Όπως κάθε χρόνο, την Πέμπτη και την Παρασκευή της Διακαινησίμου Εβδομάδος πανηγυρίζει η Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά Βεροίας επί τη εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, που αποτελεί την κύρια Πανήγυρη της Μονής. Φέτος, λόγω των περιοριστικών μέτρων οι Ιερές Πανηγυρικές Ακολουθίες τελούνται στον αύλειο χώρο της Ιεράς Μονής έμπροσθεν του θαυματουργού Αγιάσματος.
Την Πέμπτη της Διακαινησίμου 6 Μαΐου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό της Ζωοδόχου Πηγής και κήρυξε τον θείο λόγο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μητροπολίτης Βεροίας: Για εμάς πού τον πιστεύουμε ο Χριστός δεν είναι ένας σταυρωμένος
Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού των Αγίων Αναργύρων Βεροίας κ. Αυγουστίνος Ανδρικόπουλος και ο Λαμπαδάριος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας κ. Γεώργιος Ανδρικόπουλος μετά χορού Ιεροψαλτών.
Ο Εσπερινός μεταδόθηκε απευθείας μέσα στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2FM».
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Συνελθόντες ἀρυσώμεθα, οἱ ἐν νόσοις ἀπαλλαγήν, οἱ ἐν κινδύνοις τήν ρῶσιν, … τά ὄμματα οἱ τυφλοί … τήν ἰατρείαν οἱ καχεκτοῦντες».
Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἑορτάσαμε τή λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας καί πανηγυρίσαμε τό μέγα αὐτό θαῦμα πού συνέβη καί ἄλλαξε τήν ζωή τοῦ κόσμου. Ποιά εἶναι ὅμως ἡ σημασία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά τήν ἑορτάζουμε καί νά τήν πανηγυρίζουμε ὡς ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρη πανηγύρεων;
Τήν προσδιορίζει εὔγλωττα ὁ ἱερός ὑμνογράφος λέγοντας: «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν».
Ὁ Χριστός μέ τόν θάνατο καί τήν Ἀνάστασή του νίκησε τόν θάνατο γιατί νίκησε τόν αἴτιό του, τόν διάβολο, διά τοῦ ὁποίου εἰσῆλθε ἡ ἁμαρτία στόν κόσμο. Νίκησε τόν θάνατο καί ἄνοιξε στόν ἄνθρωπο τήν προοπτική μιᾶς νέας ζωῆς, ἀπαλλαγμένης ἀπό αὐτόν, μιᾶς ζωῆς πού ὁμοιάζει μέ τή ζωή τήν ὁποία ζοῦσαν οἱ πρωτόπλαστοι πρό τῆς πτώσεως, ἀλλά εἶναι ἀκόμη ἀνώτερη καί ὑψηλότερη. Στή ζωή αὐτή δέν ὑπάρχει οὔτε πόνος, οὔτε λύπη, οὔτε στεναγμός, οὔτε ἀσθένεια, διότι ὅλα αὐτά εἰσῆλθαν στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου μετά τήν πτώση του καί δέν θά ὑπάρχουν μετά τήν ἀνάσταση, ἐφόσον δέν θά ὑπάρχει οὔτε ἡ ἁμαρτία οὔτε ὁ αἴτιός της, ὁ διάβολος.
Αὐτή τή ζωή, τήν ὁποία στερηθήκαμε οἱ ἄνθρωποι μέ τήν παρακοή μας, ἦλθε ὁ Χριστός γιά νά μᾶς χαρίσει καί πάλι. Καί αὐτή τή ζωή μᾶς τήν ἔδειξε μέ τά θαύματα πού ἐπιτέλεσε κατά τή διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, ἀλλά καί μέ τά θαύματα πού ἐπιτελεῖ ἡ Μητέρα του, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Διότι ὡς κυήσασα τή Ζωή, τόν Κύριο δηλαδή ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ἡ Παναγία ἀποτέλεσε δοχεῖο ἱερό τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Ζωῆς. Καί τώρα μετέχει αὐτῆς τῆς ζωῆς καί ἔχει λάβει τή χάρη ἀπό τόν Υἱό της γιά νά τήν προσφέρει διά τῶν ἀναριθμήτων θαυμάτων της καί στούς ἀνθρώπους πού τήν ἐπικαλοῦνται καί προσφεύγουν σέ Αὐτήν.
