Ξεκινήσαμε τὴν γνωστὴ ὥρα. Ἐλέγξαμε τὸ πορτοφόλι μας. Περιεῑχε τὰ τριακόσια εὐρῶ. Ἄρα δὲν εἴχαμε νὰ φοβηθοῦμε τίποτα. Ἄν χρειαζόταν θὰ πληρώναμε σήμερα γιὰ τὴν Θεία Μετάληψη καὶ τὴν λήψη τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ τριακόσια εὐρῶ. Δὲν τὸ ἄξιζε ἡ μέρα; Βέβαια τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο γράφει: «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε». Ὡστόσο δὲν θὰ τὰ ἔπαιρνε ὁ παπάς, ἀλλὰ ὁ καίσαρας, γιὰ τὸν ὁποῖον πάλι γράφει: «ἀπόδοτε οὖν τὰ καίσαρος καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῶ Θεῶ». Πάλι βέβαια αὐτὰ μόνο τὰ τοῦ καίσαρος δὲν ἦταν. Εἶναι δυνατὸν νὰ πληρώνουμε «διόδια» τριακόσια εὐρῶ γιὰ νὰ πάμε στὴν Ἐκκλησία, ὅσο καὶ νὰ καθαρίζουν τὸν δρόμο ἀπὸ τὰ μικρόβια καὶ τοὺς ἰούς, τὴν στιγμὴ ποὺ πάμε ὄχι μόνο νὰ καθαρίσουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ ἁγιάσουμε αὐτὸ τὸ δρόμο, μὲ ἀνώτερα καὶ ἀποτελεσματικότερα ἀπὸ τὰ δικά τους μέσα; Ὡστόσο, ποιὸς μπορεῖ νὰ σὲ γλιτώσει ἀπὸ τὴν κάθε αὐθαίρετη ἀπαίτηση του καίσαρα; Πάντως, τελικὰ δὲν μᾶς τὰ ζήτησε. Ἁπλὰ ἔστειλε τὴν κουστωδία νὰ παρατηρεῖ ἀπὸ μακριὰ τὶ χρώμα μάσκες φοράμε καὶ πόσο καλά ἐφαρμόζουν. Χαίρετε ἀδελφοί, «Χριστὸς ἐφάνει, ἐν Ἰορδάνη»!
Ἐντάξη, ὁ ἁγιασμός ἔγινε. Οἱ κολυμβήθρες γεμάτες μὲ τὸ θαυμαστὸ ὕδωρ. Καὶ τὰ ποτάμια καὶ οἱ θάλασσες; Μὲ αὐτὲς τὶ θὰ γίνει; Ἀνησυχοῦσαν πολλοί «δὲν θὰ ἁγιασθοῦν, τώρα ποὺ ὁ καίσαρας ἐξέδωσε φιρμάνι»; Ὅμως, τὸ φιρμάνι δὲν δίωκε τὸν ἁγιασμό, ἀλλὰ τὴν δημόσια συγκέντρωση στὸν ἁγιασμό. Ὁ καίσαρας δὲν εἶχε σκοπὸ σήμερα νὰ πάρει ἀπὸ πίσω παπάδες καὶ ἱεράρχες νὰ δεῖ ποὺ πάνε μετὰ τὸν ἐκκλησιασμὸ στὸν Ἱερὸ Ναό. Σήμερα οἱ πατέρες ἦταν ἐλεύθεροι νὰ πάνε ὅπου θέλουν, ἀρκεῖ νὰ μὴν ἔπαιρναν ἄλλους μαζί τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ορθοδοξία αλά Λατινικά (ή Δυτικού Τυπικού)
Καὶ ἰδοῦ ὁμορφιά: «Τηρῶντας τὴν παράδοση 190 ἐτῶν, ἀπὸ τὸ 1830, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεῖμ χωρὶς τὴν παρουσία πιστῶν καὶ τηρῶντας ὅλα τὰ ἀπαραίτητα μέτρα, συνοδευόμενος ἀπὸ πολὺ στενοὺς συνεργάτες του, καθαγίασε τὰ νερὰ τοῦ πρώτου λιμένος τῆς χώρας, τιμῶντας ἔτσι τὸ Μέγα τῆς Θαλάσσης Κράτος, ποὺ συμβολίζει τὸ μεγαλύτερο λιμάνι τῆς χώρας, ὁ Πειραιάς».
