Του Μάνου Χατζηγιάννη
“Ανάμεσα στη δικαιοσύνη σας και τη μάνα μου, προτιμώ τη μάνα μου”, έλεγε ο Αλμπέρ Καμύ. Τον αυριανό πίνακα συνθέτουν η Θέμις και η μητέρα του Παύλου Φύσσα...
Ο Έλληνας αρέσκεται να υπερβάλει. Στα πάνω από 5 χρόνια που διήρκησε η δίκη, της οποίας αύριο αναμένουμε την απόφαση, έχουμε ακούσει από ακραίες επιθέσεις μέχρι φαιδρότητες. Μια χαροκαμένη μάνα, την οποία κάθε νοήμων συμπονεί εγκάρδια, έχει γίνει αντι-φασιστικό σύμβολο και φτάσαμε στο σημείο να διαβάσουμε πως αν ζούσε ο Πικάσο θα την ζωγράφιζε, όπως τον Μπελογιάννη σαν άλλο “άνδρα με το γαρύφαλλο”.
Μόνο που το μυαλό κάποιων μοιάζει με έναν άλλο πίνακα του Πικάσο: την Γκέρνικα! Είναι τόσο εκρηκτικά αλλόκοτο και φρικιαστικά δυσνόητο, παρά τον συμβολισμό του.
Είναι τραγικό σφάλμα να πιστεύει κανείς πως με την καταδίκη των δολοφόνων του Φύσσα τελειώσαμε με την ακροδεξιά στην Ελλάδα. Ακόμη και αν αύριο καταδικαζόταν ολόκληρη η Χρυσή Αυγή -κάτι που δεν διαφαίνεται-και πάλι ο φασισμός θα την γλίτωνε... Όπως ήταν και επιδερμικό το περσινό πανηγύρι όταν έμεινε η Χ.Α. εκτός Βουλής. Μετά τις εκλογές του 2019 γράφαμε: Η αποτυχία για την Χρυσή Αυγή είναι μεγάλη μιας και όσο και αν στρογγύλεψε τον λόγο της τα τελευταία χρόνια απέτυχε βάσει αποτελέσματος. Βέβαια όπως είπε και ο Μιχαλολιάκος χθες δεν είναι τέλος. Αν ξεγελαστούμε πως τελειώσαμε με το “αβγό του φιδιού” θα το πληρώσουμε. Και σε άλλο σημείο του τότε άρθρου: Μπορεί, λοιπόν, η Χρυσή Αυγή να έμεινε έξω αυτήν την φορά, αλλά με αυτήν την δεδομένη κατάσταση στην Ευρώπη μπορεί εύκολα να επανέλθει. Τώρα το πως θα επανέλθει είναι που πρέπει να μας ανησυχεί!!!!
Και η ακροδεξιά είναι ακόμη εδώ! Από τα “πολιτικά της παιδιά” μέσα στην Βουλή που εκλέχτηκαν ως...Νεοδημοκράτες πλέον ή με την διάδοχη κατάσταση των Καρατζαφέρη-Καμμένου με λίγο από... συστατικές επιστολές του Ιησού, μέχρι το νέο κόμμα Κασιδιάρη!
Ο φασισμός στην Ελλάδα δεν πεθαίνει, λοιπόν, με το να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή. Γιατί απλούστατα όπως έλεγε ο Χατζιδάκις το τέρας άρχισε να μας μοιάζει! Ο ίδιος ο Χίτλερ αναγνώριζε πως η μεγάλη δύναμη ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος είναι ότι αναγκάζει αυτούς που το φοβούνται να το μιμηθούν. Ο φασισμός στην Ελλάδα θα πεθάνει μονάχα όταν πάψουμε να θεωρούμε πως -όπως έλεγε και ο Σαρτρ-“κόλαση είναι οι άλλοι”. Όταν πάψουμε να αποκαλούμε “ζώα” και “πρόβατα” όσους διαφωνούν, όταν πάψουμε να θεωρούμε εαυτούς ανώτερους από τον διπλανό μας.
