Φωνές, κλάματα και οδυρμοί... Οι φωνές ικεσίας, οι γόγγοι και οι αναστεναγμοί των αδικοχαμένων πατέρων μας στο πογκρόμ των Σεπτεμβριανών του 1955 που εξαπέλυσαν οι Τούρκοι κατά των 100.000 Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης πλανιούνται ακόμα στον αέρα. Και πλανιούνται συγκεχυμένες και πονεμένες γιατί δεν δικαιώθηκαν, αφού έμειναν ατιμώρητοι οι βασιβουζούκοι σφαγείς τους.
- ''Σπάστε, γκρεμίστε, είναι γκιαούρης'', ''Σφάξτε του Έλληνες προδότες'', ''Κάτω η Ευρώπη''..., ''Εμπρός να βαδίσουμε κατά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης''...
Φωνές προαιώνιου μίσους ενός βάρβαρου όχλου που άγονταν και φέρονταν ποδηγετούμενο απ' τον διαβολικό πρωθυπουργό του, τον ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος Αντνάν Μεντερές, ο οποίος σχεδίασε και έφερε εις πέρας την καλά μελετημένη στρατηγική εξόντωσης Ελλήνων μειονοτικών της Πόλης με όπλο το μουσουλμανικό χαρτί, κάτι που το αποδεικνύουν τα χιλιάδες τζαμιά που χτίστηκαν επί πρωθυπουργίας του.
Τι τραγική ειρωνεία!.. Εξήντα έξι χρόνια μετά από τα φρικώδη εκείνα γεγονότα, βγήκε ο έμφορτος υποκρισίας και θαυμαστής του προδρόμου του Μεντερές Πρόεδρος της Τουρκίας (με αφορμή το ''ιφτάρ'' [δείπνο Ραμαζανιού] που παρέθεσε στις 7 Μαΐου '21 προς θρησκευτικούς ηγέτες) για να καλέσει πίσω στην Τουρκία τους Έλληνες που έφυγαν απ' την Κωνσταντινούπολη τότε, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν (Sabah: η εφημερίδα που τον Νοέμβριο του '15 πανηγύριζε στο πρωτοσέλιδό της την μη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων από τον Νίκο Φίλη).
Φευ!.. Ο Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να ξέχασε ένα απ' τα πιο ντροπιαστικά κομμάτια της μεταπολεμικής, σύγχρονης Τουρκίας (η ιστορία της οποίας είναι ποινικό μητρώο, όπως είχε πει ο αξέχαστος τουρκολόγος πανεπιστημιακός Νεοκλής Σαρρής), αλλά εμείς δεν ξεχάσαμε ούτε το εφιαλτικό πογκρόμ των Σεπτεμβριανών ούτε την άθλια τουρκική προβοκάτσια που το προκάλεσε.
Γιατί ήταν προβοκατόρικη πράξη αυτή που έγινε στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του '66 και πυροδότησε τα αιματηρά γεγονότα της Πόλης (Şener Levent - Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος εφημ. ''Πολίτης'', Λευκωσία 8/09/19, και εκδότης της τουρκοκυπριακής εφημερίδας ''Αφρίκα'').
Πράξη η οποία προκλήθηκε μετά από έκρηξη αυτοσχέδιου μηχανισμού στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, όπου στεγαζόταν το ''σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ'' (6 /09/'55), με αποτέλεσμα το εμπρηστικό πρωτοσέλιδο μιας μικρής εφημερίδας της Πόλης (''Ισταμπούλ Εξπρές'').
Πρωτοσέλιδο που την έκανε ανάρπαστη τότε (200.000 φύλλα πουλήθηκαν, ενώ η κυκλοφορία της περιοριζόταν στα 20.000) , με αποτέλεσμα να γίνει το μεσημέρι της ίδιας μέρας επανέκδοσή της, αφού ο τίλος της ''Βάλανε φωτιά στο σπίτι του πατέρα μας Κεμάλ Ατατούρκ'' ξεσήκωσε τους φανατικούς Τούρκους σε απίστευτο βαθμό, καθώς ο εθνικιστικός πυρετός τους είχε κλιμακωθεί ήδη λόγω των απανωτών κινητοποιήσεων των Ελληνοκυπρίων που ζητούσαν ''Ένωση με την Ελλάδα'', τη στιγμή που η Τουρκία βρισκόταν σε οικονομική παρακμή.
Όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ήταν η αφορμή που δημιούργησαν ο Μεντερές και οι συν αυτώ πολιτικοί με όργανα τον φύλακα του Προξενείου Χασάν Μεμέτογλου και τον συνεργό του μουσουλμάνο σπουδαστή απ' την Κομοτηνή Οκτάι Εγκίν (ο οποίος τιμήθηκε ως ήρωας για το ''κατόρθωμά'' του στην Τουρκία και διορίστηκε κυβερνήτης σε επαρχία της), για να αποσπάσουν την τουρκική κοινή γνώμη απ' τα δυσάρεστα για εκείνην γεγονότα της Κύπρου (που τα χρησιμοποιούσε σαν εφαλτήριο η βρετανική προπαγάνδα, για να ξεσηκώσει τους Τούρκους κατά των Ελλήνων) κι από τα οικονομικά της προβλήματα στρέφοντάς την κατά της ευημερούσας ελληνικής μειονότητας.
Της ελληνικής μειονότητας που πλήρωσε με σφαγές, βιασμούς, περιτομές, εμπρησμούς και συλήσεις ορθόδοξων ναών την πρόοδό της (συγγραφέας Aziz Nesin για έκτροπα στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη, που άφησαν πίσω τους 16 νεκρούς και 32 τραυματίες, τον θάνατο ενός Αρμένιου, τον βιασμό 12 Ελληνίδων και αδιευκρίνιστου αριθμού ανδρών), την πυρπόληση 4.348 εμπορικών καταστημάτων, 110 ξενοδοχείων, 27 φαρμακείων, 23 σχολείων, 21 εργοστασίων, 1000 περίπου κατοικιών και 73 εκκλησιών)...
Τρία χρόνια αργότερα, το 1958, οι γενοκτόνοι του '19 έβαλαν σε εφαρμογή νέα προβοκάτσια - αυτήν τη φορά στην Κύπρο - πυρπολώντας μουσουλμανικό τέμενος στο νησί, με αποτέλεσμα την έναρξη ενδοκοινοτικών συγκρούσεων (εν καιρώ Αγγλοκρατίας), προκειμένου να υποδαυλίσουν το μίσος μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, κάτι που παραδέχτηκε δημόσια σπεύδοντας να δικαιολογήσει την προβοκάτσια ο Τούρκος απόστρατος Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου μιλώντας στο τουρκικό δίκτυο HABERTURK για τη δράση της υπηρεσίας του, Σεπτέμβριος 2010:
- Στις Ειδικές Επιχειρήσεις υπάρχει ένας κανόνας: για να ενισχύσεις το αντιστασιακό φρόνημα του λαού κάνεις δολιοφθορές σε συμβολικούς στόχους δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για έργο του εχθρού. Για παράδειγμα, βάζεις φωτιά σε ένα τζαμί...
Και επειδή το γεγονός της αφήγησής του το 2010 έλαβε χώρα στα μετέπειτα ''κατεχόμενα'' της Κύπρου, έσπευσε ο π. ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντεκτάς να τον διαψεύσει παραδεχόμενος όμως ότι - ναι, μεν, συνέβη αυτή η ενέργεια της πυρπόλησης του τζαμιού - πλην όμως δεν κατευθυνόταν απ' την τουρκοκυπριακή Κοινότητα, αλλά ήταν μια αυθαίρετη πράξη δύο Τουρκοκυπρίων...
Φευ!.. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, παρενέβη ο ηγέτης της εξτρεμιστικής οργάνωσης ΤΜΤ Χασάν Κεσκίν και δήλωσε ευθαρσώς ότι: ''Αν ο στρατηγός προέβη στη δήλωση αυτή, σημαίνει ότι έτσι έχουν τα πράγματα''...