Αὐτό συνέβαινε καί στόν ναό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, στήν Κωνσταντινούπολη, τά ἐγκαίνια τοῦ ὁποίου ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, ἀλλά συμβαίνει καί σέ κάθε ναό ἤ εἰκόνα ἤ ἁγίασμα τῆς Παναγίας μας, ὅπως καί στό ἁγίασμα τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς, τό ὁποῖο μέ θαυμαστό τρόπο ἀνέβλυσε καί πάλι, ὅταν ἡ Ἱερά αὐτή Μονή, μετά ἀπό πολλά χρόνια ἐγκαταλείψεως, ἐπανιδρύθηκε καί ἀνακαινίσθηκε, κάνοντας ἔτσι αἰσθητή σέ ὅλους μας τήν εὐαρέσκεια καί τήν εὐλογία τῆς Παναγίας μας.
Αὐτή τή χάρη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, πού θαυματουργεῖ γιά ὅσους ἐπικαλοῦνται τή βοήθειά της περιγράφει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος καί μᾶς καλεῖ νά ἀρυσθοῦμε καί ἐμεῖς γιά νά λάβουμε τήν ἴαση τῶν ἀσθενειῶν μας, τῶν σωματικῶν καί τῶν ψυχικῶν, πού μᾶς ταλαιπωροῦν καί μᾶς κατατρύχουν. Διότι ἡ Παναγία μας δέν θαυματουργοῦσε μόνο τήν παλαιά ἐποχή. Θαυματουργεῖ πάντοτε, σέ κάθε τόπο καί σέ κάθε στιγμή, καί τίποτε δέν μπορεῖ νά ἐμποδίσει τήν ἐπέμβαση τῆς χάριτός της, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τήν παρακαλοῦμε μέ πίστη, ἀρκεῖ νά καταφεύγουμε στή βοήθειά της μέ ἐμπιστοσύνη, ἀρκεῖ νά τῆς δείχνουμε τήν πίστη καί τήν ἐμπιστοσύνη μας ὄχι μόνο στιγμιαῖα, ὅταν τήν ἔχουμε ἀνάγκη, ἀλλά καθημερινά καί σέ ὅλη μας τή ζωή μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της. Γιατί, καθώς τό θαῦμα δέν εἶναι κάτι μαγικό, ἀλλά εἶναι ἡ ἐνέργεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ σέ αὐτόν πού πιστεύει, ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τό θαῦμα, ὅπως μᾶς δίδαξε καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας.
Γι᾽ αὐτό, ἄς προσφεύγουμε καί ἐμεῖς μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στή Ζωοδόχο Πηγή καί ἄς ἐκζητοῦμε τή χάρη της, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτή πού ὑφιστάμεθα τή δοκιμασία τῆς πανδημίας καί πολλοί ἀδελφοί μας ἀσθενοῦν ἀπό τόν κορωνοϊό καί στήν πατρίδα μας ἀλλά καί σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἄς ἱκετεύσουμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τή Ζωοδόχο Πηγή νά τούς θεραπεύσει καί νά τούς χαρίσει τήν ὑγεία καί τή ζωή καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό αὐτή τή φοβερή πληγή πού μᾶς ταλαιπωρεῖ καί θέτει σέ κίνδυνο τή ζωή μας καί μᾶς δυσκολεύει ἀκόμη καί στό νά ἑορτάσουμε καί νά πανηγυρίσουμε τήν ἑορτή της, ὅπως θά θέλαμε καί ὅπως τῆς ἁρμόζει.
Ἄς παρακαλέσουμε τήν Παναγία μας μέ θέρμη, ἀλλά καί μέ τήν πίστη ὅτι μπορεῖ νά σώσει καί ἐμᾶς καί νά μᾶς χαρίσει τήν ὑγεία καί τή ζωή ὄχι μόνο τήν πρόσκαιρη καί ἐπίγεια, ἀλλά καί τήν αἰώνια, αὐτήν πού καί ἡ ἴδια ἀπολαμβάνει εὐφραινομένη στή βασιλεία τοῦ Υἱοῦ της.
