Τα social media είναι γεμάτα από θριαμβευτικές φωτογραφίες από τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού που ποζάρουν με τα μετάλλια τους στη διάρκεια των τελετών απονομής.
Και αν παρατηρήσατε, οι περισσότεροι από τους αθλητές που ανέβηκαν στο βάθρο των νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες, απεικονίζονται να δαγκώνουν τα μετάλλιά τους.
Αυτή η παράξενη παράδοση έχει γοητεύσει τους θεατές από όλο τον κόσμο, κάνοντάς τους να αναρωτιούνται πώς προέκυψε.
Ιστορικά, το δάγκωμα των χρυσών νομισμάτων ήταν κοινή πρακτική μεταξύ των εμπόρων για τον έλεγχο της γνησιότητας του μετάλλου. Ο γνήσιος χρυσός, καθώς είναι μαλακός, θα άφηνε βαθουλώματα στα νομίσματα.
Εάν τα δόντια σας αφήσουν ένα σημάδι ή ένα βαθούλωμα στο πολύτιμο παράσημο, θα ξέρετε ότι έχετε ένα χρυσό μετάλλιο.
Κατά τη διάρκεια της χρυσοθηρίας στην Καλιφόρνια το 1800, οι χρυσοθήρες δοκίμαζαν αν είχαν πραγματικό χρυσό δαγκώνοντας τον.
Σύμφωνα με την Oxford Economics, ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο θα κοστίσει περίπου 798 λίρες (περίπου 930 ευρώ) – και δεν είναι φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από χρυσό. Περιέχουν περίπου έξι γραμμάρια χρυσού, ενώ το υπόλοιπο μετάλλιο αποτελείται από ασήμι.
Ωστόσο, το ζήτημα της γνησιότητας δεν ισχύει πλέον στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή σταμάτησε να απονέμει μετάλλια από καθαρό χρυσό το 1912.
Γιατί όμως οι Ολυμπιονίκες εξακολουθούν να δαγκώνουν τα μετάλλιά τους;
Άλλοι πιστεύουν ότι το φαινόμενο οφείλεται στους φωτογράφους, με τον David Wallechinsky, πρόεδρο της Διεθνούς Εταιρείας Ιστορικών Ολυμπιακών Αγώνων, να δηλώνει στο CNN, ότι οι αθλητές δαγκώνουν τα μετάλλιά τους επειδή τους το ζητούν οι φωτογράφοι.
«Θεωρούν ότι η πόζα όπου ο αθλητής που δαγκώνει το μετάλλιο είναι η λήψη που μπορεί να μπει στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας», πρόσθεσε ο Wallechinsky.
«Έχει γίνει εμμονή με τους φωτογράφους», δήλωσε ο Wallechinsky.
«Νομίζω ότι το βλέπουν ως μια εμβληματική λήψη, ως κάτι που πιθανώς μπορείς να πουλήσεις. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που οι αθλητές θα έκαναν από μόνοι τους».
Άλλοι, όπως ο καθηγητής Frank Farley του Πανεπιστημίου Temple της Φιλαδέλφειας, πιστεύουν ότι το δάγκωμα ενός μεταλλίου είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που επιτρέπει στους αθλητές να αισθάνονται μέρος του «πνεύματος της νίκης».
«Όλα τα αθλήματα έχουν τις εκκεντρικότητές τους», είπε, σύμφωνα με το Lad Bible. «Αν θέλεις να είσαι μέρος του winning zeitgeist, αυτής της κουλτούρας του νικητή, συμμετέχεις σε αυτή την πρακτική του νικητή. Αυτό κάνει το μετάλλιό σου δικό σου. Είναι μια συναισθηματική σύνδεση με το επίτευγμά σου».