Το θέμα της ομολογίας του στρατηγού πρόβαλε όμως και η τουρκοκυπριακή εφημερίδα ''Αφρίκα'' κάνοντας νέες αποκαλύψεις. Με πρωτοσέλιδο τίτλο ''Εμείς βομβαρδίσαμε τα τζαμιά'', συγκεκριμένα, δεν έκανε μόνο αναφορά στο περιστατικό που ομολόγησε ο Τούρκος στρατηγός, αλλά αποκάλυψε ότι ήταν τουρκική προβοκάτσια και η βομβιστική επίθεση του 1962 κατά των τζαμιών Μπαϊρακτάρη και Ομεριέ και ότι οι δημοσιογράφοι Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Γκιουρκάν που δολοφονήθηκαν είχαν σκοπό να αποκαλύψουν τους δράστες...
Μ' αυτά και μ' αυτά πήραν φωτιά τα τουρκικά και τουρκοκυπριακά Μέσα, αφού σήκωσε πολλή σκόνη η ομολογία του Τούρκου στρατηγού όχι μόνο σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη, αλλά και στην Κύπρο προκαλώντας την παρέμβαση του αρχηγού του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργού στα κατεχόμενα Φερντί Σογέρ, που καυτηρίασε την ομολογία Γιρμιμπέσογλου ρίχνοντας την ευθύνη σε δάκτυλο ξένων:
- Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα στην Κύπρο. Οι προβοκατόρικες ενέργειες της εποχής αποσκοπούσαν στην πόλωση και εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των ξένων, είπε υποκριτικά...
Για να συνεχίσει την προσπάθεια απάλυνσης των εντυπώσεων ο ηγέτης του Κόμματος Κοινωνικής Δικαιοσύνης Μεχμέτ Τσακιτζί δηλώνοντας ότι ''βομβαρδίστηκαν τζαμιά για κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και ότι αυτό ήταν έργο του τουρκικού βαθέως κράτους, το οποίο παρουσίασε ως δράστες τους Ελληνοκυπρίους''...
Και επειδή έκανε ακόμα χειρότερα τα πράγματα για τους Τούρκους μ' αυτά που είπε, αντικατέστησε την αλήθεια με μυθοπλασία λέγοντας ότι το βαθύ κράτος των Ελληνοκυπρίων ήταν αυτό που έκαψε εκκλησίες και παρουσίασε ως δράστες τους Τουρκοκυπρίους...
Ας σημειωθεί εδώ ότι λίγους μήνες πριν την ομολογία του Τούρκου στρατηγού Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου για τον εμπρησμό του μουσουλμανικού τεμένους στην Κύπρο το '58, και συγκεκριμένα στις 13 Αυγούστου του '10 (παραμονές Δεκαπενταύγουστου), ''ανταποκριτές'' της Άγκυρας στην Θράκη (πληρωμένοι προβοκάτορες εκ Γερμανίας, όπως αποδείχθηκε από τις Αρχές) είχαν προβεί σε προβοκάτσια βεβηλώνοντας μουσουλμανικά νεκροταφεία της Ξάνθης (περιοχή ''Εκτενεπόλ'') και της Κομοτηνής, με στόχο να διαταράξουν το ειρηνικό κλίμα συμβίωσης μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 27 Δεκεμβρίου του 2011 προκάλεσαν σοκ στην ελληνική κοινή γνώμη και όχι μόνο οι αποκαλύψεις του πρώην ΥΠΕΞ της Τουρκίας στη δεκαετία του '80 (επί πρωθυπουργίας Τουργκούτ Οζάλ) και τρεις φορές πρωθυπουργού στη δεκαετία του '90 Μεσούτ Γιλμάζ ότι η χώρα του -- με πρωθυπουργό την Τανσού Τσιλέρ, την πρωθυπουργό των Ιμίων -- χρηματοδοτούσε εμπρησμούς σε ελληνικά δάση τη δεκαετία του '90 (επί υπουργού Εξωτερικών Θεόδωρου Πάγκαλου)!..
