Με αυτά τα ερωτήματα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, ολοκλήρωσε το σημερινό κήρυγμά του, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, στην Θεία Λειτουργία της Κυριακής μετά την Χριστού Γέννησιν, η οποία τελέσθηκε για ακόμη μία φορά κεκλεισμένων των θυρών και η οποία μεταδόθηκε απευθείας, τηλεοπτικώς, ραδιοφωνικώς και διαδικτυακώς.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών, απευθυνόμενος για ακόμη μία φορά στους χιλιάδες παρακολουθούντες από το σπίτι πιστούς, ανέλυσε το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής μετά την Χριστού Γέννησιν και αναφέρθηκε στα γεγονότα, τα οποία παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, τα επακολουθούντα της Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστου.
Ο κ. Συμεών ωμίλησε για την προσκύνηση του νεογέννητου Χριστού από τους Μάγους στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, την φυγή του Ιωσήφ, της Παναγίας και του Χριστού στην Αίγυπτο και το μεγάλο ανοσιούργημα του φρικώδους Ήρώδη, της σφαγής των χιλιάδων νηπίων.
Ο Σεβασμιώτατος στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός της προσκύνησης των Μάγων και στην επιστροφή τους στην πατρίδα τους, δι’ άλλης οδού και χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Πηγαίνουν, αξιώνονται, προσκυνούν, όμως φεύγοντας δεν ακολουθούν τον ίδιο δρόμο, δεν επιτρέπουν καν στον εαυτό τους να μπει στην διαδικασία οποιασδήποτε επαφής, με τον αλλόφρονα, τον παρανοϊκό, τον ανασφαλή, τον τρελό, τον εγωπαθή Ηρώδη. Αλλάζουν δρόμο, ακολουθούν άλλη πορεία και επιστρέφουν ανανεωμένοι, αλλαγμένοι, γεμάτοι Χριστό, επιστρέφουν στην πατρίδα τους.
Και ο Ηρώδης φυσικά στο αποκορύφωμα του δαιμονισμού του, προσπαθεί σκοτώνοντας κάνοντας όλα τα αρσενικά βρέφη, να θανατώσει έτσι το Βρέφος, το Παιδίον Ιησούν και τελικά τα μεν άκακα νήπια, τα οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού και στην αιωνιότητα, ο δε Ιησούς, ακολουθεί το δρόμο της φυγής, της ξενιτιάς και της οδύνης, της φτώχειας και του κατατρεγμού, για να φτάσει τελικά μετά την τελευτή του Ηρώδη, μετά το θάνατο του Ηρώδη, να φτάσει στη Ναζαρέτ, στην απλή και άσημη Ναζαρέτ και να κλιθεί Ναζωραίος, για να επιβεβαιωθεί η Προφητεία.
Αυτό που αξίζει ιδιαίτερα να κρατήσουμε είναι, ότι οι μάγοι συναντώντας τον Χριστό, προσκυνώντας τον Χριστό, υποκλινόμενοι και γονατίζοντας στο Μυστήριο της όντως Ζωής που γεννήθηκε μέσα στη φάτνη, αλλάζουν πορεία, αλλάζουν δρόμο. Δεν άλλαξαν απλώς μία διαδρομή, άλλαξε η ζωή τους και για αυτό έζησαν αληθινά και πραγματικά Χριστούγεννα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Καλαμάτα: Ιερέας διέκοψε την λειτουργία και κάλεσε όσους δεν φορούσαν μάσκα να βγουν έξω (βίντεο)
Το ερώτημα, το οποίο τίθεται και σε μας μπροστά στη φάτνη του Χριστού, μπροστά στο Μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού: αλλάζουμε και εμείς δρόμο; Ή παραμένουμε στον ίδιο δρόμο που βρισκόμασταν πριν εγκλωβισμένοι στα αμαρτήματα μας, στις αδυναμίες μας, στα πάθη μας, στα ελαττώματα μας, στις αγκυλώσεις μας, στις απόψεις μας;
Ποια αλλαγή φέρνει η Γέννηση του Χριστού στη ζωή μας; Αυτό είναι το ερώτημα, το οποίο μας θέτει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία. Αυτό είναι το συναρπαστικό ερώτημα, αυτό είναι το δημιουργικό ερώτημα που μπορεί να συνταράξει, να συγκλονίσει και να αλλάξει τη ζωή μας. Ποιον δρόμο και εμείς θα ακολουθήσουμε»;
Συνεχίζοντας και κλείνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών, αναφέρθηκε στον φετινό πρωτόγνωρο, εορτασμό της Μεγάλης Δεσποτικής Εορτής των Χριστουγέννων, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Αξιώθηκαμε έστω και με δύσκολες συνθήκες πρωτοφανείς, δύσκολες υγειονομικές συνθήκες, συνθήκες εγκλεισμού, υπό το άγρυπνο βλέμμα ακόμη και των αστυνομικών περιπολικών, αξιώθηκαμε όμως να προσεγγίσουμε την φάτνη, την Αγία Τράπεζα, το Άγιο Ποτήριο, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Το ερώτημα είναι φεύγοντας, ποιον δρόμο ακολουθήσαμε; Τον ίδιο δρόμο; Άλλαξε καθόλου ο δρόμος της ζωής μας; Άλλαξε καθόλου η διαδρομή της ζωής μας; Ή θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε πάλι τον ίδιο δρόμο, την πεπατημένη οδό του κλεισίματος στον εαυτό μας, της αντικοινωνικής μας συμπεριφοράς, όπως και αυτή και αν εκδηλώνεται, δεν έχει σημασία, άλλαξε, φωτίστηκε, γέμισε Χριστό η καρδιά μας και η ζωή μας; Αυτό είναι το ερώτημα, το οποίο πρέπει, οφείλουμε, το δικαιούται ο εαυτός μας να το θέσουμε, να μιλήσουμε με ειλικρίνεια στον εαυτό μας και να τον ρωτήσουμε: «Άνθρωπέ μου, εαυτέ μου, φίλε μου και εχθρέ μου συγχρόνως, γιατί ο εαυτός μας είναι ο φίλος μας και ο εχθρός μας μαζί, πόσο άλλαξες με τα Χριστούγεννα; Πόσο σου μίλησαν τα Χριστούγεννα μέσα σου; Έγινες πιο ήρεμος; Έγινες πιο πράος; Έγινες πιο αγαπητικός; Έγινες πιο καλοσυνάτος; Έγινες πιο επιεικής; Έγινες πιο συγχωρητικός; Άλλαξε καθόλου η ζωή σου με τα Χριστούγεννα; Άλλαξε καθόλου η ζωή μου με τα Χριστούγεννα; Άλλαξε καθόλου η ζωή μας με τα Χριστούγεννα; Αυτό είναι το ερώτημα. Και αν δεν άλλαξε, και τώρα δεν είναι αργά, να αλλάξει σήμερα, να αλλάξουμε δρόμο τώρα, να αλλάξουμε πορεία τώρα, να ακολουθήσουμε την πορεία του Ιησού, αδελφοί μου. Αμήν»
