Έκανα χρόνια να μην αντιδρώ αρνητικά στην εικόνα ή το άκουσμα της φωνής του εξαίρετου ηθοποιού, στον οποίο είχα προσδώσει ασυναίσθητα μέσα μου χαρακτηριστικά του ρόλου του: του ρόλου του καταδότη των Γερμανών.
Των Γερμανών-Ναζί που είχαν εκτελέσει στην Κατοχή εκατοντάδες Έλληνες πατριώτες μεταξύ των οποίων και τον παππού μου, ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης στη Μακεδονία. Σκοτεινά, μαύρα χρόνια, που άφησαν σκιές και φαντάσματα πίσω τους. Φαντάσματα που εξιστορούν με ραγισμένη φωνή το θάνατο των προγόνων μας, απογόνων προσφύγων οι οποίοι ξεριζώθηκαν βίαια απ' την Ανατολή το 1922 γιατί το ήθελαν οι Γερμανοί...
Το ''Deutschland über alles'' ( ''Η Γερμανία πάνω απ' όλα'') δεν το ένιωσε συγκλονισμένος ο Ελληνισμός για πρώτη φορά στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αι, με αφορμή την υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων. Τότε που οι Γερμανοί δούλευαν παρασκηνικά σε βάρος της απόδοσης του δικαίου στους Έλληνες συγγενείς θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας (βλ. δήλωση του Προέδρου της Γερμανικής Δημοκρατίας, Γιοχάνες Ράου: ''... Τυχόν κατασχέσεις γερμανικών ακινήτων επί ελληνικού εδάφους θα δημιουργήσουν προβλήματα στις ελληνογερμανικές σχέσεις...''
Ούτε ένιωσε για πρώτη φορά στο πετσί του ο Έλληνας τον Γερμανισμό στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων (2010-'18), όπου έδιναν κι έπαιρναν οι ελληνικές διακυβερνητικές μεθοδεύσεις σε βάρος μας (σε συνεννόηση με τους Γερμανούς), προκειμένου ''να μη διασαλευθούν οι σχέσεις μας με τη Γερμανία''.
Κι αυτό το ''να μη διασαλευθούν'' εφαρμοζόταν στην πράξη με την πολιτική της ελληνικής υποτέλειας απέναντι στο δίδυμο- Μέρκελ-Σόιμπλε, που κυβερνούσε από μακριά την Ελλάδα με προσωπείο πότε φιλάνθρωπου ο οποίος πάσχιζε να μας σώσει απ' την χρεοκοπία και πότε αυστηρού δασκάλου έως στυγνού εκτελεστή που κρατούσε στο χέρι μαστίγιο χωρίς καρότο, γιατί το καρότο το κρατούσε για την Τουρκία...
Από το 1870 ακόμα οι Γερμανοί άρχισαν να δείχνουν το ενδιαφέρον τους για την τελευταία δια της πλαγίας, με σκοπό να την κάνουν συνέταιρο στα σχέδιά τους εκτοπίζοντας προηγουμένως τους ανταγωνιστές τους στην Εγγύς Ανατολή: τους Άγγλους, τους Γάλλους και τους Έλληνες., οι οποίοι καρπώνονταν μέχρι τότε τον πλούτο της Ανατολίας.
Οι εμπορικές, χρηματιστικές και προπαγανδιστικές εκστρατείες των Γερμανών προς την τελευταία είχαν αρχίσει, εντωμεταξύ, με στόχο να εκτοπίσουν αυτοί τους πάντες από τις ''φυσικές εγκαταστάσεις'' της Τουρκίας. Και μέσα στους πάντες ήταν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας.
Έτσι άρχισε η προσέγγιση Τουρκίας-Γερμανίας με βάση το σχέδιο των Γερμανών να εξαφανίσουν τους ανταγωνιστές τους απ' την τουρκική ενδοχώρα. Προσέγγιση που ξεκίνησε με τον υπέρ πάντων αγώνα τους να περάσουν την γερμανική εκπαιδευτική προπαγάνδα με τη βοήθεια των Ισραηλιτών.
Ένα χρόνο μετά απ' την εγκατάσταση στην Κωνσταντινούπολη του πάστορα Χριστόφορου Χόφμαν στο Πέραν, άνοιξαν οι πόρτες πολλών σχολείων για τους Γερμανούς, που δίδασκαν γερμανικά στα σχολεία αντί αδρότατης αμοιβής.
