Μπαίνω στο αμφιθέατρο για μάθημα. Επικρατεί μια βουβή ηρεμία. Οι φοιτητές μετά από μια τριήμερη πένθιμη αργία και μια Δευτέρα αρκετά φορτισμένη λόγω του ενταφιασμού των παιδιών, και μιας φοιτήτριας της Σχολής μας, είναι ακόμα μουδιασμένοι. Ξεκινά η επικοινωνία μας με κάποιες σκέψεις για τα συμβάντα και καταλήγουμε ως θεολόγοι σε αυτό που προτείνουν οι Πατέρες της εκκλησίας μας σε τέτοιες περιπτώσεις: ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΉ.
Η πρώτη ερώτηση μετά τις εισαγωγικές αυτές σκέψεις ήταν:
-Κύριε , διαβάσατε τις δηλώσεις του πρώην Καλαβρύτων; Τι έχετε να πείτε;
-Μα σας είπα. Σιωπή και προσευχή!
- Ο πρ. Καλαβρύτων άραγε γνωρίζει αυτές τις λέξεις; Και τι κάνει η Εκκλησία της Ελλάδος; Δέχεται δηλαδή ότι όλα αυτά τα πρόσωπα που σήμερα είναι στην κρίση και την αγκάλη του Θεού, είναι θύματα ενός Θεού τιμωρού; Ενός Θεού εισαγγελέα και χωροφύλακα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Συγκλόνιζει επιβάτης στα Τέμπη: Eίπα «θα πεθάνω» και ξεκίνησα να κάνω την προσευχή μου
Δεν άντεξα και αποφάσισα να μιλήσω ανοιχτά λέγοντας ότι ο πρ. Καλαβρύτων προφανώς αγνοεί τις λέξεις ΣΙΩΠΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΉ, γιατί αν τις ήξερε και τις βίωνε δεν θα έγραφε αυτά που έγραψε. Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που παραβιάζει αυτόν τον άγιο κανόνα, ταράζοντας όχι μόνο την ηρεμία που απαιτείται κάποιες φορές, αλλά ερχόμενος και σε ευθεία αντίθεση με την συνείδηση της Εκκλησίας, την οποία εκφράζει κλήρος και λαός μαζί, και την οποία μάλλον αυτός δεν εκφράζει, διαφοροποιούμενος συχνά από την επίσημη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Μόλις χθες η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ανέθεσε σε συγκεκριμένους Μητροπολίτες να τελέσουν τρισάγιο στον τόπο του δυστυχήματος. Άραγε ο πρ.Καλαβρύτων έψαλλε ένα τρισάγιο στη μνήμη αθώων παιδιών και νηπίων που χάθηκαν στο εγκληματικής αμέλειας δυστύχημα, ή τους θεωρούσε όλους θύματα της οργής του Θεού, γιατί κάποιοι γιόρτασαν την αποκριά!!! Άκουσον , άκουσον!!!
Ξέραμε ότι ο πρ. Καλαβρύτων ήταν και είναι ακόμα ένας χωροφύλακας της εκκλησίας μιας και προέρχεται από τις τάξεις της χωροφυλακής, αλλά επιτέλους ας απολαύσει την αποστρατεία του και ας μιλάει όταν πρέπει και όπως πρέπει. Αναμφίβολα συχνά τον ακούμε να λέει ότι « ως Έλλην πολίτης έχει το δικαίωμα του λόγου», όπως ξεχνά ότι ο λόγος έχει άμεση σχέση με την ΛΟΓΙΚΗ και όχι με τις ευσεβείς ανοησίες.
Όσοι χάσαμε συγγενείς, φίλους και μαθητές μας, σ΄αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα κρατικής αδιαφορίας, εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας, όταν υποτίθεται εκκλησιαστικοί πατέρες, που πρέπει να εμπνέονται από τον λόγο της αγάπης του Χριστού, εκφράζουν απόψεις προσβλητικές για νεκρούς και αθώους ανθρώπους, γιατί κατά την άποψη ή την φαντασία του πρ. Καλαβρύτων , ο Θεός έχασε την πατρική του αγάπη και απέκτησε την ιδιότητα του απόστρατου της χωροφυλακής ή συνταξιούχου εισαγγελέα.
Αλήθεια γιατί φαντάζεται το Χριστό να κρατά συνεχώς ένα φραγγέλιο στο χέρι;
Πόσο δίκαιο είχε άραγε ο Ζ.Πωλ Σάρτρ όταν έγραφε ότι «ζήτησα ένα θεό Πατέρα και μου έδωσαν ένα Θεό αφέντη και χωροφύλακα»! Μάλλον θα είχε εμπειρίες από ανάλογους «Καλαβρύτων» της εποχής του. Και ξέρετε κάτι; Προσβάλλει και το όνομα της ηρωικής πόλης των Καλαβρύτων. Η θέση της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης επισκοπής Έλους, είναι νομίζω κενή. Ας του προσφερθεί λοιπόν για να κινείται όπως του αρέσει μέσα στα απόνερα της αφιλανθρωπίας του. Αλλιώς έχουμε το δικαίωμα κι εμείς με την ίδια άνεση της εκφραστικής του δεινότητας να θεωρήσουμε ότι : «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι».
