Την στιγμή που ο Έλληνας πρωθυπουργός εξέπεμπε όλη του την μανία κατά του Πούτιν με κάθε ευκαιρία, την στιγμή που η Ελλάδα στέλνει όπλα στην Ουκρανία, την στιγμή που οι επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας ξιφουλκούσαν κατά της κας Ζαχάροβα στα κανάλια, την στιγμή που η μιντιακή νομενκλατούρα πριμοδοτούμενη από τα κυβερνητικά και παρα-κυβερνητικά κέντρα σπέρνει αντι-ρωσικό μένος στην ελληνική κοινωνία, η Τουρκία έκανε αυτό που σύντομα θα την αναδείξει σε καίριο παίχτη προφανέστατα και εις βάρος της χώρας μας.
Ενώ ο κ. Μητσοτάκης με την αντιρωσική ρητορεία έδινε τα διαπιστευτήριά του στον Λευκό Οίκο προφανώς και λόγω της επικείμενης επίσκεψής του εκεί οσονούπω, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν τηλεφωνήθηκε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και βρήκε τον τρόπο να τον πείσει να συναντηθούν στο πλαίσιο του φόρουμ της Αττάλειας οι υπουργοί Εξωτερικών Ρωσίας και Ουκρανίας και μάλιστα παρουσία του Μ. Τσαβούσογλου.
Το πιθανότερο είναι πως από την εν λόγω συνάντηση δεν θα βγει τίποτε ιδιαίτερο, εντούτοις και μόνο που επιτεύχθηκε αυτή αποτελεί σημαντικότατη εξέλιξη. Χωρίς περιστροφές η Τουρκία πέτυχε αυτό που διακαώς επεδίωκε εξ αρχής: Έγινε διαμεσολαβητής!
Και η κυβέρνησή μας μετέτρεψε την Ελλάδα σε γνήσια εκφραστή του “yes sir” αφού υπάκουσε όχι στο εθνικό συμφέρον, αλλά στις προσταγές των....συμμάχων μας.
Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, οι επικρίσεις στο αντιρωσικό μένος Μητσοτάκη δεν καθαγιάζουν την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία, ούτε δικαιολογούν τον όλεθρο. Ωστόσο σε διπλωματικό πεδίο η χώρα μας απέτυχε να διαδραματίσει ρόλο-κλειδί. Η Τουρκία “έμαθε...μπαλίτσα” στον κ. Μητσοτάκη και στην παρέα του, οι οποίοι μας έφτασαν στην επονείδιστη κατάντια να θεωρείται η Τουρκία-ποιος η Τουρκία;;;-ειρηνοποιός χώρα και την ίδια στιγμή η Ελλάδα πολεμοχαρής στέλνοντας όπλα!!
Τώρα ο “σουλτάνος”, που όλο τον προηγούμενο καιρό πριν από το ξέσπασμα του πολέμου ήταν “στα τελευταία” του για πολλούς και λόγω πολιτικής συγκυρίας και λόγω οικονομικής εγχώριας κρίσης, θα υποδεχτεί τον κ. Μητσοτάκη την Κυριακή-αν δεχτούμε όσα αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ-με τον ρόλο του νικητή, με τον ρόλο του παίχτη που έπαιξε και νίκησε, ρισκάροντας μεν αλλά τολμώντας δε, όχι σαν πολιτικός ακόλουθος των Αμερικανών, με φανφάρες περί ενίσχυσης της γεωπολιτικής αξίας της χώρας μας.
Το μέλλον-και κατά πως φαίνεται το σύντομο μέλλον-θα δείξει πόσο πολιτικά και εθνικά κοντόφθαλμη ήταν η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη όχι απλά να καταδικάσει τον πόλεμο όπως κάθε κοινός νους, αλλά να σηκώσει αντιρωσικά λάβαρα.
Ας ευχηθούμε πως δεν θα το πληρώσουμε στα ελληνοτουρκικά, αφού οι Ρώσοι εδραίωσαν τις σχέσεις τους με την Άγκυρα, ενώ οι Αμερικάνοι διαπίστωσαν ποιος είναι ο πραγματικός ισχυρός παράγων στην περιοχή. Ήδη πριν από την συμφωνηθείσα συνάντηση Λαβρόφ-Κουλέμπα, ο νέος Αμερικανός Πρέσβης στην Άγκυρα αξιολόγησε θετικά την Τουρκία στην Ρωσο-Ουκρανική κρίση.