Το 1878 η γερμανοτουρκική σύσφιξη των σχέσεων Τουρκίας-Γερμανίας απέκτησε και προσωπικά χαρακτηριστικά σύγκλισης συμφερόντων μετά τη συνάντηση του απολυταρχικού σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ με τον Κάιζερ της Γερμανίας στην Κωνσταντινούπολη το 1879. Συνάντηση που διατυμπανίστηκε ως φιλία απ' τη γερμανική προπαγάνδα με αφορμή τα πλούσια δώρα που ανταλλάχθηκαν μεταξύ των δύο ηγετών.
Η Ευρώπη φρύαξε απ' το γεγονός ότι ένας Ευρωπαίος με αυτοκρατορικό τίτλο έδωσε το χέρι του στον Σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ήταν υπεύθυνος σωρείας εγκλημάτων κατά χριστιανών.
Αλλά, φευ!.., τα συμφέροντα για τη Γερμανία ήταν υπεράνω όλων, προκειμένου να υποκαταστήσει στην Τουρκία τους Άγγλους, (σε θάλασσα και φυσικές εγκαταστάσεις), τους Γάλλους και τους Έλληνες ανταγωνιστές της. Προπάντων τους τελευταίους οι οποίοι σημείωναν μέχρι το 1900 μεγάλη εμπορική πρόοδο έχοντας αγοράσει τεράστιας έκτασης τουρκικά τσιφλίκια με γερό ''μπαξίσι''(φιλοδώρημα).
Τα συμφέροντα των Γερμανών ικανοποιήθηκαν τελικά με το παραπάνω, όταν η Τουρκία του Αβδούλ Χαμίτ προσδέθηκε στο γερμανικό άρμα και στράφηκε ολόψυχα προς το Βερολίνο σε τέτοιο βαθμό που στην Γερμανία ψάλλονταν παιάνες για τον Τουρκισμό...
Από 'κει και ύστερα, οι Γερμανοί έγιναν ''δάσκαλοι'' των Τούρκων στα όπλα που τους έστελναν (Μάουζερ και τηλεβόλα Κρουπ), με τα οποία τελικά κατάφεραν οι τελευταίοι να μας πάρουν τον θεσσαλικό κάμπο στον άτυχο για μας πόλεμο του 1897.
Γερμανική καθοδήγηση των Τούρκων είχαμε και στους Βαλκανικούς Πολέμους, με αποτέλεσμα ο στόλος μας να μην ναυμαχεί με τα τουρκικά πλοία του Ετέμ Πασά, αλλά με τα γερμανικά που έσπευσαν προς ενίσχυσή του.
Οι μάσκες των Γερμανών έπεσαν ολοσχερώς και έκτοτε κήρυξαν ανοιχτά τον πόλεμο κατά των Άγγλων και των Ελλήνων προσπαθώντας να τους εκτοπίσουν από την Ανατολία. Οι πρώτοι ήταν ευκολότερος αντίπαλος, οι δεύτεροι όχι.
Γι' αυτό και οι Γερμανοί χρηματιστές σχεδίασαν δόλια να βγάλουν τους Έλληνες απ' τη μέση με ... θερμό εναγκαλισμό τους διεισδύοντας στα ελληνικά κεφάλαια μέσω της ''Τράπεζας της Ανατολίας'', μετοχές της οποίας ισχυριζόταν ότι έχει (στα χρόνια των μνημονίων) ο επιχειρηματίας Αρτέμης Σώρρας, ιδρυτής της οργάνωσης ''Ελλήνων Συνέλευσις'', καταδικασθείς το '17 ''για υπεξαίρεση κατ' εξακολούθηση σε βαθμό κακουργήματος''.
Η Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, παρασυρμένη απ' την γερμανική προπαγάνδα, πάτησε την πεπονόφλουδα και δέχθηκε την ίδρυσή της υπό τον όρο να υπάρχει ελληνική πλειοψηφία στο συμβούλιο της υπό σύσταση Τράπεζας. Και όταν έγινε αυτό, άνοιξε υποκαταστήματα της ''Τράπεζας της Ανατολής'' στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Θεσσαλονίκη, την Αλεξάνδρεια και το Κάιρο, τα οποία σημείωναν καταπληκτικές προόδους στις εμπορικές τους συναλλαγές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανία: Η Γερμανία έστειλε συστήματα ραντάρ εντοπισμού πυροβολικού (COBRA) – Ποιες οι δυνατότητές τους (βίντεο)
Όταν όμως ήρθε η ώρα της αύξησης κεφαλαίων, αποκαλύφθηκε η γερμανική εξαπάτηση, γιατί οι Γερμανοί τη δέχθηκαν με τον όρο ''η πλειοψηφία του συμβουλίου να αποτελείται από γερμανικές μετοχές!..''.
