(Αναφορά σε σχετικές δηλώσεις του «Πάπα» Φραγκίσκου)
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές για την όψιμη «ανακάλυψη» της Συνοδικότητας από τον Παπισμό και την κακοποιημένη εφαρμογή της στην παπική «εκκλησία». Είναι αποδεδειγμένο πως η νεωστί εμφανισθείσα «Συνοδικότητα», μαζί με άλλες παρόμοιες μεθοδεύσεις, εντάσσεται στο γενικότερο σχέδιο του αμετανόητου αιρετικού πολιτικοοικονομικού αυτού οργανισμού, με προσωπείο θρησκευτικό, να δείξει ότι δήθεν έχει αλλάξει, έχει εκσυγχρονιστεί. Φυσικά δεν πρόκειται για ουσιαστική αλλαγή, αλλά για καιροσκοπική τακτική εξυπηρετώντας μια νέα στρατηγική του, για να προσεγγίσει την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία μας, με απώτερο στόχο την υποταγή της στην αδηφάγα παπική εξουσία.
Ένα από τα πάμπολλα «αγκάθια» στις σχέσεις του με την Μία, Αδιαίρετη και αληθινή Εκκλησία του Χριστού, πέρα από τις δεκάδες δογματικές του πλάνες, είναι και το δαιμονικό «πρωτείο» και «αλάθητο» του «Πάπα», το οποίο καταργεί κάθε ίχνος συνοδικότητας. Όπως αναλύσαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας, με τίτλο: «ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ: ΔΥΟ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ!», «Ο Παπισμός, από την φύση του, δεν μπορεί να λειτουργήσει συνοδικά, καθότι υπάρχει “συνοδική” δέσμευση, ότι ο “Πάπας”, ως “αλάθητος” και “υπέρτατος διδάσκαλος της εκκλησίας” δεν έχει ανάγκη από συνοδικές διαδικασίες, διότι έτσι καταλύεται, καταργείται στην πράξη το παπικό αλάθητο! Το παπικό “αλάθητο” ακυρώνει κάθε άλλη άποψη, έστω και αν αυτή είναι συλλογική- συνοδική! Δια του “πρωτείου” και του “αλαθήτου” ο “Πάπας” καθίσταται “ισόθεος”»! Και «Το “Πρωτείο του επισκόπου Ρώμης”, αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικότερο δόγμα πίστεως στον Παπισμό, το οποίο μαζί με το “αλάθητο”, καταλύει κάθε ίχνος Συνοδικότητος, διότι τοποθετεί τον “Πάπα” υπεράνω όλων των Συνόδων, ακόμα και των Οικουμενικών, υποβιβάζοντας τις Συνόδους σε απλά συμβουλευτικά όργανά του. Χωρίς υπερβολή ο “Πάπας” έχει αναχθεί σε είδος θεότητας, έχοντας πάρει την θέση του Χριστού στην Εκκλησία! Είναι πολύ χαρακτηριστική η δήλωση του Ντον Μπόσκο, που τιμάται από τον Παπισμό ως άγιος, ο οποίος είπε: “Ο Χριστός ύψωσε τον πάπα υπεράνω των προφητών, του Προδρόμου Ιωάννου, των Αγγέλων. Ο Ιησούς ανέβασε τον πάπα στο ύψος του Θεού…”»!
Και πράγματι, μελετώντας τα παπικά κείμενα για την παπική «Συνοδικότητα» διαπιστώνουμε αβίαστα πως αυτή ουδεμία σχέση έχει με το γνήσιο Συνοδικό Πολίτευμα της Εκκλησίας, το οποίο διέσωσε και εφαρμόζει επακριβώς η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η αληθινή Μία, Αγία. Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Ένα τέτοιο κείμενο δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα των εν Ελλάδι παπικών «ΚΑΘΟΛΙΚΗ» (351) 11-11-2024, με τίτλο: «Πάπας: Το έγγραφο της Συνόδου είναι ένα δώρο στο λαό του Θεού». Πρόκειται για δηλώσεις του «Πάπα» Φραγκίσκου, με την ευκαιρία κατάθεσης εγγράφου, με τα «πορίσματα» πρόσφατης παπικής «Συνόδου».