Και όταν μετράμε τα δεδομένα με ίδια μέτρα και σταθμά... Σε λίγες μέρες θα συμπληρωθούν 7 χρόνια από δύο άλλες δολοφονίες. Τα ονόματα των δύο νεαρών Χρυσαυγιτών που έπεσαν νεκροί κοντά στα γραφεία του κόμματος στο Ηράκλειο Αττικής λίγοι τα θυμούνται: Μανώλης Καπελώνης, 22 ετών, Γιώργος Φουντούλης, 27 ετών. Δεν είναι, λοιπόν, υποκριτική μια κοινωνία με επιλεκτική μνήμη στους νεκρούς της; Αλήθεια δεν είναι φασιστική μια κοινωνία, που εκστασιάζεται για τους ομολογουμένως αδικοχαμένους νέους προοδευτικών πεποιθήσεων αν έχουν το όνομα Φύσσα ή Γρηγορόπουλου, αλλά σιχαίνεται να θυμηθεί τους πριν 7 χρόνια νεκρούς Καπελώνη και Φουντούλη, λες και δεν είχαν μάνα και πατέρα που τους έκλαψαν, λες και δεν ήταν φονιάδες εκείνοι που τους ξάπλωσαν, μόνο και μόνο επειδή πρέσβευαν κάτι που ήταν αντίθετο στη λογική της;
Και κάτι ακόμη... Γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια το τελευταίο διάστημα μέσω κυρίως του διαδικτύου, αλλά και με άλλες δράσεις, με συνθήματα όπως “Σιγά μην φοβηθώ” ή “Δεν είναι αθώοι” και παράλληλα την υπόσχεση για συγκέντρωση έξω από το δικαστήριο αύριο το πρωί. Άραγε πόσοι εξ αυτών έχουν παρακολουθήσει την δίκη προκειμένου να γνωρίζουν τι στοιχεία έχουν τεθεί επί τάπητος; Οι εντυπώσεις για το τι έγινε εκείνο το βράδυ και πως κινήθηκαν τα νήματα είναι στην πλειονότητα οι ίδιες. Αλλά η Θέμιδα θα εξάγει απόφαση με βάση τις εντυπώσεις;
Οι πληροφορίες της στήλης μιλούν για καταδίκη μάλλον με ισόβια για τον Ρουπακιά και για επίσης καταδίκη μέχρι 15 χρόνια για Πατέλη και ίσως μια με δύο ακόμη καταδίκες. Όχι για συνολική “σκούπα” όπως ευελπιστούν αρκετοί διαδηλωτές που θα φωνάζουν απ΄έξω. Αν συμβεί κάτι τέτοιο-που είναι και το πιο πιθανό-τι θα πράξουν οι θερμόαιμοι εκ των διαδηλωτών; Fiat iustitia, et pereat mundus (μτφρ να απονεμηθεί δικαιοσύνη, κι ας χαθεί ο κόσμος) που έλεγε και ο αυτοκράτωρ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φερδινάνδος ; Θα υπάρξουν πιθανώς και εκείνοι που θα αρκεστούν σε με μια τέτοια απόφαση και θα αισθανθούν δικαιωμένοι έστω κι έτσι, αλλά προφανώς θα χαθούν στις... φυλές που θα συγκεντρωθούν έξω από το δικαστήριο. Θα πρέπει να αντιληφθούν κάποιοι όμως πως η αυριανή απόφαση, δεν είναι τηλεοπτικό σήριαλ, ούτε η δίκη της Λενιώς στις “Άγριες Μέλισσες” για να γίνει σόου!
Η Χρυσή Αυγή και οι επόμενες που θα γεννηθούν προέκυψαν από τα σπλάχνα της ίδιας κοινωνίας που σήμερα ζητάει δικαιοσύνη και εισήλθαν επανειλημμένως στο κοινοβούλιο. Επομένως είναι σαρξ εκ της σαρκός μιας άρρωστης πραγματικότητας. Με αυτήν την πραγματικότητα ποιος θα έχει τα κότσια να τα βάλει; Ή πάντα ο “απλός ψηφοφόρος” θα έχει το ακαταλόγιστο;
Ξέρω πως όλα τα παραπάνω είναι άβολες αλήθειες που πρέπει κανείς να είναι πολύ συνειδητοποιημένος για να τις αποδεχτεί ή έστω να προβληματιστεί. Το διαδίκτυο έχει γεννήσει μια νέα γενιά φασιστοειδούς λογοκρισίας , τόσο από μηχανισμούς που απορρίπτουν κάθε άποψη που δεν τους βολεύει ως fake όσο και από σχολιαστές που απειλούν θεούς και δαίμονες μέσω της ανωνυμίας των ψευδωνύμων. Εδώ όμως κολλάει το προαναφερθέν σύνθημα: “Σιγά μην φοβηθώ...”