Η ελληνική Εθνική Τράπεζα το απέρριψε και επήλθε η ρήξη που ολοκλήρωσε την εξαπάτηση, αφού η ''Τράπεζα της Ανατολής'' δεν είχε πλέον δικαίωμα να ανοίξει υποκαταστήματα ούτε στην Ανατολία ούτε και στη Θεσσαλονίκη ακόμα, ενώ οι Γερμανοί έσπευσαν να καλύψουν το κενό με δικά τους υποκαταστήματα στην Τουρκία και την Αίγυπτο από κοινού με τους Αυστριακούς...
Η προπαγάνδα των Γερμανών πέρασε με επιτυχία, όπως και το σύνθημά της ''υπεράνω όλων οι Γερμανία''. Σύνθημα που κυριάρχησε και μετά την πολιτική μεταβολή στην Τουρκία το 1908 (ανατροπή του Αβδούλ Χαμίτ από το κίνημα των Νεοτούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ), οπότε κυριάρχησαν ο ''Νεοτουρκισμός'' και ο ''Γερμανισμός'' στην νέα Τουρκία.
Ο πόλεμος των Νεοτούρκων κατά των Ελλήνων (οι οποίοι έπρεπε να τιμωρηθούν, όπως έλεγε ο Κεμάλ, για τη συμμετοχή τους στον πόλεμο του '12 που έδιωξε τους Τούρκους απ' τη Μακεδονία και τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου) είχε ήδη αρχίσει. Πόλεμος με χαρακτηριστικά διωγμού και αρπαγής ελληνικών περιουσιών, χάρη στη βοήθεια που πρόσφεραν στους Τούρκους οι Γερμανοί μυστικοί πράκτορες του βαρώνου Μαρσάλ στην Μικρά Ασία.
Νεοτουρκισμός και Γερμανισμός εργάζονταν πλέον από κοινού για το μεγαλείο της Τουρκίας!. Έτσι, τη στιγμή που πολιορκούνταν, απειλούνταν και τρομοκρατούνταν Άγγλοι, Γάλλοι και Έλληνες για να καταρρεύσουν εμπορικά και να αποχωρήσουν από την Τουρκία, οι Νεότουρκοι έκαναν δωρεάν ταξίδια αναψυχής με τα γερμανικά ατμόπλοια με διαβατήριο τη γερμανική σημαία...
Η προγραφή του Ελληνισμού, που εκδηλώθηκε το 1908, άρχισε να εξελίσσεται ραγδαία. Μετά τη συντριβή τους απ' τους Έλληνες στους Βαλκανικούς, οι Νεότουρκοι αγόρασαν δύο παλιά θωρηκτά απ' τη Γερμανία (το ''Βάϊσενμπουργκ'' και το ''Φρειδερίκος Γουλιέλμος''), που τα ''βάφτισαν'' αντίστοιχα ''Βαρβαρόσας Χαϊρεντίν'' και ''Τουργκούτ Ρέις'', για να αντιμετωπίσουν με αυτά τη ναυτική δύναμη της Ελλάδας μετά την τουρκική συντριβή στην ξηρά.
Ωστόσο όλα αυτά αποδείχθηκαν μάταια για τους γείτονες εξ Ανατολών μας, αφού ο στόλαρχος Παύλος Κουντουριώτης απελευθέρωσε το ένα μετά το άλλο τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου αφήνοντας σε καθένα από αυτά την κυανόλευκη να κυματίζει (1912-'13).
Με τα δεδομένα αυτά οδηγηθήκαμε στη Συνδιάσκεψη και τη Συνθήκη Ειρήνης του Λονδίνου (1913) όπου οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγνώρισαν την Αλβανία ως ανεξάρτητο κράτος και με το Πρωτόκολλο Φλωρεντίας τής παραχώρησαν την απελευθερωμένη απ' τους Έλληνες (Μάρτιος '13) περιοχή της Βορείου Ηπείρου, απ' τη στιγμή που δεχθήκαμε αυτήν την ανταλλαγή για να πάρουμε πίσω τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου.
Τα πήραμε πίσω εξοργίζοντας τους συνασπισμένους Γερμανούς και Τούρκους που εξακολουθούσαν να θεωρούν τους Έλληνες ''εχθρικά στοιχεία εμπνεόμενα έξωθεν με επαναστατικά ιδέας''. Έτσι, μέχρι να φτάσουμε στο '19 (απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη και έναρξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας), ο Ελληνισμός βρισκόταν υπό απηνή διωγμό με ''Ιαβέρηδες'' τον Ταλαάτ Μπέη (ΥΠΕΣ της Τουρκίας), τον Χατζή Αδήλ Μπέη (Βαλή =διοικητή της Αδριανούπολης) και τον Ραχμή Μπέη (Βαλή της Σμύρνης).
