Το πολύπαθο αυτό μάθημα, μετά τις περιπέτειες που είχε, επί των πρ. Υπουργών Διαμαντοπούλου - Φίλη – Γαβρόγλου και τις (4) υπέρ του Ορθόδοξου Μαθήματος ακυρωτικές αποφάσεις των Προγραμμάτων τους από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), ήλθε η νέα Υπουργός και το παρέδωσε, για πλήρη συμμόρφωσή του με τις αποφάσεις του ΣτΕ, σε ποιους νομίζετε;
του Ηρακλή Ρεράκη, Καθηγητής Θεολογίας ΑΠΘ
Στα ίδια σχεδόν πρόσωπα, που το είχαν κάνει παράνομο και αντισυνταγματικό!
Τι κι αν βγήκαν οι ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ εναντίον των Προγραμμάτων Διαμαντοπούλου - Φίλη - Γαβρόγλου, που στόχευαν την αποεκκλησιαστικοποίησή του και την επιβολή της ουδετεροθρησκείας στην Εκπαίδευση και στο Κράτος;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ποιο μάθημα ξεχάστηκε στις τηλεδιδασκαλίες; Μα τα Θρησκευτικά!
Τι κι αν ορίζουν οι αποφάσεις του ΣτΕ ότι: [Ως αποστολή της Παιδείας, η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους, επιτελείται δε κυρίως με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο για να υπηρετεί τον εν λόγω σκοπό, πρέπει να διδάσκεται επί ικανό αριθμό ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως (βλ. ΣτΕ 660, 926/2018 Ολομ., 2176/1998,7μ., 3356/1995), να μην υποβαθμίζεται, κατά την διδασκαλία και την εξέταση, σε σχέση με άλλα μαθήματα και να περιλαμβάνει οπωσδήποτε, με σαφήνεια και πληρότητα, τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, χωρίς να προκαλεί σύγχυση με τη διδασκαλία άλλων δογμάτων και θρησκειών (βλ. ΣτΕ 660,926/2018 Ολομ.).
Το Υπ. Παιδείας μετακίνησε στα Βιβλία της Γ΄ Τάξης Γυμνασίου και της Β΄ Λυκείου τα στοιχεία των θρησκειών, που μεθοδευμένα αναμειγνύονταν με τα χριστιανικά για να δημιουργούν σύγχυση και κατά τα άλλα, συνεχίζει, με την προηγούμενη περίπου δομή και ύλη, το σχέδιο θρησκευτικής αποεκκλησιαστικοποίησης και θρησκευτικής ουδετερότητας των μαθητών/τριών.
Τα νέα μεταβατικά Προγράμματα του Υπουργείου (2020) υποστηρίζουν ότι «όπως όλα τα διακριτά μαθήματα του σχολείου, ομοίως και το μάθημα των Θρησκευτικών ακολουθεί τις προδιαγραφές, βάσει των οποίων αναπτύσσεται η παιδαγωγική και εκπαιδευτική διαδικασία που υλοποιείται εντός του σχολείου· συνεπώς, διαφοροποιείται από την κατήχηση, η οποία και αποτελεί έργο της Εκκλησίας».
Έτσι, μέσω του γνωστού προσώπου - συνδέσμου Εκκλησίας και Πολιτείας, του Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων συνεχίζεται, ακωλύτως, το σχέδιο αποξένωσης των μαθητών από την Εκκλησία τους.
Τι κι αν υπάρχει «το άρθρο 2 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ», το οποίο «κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση», ορίζοντας ειδικότερα ότι: «Ουδείς δύναται να στερηθή τοῦ δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Πάν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ αυτού καθηκόντων, επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως, θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και την εκπαίδευσιν ταύτην, συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις»;
Είναι όντως αποκρουστικός ο τρόπος που προσπαθεί το Υπουργείο να αποφύγει τη συμμόρφωση των Προγραμμάτων για τα Θρησκευτικά, στο Σύνταγμα και στις (4) πρόσφατες ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ.
Διότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι, ενώ στα μεταβατικά Προγράμματα της κ. Κεραμέως, που θα ισχύσουν κατά το μεσοδιάστημα, έως να εκδοθούν τα νέα, εκφράζεται η πρόθεση για σεβασμό και πλήρη συμμόρφωση της ύλης των Θρησκευτικών με τις αποφάσεις του ΣτΕ, στην πράξη διαπιστώνεται ότι ο επιβλέπων το έργο της συμμόρφωσης Γεν. Γραμματέας, αξιόπιστος φίλος και υποστηρικτής του Σωματείου «Καιρός», κατευθύνει μάλλον τα πράγματα, έτσι ώστε να απαξιώνεται ή να αλλοιώνεται η συμμόρφωσή τους προς τις αποφάσεις του ΣτΕ.
Ωστόσο αυτή η στάση είναι καταδικαστέα, διότι το ΣτΕ ορίζει σαφώς ότι, στις αποφάσεις του, που έχουν υπερνομοθετική ισχύ, «αντίκεινται ρυθμίσεις νόμων ή κανονιστικών διοικητικών πράξεων, με τις οποίες, μέσω κυρίως των προγραμμάτων διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών για τους ορθόδοξους μαθητές, δεν υπηρετείται ο ως άνω συνταγματικός σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως».
Όπως κατανοεί κανείς, με τα μεταβατικά Προγράμματα και Βιβλία των Θρησκευτικών (2020) επανεισάγονται πάλι στα σχολεία, από άλλη πύλη, τα Προγράμματα Διαμαντοπουλου – Φίλη – Γαβρόγλου, τα οποία το ΣτΕ πρόσφατα ακύρωσε.
Έτσι, λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία, για το σχολικό έτος 2020-2021, οι θεολόγοι και οι δάσκαλοι καλούνται να καλλιεργήσουν μια κρατική, πολιτειακή θρησκευτική συνείδηση, διαφορετική από τη θρησκευτική συνείδηση που καλλιεργεί και αναπτύσσει στο παιδί τόσο η οικογένεια όσο και η Εκκλησία του.
Οι αποφάσεις του ΣτΕ, όμως, δικαίωσαν την οικογένεια και την Εκκλησία και όχι τις μεθοδεύσεις του Υπουργείου ή άλλων εκκλησιαστικών και θεολογικών παραγόντων αντιεκκλησιαστικής κατεύθυνσης.
Δυστυχώς τα έχουμε και αυτά στον τόπο μας. Εκκλησιαστικοί και άλλοι παράγοντες να αδιαφορούν ή να εναντιώνονται στη χριστιανική αγωγή της νεότητας.
Τι αποφάσισε λοιπόν το ΣτΕ, επ αυτού; [Περαιτέρω, δοθέντος ότι η θρησκευτική συνείδηση γεννάται και διαμορφώνεται σταδιακά, πριν ακόμη από την έναρξη του σχολικού βίου, στο πλαίσιο της οικογένειας (η οποία, ως «θεμέλιο της συντηρήσεως και προαγωγής του Έθνους» τελεί -όπως και η παιδική ηλικία- υπό την προστασία του Κράτους, κατά το άρθρο 21 του Συντάγματος), από τη διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των παρ.1 και 2 του άρθρου 13 αυτού και του άρθρου 2 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ συνάγεται ότι, ως «ανάπτυξη» της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικής συνειδήσεως, κατά τα ανωτέρω, νοείται η εμπέδωση και ενίσχυση της συγκεκριμένης αυτής θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών, με τη διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ως εκ τούτου δε, αφορά αποκλειστικά τους μαθητές, οι οποίοι, ανήκοντες στην κατά τα άνω πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ασπάζονται το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα (βλ. ΣτΕ 660,926/2018 Ολομ.).
Το κυριότερο μέσο, με το οποίο -εκτός άλλων (προσευχή, εκκλησιασμός)- υπηρετείται ο ανωτέρω συνταγματικός σκοπός είναι η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών (βλ. ΣτΕ 660,926/2018 Ολομ.)].
