Πριν από περίπου δύο χρόνια, Ιούνιο του 2019, μετά τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδος, για όσους έμειναν ξύπνιοι προέκυψε μια πολύ ευχάριστη είδηση. Ένας νεαρός μελαψός κύριος ντυμένος στα μπλε και με την Ακρόπολη ραμμένη στην φόδρα και στην καρδιά του κατακτούσε και επισήμως τον κόσμο του αθλητισμού απολαμβάνοντας για πρώτη φορά τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο. Στην συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία του τότε είχε μιλήσει για Θεό, για οικογένεια και για Ελλάδα. Και εκείνο το πρωί ξυπνήσαμε όλοι οι Έλληνες λίγους πόντους ψηλότεροι!
Σήμερα, δύο χρόνια, μετά από εκείνο το πρωινό, ξυπνήσαμε ακόμη πιο υπερήφανοι. Όπως όταν ήμασταν πιτσιρικάδες και βάζαμε σημάδι στον τοίχο να δούμε πόσο ψηλώσαμε... Σήμερα το πρωί αυτό το σημάδι έφτασε μέχρι τα...2.11, όσο το ύψος του Γιάννη από τα Σεπόλια. Του “Γιάννη από την Αθήνα”, όπως είπε ο σχολιαστής του τελικού...
Σήμερα θα έπρεπε να είναι μέρα χαράς για την χώρα μας, γιατί η ελληνική σημαία κυματίζει ψηλά, και αυτό δεν είναι σύνηθες δυστυχώς τα τελευταία χρόνια.
Πολλοί τα έβαλαν ήδη μαζί του γιατί δήλωσε πως πατρίδα του είναι και η Νιγηρία. Ενώ αυτό δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, έτσι; Είπε ο Γιάννης στην συνέντευξη τύπου πως εκπροσωπεί και τις δύο πατρίδες του και λύσσαξαν οι αρνητές του Αντετοκουνμπισμού! Το ότι μόνο η Ελλάδα μπορεί να βγάζει “Αξιους” είναι προβληματική λογική σαν κι εκείνη όσων έφαγαν τα μούτρα τους με τα “Σκόιλ ελικίκου” στην κυβέρνηση των...αρίστων!
Μα και για αυτόν τον απίθανο τύπο από τα Σεπόλια που απέδειξε πως το παραμύθι μπορεί να γίνει πραγματικότητα, υπήρξαν και θα υπάρχουν δύο είδη Ελλήνων που τον μισούν. Γιατί άραγε; Μήπως αφενός επειδή τους θυμίζει πόσο μίζεροι είναι οι ίδιοι σερνώμενοι σαν τρωγλοδύτες μιας αξιολύπητης ζήσης στα μνήματα της αλλοτινής μας δόξας; Ή μήπως αφετέρου επειδή τους δείχνει πως η αντίσταση έχει και άλλο δρόμο, την λεωφόρο της επιτυχίας;
Ποιος θα ξεχάσει την δήλωση του γενικού γραμματέα της Χρυσής Αυγής πριν από κάποια χρόνια: «Και σε έναν χιμπατζή αν δώσεις μια μπάλα δεν θα την πιάσει;»! Είναι αυτή η Ελλάδα;
Αυτό το παιδί και η οικογένειά του θα μπορούσαν μετά την τεράστια επιτυχία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού να έχουν ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους, να έχουν αποκηρύξει κάθε τι ελληνικό και να κάνουν την ζωή τους. Ωστόσο προτίμησαν να τιμούν με κάθε ευκαιρία την χώρα μας και χώρα τους, να παίζουν στην Εθνική ομάδα, να προσφέρουν αμέριστα στο κοινωνικό σύνολο στην πράξη με δωρεές και δράσεις και εν γένει να “είναι εδώ”, περισσότερο από όσους τους κατακρίνουν, και σίγουρα περισσότερο από τους εξουσιαστές, που θα σπεύσουν να κλέψουν μια φωτογραφία μαζί τους.
Το γελοίον του πράγματος είναι πως ο Γιάννης επιβεβαιώνει την ελληνική θεωρία του “ασανσέρ”. Είναι ο εθνικός μας Γιάννης αν μας δώσει κανένα μετάλλιο ή καμιά διάκριση, αλλιώς γίνεται...κολοκύθα στην σταχτομπούτια λογική του νεοΈλληνα. Ο 26χρονος μιλούσε πάντα για Θεό, για οικογένεια και πατρίδα, ενώ κάποιοι άλλοι συνομήλικοί του, πιο...Έλληνες αυτοί τρομάρα τους, τα έριχναν όλα στην χοάνη του μεταμοντερνισμού και της απαξίωσης πιστοί στην αρχαιοελληνική ρήση-την οποία ανάθεμα κι αν γνωρίζουν- «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γαρ ἀπονθήσκομεν». “Να πεθάνει η Ελλάδα, να ζήσουμε εμείς” έλεγαν...H συνειδητότητα αυτών των παιδιών να δηλώνουν απάτριδες άεργοι είναι πιο ανησυχητική κι από τα τσιτάτα στα πανό τους.
Η περίπτωση του Αντετοκούνμπο όμως διαψεύδει κάθε τσιτάτο σε αναρχικό πανό. Ο μικρός Γιάννης από τα Σεπόλια απέδειξε πως ακόμη και σε αυτήν την Ελλάδα, με τα μύρια όσα προβλήματα, μπορεί ένα παιδί από το απόλυτο τίποτα να φτάσει στα πάντα. Η συνταγή γνωστή. Αλλά δυσκολοχώνευτη για τα ρετάλια του ψευτοαναρχισμού. Απλά επειδή η ιστορία του Γιάννη τους χαλάει την σούπα της αμφισβήτησης του κατεστημένου που δήθεν πνίγει την ελπίδα των νέων!
Ο διαφορετικός Γιάννης για όλους αυτούς τους “υποστηρικτές της διαφορετικότητας” είναι μεγαλύτερη απειλή από το ίδιο το κατεστημένο. Απλούστατα γιατί είναι ζωντανό παράδειγμα της αποτυχημένης θεωρίας τους !
Γιατί να ζούμε σε δύο Ελλάδες; Γιατί πρέπει να υποβαλλόμαστε σε αυτό το κρύο ντουζ; Γιατί από την περηφάνια να περνάμε με ταχύτητα φωτός στον εμετό;
Είναι βέβαιο πως η επιτυχία του Γιάννη θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους πάντες. Από τον πιο απλό τρόπο με τα μπλουζάκια που θα φέρουν το όνομά του μέχρι τον πιο πολύπλοκο! Θα συνδυαστεί με τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, με τους αιτούντες άσυλο που θα μπορούσαν να είναι “νέοι Γιάννηδες”, με τους νέους που δεν έχουν ευκαιρίες στο αθλητικό κατεστημένο και δεν μπορούν να γίνουν “νέοι Γιάννηδες”, με ένα σώρο πράγματα. Γιατί ναι ο Γιάννης πάει με όλα! Ο 26χρονος από τα Σεπόλια θα δίνει με τα κατορθώματά του “ψωμάκι” σε κοντυλοφόρους και “ξύδι” σε αρνητές...
