Οι βλάκες, είναι οι δυνάστες της ανθρωπότητος! Αυτό έγραψε ο κοινωνιολόγος Ευάγγελος Λεμπέσης, εννοώντας τους βλάκες οι οποίοι είναι εκτός της Ψυχιατρικής και Νομικής επιστήμης. Η μελέτη περί βλακών που έγραψε το 1941 και δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών», όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο επίκαιρη γίνεται. O κοινωνιολόγος, όπως γράφει στον πρόλογό του, αφιερώνει την μελέτη του «εις τους δυναστευομένους: δηλονότι εις τους ευφυείς».
Ας απολαύσουμε κάποια τμήματα, από την διαχρονική αυτή μελέτη, με το απαράμιλλο ύφος και το δεικτικό χιούμορ του Ε. Λεμπέση.
Κατ’ αρχάς, θεωρεί ότι η προέλευση των βλακών δεν είναι ταξική. Οι βλάκες υπάρχουν σ’ όλες τις τάξεις και ως εκ τούτου έχουν εισχωρήσει παντού. (Η λέξη «επεδαψίλευσεν» που χρησιμοποιεί στο κείμενο σημαίνει «έδωσε εν αφθονία»).
Τονίζει ότι, οι βλάκες έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό να συνασπίζονται λόγω έλλειψης ατομικότητος. Η ισχύς εν τῇ ενώσει. Η αξία και η ανωτερότητα είναι μισητές από τους βλάκες καθόσον είναι καταστάσεις ξένες προς αυτούς.
Η βλακεία και η ανηθικότητα συνυπάρχουν στους ανθρώπους. Ο συνασπισμός των βλακών δεν μπορεί να αγωνισθεί και αν ποτέ το πράξει, τότε χρησιμοποιεί ανήθικα μέσα, οπότε οι βλάκες είναι και ανήθικοι.
Σ’ ένα άλλο σημείο της μελέτης του αναφέρεται στην ανωμαλία που έγινε κανόνας κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, δηλαδή, να θεωρούνται οι κλέφτες, έξυπνοι. Αυτό είναι ολέθριο για την κοινωνία και τις επιπτώσεις των αντιλήψεων αυτών τις ζούμε σήμερα. Έγραψε ο Ε. Λεμπέσης…
Γράφει σε κάποιο άλλο σημείο μία αλήθεια που αν και είναι πολλοί αυτοί που την γνωρίζουν, κανείς όμως δεν την λέει. Ο βλάκας γνωρίζει ότι υστερεί και αυτό τον καθιστά πονηρό και καχύποπτο.
Άλλη μια μεγάλη αλήθεια διατυπωμένη από τον Ε. Λεμπέση. Το κόμπλεξ που πληροί τους βλάκες έναντι των έξυπνων και η καχυποψία τους, τούς καθιστά αδυνάτους στο να σκεφτούν λογικά.
Τι καταπληκτική διαπίστωση! Ουδέποτε ευφυής έπεισε βλάκα! Το συμπέρασμα αυτό του Λεμπέση είναι μονίμου ισχύος και πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη απ’ όλους.
Η βλακοκρατία γκρεμίζεται με την βία ή με τον εκφυλισμό. Δηλαδή, όταν φθάσει στο έσχατο σημείο σήψης. Ποιος να ξέρει ποιο από τα δύο είναι χειρότερο;
Τελειώνοντας, σε άλλο σημείο ο κοινωνιολόγος γράφει ότι η λέξη «μετριότητα» και η λέξη «βλάξ» συμπίπτουν, διότι «μέτριος» είναι ο κατώτατος βαθμός της ευφυΐας και ταυτόχρονα ο ανώτατος βαθμός της βλακείας.
Πάντα σύγχρονος ο Ε. Λεμπέσης… Σε μια εποχή που η έκφραση «κοινή λογική» έχει καταντήσει καθαρά φιλοσοφικός όρος, ο επανανθρωπισμός είναι η μοναδική λύση.
Χρήστος Μαντζιάρης
