Στις 9 Απριλίου, η Υπηρεσία Πληροφοριών Δημόσιας Ασφάλειας της Ιαπωνίας (PSAI) αφαίρεσε από το εγχειρίδιο του 2021 για τη διεθνή τρομοκρατία την επισήμανση του ουκρανικού τάγματος Αζόφ ως ακροδεξιάς νεοναζιστικής οργάνωσης. Έχει επίσης εκδώσει μια συγγνώμη για την περιγραφή του ως νεοναζιστικού:
«Πρόσφατα, δημοσιεύθηκαν περιπτώσεις παραπληροφόρησης ότι η PSIA αναγνώριζε το τάγμα Αζόφ ως νεοναζιστική οργάνωση. Λυπούμαστε για την εμφάνιση αυτής της κατάστασης». Επιπλέον, η PSAI διευκρίνισε ότι αυτή η προηγούμενη περιγραφή δεν σήμαινε ότι ο οργανισμός ταξινόμησε ανεξάρτητα τον οργανισμό ως τέτοιο, επειδή «ο οδηγός του 2021 περιλαμβάνει δεδομένα που συλλέγονται από διάφορες ανοιχτές πηγές, συμπεριλαμβανομένων ξένων και ιαπωνικών μέσων ενημέρωσης, ερευνητικών ινστιτούτων και άλλων».
Αν και η Ιαπωνία είναι φυσικά ένα ασιατικό έθνος, μπορεί κανείς να υπολογίσει αναμφισβήτητα αυτή την πρόσφατη εξέλιξη ως ένα ακόμη παράδειγμα της ευρύτερης δυτικής εκστρατείας για να νομιμοποιήσει το προαναφερθέν ουκρανικό τάγμα. Ήδη το 2008, ο Γάλλος οικονομολόγος και φιλόσοφος Γκυ Σορμάν, έγραψε σε ένα άρθρο των Japan Times ότι «η Δύση» έχει γίνει ένα είδος νοοτροπίας με τέτοιο τρόπο που μερικές φορές ακόμη και η Ιαπωνία μπορεί να θεωρηθεί «δυτική».
Η διαδικασία του «εκσυγχρονισμού», όπως γίνεται αντιληπτός σήμερα, περιλαμβάνει θεσμικές αλλαγές (που κανονικά προϋποθέτουν αξίες του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού), και επομένως είναι συχνά δύσκολο να διακρίνει κανείς τη διαφορά μεταξύ μιας τέτοιας διαδικασίας και του λεγόμενου «δυτικισμού». Τα σχέδια εκδυτικοποίησης μπορούν να περιγραφούν ως μια περίπτωση Οξινταλισμού ή Δυτικισμού που συχνά έχει συνέπειες εξωτερικής πολιτικής, ακόμη και για τις αναδυόμενες δυνάμεις. Έτσι, η προσχώρηση στη Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) μπορεί τουλάχιστον εν μέρει να θεωρηθεί πολιτική έκφραση εκδυτικισμού – ένας στόχος που επιδιώκει το Κίεβο.
Από τη μεταπολεμική περίοδο, η ιδέα του «φασισμού» έχει γίνει ένα είδος σκιώδους καθρέφτη της εικόνας που η Δύση προσπάθησε να δημιουργήσει για τον εαυτό της. Αντί να περιγράφει ένα σύνολο συγκεκριμένων χαρακτηριστικών, έχει χρησιμοποιηθεί συχνά ως απλώς καταγγελτική κατηγορία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια πολύ ετερογενής ομάδα πολιτικών παραγόντων όπως ο αριστερός πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν και πολλοί άλλοι έχουν περιγραφεί κατά καιρούς από δημοσιογράφους και οι διανοούμενους ως «φασίστες». Ομοίως με τον «λαϊκισμό», η έννοια του «φασισμού» σήμερα έχει γίνει επίσης μια υπολειμματική κατηγορία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ονομάσει οτιδήποτε δεν ταιριάζει στις αισθητικές, συμπεριφορικές και θεσμικές προσδοκίες των δυτικών ευαισθησιών.
Αυτό είναι ιδιαίτερα ειρωνικό γιατί ο πραγματικός φασισμός και ο πραγματικός ναζισμός ήταν προϊόντα του δυτικού πολιτισμού. Και η περίπτωση της Ουκρανίας, μιας σλαβικής χώρας που έχει ασπαστεί τον φασισμό και έχει ξεκινήσει τον δρόμο προς τον εκδυτικισμό, βραχυκυκλώνει τις δυτικές αφηγήσεις.
Ωστόσο, η νομιμοποίηση του τάγματος του Αζόφ, ανεξάρτητα από τα συνένοχα δυτικά μέσα ενημέρωσης και τον τεράστιο πόλεμο προπαγάνδας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η ανοιχτή χρήση του ναζιστικού Wolfsangel είναι δύσκολο να αγνοηθεί, για παράδειγμα. Πριν από περισσότερα από 7 χρόνια, μια είδηση του Guardian από τον Shaun Walker περιέγραψε τους ουκρανούς μαχητές του Αζόφ ως το «μεγαλύτερο όπλο» του Κιέβου στη Μαριούπολη το 2014 και το 2015, και τους περιέγραψε σωστά ότι είχαν νεοναζιστικές «κλίσεις». Σε ένα άρθρο του CNN στις 30 Μαρτίου, η Tara John και ο Tim Lister γράφουν για άλλη μια φορά για τις νεοναζιστικές «κλίσεις» αυτής της οργάνωσης (με περιέργεια την ίδια διατύπωση) και προσθέτουν ότι ο Πούτιν «εκμεταλλεύεται» αυτό το γεγονός.
