Ἀδελφοί μου χριστιανοί, πρέπει νά τό ἔχετε χαρά καί μεγάλη τιμή καί νά εὐχαριστεῖτε τόν Θεό γι᾽ αὐτό, τό ὅτι ἀνήκετε στήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, πού λέγεται «Ἐκκλησία». Ναί, αὐτό εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Εἶναι ἡ οἰκογένεια τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ. Καί ἀφοῦ ἀνήκουμε ὅλοι στήν ἴδια οἰκογένεια, πρέπει νά νοιώθουμε μεταξύ μας ὡς ἀδελφοί. Λεγόμαστε «ἀδελφοί», γιατί ὅλοι ἔχουμε τήν ἴδια «δελφύ», δηλαδή τήν ἴδια κοιλιά. Ποιά εἶναι αὐτή ἡ κοιλιά; Εἶναι ἡ ἁγία Κολυμβήθρα. Σάν κοιλιά δέν μοιάζει ἡ Κολυμβήθρα; Δύο φορές γεννηθήκαμε, χριστιανοί μου. Γεννηθήκαμε μία φορά ἀπό τήν μάνα μας γιά νά πεθάνουμε. Καί μᾶς πῆρε ἡ Μάνα μας Ἐκκλησία καί μᾶς ἔβαλε στήν δική της κοιλιά, τήν ἅγια Κολυμβήθρα, γιά νά μήν πεθάνουμε. Γι᾽ αὐτό καί τό βάπτισμα λέγεται «ἀναγέννηση». Εἶναι μία δεύτερη γέννα, πνευματική γέννα, μετά τήν πρώτη, τήν φυσική.
῞Ολοι ἐμεῖς λοιπόν ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιατί ὅλοι μας εἴμαστε βαπτισμένοι καί μυρωμένοι. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὅποία μιλᾶμε, εἶναι ΜΙΑ. Ἔτσι τό ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστης μας, τό «Πιστεύω», πού πρέπει νά τό λέτε κάθε μέρα στήν προσευχή σας. «Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν», λέγουμε. Καί Αὐτή ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία ἔχει τήν ὀρθή πίστη καί τήν σώζουσα ἀλήθεια. Αὐτή ΜΟΝΟ ἡ Ἐκκλησία ἔχει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς σώζει καί μᾶς ἁγιάζει μέ τά ἱερά της Μυστήρια. Εἶναι ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Μέλη τῆς Ἐκκλησίας Αὐτῆς εἶναι ὅσοι εἶναι βαπτισμένοι καί μυρωμένοι ἀπό ὀρθόδοξο ἱερέα καί ὁμολογοῦν τήν ὀρθόδοξη πίστη. Οἱ αἱρετικοί δέν μποροῦν νά λέγονται μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιατί εἶναι αἱρετικοί· γιατί δέν δέχονται τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
Σᾶς τό λέγω αὐτό, χριστιανοί μου, γιατί εἶναι μερικοί καί μάλιστα ρασοφόροι καί μάλιστα ὑψηλοί ρασοφόροι, πού λέγουν ὅτι καί οἱ αἱρετικοί, μπορεῖ νά λέγονται, μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ὄχι, χριστιανοί μου, ὄχι! Οἱ αἱρετικοί οὔτε βαπτισμένοι καί μυρωμένοι ἀπό ὀρθόδοξο ἱερέα εἶναι, οὔτε τήν ὀρθή πίστη ἔχουν καί γι᾽ αὐτό δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία. Ξέρουμε ποῦ τό πᾶνε αὐτοί πού λέγουν αὐτά τά λόγια. Τό πᾶνε στόν οἰκουμενισμό. Γιατί, ἄν ποῦμε ὅτι στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀνήκουν καί οἱ αἱρετικοί, τότε δημιουργοῦμε μία Ἐκκλησία μέ ὀρθοδόξους καί αἱρετικούς μαζί, ἕνα ἀνακάτωμα καί ἕνα μπέρδεμα ὅλων τῶν θρησκευτικῶν δοξασιῶν, γιά μιά ἑνότητα τάχα, καί αὐτό εἶναι ὁ οἰκουμενισμός. Γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά ἀποκρούσουμε μέ προσευχή, πρῶτα, καί μέ δυνατά ἐπιχειρήματα ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες, ἔπειτα, τήν πλάνη αὐτή, πού ἀποτελεῖ αἵρεση. Πουθενά οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν ὀνομάζουν «Ἐκκλησία» τούς αἱρετικούς. Πουθενά! Καί ὡς «Ἐκκλησία» βέβαια δέν ἐννοῶ τήν λέξη ἁπλᾶ ὡς συνάθροιση ἀνθρώπων, ἀλλά ὡς τόν θεῖο ἐκεῖνο Ὀργανισμό, πού ἵδρυσε ὁ σαρκωθείς Υἱός τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία μας· ἐννοῶ «τόν ἴδιο τόν Χριστό παρατεινόμενον στούς αἰώνας», ὅπως τό λέει ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος. Αὐτό εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἀνήκουν μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι καί ὄχι οἱ αἱρετικοί. Οἱ αἱρετικοί ἀποτελοῦν «ἐκκλησία – δηλαδή συγκέντρωση – πονηρευομένων», ὅπως λέγουν κάπου οἱ Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου γι᾽ αὐτούς.