Νὰ καὶ κάτι πιὸ «ἠχηρὸ καὶ δυναμικό»: «Ἁγιασμὸ τῶν ὑδάτων στὴν θάλασσα, στὸ Αἴγιο, τέλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἱερώνυμος, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη πρ. Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιο. Ἡ ρίψη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔγινε στὸ Αἴγιο παρουσία πιστῶν, καὶ μάλιστα δύο κολυμβητὲς ἔπεσαν στὰ νερὰ γιὰ νὰ πιάσουν τὸν σταυρό!…παρενέβη ὁ Εἰσαγγελέας…Τὸ Λιμενικὸ ἐπενέβη…στὸν Μητροπολίτη 1500 εὐρῶ πρόστιμο καὶ ἀπὸ 300 εὐρῶ στοὺς δύο πιστούς».
Δόξα ὁ Θεός! Ὅλο τὸ Αἰγαῖο καὶ τὸ Ἰόνιο ἁγιάσθει. Ποῦ σοῦ διάβολε τὸ κράτος καὶ τὸ νίκος; Πῆρες 1500 εὐρῶ καὶ κάτι, ἀλλὰ ἐξαφανίσθεις ἀπὸ προσώπου δύο θαλασσῶν. Καὶ μὴν ἀμφιβάλλει κανεῖς, ὅτι αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει καὶ ἀπὸ ἕνα καὶ μόνο παπὰ ἀκόμα, γιὰ νὰ μὴν ποῦμε καὶ ἀπὸ λαϊκό, ἄν ἀδειάσει στὴν θάλασσα τὸ μπουκάλι μὲ τὸν ἁγιασμὸ ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἀρκεῖ βέβαια νὰ τὸ κάνει καὶ μὲ πίστη. Ὄχι, μόνο ἡ θάλασσα πέριξ τῆς Ἑλλάδος ἁγιάζεται ἔτσι, ἀλλὰ καὶ κάθε θάλασσα. Καὶ ἄντε πάλι κόπος ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀπὸ τοὺς ἐπιτήδειους νὰ τὴν ξαναμολύνουν. Ἀλλὰ τοῦ χρόνου τὰ λέμε πάλι.
-Καὶ μὲ τὸν κορονοϊό; Αὐτὸς ἔφυγε σήμερα;
-Γι’ αὐτὸ, θὰ πρέπει ὁ καθένας νὰ ἁγιάζει τὸ σῶμα του.
-Δηλαδή, ἄν πιῶ ἁγιασμὸ εἶμαι ἐντάξη;
-Μά, ἄν πιεῖς ἁγιασμὸ σήμερα καὶ αὔριο μολυνθεῖς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τὶ ἐντάξη νὰ εἶσαι;
-Γιὰ πιὸ σίγουρα, δηλαδὴ νὰ κάνω τὸ ἐμβόλιο;
-Τὸ ἐμβόλιο εἶναι πολὺ ἀποτελεσματικὸ καὶ σίγουρα θὰ σὲ προφυλάξει ἀπὸ τὸν κορονοϊό, ἄν βέβαια δὲν κολλήσεις τὶς ἀμέσως ἐπόμενες ἑβδομάδες. Ὅμως ποιὸς θὰ σὲ φυλάξει ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο, ἄν χρειαστεῖ;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Περί σύγχρονων Αγιοκατατάξεων - Η περίπτωση του Αγίου Σωφρονίου
-Μπορεῖ δηλαδὴ νὰ χρειαστεῖ καὶ αὐτό;
-Τὰ ἐμβόλια σὲ ἕνα μικρὸ ποσοστό, ὅπως τῆς τάξεως 10-4 (ἕνας στοὺς 10.000), μπορεῖ νὰ ἐμφανίσουν σοβαρὲς παρενέργειες, συνήθως ἀναπηρίες, ἰδίως ἄν δὲν ἔχουν δοκιμασθεῖ κατάλληλα γιὰ ἐπαρκὴ χρόνο. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ ἐμβολίου κατὰ τοῦ κορονοϊοῦ, τὸ ὁποῖο λόγω τῆς μεγάλης ἀνάγκης, ἐπισπεύτηκε ἡ ἔγκριση καὶ μαζικὴ χορήγησή του μέσα σὲ λίγους μήνες, ἀντὶ μερικῶν ἐτῶν. Καὶ δὲν εἶναι μόνο αὐτό.
-Τί, ὑπάρχει καὶ ἄλλο;
-Ἐπειδὴ εἶναι καινοτόμου τεχνολογίας, καθῶς δὲν ἀνήκει στοὺς κλασικοὺς τέσσερις τύπους ἐμβολίων, ποὺ χρησιμοποιοῦνται μέχρι σήμερα καὶ περιέχουν τὸν ἰὸ ἤ θραύσμα του, ἀλλὰ χρησιμοποιεῖ γενετικὸ ὑλικὸ τοῦ κορονοϊοῦ, mRNA ἤ DNA, ποτὲ δὲν ἔχει δοκιμαστεῖ ἀκόμα μαζικὰ σὲ ἀνθρώπους, αὐτὸ αὐξάνει πολὺ περισσότερο τὴν ἀβεβαιότητα καὶ τὸν κίνδυνο ἀπὸ τὴν χρήση του.