Αντί να αρνούνται τις ναζιστικές «κλίσεις» αυτής της παραστρατιωτικής ομάδας που ενσωματώθηκε στην Ουκρανική Εθνοφρουρά το 2014, οι καλά ενημερωμένοι αναλυτές μένουν με την άβολη επιλογή να προσπαθήσουν να το υποβαθμίσουν. Για παράδειγμα, στη συνέντευξή του στις 27 Φεβρουαρίου στη βραζιλιάνικη εφημερίδα Folha de Sao Paulo, ο Benjamin Teitelbaum, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, σχολιάζει τους στρατιωτικούς στόχους της Μόσχας για αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν περίπου τόσοι Ναζί στην Ουκρανία όσο και στη Βραζιλία – μια παράλογη δήλωση.
Κάποιος μπορεί να προσπαθήσει να το υποβαθμίσει όσο μπορεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι μπαντεριστικές και νεοναζιστικές αποχρώσεις της Ουκρανίας μετά το Μαϊντάν συζητούνται από το 2014 και είναι αδιάσειστα τεκμηριωμένες. Έχει παρεμποδίσει εν μέρει τις Πολωνο-Ουκρανικές σχέσεις και, πιο πρόσφατα, τις ελληνο-ουκρανικές σχέσεις. Οι ουκρανικές σοβινιστικές πολιτικές του ακροδεξιού εθνικισμού και η επίσημη εξύμνηση των γενοκτονικών συνεργατών των Ναζί ως εθνικών ηρώων έχουν καταγγελθεί και έχουν πολώσει την ουκρανική κοινωνία (μέχρι το σημείο να κλιμακωθεί στον εμφύλιο πόλεμο του Ντονμπάς) και το ίδιο και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως καθώς και η κρατική τρομοκρατία του Κιέβου και η γενοκτονική βία που χρησιμοποιούνται στην Ανατολική Ουκρανία. Ένα άρθρο της Deutsche Welle της 16ης Μαρτίου περιγράφει σωστά τους μαχητές του Αζόφ ως «εξτρεμιστές που υπερασπίζονται τη Μαριούπολη» και ως «ακροδεξιούς ριζοσπάστες».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Αζόφ δεν είναι η μόνη νεοναζιστική στρατιωτική οργάνωση που δρα ελεύθερα στην Ουκρανία από το 2014, ανεξάρτητα από το αν ο σημερινός πρόεδρός της είναι Εβραίος, είναι απλώς η πιο διάσημη. Έτσι, για να υποστηρίξει κανείς τον ουκρανικό εθνικισμό μετά το Μαϊντάν, πρέπει να νομιμοποιήσει το νεοναζισμό του. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να έχει ακούσιες συνέπειες – για παράδειγμα, ανοίγοντας το δρόμο για την αποκατάσταση του φασισμού. Η υπερεθνικιστική συνεργασία Τουρκίας-Ουκρανίας συνεχίζεται εδώ και λίγο καιρό και, πιο πρόσφατα, πολλοί διοικητές του Αζόφ που κατέφυγαν στην Πολωνία πιθανότατα θα δημιουργήσουν συμμαχίες και διάλογο με τα ευρωπαϊκά δίκτυα.
Σε αυτό το σενάριο, ενώ το ΝΑΤΟ συνεχίζει να εξοπλίζει και να εκπαιδεύει Ουκρανούς μισθοφόρους, η Ευρώπη μπορεί να αναμένει αύξηση του εγκλήματος, της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού εντός του ευρωπαϊκού μπλοκ, σε μια κατάσταση που θυμίζει τη διαβόητη επιχείρηση Gladio κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου - όταν οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν ευρωπαϊκές νεοφασιστικές και νεοναζιστικές ομάδες ως μυστικό αντισοβιετικό στρατός.
Η SITE Intelligence Group, μια ιδιωτική οργάνωση που παρακολουθεί εξτρεμιστικές ομάδες, προειδοποιεί ότι υπάρχουν ακροδεξιές πολιτοφυλακές στην Ευρώπη έτοιμες να ενωθούν με τους Ουκρανούς ναζί στον αγώνα τους. Η Αζόφ στρατολογεί ξένους εθελοντές και μισθοφόρους και η Ουκρανία έχει ήδη γίνει νέος κόμβος για την ακροδεξιά παγκοσμίως.
Παρά την όποια έγκυρη κριτική μπορεί να κάνει κανείς για τις τρέχουσες ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξάγονται στο ουκρανικό έδαφος, η σκληρή αλήθεια είναι ότι σήμερα υπάρχει ένα παγκόσμιο κύμα ρωσοφοβίας – και τώρα περιλαμβάνει την πιθανή αποκατάσταση του ναζισμού στη Δύση. Είναι καιρός να περιγραφεί ο πραγματικός νεοναζισμός για αυτό που είναι – και να καταδικαστεί σωστά.
