Δεν αποκλείεται ανάλογα και με την εξέλιξη της κατάστασης, ο Τούρκος Πρόεδρος να κάνει επίκληση εξωτερικού εχθρού για να συσπειρώσει την κοινωνία και να καταλαγιάσει την κοινή γνώμη.
Κατά την διάρκεια των επεισοδίων «Γκεζί» της Κων/πολης (Μάιος - Ιούνιος 2013), ο πρωθυπουργός τότε Ρ.Τ. Ερντογάν εξέφρασε τον θυμό του εναντίον του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Μ. Αρίντς επειδή του πρότεινε διάλογο με τους «ταραξίες». Ο Ερντογάν δεν τον άκουσε καθώς θεώρησε δεδομένο ότι έπρεπε να πάει σε σύγκρουση και στο τέλος δικαιώθηκε.
Ο Ερντογάν τότε δεν υποχώρησε, επέβαλλε την θέλησή του και ο εγωισμός του αυξήθηκε, κάτι το οποίο ενισχύθηκε και από την επικράτησή του στην απόπειρα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016. Ο Τούρκος Πρόεδρος προφανώς τότε δεν αντιλήφθηκε ότι ο θυμός της κοινωνίας θα συσσωρευτεί κάτι το οποίο το βρίσκει τώρα μπροστά του. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που ο Ερντογάν δεν μπόρεσε να διακρίνει και να εκτιμήσει σωστά την παρούσα κατάσταση και αποφάσισε την δίωξη του χαρισματικού Ε. Ιμάμογλου, καθώς θεώρησε ότι, οι καλές σχέσεις με τον Ντ. Τράμπ και η «ζαλισμένη» από τις εξελίξεις Ε.Ε. δεν θα του δημιουργήσουν προβλήματα. Επιπρόσθετα, αισθάνθηκε περισσότερο ισχυροποιημένος για την αντιμετώπιση μίας σύγκρουσης με την κοινωνία, καθώς θεώρησε ότι ήταν αρκετό και το κλείσιμο του μετώπου με τους Κούρδους.
Οι εξελίξεις δείχνουν ότι υφίσταται πλέον ένας μεγάλος θυμός της κοινωνίας και ιδιαίτερα των νέων οι οποίοι ανέχθηκαν τα τελευταία χρόνια τον Ερντογάν, υπομένοντας την τελική αποχώρησή του από την πολιτική ζωή με το πέρας της θητείας του.
Οι παράνομες όμως μεθοδεύσεις του Τούρκου Προέδρου άνοιξαν τον «Ασκό του Αιόλου» και δρομολόγησαν εξελίξεις τις οποίες πλέον ο Ερντογάν δεν δύναται να χειρισθεί, ακόμη και εάν η κοινωνική αντίδραση αρχίσει να φθίνει προς το παρόν. Πλέον έχει δημιουργηθεί ένας ανεξέλεγκτος κοινωνικός θυμός ο οποίος θα εκδηλωθεί στο μέλλον.
Ο Ερντογάν με την στάση του αυτή έπραξε μία σωρεία λαθών τα οποία προκύπτουν από την εντελώς λανθασμένη εκτίμηση της κατάστασης.
Αυτός, συσπείρωσε και οδήγησε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μία περισσότερο ενεργητική στάση, το οποίο κατέβασε τον κόσμο στους δρόμους, κάτι το οποίο απέφευγαν οι κεμαλιστές στο παρελθόν καθώς γνώριζαν ότι τους δρόμους και τις πλατείες τις ελέγχει ο Ερντογάν με τους πολύ οργανωμένους ψηφοφόρους του. Είναι ένα πολύ κρίσιμο σημείο το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο και την βραδιά της απόπειρας του πραξικοπήματος της 15/16ης Ιουλίου 2016.
Με την πράξη του αυτή ο Ερντογάν, ώθησε μετά από σχεδόν 12 χρόνια την νεολαία στους δρόμους. Θυμίζουμε ότι στις συγκεντρώσεις στήριξης του Ιμάμογλου, την μεγαλύτερη σε αριθμό και παλμό δυναμική, φέρουν οι νέοι της χώρας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας: Η Άγκυρα απάντησε στο «δικτάτορας Ερντογάν» του Ισραηλινού ΥΠΕΞ
Συσπειρώθηκε σχεδόν όλη η αντιπολίτευση για να στηρίξει τον Ιμάμογλου ζητώντας παραίτηση Ερντογάν. Σημειώνεται ότι στην εκλογική διαδικασία του κόμματος CHP της 23ης Μαρτίου για την ανάδειξη του Ιμάμογλου ως υποψήφιου για τις προεδρικές εκλογές, ψήφισαν σχεδόν 15 εκατομ. άτομα ενώ τα μέλη του κόμματος σε όλη τη χώρα είναι 1,5 εκατομ.
