Δυστυχώς το τότε σύνθημα της εποχής «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ», δεν υπάρχει πλέον διότι η υπόθεση της Κύπρου ξεχάσθηκε, από πολλούς. Κατά άλλους κείται μακράν, ενώ υπάρχει και μία κατηγορία «ειδικών» που θεωρούν ότι ο Ελληνισμός δεν έχει την πολυτέλεια να προστατέψει το σύμπλοκο από το Τριεθνές του Έβρου, τις Νήσους του Ανατολικού Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα με τη Μεγίστη και την Κύπρο ταυτόχρονα. Συνεπώς κατά την άποψη αυτή, των «ρεαλιστών», ας αφεθεί η Κύπρος στη μοίρα της, λες και ο Ελληνισμός δεν έχει ως δεύτερο πνεύμονα την Κύπρο. Εκτός των «ρεαλιστών» όμως προέκυψαν τα τελευταία έτη και οι «κατευναστές». Ειδικότερα μετά την ζημιογόνο για τα Ελληνικά συμφέροντα, Συμφωνία της Μαδρίτης, τον Ιούλιο του 1997 μεταξύ των τότε πρωθυπουργών Σημίτη και Ντεμιρέλ, υπό την αιγίδα της τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράϊτ. Η ετεροβαρής αυτή συμφωνία, η οποία σε αρκετά της σημεία προσομοιάζει της Διακήρυξης των Αθηνών, έχει ένα επαχθές σημείο για τον Ελληνισμό: Αναγνωρίζει ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Σε αυτό το σημείο εδράζεται κυρίως η επιχειρηματολογία των Τούρκων για την πειρατική τους συμπεριφορά στο Αιγαίο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανικό πλήγμα σε δεξαμενή πετρελαίου στο κατεχόμενο από τους Ρώσους Λουχάνσκ (βίντεο)
Ωστόσο θα εστιάσουμε σήμερα σε δύο δημοσιογραφικά γεγονότα. Το πρώτο είναι η συνέντευξη του Ερντογάν στην Καθημερινή. Η συνέντευξη είναι αποκαλυπτική των προθέσεων της Τουρκίας και υπό αυτή την έννοια αποτελεί μία επιτυχία της εφημερίδας. Καταρχήν οι απαντήσεις δόθηκαν στη συγκεκριμένη έγκριτη εφημερίδα γραπτώς. Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι τις απαντήσεις δεν τις έδωσε ο Τούρκος Πρόεδρος, αλλά το βαθύ τουρκικό κράτος. Ποιοι είναι αυτοί: το τουρκικό ΥΠΕΞ με διπλωμάτες που οι ρίζες τους φτάνουν ως την εποχή των Σουλτάνων, ο Στρατός, ο οποίος είναι θεσμός στην Τουρκία με υπερεξουσίες και η Δικαστική εξουσία (η οποία χρησιμοποιείται ως εργαλείο του καθεστώτος για την ευθυγράμμιση όσων παρεκκλίνουν). Και φυσικά όλα αυτά υπό την αιγίδα του πανίσχυρου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ) της Τουρκίας. Στην Τουρκία το ΣΕΑ αποτελεί ένα θεσμό, πάνω από το Κράτος και την εκάστοτε Κυβέρνηση και δεν είναι κάτι σαν one man show. Πριν μεταβεί ο Πρωθυπουργός στην Τουρκία θα πρέπει οι αρμόδιοι και ειδικοί να τον ενημερώσουν επί των επικαιροποιημένων απόψεων της τουρκικής ελίτ. Παραμένει ερωτηματικό εάν έπρεπε να μεταβεί ο Πρωθυπουργός στην Τουρκία, μετά τις αλλεπάλληλες προκλήσεις των Τούρκων, όπως NAVTEX σε Κεντρικό Αιγαίο, άσκηση Θαλασσόλυκος, μετατροπή της Μονής Χώρας του Χριστού σε τζαμί, αμφισβήτηση θαλάσσιων πάρκων κλπ.
Συνοπτικά το τουρκικό βαθύ κράτος, δια του Ερντογάν, αναφέρει στην έγκριτη εφημερίδα:
Λύση των θεμάτων Ελλάδος και Τουρκίας ως πακέτο και όχι μόνο σε ένα θέμα
Σε κάθε ενεργειακή πλατφόρμα της Ανατολικής Μεσογείου μέσα πρέπει να είναι και η Τουρκία
Υφίσταται θέμα κυριαρχίας επί πολλών ελληνικών βραχονησίδων, άρα κατά τους Τούρκους το καθεστώς είναι γκρίζο και πρέπει να επιλυθεί
Δεν επιθυμούν περαιτέρω αναβολή επί των θεμάτων, άρα θέλουν να τα κλείσουν γρήγορα
Τα θαλάσσια πάρκα οι Τούρκοι τα βλέπουν ως κάλυμμα που εγείρει ζητήματα κυριαρχίας και όχι επί της περιβαλλοντικής τους διάστασης. Δεν θα αποδεχθούν κατ’ αυτούς τετελεσμένες λύσεις.