-Ἀφοῦ πολλοὶ τὸ ἔκαναν τελευταῖες ἑβδομάδες καὶ δὲν ἔχουν παρενέργειες!
-Αὐτὸ δὲν ἀποκλείει καὶ μάλιστα σὲ ἕνα τέτοιο γενετικοῦ τύπου ἐμβόλιο, ὅτι θὰ παρουσιαστοῦν προβλήματα πολὺ ἀργότερα.
-Οἱ ἐπιστήμονες ἀποκλείουν κάτι τέτοιο.
-Ἄλλοι τὸ ἀποκλείουν, καὶ ἄλλοι ὄχι. Πῶς μπορεῖ νὰ ἀποκλεῖεις στὴν ἰατρικὴ κάτι θεωρητικά, χωρὶς νὰ ἔχεις ἀκόμα τὴν μαρτυρία τῆς ἐμπειρίας;
-Καὶ μπορεῖ νὰ κρύβει διαφορετικοὺς κινδύνους ἕνα γενετικοῦ τύπου ἐμβόλιο, ἀπὸ τὰ κλασικά;
-Ἐὰν αὐτὸ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ ποὺ περιέχει προκαλέσει μὲ κάποιο τρόπο μιὰ μόνιμη γενετικὴ τροποποίηση στὸ ἀνθρώπινο γενετικὸ ὑλικό, τότε δὲν θὰ προκύψει ἁπλὰ ἕνα πρόβλημα ὑγείας, ὅπως παραλυσία, στὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸ ἔκανε, ἀλλὰ αὐτὸς θὰ γίνει φορέας ἑνὸς προβλήματος, τὸ ὁποῖο μέσω τῆς ἀναπαραγωγῆς, θὰ μπορεῖ νὰ κληρονομηθεῖ στοὺς ἀπογόνους του.
-Τότε νὰ μὴν τὸ κάνουμε;
-Ἕνας ἡλικιωμένος, ποὺ ἔτσι καὶ ἀλλιῶς δὲν εἶναι πιὰ σὲ ἡλικία ἀναπαραγωγῆς, μπροστὰ στὸν μεγάλο κίνδυνο ποὺ διατρέχει ἀπὸ τὸν κορονοϊό, εἶναι πολὺ πιθανὸν ὅπως φαίνεται μέχρι τώρα νὰ μὴν χάσει τίποτα ἄν τὸ κάνει, ἀλλὰ νὰ σώσει τὴν ζωή του.
-Καὶ οἱ ἄλλοι; Ἄν κάποιος εἶναι νέος καὶ εὐπαθῆς;
-Τότε, ὑπάρχει ἡ λύση τῆς Αὐστραλίας, τοῦ περιμένω καὶ βλέπω τὶ γίνεται μὲ τοὺς ἄλλους ποὺ τὸ κάνουν. Βέβαια, ὅσο περιμένει κάποιος μπορεῖ νὰ κολλήσει κορονοϊό. Τώρα βέβαια καὶ νὰ κολλήσεις, ὑπάρχει ἄν χρειαστεῖ καὶ τὸ φάρμακο ἀντισωμάτων, παρόλο ποὺ δὲν εἶναι καὶ αὐτὸ ὅτι καλύτερο.
Ἡ ἄλλη λύση εἶναι ἡ πίστη καὶ ὁ ἁγιασμός, μὲ ἤ χωρὶς ἐμβόλιο. Πίστη καὶ ἁγιασμός μὲ ἤ χωρὶς ἰατρική.
-Δηλαδή;
-Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. 14, 4-13) μᾶς γράφει ὁ καθένας νὰ ἐνεργεῖ ὅπως τὸν πληροφορεῖ ἡ συνείδησή του: «ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοΐ πληροφορείσθω». Γιὰ παράδειγμα στὸ ἄν κάποιος ξεχωρίζει τὶς μέρες μεταξύ τους ἤ ἄν τρώει ὅλα τὰ φαγητά, ὅπου ἀρκεῖ σὲ κάθε περίπτωση ὅτι κάνει νὰ τὸ κάνει γιὰ τὸν Κύριο: «ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ φρονεῖ, καὶ ὁ μὴ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ οὐ φρονεῖ. καὶ ὁ ἐσθίων Κυρίῳ ἐσθίει· εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ Θεῷ· καὶ ὁ μὴ ἐσθίων Κυρίῳ οὐκ ἐσθίει, καὶ εὐχαριστεῖ τῷ Θεῷ…ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν». Γιατὶ ὁ καθένας μας θὰ δώσει λόγο γιὰ τὸν ἑαυτό του στὸ Θεό: «ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ Θεῷ». Γράφει ὁ Ἀπόστολος γιὰ τὰ φαγητά, ποὺ εἰσέρχονται στὸν ὀργανισμό μας, αὐτὰ καθ’ ἑαυτὰ δὲν εἶναι ἀκάθαρτα, ἀλλὰ ἡ πίστη μας καὶ ὁ λογισμός μας μποροῦν νὰ τὰ καταστήσουν ἀκάθαρτα: «οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι᾿ αὐτοῦ· εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι, ἐκείνῳ κοινόν».