Τέθηκε σε κίνδυνο η συμφωνία με τον Κούρδο ηγέτη Α. Οτσαλάν, ο οποίος μερικές εβδομάδες πριν, ζήτησε την διάλυση του ΡΚΚ. Σημειώνεται ότι, το φιλοκουρδικό κόμμα DEM δεν έχει πάρει επίσημα θέση για στήριξη Ιμάμογλου, όμως Κούρδοι πολίτες συμμετέχουν στις διαδηλώσεις σε διάφορες πόλεις της χώρας.
Προέκυψαν διαφορετικές φωνές αντίθετες με τις επιλογές Ερντογάν και εντός του κυβερνόντος κόμματος ΑΚΡ, χωρίς όμως αυτές να εκφράζοντα ανοιχτά.
Επηρεάσθηκε πολύ αρνητικά η οικονομία της Τουρκίας και δημιουργήθηκε στη διεθνή κοινή γνώμη μία εικόνα, ότι ο Ερντογάν καθίσταται ένας νέος Πούτιν.
Ο Ερντογάν έδωσε την εντύπωση ότι λειτουργεί με την ίδια λογική των πραξικοπηματιών στρατιωτικών οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια είχαν στραφεί εναντίον του, με απώτερο σκοπό την εξουσία παραβιάζοντας το τουρκικό Σύνταγμα και την νομοθεσία.
Ποια είναι όμως η μελλοντική δυναμική των συγκεντρώσεων και τι πρόκειται να ακολουθήσει;
Ο Ερντογάν έχει να διαχειρισθεί ένα πολύ δύσκολο θέμα. Τον κόσμο στις πλατείες και στους δρόμους. Σημειώνουμε ότι, οι συγκεντρώσεις του λαού στις πλατείες, αποτελούν βασικό θέμα επίδειξης δύναμης και επιβολής στην ιδεολογία των Αδελφών Μουσουλμάνων, με τους οποίους οε Τούρκος Πρόεδρος είναι πολύ κοντά.
Υπήρξε σκέψη από τον Τούρκο Πρόεδρο να κατεβάσει στους δρόμους τους δικούς του οργανωμένους οπαδούς για την πραγματοποίηση αντιδιαδηλώσεων. Τελικά δεν το έπραξε φοβούμενος έναν εμφύλιο. Ήδη έχουν αναφερθεί επιθέσεις των συγκεντρωμένων σε πιστούς εντός του αύλειου χώρου σε τζαμιά της Τουρκίας. Η Διεύθυνση Επικοινωνίας του Ερντογάν επιχείρησε να αποθαρρύνει τους συγκεντρωμένους, με δημοσιοποίηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης βίντεο, φανατικών ισλαμιστών Τούρκων με σημαίες της Αλ Κάϊντα οι οποίοι θα έμπαιναν στο πλήθος για να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις, κάτι το οποίο δεν απέδωσε.
Εάν συνεχισθούν οι συγκεντρώσεις και ειδικότερα εάν αυτές λάβουν μαζικότερο χαρακτήρα, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να εκτονώσει την κατάσταση με ανορθόδοξο τρόπο. Θα επιχειρήσει να συσπειρώσει την τουρκική κοινωνία γύρω από έναν εξωτερικό εχθρό. Στην παρούσα χρονική περίοδο ο καταλληλότερος είναι το Ισραήλ.
Ένα τέτοιο δείγμα γραφής, μας το έχει δείξει η Άγκυρα καθώς επιχειρεί να ακουμπήσει τις κόκκινες γραμμές του Ισραήλ με την προώθηση στρατιωτικών μέσων σε δύο αεροπορικές βάσεις στο εσωτερικό της Συρίας (Παλμύρα – Βάση Τ/4) και ενώ υπάρχει δεδηλωμένη η ισραηλινή πρόθεση και επίδειξη αποφασιστικότητας, να διαφυλάξει την ασφάλειά του ξεκινώντας και από το εσωτερικό της Συρίας.
Ανεξάρτητα εάν τελικά σταματήσουν οι συγκεντρώσεις στην Τουρκία, η πραγματικότητα είναι ότι έχει δημιουργηθεί ένα κίνημα οργισμένων και μάλιστα νέων σε ηλικία, το οποίο θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν φέρει κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Αυτό που τους ενώνει είναι το αίτημα για δημοκρατία, διαφάνεια, τήρηση των νόμων και συνταξιοδότηση του Ερντογάν.
Εάν ο Τούρκος Πρόεδρος δεν το δει υπό αυτή την οπτική γωνία, τον συσσωρευμένο αυτό θυμό θα τον βρει μπροστά του.
