Ήθελα να τον δω, να μιλήσουμε και κυρίως να τον ακούσω και να νοιώσω την αύρα δημιουργίας του καθώς και το πως σκέπτεται να υλοποιήσει πρακτικά τα σχέδιά του.
Λοιπόν, την περασμένη Παρασκευή μαζί με τους συνεργάτες μου Ηλία και Θεοφάνη, τον επισκεφτήκαμε στο εργαστήριο – μηχανουργείο του. Αντίκρυσα έναν απλό νέο χωρίς καμμία έπαρση. Καθίσαμε όλοι γύρω-γύρω σε μια γωνιά και ξεκίνησε η συζήτηση και τα πολλά ερωτήματα.
Μας είπε πώς ξεκίνησε με ένα απλό Volks Wagen, πώς κατάφερε – χωρίς να είναι καν μηχανολόγος μηχανικός - να βελτιώσει τα επί μέρους στοιχεία του αυτοκινήτου, πώς προχώρησε και με ένα Mitsubishi πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ 0 έως 400 μέτρα στα 7,7 δευτερόλεπτα!
Μετά, δημιούργησε ένα εγκέφαλο ελέγχου, βελτίωσε τις γνώσεις του για δύο χρόνια, σε εταιρεία κατασκευής υπεραυτοκινήτων, και τελικά αποφάσισε να κατασκευάσει ένα υπεραυτοκίνητο που να είναι από την αρχή μέχρι το τέλος δική του δημιουργία. Δεκαπέντε χρόνια σκληρής δουλειάς, δημιουργίας, χρήση νέων υλικών – ανθρακονήματα, zylon, τιτάνιο και μαγνήσιο – κατάφερε να ξεπεράσει τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες με τα τεράστια τεχνικά και οικονομικά μέσα. Σύντομα, θα παρουσιάσει το «Χάος» και σε λίγους μήνες θα το δοκιμάσει στην πίστα του Nürburgring, όπου θα προσπαθήσει να καταρρίψει το ρεκόρ χρόνου για το πιο γρήγορο αυτοκίνητο παραγωγής. Σε συνέχεια θα δοκιμάσει να καταρρίψει το ρεκόρ τελικής ταχύτητας που τώρα κατέχει η Buggatti – Chiron (490χλμ/ώρα).
Είδα τα σχέδιά του, άκουσα τις εξηγήσεις του και του ευχήθηκα ολόψυχα καλή επιτυχία. Υποσχέθηκα ότι θα βρίσκομαι στην πίστα του Nürburgring για να τον χειροκροτήσω αλλά και να νοιώσω και εγώ υπερήφανος για την επιτυχία του.
Πέραν του μοναδικού ταλέντου του και των πολλών ευρεσιτεχνιών του, εντυπωσιάστηκα και από το ήθος του και τη γενναιότητά του να αποκρούσει προτάσεις για συνεργασία, για πώληση ή για συμμετοχή ξένων. Δεν υπάρχουν πολλοί στην εποχή μας που απέρριψαν προτάσεις 400 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ για να μείνει ότι δημιούργησε στην Ελλάδα, στην Πατρίδα του και Πατρίδα μας. Συγκινήθηκα και μετά βίας κατάφερα να μην εκδηλωθώ.
Πέραν όμως του υπεραυτοκινήτου, ο Σπύρος μου ανέλυσε και μου έδειξε τα σχέδιά του για ένα υπερσύγχρονο Drone, που τόσο πολύ χρειάζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις μας. Είδαμε τους Τούρκους πως προχώρησαν σε αυτό τον τομέα και με τα Bayraktar κατάφεραν πλήγματα στη Συρία, τη Λιβύη και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, χωρίς ανθρώπινες απώλειες. Τώρα μάλιστα τα εξάγουν στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες με οικονομικά για γεωπολιτικά οφέλη. Με τις όσες γνώσεις έχω, εκτιμώ ότι το Drone του Σπύρου είναι υψηλής τεχνολογίας και πρέπει τάχιστα να κατασκευαστεί.
Και επειδή «Δεῖ δή χρημάτων καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων», συζητήσαμε και τα οικονομικά των σχεδίων του. Μακάρι να είχα την οικονομική άνεση, που είχα πριν από το 2010, να τον βοηθήσω χωρίς καμμία υποχρέωση, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Δυστυχώς μας «κατέστρεψαν» οι Ελληνικές Κυβερνήσεις και δεν μπορώ πια.
Πρέπει όμως άμεσα να λυθεί το οικονομικό θέμα και κατά την άποψή μου να αφοσιωθεί στην κατασκευή του υπερσύγχρονου Drone. Θα είναι μεγάλη συνδρομή στην Άμυνα της Χώρας μας, πέραν πολλών άλλων.
Πάντως πρέπει να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τον κ. Πρωθυπουργό που έχει ενδιαφερθεί προσωπικά, όπως και τον κ. Δημητριάδη που συμβάλει στην άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων.
Είχε ήδη νυχτώσει, αποχαιρετήσαμε τον Σπύρο και συμφωνήσαμε να «τα πούμε» ξανά σύντομα. Τον συγχαρήκαμε, του ευχηθήκαμε «καλή επιτυχία» και επιστρέψαμε στα γραφεία μας.
Αναλογίστηκα τι σπουδαίους, ικανούς, άξιους γεννάει αυτή η χώρα αλλά δεν τους αφήνει, δεν τους βοηθά να δημιουργήσουν, και πολλές φορές τους αναγκάζει να ξενιτευτούν. Ακόμη προβληματίστηκα με την κατάρα της φυλής μας, από τα αρχαία χρόνια, να μην ανέχονται τους ικανούς – να τους εξοστρακίζουν - ακόμη να χαίρονται αν μπορέσουν να τους κάνουν ζημιά. Τι κρίμα!
Εύχομαι να ξεπεράσουμε επί τέλους αυτές τις μειονεξίες μας. Και όλοι οι Έλληνες – Κυβέρνηση, κόμματα, απλοί πολίτες – να συμπαρασταθούμε, να βοηθήσουμε το έργο του Σπύρου – αυτού του υπέροχου Έλληνα.