Το παράξενο είναι ότι, πιστό στην ισχύουσα ''κατευnαστική'' Εξωτερική πολιτική, το τότε ΥΠΕΞ μας - μετά από παρέλευση μιας ημέρας - όχι μόνο δε σήκωσε το θέμα και δεν το διεθνοποίησε, αλλά αντιμετώπισε με κάτι παραπάνω από ψυχραιμία τις δηλώσεις Γιλμάζ αρκούμενο στη λιτή ανακοίνωση ότι ''οι καταγγελίες είναι σοβαρές και πρέπει να διερευνηθούν'' και ότι ''η ελληνική πλευρά αναμένει να ενημερωθεί από τις αρμόδιες Αρχές της Τουρκίας''...
Δυσμενή μάλιστα εντύπωση προκάλεσαν τότε κάποιες ανώτερες κυβερνητικές και διπλωματικές πηγές στην Αθήνα οι οποίες προσπάθησαν να διασκεδάσουν τα επιβαρυντικά για την Τουρκία στοιχεία λέγοντας πως όσα είπε ο κ. Γιλμάζ γίνονται στο πλαίσιο ενός υπόγειου πολέμου ανάμεσα στον ίδιο και την πρώην πρωθυπουργό της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ!!!..
- Τι θέλει να πει ο... ποιητής;
Ότι οι ''αγγελιοφόροι'' των Τούρκων στην Ελλάδα, οι φιλότουρκοι δηλαδή που καλύπτουν τις βρωμιές και παρανομίες της, ΔΕΝ είναι μόνο τουρκογενείς, αλλά και ελληνογενείς. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κατείχαν, ανέκαθεν - όπως ακριβώς και τώρα - θέσεις κλειδιά της Εξωτερικής πολιτικής μας (κατά προτίμηση... συμβουλευτικά), που... μονιμοποιούνταν από κυβέρνηση σε κυβέρνηση έτσι που αυτή να είναι ισοπεδωτικά ''υποτονική'' έως ενδοτική.
Με δεδομένα αυτά, στα οποία πρέπει να συνυπολογιστούν και τα νεότερα προβοκατόρικα γεγονότα στη Θράκη που είχα εκθέσει στο άρθρο μου ''Οι τουρκικές προβοκάτσιες και η προστατευτική «ασπίδα» των Ευρωπαίων συμμάχων'', οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σεπτεμβριανά 1955: Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…
- Εφόσον εξακολουθεί ο πρωθυπουργός να εμμένει στη λύση της Χάγης (που είναι κίνδυνος-θάνατος για τα εθνικά μας συμφέροντα) ας φροντίσει, τουλάχιστον - από κοινού με τον κ. Δένδια και τις Νομικές και διπλωματικές υπηρεσίες του υπουργείου του - να έχει έτοιμο προς κατάθεση στο Διεθνές Δικαστήριο έναν ογκώδη, καταγγελτικό φάκελο με τις πράξεις του θρασύτατου γείτονα εξ Ανατολών μας οι οποίες στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση του κοινωνικού ιστού της χώρας μας και την αμφισβήτηση της εδαφικής της κυριαρχίας.
Έναν φάκελο με σωρεία διαχρονικών αποδεικτικών στοιχείων και παράνομων ενεργειών σε βάρος μας. Ενεργειών που, όσο πλησιάζουμε στις μέρες μας, συνδυάζονται με κλιμακούμενες στρατιωτικές προκλήσεις οι οποίες αναδεικνύουν τον φιλοπόλεμο χαρακτήρα του Τούρκου και δίνουν τη δυνατότητα σε μας να τον... ''τυλίξουμε σε μια κόλλα χαρτί'' και να τον καταγγείλουμε διεθνώς ως αμετανόητο εμπρηστή των τζαμιών, των δασών και της Ειρήνης...
