Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η χώρα μας σύρεται σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, με δύο πρωταγωνιστές, τον κομματοκράτη πολιτικό και τον κομματικό οπαδό.
Ο Έλληνας κομματοκράτης πολιτικός, δούλος του απολύτου προσωπικού και κομματικού συμφέροντος, έχει ως αυτοσκοπό να εκλεγεί στην επερχόμενη εκλογική διαμάχη, για να ικανοποιήσει τις ναρκισσιστικές του επιδιώξεις για εξουσία, δόξα και χρήμα! Έτσι δομούνται λόγοι ρητορικοί, άνευ ουσιαστικών εννοιών και πρακτικών διδαγμάτων, πλήρεις σχημάτων, χρωματισμών, εξάρσεων και ήχου, αλλά κενοί περιεχομένου, οι οποίοι πίπτουν βαρείς ως χαλάζι στο πολιτικό πεδίο, με σκοπό να πείσουν, να συναρπάσουν, να ενθουσιάσουν και να παρασύρουν τα πλήθη.
Ο (νέο)έλληνας κομματικός οπαδός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, σκοπίμως πολιτικά και ιστορικά απαίδευτος, με κοντή μνήμη, θέλει πάντα κάποιον άλλο να μπει μπροστά «να του βγάλει το φίδι από την τρύπα», ακολουθεί εύκολα τη ροή μιας αγέλης, είναι ερωτευμένος με τα παραμύθια, όσο πασιφανή κι αν είναι, του αρέσουν τα ψέματα, ιδίως τα μεγάλα, λατρεύει το χρήμα περισσότερο κι από τον ίδιο του τον εαυτό! Τον Έλληνα κομματικό οπαδό δεν τον ενδιαφέρει να δει κατά πρόσωπο τους πρωταγωνιστές του εκάστοτε εκλογικού δράματος. Τον αρκεί να δει και να του αρέσει το σχήμα και το χρώμα των προσωπίδων που φορούν οι εκάστοτε πλάνοι ηθοποιοί της πολιτικής.
Για τους λόγους αυτούς, σε κάθε περίπτωση που σοβαροί άνθρωποι επιχειρούν να ασχοληθούν με την πολιτική για να προσφέρουν στον πολίτη και στην πολιτεία, αμέσως γίνονται κοινωνοί της σοβαρής συμβουλής «να μην ασχοληθούν, γιατί υπάρχει πολύ βρωμιά και θα λερωθούν». Έτσι αλωνίζουν άνετα οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες της πολιτικής, οι γόνοι των πολιτικών και τα κάθε λογής τρωκτικά της πολιτικής!
Έτσι, με τέτοιους πολιτικούς και τέτοιους κομματικούς οπαδούς, κατά τα τελευταία χρόνια, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση δεν υπάρχει διαμάχη μεταξύ εθνικής πολιτικής και πολιτικής συμφερόντων. Τα συμφέροντα παίζουν μόνα τους και κερδίζουν αμαχητί.
Η Ελλάδα μας, κάτω από αυτή την κατακλυσμιαία επικράτηση της βασιλείας των συμφερόντων, αιμορραγεί! Η πολύπλευρη χρεωκοπία, η ανυπαρξία ιδανικών, η απογοήτευση, η καχυποψία, η δυσπιστία, σε συνδυασμό με την ανεργία και την διάλυση της κοινωνικής συνοχής, έχουν φέρει τη χώρα στο χείλος της πολιτικής, οικονομικής, ηθικής, πνευματικής και κοινωνικής καταστροφής!
Μπροστά μας έχουμε πάλι εκλογές που θα καθορίσουν πολλά για το μέλλον της πολύπαθης πατρίδας μας! Δεν γνωρίζω αν η Ιστορία μας παρέχει πλέον άλλο χρόνο αδράνειας και ωχαδερφισμού και ατολμίας!
Προκύπτει, επομένως, η αδήριτη ανάγκη:
-πρώτον για πολιτική ωριμότητα και αλλαγή νοοτροπίας των πολιτικών και των κομματικών οπαδών αυτών.
-δεύτερον, η πολιτική, η οποία καθορίζει τα πάντα, να αλλάξει μορφή και η νέα Ελληνική Βουλή να αναχαιτίσει την ολομέτωπη επίθεση που δέχεται ο Ελληνισμός.
-τρίτον, στον πολιτικό χώρο να επικρατήσουν αξιακά χαρακτηριστικά: Ελληνοκεντρική στάση, σοβαρότητα, ικανότητα, ομαδικότητα, δικαιοσύνη, ελεύθερη σκέψη, προσήλωση στην αλήθεια, επαγγελματικό κύρος και απόλυτη διάθεση προσφοράς, και φυσικά ένα απλό, ρεαλιστικό αλλά και τολμηρό πρόγραμμα αναγέννησης της Ελλάδας!
Μόνον έτσι, η νέα πολιτική τάξη θα καταστεί ικανή να οικοδομήσει την εμπιστοσύνη των νεοελλήνων, οι οποίοι έχουν χάσει κάθε ελπίδα για ανάσταση της πατρίδας μας! Να χτίσει τη νέα Ελλάδα!