Δεν μπορεί, επομένως, να έρχεται το Υπουργείο και ο κ. Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων να μεθοδεύουν πλέον αλλοίωση ή μετατροπή της Ορθόδοξης θρησκευτικής συνειδήσεως, που φέρει ως κληρονομιά το παιδί από την οικογένειά του και από την Εκκλησία του, στην οποία αποτελεί ήδη μέλος.
Διότι είναι σαφές ότι η ανάπτυξη της ορθόδοξης συνειδήσεώς του σχετίζεται άμεσα με τη διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτες οι μεθοδεύσεις που τεχνηέντως ακολουθούν οι συντάκτες των μεταβατικών Προγραμμάτων και Βιβλίων (2020), όταν ισχυρίζονται ότι το ΜτΘ «ακολουθεί προδιαγραφές, βάσει των οποίων αναπτύσσεται η παιδαγωγική και εκπαιδευτική διαδικασία εντός του σχολείου» και ότι συνεπώς το ΜτΘ «διαφοροποιείται από την κατήχηση, η οποία και αποτελεί έργο της Εκκλησίας».
Δηλαδή οι ως άνω προδιαγραφές τους και οι αποφάσεις τους είναι ανώτερες δικαιϊκά από τις αποφάσεις του ΣτΕ και τις διεθνείς συμβάσεις;
Το Σύνταγμα ρητά ομιλεί για την ανάπτυξη μίας και μοναδικής θρησκευτικής συνειδήσεως του ορθόδοξου μαθητή και αυτή είναι η ορθόδοξη και κανείς δεν επιτρέπεται ούτε δικαιούται να την αλλοιώσει.
Το Υπουργείο και οι συντάκτες αυτών των απαράδεκτων Προγραμμάτων, πόσες θρησκευτικές συνειδήσεις, θεωρούν ότι πρέπει να έχουν τα παιδιά;
Άλλη στην οικογένεια και στην Εκκλησία τους και άλλη στο σχολείο;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δεν θα δίνουν εξετάσεις στα θρησκευτικά οι μαθητές του Γυμνασίου
Μήπως βρήκαν αυτά τα παράνομα και έκτροπα λεκτικά τεχνάσματα για να εφαρμόζουν τις ανεφάρμοστες για το ορθόδοξο ΜτΘ κονστρουκτιβιστικές θεωρίες, που, ως ανατρεπτικές της παραδόσεως που είναι, δεν θα μπορούσαν να συμφωνήσουν ούτε με το Σύνταγμα ούτε με τις αποφάσεις του ΣτΕ;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η τακτική που ακολουθούν -να θέλουν να αναπτύξουν αντί την ορθόδοξη συνείδηση στα παιδιά, πολλαπλές θρησκευτικές συνειδήσεις και ταυτότητες- στοχεύει στον προσηλυτισμό και στην αλλαξοπιστία των μαθητών/τριών;
Ποιοι Έλληνες γονείς έδωσαν το δικαίωμα στην όποια πολιτική εξουσία ή στην όποια ομάδα θεολόγων ή στον κ. Γ. Γραμματέα Θρησκευμάτων να δρουν αντισυνταγματικά και να περιφρονούν τις αποφάσεις του ΣτΕ, δείχνοντας ότι σχεδιάζουν να μετατρέψουν την Ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση των ορθοδόξων μαθητών/τριών της χώρας σε ουδετερόθρησκη;
Με ποιο δικαίωμα δρουν εναντίον ΜΟΝΟΝ των Ορθοδόξων μαθητών, καλλιεργώντας, εντός του σχολείου, μια μη ορθόδοξη πνευματικότητα με ορθολογικά και γνωσιολογικά χαρακτηριστικά και μια κοσμική και πολιτειακή ουδέτερη συνείδηση και θρησκευτικότητα, αγνοώντας, μεθοδευμένα, τόσο την οικογένεια όσο και τον φορέα της πίστεώς τους, την Εκκλησία τους;
Θα τολμούσαν άραγε εκεί στο Υπουργείο Παιδείας, να επιχειρήσουν τέτοιες ανατρεπτικές ενέργειες, σε βάρος της αμιγούς θρησκευτικής αγωγής και πίστεως των Ελλήνων Μουσουλμάνων ή Εβραίων μαθητών/τριών;
