Μαύρισε γιά μία φορά ἀκόμη ἡ ψυχή μας μέ τίς εἰκόνες αἴσχους πού ζήσαμε τήν παραμονή τῆς Παναγιᾶς μας. Σέ πλήρη ἀπαγόρευση ξανά οἱ περιφορές καί οἱ λιτανεῖες γιά τή χάρη της ἀπό τόν ἀνεκδιήγητο καθεστωτικό ἐσμό (σέ ἐνορχηστρωμένη πάντοτε συμπαιγνία καί μέ τό νεοσεργιανικό δεσποτικό καπετανάτο τῆς ἀποστασίας), μέσα στό γνωστό φασιστικό πλαίσιο τοῦ πανδημικοῦ ψευδαφηγήματος. Καί ὅλα αὐτά τήν ὥρα πού δρόμοι καί πλατεῖες πλημμύριζαν ἀπό ἀφιονισμένα ἰσλαμιστικά στίφη - καί μάλιστα μέ διαφορετικές ἀφορμές. Ἄλλοι εἶχαν μόλις «λιτανεύσει» τήν τερατώδη μαριονέτα Ἀμάλ στή Χίο (σέ μία ἀθλιότητα πού ἔχει ἤδη προγραμματιστεῖ νά ἐπαναληφθεῖ τίς ἐπόμενες μέρες σέ Ἀθήνα, Πειραιᾶ, Λάρισα καί ἄλλες ἑλληνικές πόλεις), ἄλλοι γιόρτασαν μαζικά μέ μουσικές, ἀπαγγελίες, κραυγές καί οὐρλιαχτά τήν «ἐθνική ἡμέρα τοῦ Πακιστάν» (!), ἄλλοι μαζεύτηκαν γιά νά διαμαρτυρηθοῦν ἔξω ἀπό την ἰνδική πρεσβεία γιά τό Κασμίρ, ἄλλοι περιόδευσαν στούς ἀθηναϊκούς δρόμους ἀκαταλήπτως ἀλυχτῶντες γιά τήν ἐπικείμενη ἀσούρα τους.
Ἐντελῶς ἀπρόσκοπτα βεβαίως ἅπαντες αὐτοί, μέ πλήρη ἐπίσημη ἄδεια καί πληρέστατη ἀνοχή ἀπό τό ἀντίχριστο καί ἀνθελληνικό καθεστώς πού συνεχίζει να διαγουμίζει τις ζωές μας, νά ἐξευτελίζει τίς ὑπάρξεις μας, νά βεβηλώνει τά ἱερά και τά ὅσιά μας. Ἀλλά - ἄς μήν κρυβόμαστε - καί μέ τήν εὐθύνη ὅλων μας: γιατί πραγματικά ὅλοι μας φταῖμε γιά ὅσα ὑφιστάμεθα, γιά ὅσα ἀνεχόμαστε, γιά ὅσα δέν ἀντιδροῦμε. Γιά ὅλα ἐκεῖνα πού συμβαίνουν γύρω μας ἐδῶ καί χρόνια, γιά ὅσα κορυφώνονται εἰδικά τούς τελευταίους μῆνες τῆς δυστοπικῆς παράνοιας, ἀκόμη καί γιά αὐτές τίς τελευταῖες (ἀλλά ἀσφαλῶς ὄχι καί στερνές) ἀποτρόπαιες εἰκόνες μέ τόν ἰσλαμικό ὀρυμαγδό τῆς 14ης Αὐγούστου, τήν ὥρα πού ἡ πίστη μας τελεῖ ὑπό ξεκάθαρη ἀπαγόρευση, τήν ὥρα πού ἡ ἀστυνομική περιφρούρηση τῶν ναῶν μας ἔγινε λόγω Δεκαπενταύγουστου πιό ἀσφυκτική, τήν ὥρα πού ἐπιβλήθηκαν μέχρι καί βαριά χρηματικά πρόστιμα σέ κάποιους ἱερεῖς πού ἀρνήθηκαν νά ὑπακούσουν στόν ἐκκλησιομαχικό φασιστικό ἀποκλεισμό καί…τόλμησαν νά περιφέρουν τήν εἰκόνα τῆς Μεγαλόχαρης στούς δρόμους. Ὅλοι μας λοιπόν φταῖμε, ἀκόμη κι ἄν δέν συμμετέχουμε ἄμεσα στά ἔργα τοῦ αἴσχους - ἄν καί εἰδικά στή Χίο βέβαια τή δαιμονική τερατοκούκλα τή συνόδευσαν ὅχι μόνο λαθρέποικοι, ἀλλά καί πολλοί ντόπιοι κακομοίρηδες ἑλληνέζοι ἰθαγενεῖς. Καί τό ἴδιο ἀκριβῶς ἀναμένεται νά συμβεῖ δυστυχῶς καί ὅταν ἡ ἐν λόγω «λιτανεία» τῆς ψευτοπροσφυγικῆς καταισχύνης φτάσει καί στίς ἄλλες ἑλληνικές πόλεις.
Καί ἐπειδή ἀκριβῶς φταῖμε ὅλοι μαζί, ὅλοι μαζί θά πληρώσουμε καί τά ἐπίχειρα. Λαός σε βαθύ ἐκφυλισμό ἔχουμε καταντήσει πιά, παντελῶς ἀνάξιοι τῆς Ἱστορίας μας, τῆς πίστης τῶν προγόνων μας, τοῦ αἵματος τόσων ἡρώων καί μαρτύρων. Λαός βλασφημίας, πλάνης καί ἐμμονικῆς ἀμετανοησίας, πού ἀρνεῖται πεισματικά νά συνέλθει καί νά ἀφυπνιστεῖ παρά τά συνεχῆ σημάδια καί τίς ἀπανωτές προειδοποιήσεις τοῦ Θεοῦ. «Λαός δυσσεβής καί παράνομος», πού νυχθημερόν μελετᾶ (καί πράττει) κενά.
Εἶναι πολύς καιρός πού τό λέμε ὅτι ἔρχονται δεινά. Ἧταν ὅμως τόσο τρομακτικά τραυματική ἡ ἀντίθεση τῶν εἰκόνων πού ζήσαμε προχτές, τήν παραμονή τῆς μεγάλης γιορτῆς τῆς Παναγιᾶς μας (ἡ ἀντίθεση δηλαδή τῶν εἰκόνων ἀνάμεσα στόν διωγμό καί στό βέβηλο ξεσάλωμα), καί τόσο ἐκκωφαντική συνάμα ἡ ὅλη κορύφωση τῆς δαιμονικῆς βλασφημίας στήν πάλαι ποτέ ἁγιοτόκο πατρίδα, πού ἴσως γιά πρώτη φορά τό ἔνιωσα τόσο ἔντονα καί μέ τόση βεβαιότητα μέσα μου. Φοβᾶμαι πολύ πώς ἔρχεται δοκιμασία ἄνευ προηγουμένου. Φοβᾶμαι πῶς ἔρχεται συντριπτικός κόλαφος. Τόσο συντριπτικός, πού μπροστά της ἡ καμμένη Ἀττική καί ἡ φλεγόμενη Εὔβοια ἴσως καί νά μοιάζουν μέ…παιδικά ἀναψυκτήρια.
Ἄν καί ἀκόμη κι ἔτσι βέβαια εἶναι ἀπολύτως σίγουρο ὅτι, ἐξαιτίας τοῦ ἀπείρου ἐλέους Του και τῆς συνεχοῦς μεσιτείας Ἐκείνης, θά εἶναι καί πάλι πολύ λιγότερο ἀπό ὅσο πραγματικά θά μᾶς ἀξίζει…