Βέβαια, πόθος μας καί προσευχή ὅλων μας εἶναι καί οἱ αἱρετικοί νά ἀποτελέσουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλά αὐτό θά γίνει, ἀφοῦ πρῶτα αὐτοί ἀρνηθοῦν τήν αἵρεσή τους, δηλαδή, ἀφοῦ πρῶτα μετανοήσουν. Ἔτσι ὅμως, ὅπως εἶναι αὐτοί τώρα μέ τήν πλάνη τῆς αἵρεσης, ἄς τό καταλάβουν καί αὐτοί, ἀλλά, ἄς τό καταλάβουν καί μερικοί δικοί μας, ὅτι δέν μπορεῖ νά ἀποτελοῦμε μέ αὐτούς – τούς αἱρετικούς – Ἐκκλησία. Τότε, τί εἶναι οἱ αἱρετικοί; Εἶναι μία παράταξη, εἶναι μία ὁμάδα καί μία συναγωγή, ἀλλά ὄχι Ἐκκλησία, μέ τήν βαθειά θεολογική καί σωστική ἔννοια τῆς λέξης. Βέβαια, εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ λέξη «ἐκκλησία» ἐχρησιμοποιεῖτο ἀπό παλαιά μέ τήν γενική ἔννοια τῆς συγκέντρωσης. Ἔτσι ἔχουμε τήν ἔκφραση «ἐκκλησία τοῦ δήμου» γιά παράδειγμα. Ἔτσι ἔχουμε πάλι ἀπό παλαιότερα καί τίς ἐκφράσεις «Ρωμαϊκή ἐκκλησία», «Προτεσταντική ἐκκλησία» κ.λπ. Σήμερα ὅμως, πού οἱ αἱρετικοί θέλουν νά παρουσιάσουν τίς συναθροίσεις τους ὡς πραγματική Ἐκκλησία μέ τήν σωστική ἔννοια τῆς λέξης, μέ τήν ἔννοια τοῦ θείου Ὀργανισμοῦ, πού ἵδρυσε ὁ Χριστός γιά τήν σωτηρία μας, ἐμεῖς πρέπει μέ πολλή φροντίδα νά ἀποφεύγουμε τήν ἔκφραση «Ἐκκλησία» γι᾽ αὐτούς, γιά τούς αἱρετικούς. ᾽Ονομάζοντες ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τούς αἱρετικούς «Ἐκκλησία», ἔστω καί μέ τήν γενική ἔννοια τῆς λέξης, βοηθοῦμε, ξαναλέγω, τήν οἰκουμενιστική κίνηση, πού θέλει νά ἑνοποιήσει ὅλους, ἀσχέτως τῶν δογματικῶν διαφορῶν, καλώντας τους ὅλους μαζί «Ἐκκλησία». Πρέπει, λοιπόν, νά ἀποφεύγουμε νά λέγουμε τήν ἔκφραση «Ρωμαϊκή ἐκκλησία», ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται πολύ ἐλεύθερα καί ἀπό ἐπίσημα ἀρχιερατικά χείλη.
Δηλαδή, θά ρωτήσει κάποιος, καί οἱ Καθολικοί, οἱ Παπικοί, εἶναι αἱρετικοί καί δέν πρέπει νά τούς καλοῦμε «Ἐκκλησία»; Ἀδελφοί μου, σᾶς ἐξήγησα καί ἄλλοτε ὅτι οἱ Καθολικοί, ναί, εἶναι αἱρετικοί καί δέν εἶναι ἁπλῶς σχισματικοί. Ἔχουν γραφεῖ, τώρα τελευταῖα μάλιστα, ὡραῖα βιβλία δυνατῶν θεολόγων σχετικά μέ αὐτό καί μπορεῖτε νά τά διαβάσετε. Ἀλλά, γιά τούς Παπικούς– γιά νά μήν σᾶς πῶ τίς πάμπολλες αἱρέσεις τους –, σᾶς λέγω γενικά μόνο γι᾽ αὐτούς ὅτι οἱ Παπικοί, ναί, εἶναι αἱρετικοί. Ὅπως οἱ Χιλιαστές εἶναι αἱρετικοί, γιατί δέν πιστεύουν στήν Ἁγία Τριάδα, δέν πιστεύουν στήν Παναγία μας καί δέν κάνουν τόν Σταυρό τους, ἔτσι καί οἱ Παπικοί, οἱ Καθολικοί, πού λέμε, εἶναι τό ἴδιο: Ἔχουν ἄλλη Ἁγία Τριάδα, πιστεύουν ἄλλη Παναγία καί κάνουν διαφορετικά τόν Σταυρό τους. Ἀλλά, γιά νά μήν λέγω τά δικά μου λόγια, σᾶς λέγω τόν σύντομο λόγο τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ περί τῶν Παπικῶν. Λέγει λοιπόν καθαρά καί ξεκάθαρα ὁ ἅγιος περί τῶν Παπικῶν - τῶν Λατίνων: «Ὡς αἰρετικούς αὐτούς ἀπεστράφημεν καί διά τοῦτο αὐτῶν ἐχωρίσθημεν. Αἱρετικοί εἰσί καί ὡς αἱρετικούς αὐτούς ἀπεκόψαμεν...· Φευκτέον αὐτούς ὡς φεύγει τις ἀπό ὄφεως, ἀπό αὐτούς τούς χριστοκαπήλους καί χριστεμπόρους. Ἡμεῖς δι᾽ οὐδέν ἄλλο ἀπεσχίσθημεν τῶν Λατίνων, ἀλλ᾽ ἤ ὅτι εἰσίν οὐ μόνον σχισματικοί, ἀλλά καί αἱρετικοί» (βλ. Ι. Καρμίρη, τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τόμ. Β´, Graz – Austria 1968² σ. 353-362. Καί Συνεδρίαση τῆς Συνόδου Φεράρας - Φλωρεντίας στό Πηδάλιον, ἔκδ. Ρηγόπουλος, Θεσαλονίκη 1991, σ. 55).
Μέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