Βέβαια, κάποιος μπορεῖ νὰ πεῖ ὅτι ὁ Ἀπόστολος ἀναφέρεται στὰ φαγητά, ὅπου ἄλλο ἐμβόλια ἤ φάρμακα καὶ ἄλλο φαγητά. Ὡστόσο, ἡ συσχετιζόμενη μὲ τὴν πίστη μόλυνση στὴν ὁποῖα ἀναφέρεται ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος, μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὅτι δὲν ἀφορὰ μόνο τὰ τρόφιμα, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται ὄχι μόνο σὲ ὅσα προσλαμβάνουμε μέσα μας, ὅπως καὶ τὰ ἐμβόλια καὶ τὰ φάρμακα, ἀλλὰ καὶ πέρα ἀπὸ αὐτά. Μάλιστα, ὅταν ἡ ἀνησυχία περὶ τῶν ἐμβολίων δὲν ἔγγειται μόνο στὸ ἄν ὑπάρχει κάποιο πρόβλημα σὲ αὐτὰ λόγω κάποιας ἀπρόβλεπτης ἔλλειψης ἤ λάθους, ἀλλὰ καὶ στὸ ἄν ὑπάρχει κάποια σκόπιμη ἐπέμβαση σὲ αὐτὰ πέρα ἀπὸ τὸν σκοπό τους νὰ προστατεύσουν ἀπὸ τὸν κορονοϊὸ μὲ κάποια ἀλλότρια στόχευση εἰς βάρος τοῦ ἀνθρώπου, τότε σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση, ἀφοῦ ἐγείρεται θέμα μόλυνσης ἐκ προθέσεως καὶ λογισμῶν, γίνεται πιὸ φανερὴ ἡ συσχέτιση μὲ τὰ ὅσα μᾶς γράφει ὁ Ἀπόστολος. Τελικά, ἀκόμα καὶ δηλητήριο νὰ λάβουμε, λόγω λάθους ἤ ἐξαπάτησης, ἄν τὸ λάβουμε μὲ πίστη ὅτι δὲν εἶναι κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βλάψει, δὲν θὰ μᾶς βλάψει («κἄν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει», Μκ. 16, 18).
Ὀ καθένας ἄν ἐνεργεῖ μὲ πίστη μέσα του καὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐλέγχεται ἀπὸ τὴν συνείδησή του γι’ αὐτὸ ποὺ κάνει: «σὺ πίστιν ἔχεις; κατὰ σεαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. μακάριος ὁ μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιμάζει». Διαφορετικά, ἐλέγχεται ἀπὸ τὴν συνείδησή του καὶ ὅτι κάνει ἀποτελεῖ ἁμαρτία: «κατακέκριται, ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως· πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως, ἁμαρτία ἐστίν» (Ρωμ. 14, 22-23). Καὶ τότε, ὅταν δὲν ἔχουμε πίστη καὶ συνέπεια ἀπέναντι στὴν συνείδησή μας μὲ τὸν αὐτοέλεγχο καὶ τὴν μετάνοια, μποροῦμε νὰ πάθουμε τὸ κακό: «διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄῤῥωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα», (Α’ Κορ. 11,30).
-Τὸ συμπέρασμα λοιπόν ποιὸ εἶναι;
-Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐξῆς:
Ὅποιος πιστεύει ὅτι ἔχει ἀρκετὰ δυνατὴ πίστη καὶ δὲν χρειάζεται τὸ ἐμβόλιο, ἄς ἀντιμετωπίσει τὸν κορονοϊό μὲ αὐτὴ καὶ τὰ Θεία Μυστήρια.
Ὅποιος πάλι νιώθει ὅτι ἡ πίστη του δὲν εἶναι ἀρκετὴ καὶ εἶναι ἀσθενική, τότε πάλι ἄς κάνει τὸ ἐμβόλιο καὶ ἅς στηριχθεῖ στὴν ὅση πίστη ἔχει καὶ στὰ Θεία Μυστήρια, ὅτι αὐτὸ σὲ περίπτωση ποὺ πραγματικὰ ἀποτελεῖ κίνδυνο δὲν θὰ τὸν βλάψει.