Με δεδομένες τις διαθέσεις των Τούρκων σε βάρος του Ελληνισμού, οι Θράκες κατήρχοντο έντρομοι προς την παραλία του Μαρμαρά, για να βρουν σωτηρία στα ατμόπλοια με την γαλανόλευκη σημαία, οι γέροντες σύρονταν και πέθαιναν από την εξάντληση στους δρόμους, τα παιδιά πέθαιναν απ' την πείνα και οι γυναίκες με τα κορίτσια τους έπεφταν θύματα άγριων βιασμών απ' τους βάρβαρους Τούρκους.
Παράλληλα με αυτά που κλιμακώθηκαν στη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής του ελληνικού στρατού, πολλαπλασιάζονταν οι εκτοπισμοί Ελλήνων σε όλη την Μικρασία, ενώ ματαιώνονταν η μία μετά την άλλη οι εμπορικές εκθέσεις Ελλήνων στη Σμύρνη, τις Κυδωνιές και τα Βρύουλα.
Το ελληνικό αίμα χύνονταν παντού αναγκάζοντας τους ομογενείς της Ανατολίας να κατεβαίνουν στη θάλασσα ή να ανεβαίνουν στα βουνά, για να σώσουν τη ζωή τους αφήνοντας πίσω τους Τούρκους να αρπάζουν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, να καίνε τα σπίτια και τις περιουσίες τους και να σφάζουν τους Έλληνες χριστιανούς.
Έτσι οι Γερμανοί έγιναν κύριοι των μικρών και μεγάλων ελληνικών καταστημάτων στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη. Η Deutsche Bank (που έγινε ευρέως γνωστή στην Ελλάδα με αφορμή τη Δανειακή Σύμβαση το 2010 μεταξύ Ελλάδας-κρατών μελών Ευρωζώνης, με αντίτιμο την εθνική μας κυριαρχία) έδωσε τα μισά χρήματά της στους Γερμανούς, για να αγοράσουν τα καταστήματα των Ελλήνων Μικρασιατών.
Με τον τρόπο αυτό, η ελληνική Μικρά Ασία έγινε γερμανική στην αγορά εργασίας, αφού οι Γερμανοί έγιναν κάτοχοι των ελληνικών καταστημάτων στο Πέραν, τον Γαλατά, την Σταμπούλ, τον φραγκομαχαλά της Σμύρνης κ.αλ.., αλλάζοντας εν μια νυκτί στα γερμανικά τις επιγραφές τους.
Εκατό χρόνια από τότε (1922-2022), ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης μοιάζει με απέραντο ''νεκροταφείο'' με ερειπωμένες εκκλησιές, πατημένους σταυρούς, κλειστά σχολεία, ληστευμένα κτήματα και αποδεκατισμένες αριθμητικά τις νεότερες γενιές των Ελλήνων που επέζησαν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πυρά Σολτς κατά Μέρκελ για την υπερβολική ενεργειακή εξάρτηση της Γερμανίας από τη Ρωσία
Μέσα σε λίγα χρόνια, και με την γενοκτονία των Ποντίων που μεσολάβησε το 1919, οι ευκατάστατοι Έλληνες της Μικράς Ασίας μετατράπηκαν σε ρακένδυτους, πεινασμένους πρόσφυγες που εκλιπαρούσαν τους Γερμανούς για βοήθεια, όπως έκαναν χρόνια αργότερα στην οκταετία των μνημονίων (2010- 2018), με δεδομένο ότι ηγέτιδα δύναμη στην Ε.Ε ήταν η Γερμανία.
Τα ως άνω δεδομένα, που είναι ενδεικτικά αλλά καταλυτικά -- ειδικά αν προστεθούν σε αυτά οι θυσίες των Ελλήνων στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής --, δεν μπορούν να αλλάξουν την εντύπωση των περισσότερων από μας ότι ''οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας''.
Κι αυτό, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα από τον δοσίλογο (Κουίσλιγκ) πρωθυπουργό Τσολάκογλου στο εναρκτήριο διάγγελμά του το '41 και παρά τη στροφή της Γερμανίας εσχάτως (Καλοκαίρι '22) δια της νέας, ''Πράσινης'' ΥΠΕΞ του Αναλένας Μπέρμπον) υπέρ της Ελλάδας στο θέμα της ελληνικής κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου και κατά του αναθεωρητισμού της Τουρκίας.
Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις της Γερμανίας στην Εξωτερική πολιτική της υπέρ της Ελλάδας δεν πείθουν κανέναν και ενέχουν σκοπιμότητα, γιατί είναι ευκαιριακές και εθνικά συμφέρουσες για την ίδια που εναρμονίζει μονίμως τους κανόνες τους Διεθνούς Δικαίου στα δικά της συμφέροντα και τους επικαλείται κατά το δοκούν...
