Ο Γάλλος, ο οποίος έπασχε απλό τη νόσο του Πάρκινσον, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών. Ο Ταμπέ έτρεξε στη Formula 1 για σχεδόν μια δεκαετία και πανηγύρισε δύο νίκες.
Μετά τις εντυπωσιακές εμφανίσεις στη Formula 2, «έγραψε» μια συμμετοχή στη F1 για λογαριασμό της Surtees στο γαλλικό Grans Prix του 1977. Στη συνέχεια, «μετακόμισε» στη Theodore, με την οποία βαθμολογήθηκε σε τρεις αγώνες πριν τελειώσει η σεζόν, και αυτό ήταν αρκετό για να του εξασφαλίσει θέση στη McLaren, την επόμενη χρονιά.
To 1978 πλασαρίστηκε πέντε φορές στους βαθμούς, το 1979 ήταν μια κακή χρονιά για την ομάδα και το 1980 άφησε τη Formula 1 για το πρωτάθλημα Can-Am series, όπου κατέκτησε τον τίτλο για δεύτερη φορά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Formula 1: Πρωταθλητής για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Φερστάπεν
Επέστρεψε στη Formula 1 για λογαριασμό της Theodore, ενώ το 1982 αποκτήθηκε από τη Ferrari για να αντικαταστήσει τον Ζιλ Βιλνέβ, ο οποίος είχε χάσει τη ζωή του στον αγώνα του Βελγίου.
Πανηγύρισε την πρώτη νίκη του στο γερμανικό Grand Prix στο Χοκενχάιμ, ήταν τρίτος στο βρετανικό GP που διεξήχθη στο Μπραντς Χατς, ενώ κατέκτησε τη δεύτερη θέση στον εντός έδρας αγώνα της Ferrari, στη Μόντσα, έχοντας το νούμερο 27 του Βιλνέβ στο μονοθέσιό του. Χαροποίησε ξανά τους φιλάθλους της ιταλικής ομάδας την επόμενη χρονιά, όταν πήρε τη νίκη στην πίστα της Ίμολα.
Μετά τη θητεία του στη «σκουντερία», «έτρεξε» για λογαριασμό των Renault και Team Haas, προτού εγκαταλείψει για τους αγώνες. Αργότερα, ωστόσο, επέστρεψε στη... δράση για το Λε Μαν, όπου κατετάγη τέταρτος το 1989, και το φημισμένο Ράλι Παρίσι-Ντακάρ, όπου πανηγύρισε δύο φορές την τρίτη θέση (1988 και 1989).
Μετά την οριστική απόσυρση του από τους αγώνες, εργάστηκε ως σχολιαστής για τη γαλλική τηλεόραση, ενώ διετέλεσε αντιδήμαρχος σε προάστιο των Καννών, στη νότια Γαλλία. Ήταν νονός του Παγκόσμιου Πρωταθλητή της Formula 1, Ζακ Βιλνέβ.