Μελετώντας προσεκτικά ο οιοσδήποτε ειδήμων τόσο το ειρημένο κείμενο, όσο και τις διαδικασίες της «Συνόδου»,είναι εύκολο να διαπιστώσει ότι η παπική «Συνοδικότητα», δεν έχει σχέση με την Συνοδικότητα της Εκκλησίας και φυσικά, να διαπιστώσει την νόθα «Συνοδικότητα»,η οποία, όχι μόνον δεν είναι «δώρο Θεού», όπως διατείνεται ο κ. Φραγκίσκος, αλλά μάλλον δαιμονικός πειρασμός, ως μια ακόμη από τις αμέτρητες δολιότητες του Παπισμού!
Το δημοσίευμα αρχίζει με το «χρονικό» της πρόσφατης σύγκλησης της παπικής «Συνόδου»: «Στην τελική του ομιλία στη Συνέλευση της Συνόδου, ο Πάπας Φραγκίσκος χαρακτηρίζει το τελικό έγγραφο της Συνόδου ως «τριπλό δώρο». Απευθυνόμενος στη Συνοδική Συνέλευση το βράδυ του Σαββάτου, ο Πάπας Φραγκίσκος τόνισε πως το Τελικό Έγγραφο, το οποίο συντάχθηκε κατά τη διάρκεια της 2ης Συνόδου της Συνόδου για τη Συνοδικότητα που ξεκίνησε στις 2 Οκτωβρίου μετά από μια διαδικασία ακρόασης και διαλόγου, είναι ο καρπός τριών και πλέον ετών ακρόασης του Λαού του Θεού. Αποκαλύπτει, σημείωσε, μια κοινή πορεία προς τα εμπρός προς μια «συνοδική Εκκλησία» που ενσωματώνει το Ευαγγέλιο όχι απλώς με λόγια αλλά με κάθε πράξη και αλληλεπίδραση. Η ΙΣΤ΄ Τακτική Συνέλευση της Συνόδου ολοκληρώθηκε επίσημα την Κυριακή 27 Οκτωβρίου, με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου προεξάρχοντος του Πάπα Φραγκίσκου».
Επ’ αυτού έχουμε να παρατηρήσουμε ότι από τα λεγόμενα του «αλάθητου» κ. Φραγκίσκου, ότι η«εκκλησία» του«ανακάλυψε»τελευταία την υποτιθέμενη Συνοδικότητα, την οποία είχαν απεμπολήσει οι προκάτοχοί του «αλάθητοι Πάπες» εδώ και χίλια χρόνια, μεταβάλλοντας την Δυτική Εκκλησία σε ένα φεουδαρχικό, δουλοκτητικό και απάνθρωπο καθεστώς, προκαλώντας ανείπωτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και (πάνω απ’ όλα) δυσφημίζοντας την χριστιανική πίστη και ταυτίζοντας την Εκκλησία του Χριστού με την απανθρωπιά και την βία. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Οι προκάτοχοί του Φραγκίσκου «Πάπες», αυτοί που κατάργησαν την Συνοδικότητα,ήταν αλάθητοι ή ετούτος; Πόσο «θεόπνευστη» υπήρξε η Α΄ Βατικανή «Σύνοδος» (1870), η οποία θεσμοθέτησε το παπικό αλάθητο, το οποίο αυτοαναιρείται; Αν ναι, δεν βλασφημείται το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο υπαγόρευσε (υποτίθεται) το «δόγμα» περί του «αλαθήτου», παρουσιαζόμενο να φάσκει και να αντιφάσκει, ακολουθώντας τις αποφάσεις των «Παπών»; Από τα λεγόμενα του κ. Φραγκίσκου, προκύπτει ότι η «εκκλησία» του έσφαλε, αφού για τόσους αιώνες «λειτούργησε» χωρίς τη Συνοδικότητα και τώρα την «ξαναβρήκε» έγινε «Συνοδική Εκκλησία», κατ’ αυτόν. Αλλά η αληθινή Εκκλησία του Χριστού μπορεί να κάνει λάθος; Ασφαλώς όχι, διότι το ενδημούν σε Αυτή Πανάγιο Πνεύμα, την «οδηγεί εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.16,13), δεν σφάλει η Εκκλησία, οι άνθρωποι σφάλουν, δεν την αφήνει να λαθέψει. Άρα, η παπική «εκκλησία», η οποία κάνει