Το πλήθος του κόσμου να κατακλύζει περιμετρικά τον ναό τού Αγίου Αντωνίου αλλά και όλη την περιοχή τού Μετοχίου και η ακολουθία του Εσπερινού να τελείται με ιδιαίτερη θέρμη προσευχής προς τον «υἱό τῆς παρακλήσεως», τον πρώτο των εβδομήκοντα και των δώδεκα ισοστάσιο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γόρτυνος Ιερεμίας: Κηρύγματα για την πίστη μας στον Θεό
Στην πανηγυρική αυτή ακολουθία χοροστάτησε ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος τής Μονής Αρχιμ. Ιωάννης συμπαραστατούμενος από κληρικούς τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής, ενώ παρών ήταν κι ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νιτρίας κ. Νικόδημος, Έξαρχος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Κύπρο.
Τα αναλόγια κόσμησαν με την ηδύμολπη φωνή τους ο διδάσκαλος τής Βυζαντινής Χορωδίας τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Πρωτοπρεσβ. Δημήτριος Δημοσθένους και οι ιεροψάλτες τού ιστορικού ναού τού Αγίου Αντωνίου.
Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού έγινε η λιτάνευση της εικόνας του αγίου περιμετρικά του ναού και στη συνέχεια αναπέμφθηκε δέηση. Επίσης τελέστηκε αρτοκλασία και μνημονεύθηκαν τα ονόματα των εορταζόντων τη μνήμη του αγίου.
Λόγο παρακλήσεως απηύθυνε ο Καθηγούμενος τής Μονής Αρχιμ. Ιωάννης, ο οποίος με το πύρινο κήρυγμά του παρακίνησε τους πιστούς στη συνεχή μνήμη της μεγίστης προσφοράς του Αποστόλου Βαρνάβα στην Κύπρο, όχι μόνο της θρησκευτικής ως ιδρυτού της τοπικής μας Εκκλησίας, αλλά και εθνικής, ως ενός σημείου αναφοράς της ελληνικότητας του νησιού μας στα κατεχόμενα εδάφη μας.
Το ανάστημα τού Αποστόλου Βαρνάβα και η προτεραιότητα που έδωσε στη γενέτειρά του Κύπρο κατά την περιοδεία του, καθιστά μέχρι σήμερα, εδώ και 2000 χρόνια, την τοπική μας Εκκλησία, την πύλη τού Χριστιανισμού στην Ευρώπη αλλά και μία ισχυρή φωνή ανάμεσα στα υπόλοιπα παλαίφατα Πατριαρχεία καθώς λαμβάνει πλειστάκις ρόλο ρυθμιστή σε δύσκολα εκκλησιαστικά ζητήματα που απασχολούν την καθόλου Εκκλησία.
Στο ναό του Αγίου Αντωνίου, το Μετόχι τής Μονής τού Αποστόλου Βαρνάβα, πέραν από την περίσσεια τής Χάριτος που έβλεπε κανείς στα πρόσωπα των πιστών μας, καθώς έπεφτε το φως της ημέρας, εκείνη ακριβώς την κατανυκτική ώρα που ο ήλιος υποχωρούσε, που ετοιμαζόταν να αποχαιρετήσει όσα φώτισε την προηγούμενη ημέρα, ἐβλεπε και τα πρόσωπα των ξεριζωμένων προσφύγων που είναι ζωγραφισμένα με το πάντοτε πικραμένο χαμόγελο της εισβολής…
