Τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἐξεπροσώπησε καί τόν Παναγιώτατο καί Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο, τοῦ ὁποίου τάς συλλυπητηρίους εὐχάς μετέφερε στήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ὡς καί στούς κατά σάρκα συγγενεῖς τῆς μεταστάσης.
Στήν Ἐξόδιο Ἀκολουθία συμμετεῖχε καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων καί Αἱγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, ὁ ὁποῖος συνεδέετο μέ τήν μεταστᾶσα καί βεβαίως μέ τήν Ἀδλεφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.
Ἡ ἀείμνηστη Μοναχή Εἰρήνη, ἦτο μιά ἐμβληματική προσωπικότης. Ἡ Μικρασιατική καταστροφή τήν βρῆκε στήν κοιλιά τῆς μητέρας της. Ὁ πατέρας της Νικόλαος Μαραγκός αἰχμαλωτίστηκε ἀπό τούς Τούρκους στήν καταστροφή καί κοσμοχαλασιά ἐκείνη. Ἡ μητέρα της, θαυματουργικῶς διεσώθη καί πῆρε τῆς προσφυγιᾶς στόν πικρό καί δύσκολο δρόμο καί ἒφτασε κατατρεγμένη καί ἐξουθενωμένη στήν Μυτιλήνη, ὃπου ἐγεννήθη ἡ Βασιλική, ἡ Μοναχή Εἰρήνη, δηλαδή. Ἐκεῖ ἀπεφοίτησε ἀπό τό Ἀνώτερο Παρθεναγωγεῖο καί τή Γαλλική Σχολή τῆς Μυτιλήνης.
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τήν ἐπέλεξε ὡς ὂργανό Του, μαζί μέ ἂλλους εὐσεβεῖς χριστιανούς, γιά τήν φανέρωση κατά τό ἒτος 1962, τῶν ἱερῶν Λειψάνων τῶν Ἁγίων Νεοφανῶν μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης, στήν Θερμή τῆς Μυτιλήνης ὡς καί τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Ὀλυμπίας τῆς Πατρινιᾶς, ἡ ὁποία ἦτο θυγατέρα τοῦ Ἱερέως, τότε, τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν.
Τά γεγονότα, τά ὁποῖα, τότε, συνεκλόνισαν οὐχί μόνον τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας, ἀλλά καί τόν κόσμο ὃλο, μέ τίς ἐμφανίσεις τῶν Ἁγίων Νεοφανῶν Μαρτύρων, τά κατέγραψε ἡ ἀείμνηστη, ὃπως τά ἐβίωσε μέσα ἀπό τίς δικές της φοβερές ἐμπειρίες.
Ἡ Μοναχή Εἰρήνη, ὑπῆρξε ἒγγαμος. Μέ τόν εὐσεβέστατο ἀείμνηστο σύζυγό της Ἂγγελο Ράλλη ἀπέκτησαν δύο κόρες.
Τά τελευταῖα ἒτη τά ἒζησε, ἐν ὁσιότητι βίου στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Ἐλεούσης Πατρῶν, τυγχάνουσα τῆς πολλῆς ἀγάπης τῆς Καθηγουμένης, Μοναχῆς Μακαρίας καί συμπάσης τῆς Ἀδελφότητος καί βεβαίως τοῦ Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.
Ἡ πληροφορία τήν ὁποία εἶχε ἀπό παλαιῶν ἐτῶν, ὃτι θά κοιμηθῇ ὡς Μοναχή, ἐξεπληρώθη.
Ἑκατό ἒτη πέρασαν ἀπό τήν Μικρασιατική καταστροφή. Ἡ Βασιλική Ράλλη, σέ ἡλικία 100 ἐτῶν, μέ διαύγεια πνεύματος καί μέ τίς σωματικές δυνάμεις σέ καλό ἐπίπεδο διά τήν ἡλικία της, ἐδέχθη τό μεγάλο καί Ἀγγελικό Σχῆμα, ἀπό τά χέρια τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, λαβοῦσα τό ὂνομα, Εἰρήνη, πρός τιμήν τῆς Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Εἰρήνης, τῆς Εἰρηνούλας, ὃπως τήν ἀποκαλοῦσε ἡ ἀείμνηστη, τῆς μικρῆς δηλαδή, νεομάρτυρος τῆς Θερμῆς τῆς Μυτιλήνης. Ἡ κουρά της ἐτελέσθη σέ κλῖμα βαθειᾶς συγκινήσεως, μέ τόν Σεβασμιώτατο νά ἀναφέρεται στίς μαρτυρικές καί ἀλησμόνητες πατρίδες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς γῆς τῆς Ἰωνίας, στά ἃγια χώματα, τά ποτισμένα μέ αἳματα Ἡρώων καί Mαρτύρων τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας, ἀλλά καί μέ ἀναφορά στήν συγκινητική διαδρομή τῆς ἑκατοντάχρονης Μοναχῆς.