λάθη, δεν μπορεί, δεν είναι, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού! Και κάτι ακόμα: Εφόσον ο νυν «αλάθητος» κ. Φραγκίσκος διαπίστωσε ότι η «εκκλησία» του έκαμε λάθος να απεμπολήσει την Συνοδικότητα, και τώρα που την «βρήκε» και «πορεύεται προς τα εμπρός προς μια “συνοδική Εκκλησία”», δεν θα έπρεπε να ζητήσει συγνώμη; Η απάντηση είναι απλή. Η παπική «εκκλησία», σύμφωνα με την «εκκλησιολογία» της ταυτίζεται με τον εκάστοτε «Πάπα» και ως εκ τούτου αν καταλόγιζε πλάνη σε αυτή, θα αναιρούσε τον ίδιο τον παπικό θεσμό και θα κατέρριπτε το παπικό «αλάθητο»!
Ακολούθως, «Ο Πάπας Φραγκίσκος περιέγραψε το Έγγραφο ως ένα δώρο με πολλαπλές διαστάσεις, που χρησιμεύει τόσο ως καθοδήγηση για την Εκκλησία όσο και ως ένα σύμβολο ενότητας και κοινής αποστολής. Πρώτον, τόνισε την εμπιστοσύνη του στους επισκόπους, υπογραμμίζοντας την αξία της παρουσίας κάθε επισκόπου στη διαμόρφωση του συνοδικού ταξιδιού. “Για μένα, ως Επίσκοπος Ρώμης, συγκαλώντας την Εκκλησία του Θεού σε Σύνοδο, είχα επίγνωση ότι σας χρειαζόμουν όλους: Επισκόπους και μάρτυρες του συνοδικού ταξιδιού. Σας ευχαριστώ!” είπε». «Αναγνωρίζοντας τον ρόλο του ως ακροατή, υπενθύμισε στον εαυτό του -και σε κάθε επίσκοπο- ότι “ο επίσκοπος της Ρώμης… πρέπει επίσης να εξασκηθεί στην ακρόαση, προκειμένου να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στον Λόγο που κάθε μέρα του λέει: “Στήριξε τους αδελφούς και τις αδελφές σου… Βόσκε τα πρόβατά μου”. Αυτή η πράξη της ακρόασης, είπε, είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια της αρμονίας μέσα στην Εκκλησία, μιας αρμονίας που οραματίστηκε ο Άγιος Βασίλειος και η Β΄ Βατικανή Σύνοδος»!
Ο κ. Φραγκίσκος «αξιολογεί» το έγγραφο της παπικής «συνόδου» ως «δώρο», προφανώς του Θεού, «που χρησιμεύει τόσο ως καθοδήγηση για την Εκκλησία όσο και ως ένα σύμβολο ενότητας και κοινής αποστολής». Αλλά τίθεται το ερώτημα: πως είναι δυνατόν να αποτελούν οι αποφάσεις των τοιούτων συνελεύσεων χρησιμότητα «καθοδήγησης για την Εκκλησία», αφού αυτή η αναγκαιότητα υπερκαλύπτεται από το παπικό «αλάθητο»; Επίσηςπως γίνεται αυτό το «συνοδικό» έγγραφο να χρησιμεύει και ως «σύμβολο ενότητας» της παπικής «εκκλησίας», όταν την ενότητά της υπερκαλύπτει το παπικό «πρωτείο», αφού, σύμφωνα με την παπική «εκκλησιολογία», την ενότητα της εκκλησίας εκφράζει το πρόσωπο του «Πάπα», είναι μέλος της εκκλησίας κάποιος μόνον όταν είναι ενωμένος με τον «Πάπα»;
Επίσης με την φράση του «Για μένα, ως Επίσκοπος Ρώμης, συγκαλώντας την Εκκλησία του Θεού σε Σύνοδο, είχα επίγνωση ότι σας χρειαζόμουν όλους: Επισκόπους και μάρτυρες του συνοδικού ταξιδιού…», ταυτίζει τον εαυτό με την εκκλησία. Δεν είπε «σας χρειάζεται η εκκλησία», αλλά εγώ «σας χρειάζομαι»!Που σημαίνει ότι «εγώ είμαι η εκκλησία»! Ιδού λοιπόν η πλήρης αποδοχή του δαιμονικού «πρωτείου», το οποίο δεν διανοείται να αποβάλλει! Ιδού γιατί η παπική «Συνοδικότητα» είναι κάλπικη!
Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρει πως «Ο Πάπας Φραγκίσκος υπογράμμισε την ανάγκη η Εκκλησία να ενσαρκώσει την αρμονία που περιγράφει η Β΄ Βατικανή Σύνοδος, η οποία μιλάει για την Εκκλησία “σαν μυστήριο”». Αλλά την αρμονία στην Εκκλησία την εδραιώνει το γνήσιο Συνοδικό Σύστημα, το οποίο είναι θεμελιωμένο στην δισχιλιόχρονη αποστολική και πατερική παράδοση και είναι η ισότιμη συμμετοχή όλων των Επισκόπων, χωρίς εξουσιαστικά πρωτεία. Αντίθετα, το απολυταρχικό και ανελεύθερο σύστημα διοίκησης του Παπισμού και η νόθα «Συνοδικότητα», που εκθειάζει ο κ. Φραγκίσκος, όχι μόνον αρμονία δεν χαρίζουν στην «εκκλησία» του, αλλά μάλλον δυσαρμονία, δυσλειτουργία και σύγχυση. Αληθινή αρμονία θα είχε επέλθει στην «εκκλησία» του όταν ο ίδιος κατέβαινε από τα δυσθεώρητα ύψη της δαιμονική αλαζονείας του και γινόταν ίσος μεταξύ ίσων, κάνοντας χρήση των προνομίων του, αυτών που του χορήγησε η Εκκλησία του Χριστού και όχι αυτά που του θεσμοθέτησε η δική του «εκκλησία». Αλλά τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει με τα υπάρχοντα δεδομένα!
Και συνεχίζει με τις εξής παράδοξες εξηγήσεις, οι οποίες φανερώνουν την τρομερή σύγχυση του κ. Φραγκίσκου σχετικά με την γνήσια Συνοδικότητα της Εκκλησίας και την προσκόλλησή του στη δική του την νόθα: « “Η χάρη του Θεού ψιθυρίζει λόγια αγάπης στην καρδιά κάθε ανθρώπου”. Εναπόκειται στην Εκκλησία να “ενισχύσει τη φωνή αυτού του ψιθύρου, χωρίς να τον εμποδίζει- ανοίγοντας πόρτες αντί να υψώνει τοίχους”. “Δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως “διανομείς της χάρης” που οικειοποιούνται τον θησαυρό δένοντας τα χέρια του φιλεύσπλαχνου Θεού μας”, προειδοποίησε ο Πάπας Φραγκίσκος, καλώντας σε διαφάνεια και ταπεινότητα»! Οι ως άνω ανούσιες κενολογίες του ουδεμία σχέση έχουν με το Συνοδικό Πολίτευμα της Εκκλησίας, με το αρχέγονο Συνοδικό Σύστημα της Πενταρχίας της πρώτης χιλιετίας, το οποίο συνεχίζει απαραχάρακτα η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία μας. Η παπική «Συνοδικότητα» είναι απλά ένα συμβουλευτικό όργανο του «Πάπα» και το χειρότερο: ένας δόλιος ελιγμός για να δείξει ο Παπισμός ότι «άλλαξε», να διασκεδάσει τις πιέσεις που δέχεται από τους συμμετέχοντες στους θεολογικούς διαλόγους ορθοδόξους, για την επιστροφή του Παπισμού στην Συνοδικότητα!
