειρότερα, πλήρων γενεών, προκαλεί περαιτέρω φτώχεια στο νότιο ημισφαίριο και φαινόμενα μισαλλοδοξίας σε όσους θα πρέπει να εξασκούν την υποδοχή ως υπαγόρευση της δικής τους ευαγγελικής προσήλωσης. Και βλέπουμε όλα αυτά στις χώρες της αφρικανικής ηπείρου στο δρόμο τους προς τις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Ως εκ τούτου, η πρωταρχική δέσμευση των Εκκλησιών στην κοινωνική δικαιοσύνη γίνεται κυρίαρχη, για να δημιουργηθούν θεολογικές και ανθρωπολογικές προϋποθέσεις, επίσης μέσα από το έργο των Πανεπιστημίων και των Κέντρων Μελετών, προκειμένου να δημιουργηθεί μια νέα συνειδητοποίηση στα παγκόσμια Θεσμικά Όργανα, στα οποία το κέρδος αυτό δεν είναι το μόνο κριτήριο, αλλά μπορεί και πρέπει να στραφεί προς μια βιώσιμη οικονομία, να σέβεται το περιβάλλον μας” γράφει και συμπληρώνει ότι έχουμε καθήκον “να παραδοθεί ακέραια στις επόμενες γενιές, μια οικονομία που προσφέρει αξιοπρέπεια του ανθρώπινου όντος στο σύνολό του, και ως εκ τούτου απαλλαγμένη από εντάσεις, απαλλαγμένη από εστίες πολέμου, που προκλήθηκαν πολλές φορές για τους σκοπούς του υπερβολικού εγωισμού και του εγωκεντρισμού των λίγων πάνω στους πολλούς”.
“Το αντίθετο”, προειδοποιεί, “είναι ο μεγάλος κίνδυνος που σήμερα διαπερνάει την έννοια του καλωσορίσματος, που δεν είναι πλέον αντιληπτός από τους χριστιανικούς λαούς Χριστιανούς ως ευαγγελική υπαγόρευση και παράδειγμα της ανθρώπινης αδελφοσύνης, αλλά ως εισβολή των άλλων λαών. Η ιστορία μας διδάσκει ότι αυτή η έννοια της εισβολής δεν εξαφανίζεται πλέον από το κοινό αίσθημα των λαών κατά τη διάρκεια των αιώνων, αφού έχει πάντα έντονα αρνητικό νόημα. Ακόμα μιλάμε για την εισβολή των Περσών, των Ρωμαίων τις βαρβαρικές επιδρομές, την Αραβική εισβολή, των ΜΟγγόλων, την τουρκική, των λευκών για τους Ιθαγενείς Αμερικανούς, τη μαύρη κοινότητα στην Αμερική που ξεριζώθηκαν από την Αφρική κατά το παρελθόν, και ακόμη και τη ναζιστική εισβολή και άλλων μέχρι τις μέρες μας. Αυτό το συναίσθημα πρέπει να αποφευχθεί σήμερα, ακόμα και από τις Εκκλησίες μας”
Η λύση έγκειται στην προσεκτική εξέταση "του τρόπου υποδοχής, του καλωσορίσματος, αλλά κυρίως του σεβασμού των τοπικών πληθυσμών. Η υποδοχή πρέπει να γίνει κυρίως ενσωμάτωση, αλλά ποτέ δεν είναι συγκρητισμός. Εάν υπάρχει ανάγκη για παγκόσμια δικαιοσύνη για πολλούς λαούς εν κινήσει, υπάρχει και η δικαιοσύνη των λαών που ανοίγουν τα σύνορά τους. Υπάρχει ένα ευαγγελικό και ανθρώπινο καθήκον να καλωσορίσουμε όσους βρίσκονται σε δύσκολη θέση, αλλά υπάρχει και το καθήκον εκείνων που καλούνται να σεβαστούν τις παραδόσεις, τα έθιμα και τις θρησκείες εκείνων που τους καλωσορίζουν”.
