Με βαθειά συγκίνηση το πρωινό της 13ης Αυγούστου ε.έ. ομάδες προσκυνητών ξεκίνησαν από το Σουφλί και τη Δαδιά για να λειτουργηθούν, εν όψει της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο φερώνυμο Ναό του ακατοίκητου σήμερα οικισμού της Κοτρωνιάς, του Δήμου Σουφλίου.
Η Κοτρωνιά βρίσκεται σε απόσταση 56,5 χλμ. ΒΑ. της Αλεξανδρούπολης και 23 Δ.- ΝΔ. από το Σουφλί, στα δυτικά όρια του προστατευόμενου Εθνικού Πάρκου του Δάσους της Δαδιάς. Η Κοτρωνιά πριν την απελευθέρωση και την ανταλλαγή πληθυσμών κατοικείτο από τουρκικές και βουλγαρικές οικογένειες (περίπου 350 άτομα). Το 1922 εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από το χωριό Σουργάς της Ανατολικής Ρωμυλίας (Θράκης). Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου πολλοί κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν στο Σουφλί και έκτοτε σε συνδυασμό με τη μετανάστευση που ακολούθησε άρχισε να ερημώνει. Την δεκαετία του 1990 εγκαταστάθηκαν εκεί οικογένειες ομογενών από χώρες της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είχε 12 κατοίκους.
Η Κοτρωνιά είναι χτισμένη σε ένα από τα πιο όμορφα φυσικά τοπία της Ελλάδας, μια περιοχή όπου η φύση περιβάλλει πλήθη άγριας ζωής, κυρίως της ορνιθοπανίδας. Αν και η Δαδιά είναι το χωριό από το οποίο ξεκινούν οι εξορμήσεις και οι περιηγήσεις στο Δάσος, αξίζει κανείς να περάσει από την Κοτρωνιά και να δει από κοντά πώς είναι στην πραγματικότητα η ζωή στη φύση, ακόμα και τον 21ο αιώνα.
Μετά από μία επίπονη διαδρομή στο χωματόδρομο, που οδηγεί στο ξεχασμένο οικισμό της Κοτρωνιάς, μέσα στο πυκνό δάσος, που πρόσφατα λαβώθηκε από την πυρκαγιά, οι προσκυνητές ήρθαν με ευλάβεια να ανάψουν τα καντήλια της εκκλησίας της Παναγίας και να θυμιατίσουν τα μνήματα των προγόνων τους. Της Ευχαριστιακής Συνάξεως προέστη ο επιχώριος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, πλαισιούμενος από τους εφημερίους των γειτονικών ενοριών Δαδιάς και Γιαννούλης και τους διακόνους του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μήνυμα Μητροπολίτη Κομοτηνής: "Η Παρθένος είναι το ιδιαίτερο εκείνο δημιούργημα του Θεού που υπερέβη όλους τους ανθρώπους"
Ο Σεβασμιώτατος αναφερόμενος στη σκληρή πραγματικότητα της εγκατάλειψης του οικισμού την τελευταία δεκαετία, από τους λιγοστούς κατοίκους του, σημείωσε ότι η τοπική Εκκλησία αντιστέκεται στα σημεία των καιρών και παρά την έλλειψη ποιμνίου συντηρεί τις εκκλησίες αυτές και δεν αφήνει αλειτούργητα τα θυσιαστήριά τους. Συγκεκριμένα τόνισε: «Το χρέος και το καθήκον μας είναι να μην αφήσουμε σβησμένα τα καντήλια των εκκλησιών μας και χωρίς θυμίαμα τα ιερά θυσιαστήριά τους». Και συνέχισε κάνοντας μνεία στη έμπονη, διαρκή και ανύστακτη διακονία του π. Ιωακείμ Βαλιδάκη, εφημερίου της γειτονικής ενορίας της Δαδιάς, ο οποίος φροντίζει την εκκλησία της Κοτρωνιάς και επιμελώς επιτελεί αυτό το ιερό χρέος: να ανάβει τα καντήλια της και να θυμιατίζει τις εικόνες της. Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε επίσης για την ουσιαστική συνδρομή και τη συμπαράστασή του τον Ελληνικό Στρατό εν τω προσώπω του συμπροσευχομένου Ταξιάρχου Ιω. Παπουτσάκη, Διοικητού της 7ης Ταξιαρχίας, στην περιοχή ευθύνης της οποίας βρίσκεται η Κοτρωνιά.
