Η Αγλαΐα, αν και ανήκε στην υψηλή ρωμαϊκή κοινωνία, εντούτοις διακρινόταν για τη δικαιοσύνη και τα φιλάνθρωπά της αισθήματα προς τους απλούς και ταπεινούς ανθρώπους. Ο Βονιφάτιος υπηρετούσε την Αγλαΐα ως διαχειριστής της περιουσίας της και ήταν επίσης τίμιος και φιλάνθρωπος. Συνέβη κάποτε οι δύο να υποκύψουν σε ανθρώπινες αδυναμίες και να υποπέσουν σε σαρκικά αμαρτήματα, για τα οποία ωστόσο μετανόησαν πικρά και αποφάσισαν συνειδητά, μετουσιώνοντας τη μετάνοιά τους σε πράξη, να αφιερωθούν ολοκληρωτικά πλέον στο Θεό.
Ο Βονιφάτιος, μαρτύρησε για το Χριστό στην Ταρσό της Κιλικίας, ενώ η Αγλαΐα, αφού μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς, πέρασε την υπόλοιπη ζωή της θεάρεστα και ασκητικά.
Οι βίοι των δύο αυτών αγίων αποτελούν απόδειξη της σωτηριώδους δύναμης, που παρέχεται μέσω του Μυστηρίου της μετανοίας και καθαρής εξομολόγησης, το οποίο δίκαια χαρακτηρίζεται ως δεύτερο βάπτισμα του Χριστιανού.
Οι τιμώμενοι σήμερα Άγιοι, που προβάλλονται σ’ εμάς ως πρότυπα για μίμηση, δεν ήσαν ούτε υπεράνθρωποι, ούτε άτρωτοι από την αμαρτία. Ωστόσο, είχαν την αναγκαία ταπείνωση και μετάνοια, καθώς και την ακλόνητη πεποίθηση ότι ο τέλειος και αναμάρτητος Θεός έγινε άνθρωπος, για να σώσει τον κάθε άνθρωπο, ο οποίος ένεκα της ηθικής του ελλειμματικότητας, αμαρτάνει και πέφτει σε λάθη κι αδυναμίες, αλλά ταυτόχρονα με τόλμη μετανοεί και επιζητεί το έλεος του Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού Χριστού.