Μέ τήν κουρά τῆς Μοναχῆς Εἰρήνης, ἂρχισαν οἱ ἐκδηλώσεις τιμῆς καί μνήμης τῶν Ἁγίων καί Μαρτύρων Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, τῶν φρικτοῖς βασάνοις καί μαρτυρίοις, τελειωθέντων στήν ἁγιασμένη γῆ τῆς Μικρασίας, ἀλλά τιμῆς καί μνήμης καί γιά τούς πρόσφυγες ἐκείνης τῆς καταστροφῆς.
Καί ὁποία σύμπτωσις. Λήγοντος τοῦ ἒτους 2022, μέ τήν συμπλήρωση δηλαδή, 100 ἐτῶν ἀπό τίς μαρτυρικές ἐκεῖνες ὧρες καί ἡμέρες πού σφάδαζε αἱμόφυρτη, οὐχί μόνον ἡ Σμύρνη καί οἱ ἂλλες Ἑλληνικές πόλεις τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, ἀλλά ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα, λήγοντος λέγομεν, αὐτοῦ τοῦ ἒτους, ἒκλεισαν οἱ ἐκδηλώσεις τιμῆς καί μνήμης στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν γιά τήν Μικρασία καί τούς Μάρτυρες της μέ τήν κοίμηση καί τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία τῆς εὐλαβεστάτης Μοναχῆς Εἰρήνης.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος στόν ἐπικήδειο λόγο του, μέ τρόπο γλαφυρό καί ἐξόχως συγκινητικό, ἀνεφέρθη στήν προσωπικότητα τῆς μεταστάσης, στούς διωγμούς καί κατατρεγμούς, στήν προσφυγιά καί στίς πολλές δυσκολίες ἐπιβίωσής της, στήν ἐπισκίασή της ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, στήν θαυμαστή σχέση της μέ τούς Νεοφανεῖς Ἁγίους τῆς Θερμῆς τῆς Μυτιλήνης, τῶν ὁποίων τά Λείψανα εὑρέθησαν σέ χωράφι πού εἶχε ἀγοράσει ὁ πατέρας της, στήν οἰκογενειακή της ἐν γένει πορεία καί στήν ὁσιακή ἐν τῇ Μονῇ τῆς Ἐλεούσης βιοτή κατά τά τελευταῖα ἒτη τῆς ζωῆς της, ὡς καί στήν ἐν Κυρίῳ, ἐν εἰρήνῃ, μετάστασή της.
Ἐπίσης, ἀνεφέρθη στά τάλαντα πού εἶχε ἀπό τόν Θεό ὃπως ποίηση καί πεζογραφία. Συνέγραψε ὡραιότατα καί ἀποκαλυπτικά βιβλία γιά τούς Νεοφανεῖς Ἁγίους καί γιά τόν πόνο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἀκόμη ἀνεφέρθη στήν ἀγαπῶσα, ὃλους, καρδία της, στήν γλυκύτητά της, στήν ἐν Κυρίῳ χαρά ἡ ὁποία κατηύγαζε ὃλη τήν ὓπαρξή της, στήν μεγάλη εὐλάβειά της καί στήν συμμετοχή της στήν Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί στό μεγάλο πόνο πού εἶχε στήν καρδιά της γιά τήν Πατρίδα της, τά Μοσχονήσια, γιά ὃλη τήν Μικρά Ἀσία, γιά τίς ἀλησμόνητες ἐκεῖνες Πατρίδες καί γιά τόν πόθο νά ξαναγυρίσουν οἱ κατατρεγμένοι στίς πνευματικές τους κοιτίδες γιά τίς ὁποῖες πάντα ἐδάκρυζε καί ἐκ βαθέων προσηύχετο.
Τό ἁγιασμένο χῶμα τῆς Ἀχαϊκῆς γῆς, ἡ μάνδρα τῆς Μονῆς τῆς Ἐλεούσης, εἶπε κλείνοντας τήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος, θά κρύψῃ φιλόστοργα τό σκήνωμά της, ὡς καί τούς πόθους της γιά τίς μαρτυρικές πατρίδες.
Ἀπό κεῖ θά ἀναστηθῇ, ἐν τῇ ὣρα Κυρίου καί θά ἀτενίσῃ μέσα ἀπό τήν διάσταση τῆς ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἐλευθερίας, τήν αἰώνια πραγματικότητα καί ζωή...».
