Οι Τούρκοι ετοιμάζονται να μπλοκάρουν τον έλεγχο διακίνησης φυσικού αερίου στην Α.Μεσόγειο, πιθανόν και μέσω του αγωγού East Med, ακόμα και με πόλεμο, σύμφωνα με τουρκικά THINK TANKS.
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο μας με τίτλο (Προ τετελεσμένων η Τουρκία: Σύγκρουση-«μεγατόνων» στην Α. Μεσόγειο για τον East Med – Πως το Τελ-Αβίβ «κόβει» στην μέση τα σχέδια της Άγκυρας), με το οποίο επιβεβαιωνόμαστε για μια φορά ακόμη για τις προθέσεις της Άγκυρας στην Α.Μεσόγειο, οι Τούρκοι έχουν χάσει το μέτρο και την στοιχειώδη σύνεση μπρος στα δισ.
Το κύριο θέμα για το οποίο θα αντιδράσει η Άγκυρα, αναφέραμε ότι ήταν το γεγονός ότι ο αγωγός East Med «κόβει» στην μέση τα σχέδια της Τουρκίας για την απόκτηση Μεσογειακής ΑΟΖ.
Οι Τούρκοι στην ουσία προειδοποιούν μέσω του τύπου, τον οποίο ελέγχει ολοκληρωτικά ο Ερντογάν, ότι τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε Αιγαίο και Κύπρο θα προκαλέσουν πόλεμο.
Ενώ συνεχίζοντας την «οδό» της συνεχούς προκλητικότητας, του εκφοβισμού και των παράλογων απαιτήσεων, μόλις σήμερα, έφθασαν στο σημείο να διεκδικούν ΑΟΖ, μεταξύ των περιοχών Κρήτης και Κύπρου, σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Yeni Safak μετά την συμφωνία Αθήνας και Καΐρου.
Συγκεκριμένα η τουρκική εφημερίδα Star αναφέρει ότι ο πόλεμος για την εξουσία στην Συρία ολοκληρώνεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οσονούπω και στην συνέχεια όλα τα βλέμματα θα στραφούν προς τους τεράστιους φυσικούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου, όπου μπορούμε να έχουμε ακόμη και πόλεμο.
Το πρακτορείο Anadolu έχει άρθρο με τίτλο «ζητείται εξίσωση στα ζεστά νερά της Κύπρου και της Ανατολικής Μεσογείου», τονίζοντας ότι ο αναμενόμενος πόλεμος για την κυριαρχία των τεράστιων πόρων στην ανατολική Μεσόγειο είναι ήδη σε ισχύ.
Στην Ανατολική Μεσόγειο τα «ζεστά νερά» γέμισαν «από ισχυρές ναυτικές δυνάμεις», αλλά και «φίλους και εχθρούς», ενώ η Τουρκία πρέπει να αναζητήσει απαντήσεις σε τρία βασικά ερωτήματα:
- Τι είδους εικόνα εμφανίζεται σήμερα σε σχέση με τις κινήσεις των ξένων δυνάμεων στο πλαίσιο της τουρκικής πολιτικής για την Ανατολική Μεσόγειο;
- Ποιες είναι οι πιο ισχυρές δυνάμεις και τι είδους πίεση μπορούν να δημιουργήσουν στην Ανατολική Μεσόγειο;
- Σύμφωνα με την ανάλυση της τρέχουσας κατάστασης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, τι είδους επιχειρησιακή αντίληψη υπάρχει;
Στην έκθεση με τίτλο «ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ» του Alfred T. Mahan και του «Δόγματος αεροπορικής υπεροχής» του Hausy Scitaklian θα βρεθεί η κατάλληλη στρατιωτική στρατηγική του σήμερα, συνεχίζει το άρθρο.
Σήμερα, οι δυνάμεις με μεγάλη επίδραση σε επιχειρήσεις αεροναυτικού χαρακτήρα είναι μπροστά από τους αντιπάλους τους στη διαμόρφωση του μέλλοντος.
Από την άποψη αυτή, υπάρχει μια πρόσφατη προσέγγιση των στρατηγικών σχεδίων δράσης, ιδίως στον τομέα των δογμάτων για τις ναυτικές επιχειρήσεις. Ιδίως όμως στην επιβολή καθεστώτος άρνησης της περιοχής πρόσβασης (A2AD).
Αυτή η ιδέα, είναι μια στρατηγική προσέγγιση, που προβλέπει την πολεμική δράση για την «πλήρη απαγόρευση μετάβαση» ξένων δυνάμεων στο πεδίο ενδιαφέροντος.
(Αυτό που υλοποιεί ακριβώς το τουρκικό ναυτικό στα Ίμια, στα οποία δεν επιτρέπει την προσέγγιση ελληνικών μονάδων επιφανείας.)
Τι σημαίνει αυτό όμως στην Ανατολική Μεσόγειο.
