Με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να έχει προκαλέσει πανικό στους αντιπάλους του με την ανθεκτικότητά του στον πρώτο γύρο, το αποτέλεσμα καταδεικνύει κάτι που αν και έχει επισημανθεί κατά καιρούς από αναλυτές, έγινε πλέον ξεκάθαρα ορατό χάριν στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Ένας στους τέσσερις τούρκους ψηφοφόρους επέλεξε να στηρίξει εθνικιστικά κόμματα. Όταν μιλάμε για εθνικιστικά κόμματα στην Τουρκία δεν μιλάμε για δεξιά συντηρητικά κόμματα όπως ενδεχομένως στην Ελλάδα, αλλά για κόμματα με βαθύτατα φασιστική νοοτροπία που στην Ελλάδα θα χαρακτηρίζαμε με ευκολία ακροδεξιά.
Όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι «ταΐζονται» από τον τούρκο πρόεδρο με αφηγήματα μεγαλείου μέσα στο πλαίσιο του νεοοθωμανισμού.
Το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» είναι επί της ουσίας ένα δόγμα «ζωτικού χώρου», αντίστοιχο με εκείνα της Ιταλίας του Μουσολίνι και της Γερμανίας του Γ Ράιχ του Χίτλερ.
Αυτό όμως είναι έως ένα βαθμό η θεωρητική πλευρά του νεοθωμανισμού. Η πρακτική του πλευρά δυστυχώς είναι ήδη παρούσα σε σημαντικό βαθμό και περιμένει να εκδηλωθεί σε αυτό που ο εφτάψυχος Ερντογάν αποκαλεί «Αιώνα της Τουρκίας»
Απτές αποδείξεις αυτής της πρακτικής πλευράς του νεοοθωμανισμού είναι οι εξωχώριες βάσεις της Τουρκίας, στο πλαίσιο των οποίων τούρκοι στρατιώτες λειτουργούν θέτωντας τις βάσεις για μια πραγματικά σημαντική σφαίρα επιρροής της Άγκυρας.
Σε αυτό το πλαίσιο έχουμε την βάση της Μισράτα στη Λιβύη όπου σταθμεύουν τουλάχιστον 50 στρατιωτικοί ως σύμβουλοι συν άγνωστος αριθμός μισθοφόρων της Sadat. Στα ανοιχτά της Λιβύης περιπολούν σχεδόν μόνιμα 1-2 φρεγάτες του τουρκικού στόλου ενώ η τουρκική παρουσία ενισχύεται και από την λειτουργία πλέον μόνιμης ακτοπλοϊκής σύνδεσης.
Η SADAT είναι ιδιωτική εταιρεία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας και όχι μόνο. Κάτι αντίστοιχο με τον ρωσικό μισθοφορικό στρατό της WAGNER. Μισθοφόροι της SADAT είναι κυρίως τζιχαντιστές και άλλοι ακραίοι ισλαμιστές που έχουν εκτελέσει αποστολές υπέρ της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια σε Συρία, Λιβύη και Αρμενία.
Στην Σομαλία είναι επίσης μια πολύ σημαντική τουρκική βάση στην οποία δραστηριοποιούνται τουλάχιστον 200 τούρκοι στρατιωτικοί ως εκπαιδευτές και σύμβουλοι με κύρια αποστολή την εκπαίδευση κάθε χρόνο περίπου 1000 με 1500 Σομαλών στρατιωτικών, οι οποίοι όπως γινεται αντιληπτό πίνουν νερό στο όνομα της Τουρκίας και είναι έτοιμοι να χρησιμοποιηθούν από αυτή ανα πάσα ώρα και στιγμή.
Στο Κατάρ υπάρχει ίσως η πιο μεγάλη εξωχώρια τουρκική στρατιωτική βάση με 2.000-3.000 στρατιωτικούς να σταθμεύουν εκεί.
Στο Ιράκ σταθμεύουν περίπου 1.200-2.000 τούρκοι στρατιωτικοί, 40-60 άρματα μάχης και πυροβολικό με κύριο στόχο τους το Κουρδικό στοιχείο αλλά και ετοιμότητα για υφαρπαγή των κοιτασμάτων πετρελαίου που βρίσκονται στα βόρεια της χώρας.
Στην Αλβανία όπου ο κος Ράμα έχει δείξει το πραγματικό του ανθελληνικό πρόσωπο τις τελευταίες ημέρες με τα γεγονότα στη Χειμάρα, η Τουρκία έχει την δυνατότητα ελλιμενισμού ναυτικών μονάδων της και ειδικά υποβρυχίων στη βάση στο Πασαλιμάνι Δυρραχίου.
Στη Συρία όπου ο τουρκικός στρατός έχει εισβάλλει, πλέον μιλάμε για την στάθμευση εκεί ενός αριθμού 20.000 με 40.0000 τούρκων στρατιωτών με βαρύ οπλισμό, τεθωρακισμένα και πυροβολικό και φυσικά την ευκολία αεροπορικής υποστήριξης. Παράλληλα όπως έχουμε ήδη αναφέρει υπάρχει αριθμός ανδρών της μισθοφορικής SADAT.
Στο Αζερμπαϊτζάν υπάρχει η δυνατότητα χρήσης στρατιωτικών βάσεων ενώ σύμφωνα με πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί υπάρχει τριψήφιος αριθμός τούρκων στρατιωτών που λειτουργούν επικουρικά στις παρενοχλήσεις των Αζέρων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Στην Κύπρο, στα κατεχόμενα είναι γνωστό πως υπάρχει ένας αριθμός περίπου 40.000 τούρκων και τουρκοκυπρίων στρατιωτών ενώ τέλος σε μόνιμη αποστολή στο Λίβανο είναι μια τουρκική φρεγάτα και ένα πετρελαιοφόρο του τουρκικού στόλου,
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό οι τούρκοι στρατιωτικοί που δρουν εκτός των συνόρων της Τουρκιας πλησιάζουν τις 90.000 με 100.000. Πρόκειται δηλαδή επί της ουσίας για μια ολόκληρη Στρατιά, που συχνά διαφεύγει της προσοχής των δυτικών αναλυτών και κάτι που δίνει τον «αέρα» και την αίσθηση σε πολλούς στην Άγκυρα να μπορούν να οραματιστούν μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία από το Κέρας της Αφρικής έως την Αλβανία και από το Αζερμπαϊτζάν έως την Λιβύη