Αυτή την «Συνοδικότητα» την όρισε ο κ. Φραγκίσκος ως «συνοδικές συναντήσεις διαβούλευσης», στις οποίες συμμετέχει «ένα εύρος ανθρώπων από διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά υπόβαθρα, εθνικότητες, ηλικιακές ομάδες». Πρόκειται για μαζώξεις ετερόκλητων ανθρώπων, αποκλειστικά για συζήτηση και μόνο. Σε σχετικό εγχειρίδιο αναφέρεται: «ότι ο σκοπός της συνόδου, και επομένως αυτής της διαβούλευσης, δεν είναι να παράγει έγγραφα, αλλά “να φυτέψει όνειρα, να αναδείξει προφητείες και οράματα, να επιτρέψει στην ελπίδα να ανθίσει, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη, να δέσει πληγές, να συνυφάνει σχέσεις, να ξυπνήσει μια αυγή ελπίδας, να μάθει ο ένας από τον άλλον και να δημιουργήσει μια φωτεινή επινοητικότητα που θα φωτίσει τα μυαλά, θα ζεστάνει τις καρδιές, θα δώσει δύναμη στα χέρια μας». Κατά το κοινώς λεγόμενο, «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»! προσπαθεί με αοριστολογίες, γενικολογίες και σοφιστείες να θεμελιώσει την Συνοδικότητα! Αλλά είναι αυτό το θεοπαράδοτο και πατροπαράδοτο δισχιλιόχρονο Συνοδικό Σύστημα της Εκκλησίας; Ασφαλώς όχι!
Και καταλήγει το δημοσίευμα: «Το Άγιο Πνεύμα, υπενθύμισε (σ.σ. ο «Πάπας») στη συνέλευση, είναι η ενωτική δύναμη της Εκκλησίας σε όλους τους πολιτισμούς, τις προκλήσεις και τις ελπίδες, και ευχαριστώντας τη συνέλευση για τη συμμετοχή τους, ο Πάπας Φραγκίσκος ενθάρρυνε όλους τους συμμετέχοντες στη Σύνοδο να μεταφέρουν τα χαρίσματα του Πνεύματος στον κόσμο ως μια Εκκλησία που ακούει, προσεύχεται και ενεργεί με ταπεινότητα. «Το Άγιο Πνεύμα μας καλεί και μας υποστηρίζει σε αυτή τη μάθηση, την οποία πρέπει να κατανοήσουμε ως διαδικασία μεταστροφής», είπε, προσθέτοντας ότι το συνοδικό ταξίδι «δεν είναι ένα τελικό σημείο αλλά μια συνεχής διαδικασία μεταστροφής». Κλείνοντας, ο Άγιος Πατέρας ανέφερε και πάλι τα λόγια της Delbrêl: «Υπάρχουν τόποι στους οποίους αναπνέει το Πνεύμα, αλλά υπάρχει μόνο ένα Πνεύμα που αναπνέει σε όλους τους τόπους»»! Ψεύδεται και πάλι ο κ. Φραγκίσκος, χαρακτηρίζοντας ως «ενωτική δύναμη της Εκκλησίας» το Άγιο Πνεύμα, όταν είναι δόγμα ότι την ενότητά της την εκφράζει μόνον ο εκάστοτε «Πάπας». Όταν η θέση του Αγίου Πνεύματος στον Παπισμό, με την αιρετική κακοδοξία του Φιλιόκβε, είναι υποβιβασμένη, σε σχέση με τα δύο άλλα θεία Πρόσωπα και με τις τρομακτικές συνέπειες, που απορρέουν από αυτή την πλάνη.