Επί του παρόντος, πολλά αμφίβια πλοία και υποβρύχια των ΗΠΑ βρίσκονται στη Μεσόγειο Θάλασσα. Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία διαθέτει περίπου 25 μονάδες επιφανείας στην ίδια περιοχή.
Η πάλη για την εξουσία στη Συρία ολοκληρώνεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και στην συνέχεια όλα τα βλέμματα θα στραφούν προς τους φυσικούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου, της οποίας η κυριαρχία θα αποκτήσει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Η Ρωσία, η οποία θέλει να ενισχύσει την θέση της στη Συρία, καθιστώντας την ισχυρότερη, θα επικεντρωθεί στον αγώνα εξουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι ΗΠΑ από την δική τους πλευρά θέλουν να έχουν μια κοινή επιχειρησιακή δραστηριότητα με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ελλάδα και άλλα κράτη.
Στην περίπτωση αυτή, ποια θα είναι η θέση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και ειδικά του Ναυτικού;
Σε προηγούμενες εμπειρίες τους, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (TSK) ήταν η κυρίαρχη δύναμη στο Αιγαίο (περίπτωση των Ιμίων).
Άρα, τονίζει το άρθρο, μπορούμε να δείξουμε την ίδια έννοια κυριαρχίας που υποστηρίζεται στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Για να εξυπηρετήσουμε το σκοπό αυτό, ιδιαίτερα σε μια δεσπόζουσα θέση, χρειαζόμαστε μια βάση στο ακρωτήρι της Καρπασίας που θα ελέγχει μια τεράστια θαλάσσια περιοχή και το νησί και θα εξυπηρετεί πλοία, αεροσκάφη και υποβρύχια αλλά και ελικόπτερα Sea Hawk με εξοπλισμένες μονάδες, με σκοπό την κυριαρχία ως στρατηγικό ρόλο πρωτοβουλίας.
Χάρη στην αεροπορική βάση στην Καρπασία θα υπάρχουν οι κατάλληλες «αποτρεπτικές, αποτελεσματικές και σεβαστές» στρατιωτικές μονάδες με ικανότητα άμεσης παρέμβασης, για να υπερασπιστούν τα τουρκικά συμφέροντα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η περιοχή των συριακών ακτών και η Ανατολική Μεσόγειο θα αποτελέσει περιοχή έντονης πάλης για την εξουσία, και «καυτή ζώνη» συγκρούσεων.
Οι φυσικοί πόροι στην περιοχή είναι μεταξύ των σημαντικότερων παραγόντων που προκαλούν την συγκέντρωση των παγκόσμιων δυνάμεων στην περιοχή.
Σύμφωνα με το ινστιτούτο αμερικανικό Geological Survey, στην θαλάσσια περιοχή που περικλείεται από τις χώρες: Κύπρος, Λίβανος, Συρία, ευρίσκονται συνολικά 3.450 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, ενώ στην περιοχή του Ισραήλ 1,7 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και υδρογονανθράκων.
Σύμφωνα με το αμερικανικό ινστιτούτο αυτά τα κοιτάσματα θα είναι η αιτία ενός μεγάλου πολέμου που αφορά μια εξαιρετικά σημαντική ποσότητα υδρογονανθράκων, την οποία δεν μπορεί να αναμένεται να αγνοήσει η Τουρκία.
Η Τουρκία θα εφαρμόσει μια στρατηγική που θα είναι αναγκαία για την προστασία των πόρων που περικλείει η «Βόρεια Κύπρος», ενώ η Άγκυρα εκτιμά την όλη κατάσταση ως μια στρατιωτική υπόθεση με πολλές διαστάσεις.
Σύμφωνα με τον Τούρκο συνταγματάρχη ε.α. Μπουλέντ ειδικό σε θέματα Μέσης Ανατολής, η Βόρεια Κύπρος μπορεί να διαδραματίσει καίριο ρόλο ως πόλος διεθνής έλξης.
Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια για τον λόγο αυτόν εξοπλίζεται με συστήματα S-400 από τη Ρωσία, αλλά και με αμυντικά προϊόντα της αμυντικής της βιομηχανίας, με σκοπό να προστατεύσει τα συμφέροντα της.
Ως εκ τούτου, η τουρκική Διοίκηση των Ναυτικών Δυνάμεων οφείλει να αποκτήσει μια κυρίαρχη θέση μέσω ραντάρ και πολεμικών πλοίων όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην Α.Μεσόγειο.
Αν η Γαλλία, η Ελλάδα και το Ισραήλ και πολλές άλλες κυβερνήσεις υπό την εποπτεία των ΗΠΑ ελέγξουν στην Ανατολική Μεσόγειο ολόκληρο το δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, τότε αυτό θα ήταν μεγάλη ήττα για την Τουρκία, καταλήγει το άρθρο.
Αυτό σημαίνει ότι οι Τούρκοι είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για να διασφαλίσουν τα δικαιώματα που έχουν αυτοί στο μυαλό τους και αυτό σημαίνει πάρα πολλά ειδικά το επόμενο διάστημα.