Έχει δικαιώματα η «Βόρεια» Κύπρος, άρα όποιες ΑΟΖ έχει προσυπογράψει η Κύπρος (νότια διοίκηση την αποκαλούν οι Τούρκοι) και ειδικά αυτή με το Ισραήλ την θεωρούν άκυρη.
Εμμένει η Τουρκία στις ήδη γνωστές θέσεις για Χαμάς και Ισραήλ.
Μετά από όλα τα παραπάνω, τίθεται ένα ερώτημα στους κατευναστές: μπορεί η χώρα μας να συμφωνήσει σε κάτι και εάν ναι, ποιο είναι αυτό; Αλλά η Ελλάδα και σε κάτι να συμφωνήσει από τα παραπάνω, η Τουρκία τα θέλει όλα ως πακέτο. Και βέβαια ευχολόγια και αοριστολογίες αναφέρθησαν στη συνέντευξη, για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο και άλλα ακανθώδη θέματα.
Το δεύτερο δημοσιογραφικό γεγονός, αφορά ένα αιχμηρό δημοσιογραφικό σχόλιο το οποίο έκανε ο έμπειρος δημοσιογράφος κ. Πρετεντέρης σε βάρος ενός ερωτήματος που έθεσε ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς σε ομιλία του. Το ερώτημα του κ. Αντώνη Σαμαρά ήταν: γιατί η Ελληνική Κυβέρνηση δεν προχώρησε σε διεθνείς πρωτοβουλίες για την υπενθύμιση της τραυματικής περιόδου των 50 ετών από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Καταρχήν το ερώτημα είναι έξοχο αλλά και επίκαιρο, όταν για παράδειγμα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αλλά όχι για την υπόθεση της Κύπρου, η οποία αποτελεί και μέλος της Ε.Ε. και όταν επιπρόσθετα η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου.
Ο εν λόγω δημοσιογράφος προσπαθεί να αποδομήσει το ερώτημα του πρώην Πρωθυπουργού που αναφέρεται στη βαρβαρότητα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Επικαλείται ο δημοσιογράφος, ότι εμμέσως προκάλεσαν αυτή την εισβολή μία σειρά αλληλουχίας γεγονότων πριν την 20η Ιουλίου 1974. Ενδεικτικά αναφέρεται στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, στον Σαμψών, στον Ιωαννίδη, στην ΕΟΚΑ Β’, σε τρομοκρατική δράση παρακρατικών κλπ. Η απάντηση εδώ, είναι ότι πέραν του γεγονότος ότι υπήρξε διχασμός του Ελληνισμού (Ελλαδικού και Κυπριακού), πολλά γεγονότα παραμένουν θολά, ωστόσο ανάλογα επιχειρήματα επικαλούνται και οι Ρώσοι για την εισβολή στην Ουκρανία: τρομοκρατία και δολοφονίες αμάχου φιλορωσικού πληθυσμού στο Donbass. Άρα ο εν λόγω δημοσιογράφος ενστερνίζεται τα ρωσικά επιχειρήματα για την εισβολή στο Donbass; Επίσης ακόμη και εάν δεχθούμε τα επιχειρήματά του για τον ΑΤΙΛΛΑ Ι, για τον ΑΤΙΛΛΑ ΙΙ, που έγινε τον Αύγουστο 1974, τι έχει να πει; Αφού η τάξη είχε αποκατασταθεί και στην Ελλάδα και στην Κύπρο από τις 23/07/1974.
Γιατί έγινε ο ΑΤΙΛΛΑΣ ΙΙ;
Δεν θα προβληθεί καμία ανωτερότητα της φυλής ή η αυτοκαταστροφή της, όπως αναφέρεται στο σχόλιο του δημοσιογράφου, αλλά το ιστορικό γεγονός της εισβολής στην Κύπρο του ΑΤΙΛΛΑ Ι και ΑΤΙΛΛΑ ΙΙ. Έγιναν λάθη στο Κυπριακό; Έγιναν και από πολλές πλευρές. Έχουν αναλυθεί στο παρελθόν και στη συνοπτική αυτή ανάλυση δεν θα αναφερθούμε περαιτέρω. Επίσης στο σχόλιο κατακρίνεται και ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου ο Τάσσος Παπαδόπουλος για την αντίθεσή του στο σχέδιο Ανάν. Είναι δικαίωμά του δημοσιογράφου να το στηρίζει, όμως θα θυμίσω τα λόγια του αείμνηστου προέδρου: «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα».
Σε κάθε περίπτωση λόγω της εμπειρίας αλλά και της εγκυρότητας του εν λόγω δημοσιογράφου, ακόμη και αν διαφωνούσε, θα ανέμενα να ήταν λιγότερο σκωπτικός τόσο στον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο, όσο και στο θέμα που έθεσε ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς για την επέτειο των 50 ετών από την εισβολή. Εκτός εάν πίσω από αυτό το σχόλιο κρύβονται άλλα κίνητρα και κριτήρια: άγνωστο.