Παραδοξολογία και άκρως θεολογικά προβληματική είναι και η φράση του: οι «συμμετέχοντες στη Σύνοδο να μεταφέρουν τα χαρίσματα του Πνεύματος στον κόσμο». Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος διαχέονται από το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, στο εκκλησιαστικό πλήρωμα, δια της ορθής και σώζουσας πίστης και της μυστηριακής ζωής και όχι μέσω κάποιων κληρικολαϊκών «παρεών», συμβουλευτικού χαρακτήρα, τις οποίες ο κ. Φραγκίσκος «βαπτίζει» ως «Συνόδους»! Τέλος η αναφορά του σε «μια Εκκλησία που ακούει, προσεύχεται και ενεργεί με ταπεινότητα», ασφαλώς αυτή δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, η παπική «εκκλησία», η οποία έχει αποδειχτεί, τους τελευταίους δέκα αιώνες, ως απόλυτη κληρικοκρατία, ότι δεν ακούει, προσεύχεται ερήμην των πιστών και ενεργεί μόνον αλαζονικά και με εωσφορική έπαρση!
Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με την επισήμανση, ότι ο Παπισμόςδεν έχει αλλάξει, παραμένοντας πεισματικά η συνέχεια ενός μεσαιωνικού απολιθώματος, του βαρβαρικού φραγκισμού. Επαναλαμβάνουμε και πάλι πως η «ανακάλυψη της Συνοδικότητας» είναι ένα ακόμη δόλιο τέχνασμα, για την εξαπάτηση όσων αφελών θέλουν να βλέπουν έναν «νέο»,«εκσυγχρονισμένο» Παπισμό, έτοιμο να δεχτεί την πολυπόθητη «ένωση των εκκλησιών» με κριτήρια ορθόδοξα. Αυτού του είδους η «Συνοδικότητα»δεν είναι απλά ένα κακέκτυπο Συνοδικότητας, αλλά ευθεία προσβολή του γνησίου Συνοδικού Συστήματος της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Και τούτο διότι οι εωσφορικές εξουσίες του «πρωτείου» και του «αλάθητου», που ενσαρκώνει ο «Πάπας», και ο απολυταρχικός τρόπος διοίκησης της παπικής «εκκλησίας» αντίκεινται ριζικά στον θεοπαράδοτο δημοκρατικά τρόπο πολιτείας της Εκκλησίας του Χριστού. Και το χειρότερο, ο κ. Φραγκίσκος θέλει να ορίσει αυτή την νόθα «Συνοδικότητα» ως Συνοδικότητα της τρίτης χιλιετίας, τονίζοντας ο ίδιος, ότι «Είναι ακριβώς αυτή η πορεία της συνοδικότητας που ο Θεός αναμένει από την Εκκλησία της τρίτης χιλιετίας»!
Αν θέλει πραγματικά ο Παπισμός να επιστρέψει στο γνήσιο Συνοδικό Πολίτευμα, να εγκαταλείψει το φραγκικό φεουδαρχικό και ανελεύθερο πνεύμα. Να πάψει να ενσαρκώνει ο «Πάπας» τον φράγκικο απολυταρχισμό, την δουλοκτημοσύνη και την εξουσιολαγνεία. Να απορρίψει τα δαιμονικά «αξιώματα» και «ιδιώματα» του «πρωτείου»και του «αλαθήτου», να κατέρθει από τα παγερά ύψη της εωσφορικής αλαζονείας του και να θεωρήσει τον εαυτό του ως ίσο προς ίσους. Να αφήσει την Εκκλησία να του προσδώσει τους οποιουδήποτε τίτλους τιμής που δικαιούται, αποβάλλοντας όλους εκείνους που του συσσώρευσε η κακόδοξη και σκοτεινή παράδοση της «εκκλησίας» του. Κι ακόμα να ταπεινώσει τον εαυτό του, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει και να παραδεχτεί τις δεκάδες πλάνες του, να μετανοήσει ειλικρινά και να επιστρέψει εκεί που ξεστράτισε, στην προ της αποσχίσεώς του από την Μία και Αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις όσες «Συνοδικότητες» και αν επινοήσει, όσαπονηράτεχνάσματα και αν εφεύρει, δεν πρόκειται, ούτε το Θεό να ξεγελάσει, ούτε και την Αγία Του Εκκλησία να παγιδέψει! Συνοδικότητα σημαίνει ένα και μόνον ένα, ισότης της ψήφου!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
