Η τουρκική δολιότητα είναι για μας τους Έλληνες μια επώδυνη ιστορική εμπειρία. Μόνο που στην τελευταία της έκφανση η Τουρκία κατέβηκε για να παίξει στο γήπεδο ουσίας και επικοινωνίας εν ου παικτοίς. Κι αυτό γιατί επιτίθεται σ' έναν αντίπαλο που τον πιέζουν οι ''φίλοι'' και ''σύμμαχοι'' του να μη δηλώσει ''παρών'' στον αγώνα ζωής του.
Να σηκώσει λευκή σημαία δηλαδή απέναντι στον προαιώνιο εχθρό που ΔΕΝ τίμησε ποτέ την υπογραφή του σε Συνθήκη Ειρήνης, αρχής γενομένης από εκείνην του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774. Δεν τίμησε την υπογραφή του και ξεχνά τα πεπραγμένα του, τα οποία στηρίζονται πάντα στην διεκδικητική και αναθεωρητική πολιτική του.
Μια πολιτική που έχει πάντα επεκτατικούς στόχους κατά του Ελληνισμού και γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις υποκριτικές - ούτως ή άλλως - παροτρύνσεις, διαμεσολαβητικές προσπάθειες ή προειδοποιήσεις για κυρώσεις των ''Μεγάλων'' του ΝΑΤΟ, οι οποίοι - με την προκλητική και εξακολουθητική ανοχή τους απέναντι στην Τουρκία - την έχουν αποθρασύνει εντελώς καθιστώντας την επικίνδυνη για Ελλάδα και Κύπρο.
Σαν αποτέλεσμα αυτού μετατρέπεται σε υπονομευτική για τα εθνικά μας συμφέροντα κάθε προσπάθεια των ''συμμάχων'' για διερευνητικές επαφές με την Τουρκία επί τη βάσει των δικών της διεκδικήσεων επί των κεκτημένων μας και με δεδομένη την απόφασή τους να μην της επιβάλλουν κυρώσεις για όσα αυθαίρετα και παράνομα έχει διαπράξει και συνεχίζει να διαπράττει.
Και είναι υπονομευτική κάθε διαμεσολαβητική προσπάθεια απ' τη στιγμή που οι ξένοι (με προεξάρχουσα την Γερμανία) δίνουν συγχωροχάρτι στον Ερντογάν και του κλείνουν το μάτι για να συνεχίζει να παραβιάζει Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες διαιωνίζοντας την πολιτική των προκλήσεων μέχρι να κορυφωθεί αυτή σε θερμό επεισόδιο σε βάρος μας, ηθικοί αυτουργοί του οποίου θα είναι οι ίδιοι.
Ο δρόμος που στρώθηκε, ως εκ τούτου, από Βρυξέλλες και Βερολίνο για εφ' όλης της ύλης διαπραγματεύσεις με την Τουρκία είναι γεμάτος με αγκάθια για την Ελλάδα, αφού - ακολουθώντας τη γνωστή τακτική του κατευνασμού απέναντί της - υπέκυψε στις πιέσεις της ευρωπαϊκής ηγεσίας και δέχεται, ως φαίνεται, να συζητήσει για την αποστρατικοποίηση 23 νησιών της, χωρίς να έχει προβάλει προηγουμένως ως όρο τις πέντε παρακάτω προϋποθέσεις, για να ματαιώσει κάθε προοπτική της Τουρκίας να κάνει απόβαση σε αυτά. Να ματαιώσει, δηλαδή:
- Την άρση του casus belli κατά της Ελλάδας, που ''καθιερώθηκε'' το 1994 ως απειλή εναντίον της αν επιχειρούσε επέκταση των χωρικών της υδάτων από 6 σε 12 μίλια.
- Τη διάλυση της ''Στρατιάς του Αιγαίου'' (Ege Ordusu), που αποτελείται από 130.000 στρατιώτες (οι οποίοι υποστηρίζονται από Πυροβολικό, Αεροπορία Στρατού και Ειδικές Δυνάμεις της Τουρκίας) και συγκροτήθηκε τον Ιούλιο του 1975 (ένα χρόνο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο) με βάση τον επιθετικό σχεδιασμό της απέναντι στα ακριτικά μας νησιά. Νησιά τα οποία έχει οικειοποιηθεί ήδη στους χάρτες της και, μετά το ''γκριζάρισμά'' τους, περιμένει την αφορμή για να τα κάνει δικά της με όπλο την καινοφανή θεωρία της περί ''εγγυτέρων νήσων'', συνώνυμη με εκείνην περί ''γκρίζων'' ζωνών ...
- Να φύγουν οι εισβολείς του '74 από την Κύπρο (της οποίας είμαστε εγγυήτρια δύναμη, πέραν των εθνικών και στρατηγικών δεσμών που μας συνδέουν). Εισβολείς που παραμένουν εκεί εδώ και 46 χρόνια, παρά τα καταδικαστικά για την Τουρκία ψηφίσματα του ΟΗΕ εναντίον της για ''αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και τερματισμό της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο''.
- Να μην οργανώνει προβοκατόρικες πράξεις στη Θράκη και τα Δωδεκάνησα με σκοπό να πετύχει εκβιαστικά τη δημιουργία ''τουρκικής μειονότητας'' στην Ελλάδα.
- Να πάψει να εργαλειοποιεί μετανάστες και πρόσφυγες σε βάρος μας συγκροτώντας μεταναστευτικό στρατό στην Ανατολική Θράκη και την μικρασιατική παραλία, έτοιμο να παραβιάσει τα ηπειρωτικά (Έβρος) και θαλάσσια σύνορά μας.
Αν δεν είναι αποφασισμένος ο πρωθυπουργός να αντιδράσει στις δρομολογημένες εναντίον των εθνικών συμφερόντων μας αποφάσεις θέτοντας αυτά ως προαπαιτούμενα των ''διερευνητικών'' συνομιλιών του με την Τουρκία, καλύτερα να μην καθίσει ποτέ σε Τραπέζι διαπραγματεύσεων μαζί της, γιατί σίγουρα θα υποκύψει στον εκβιασμό των φιλότουρκων διαμεσολαβητών (βλέπε Μέρκελ) και θα αποδεχτεί τον ακρωτηριασμό των κεκτημένων μας για τα οποία μάτωσαν τα παιδιά της Ελλάδας στους αγώνες του Έθνους για την απελευθέρωσή της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αλίμονο στην Ελλάδα!
Σημειωτέον ότι ως συγκατάθεση για ακρωτηριασμό της Ελλάδας από την Τουρκία θα εκληφθεί τυχόν συναίνεση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για τουρκική απόβαση στα διεκδικούμενα από αυτήν νησιά μας (αποστρατικοποίησή τους καθ' υπόδειξιν της φιλότουρκης Γερμανίας, η οποία αρνείται να δώσει και τορπίλες ακόμα για τα υποβρύχιά μας), εφόσον προβάλει εκ μέρους μας ο πρωθυπουργός σαν μοναδικό προαπαιτούμενο συμφωνίας τη διάλυση της ''Στρατιάς του Αιγαίου'' από την Τουρκία.
Αν και αυτό ακόμα είναι αμφίβολο αν θα το εφαρμόσει αυτή στην πράξη, τη στιγμή που ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι τα νησιά μας δεν ήταν ποτέ απειλητικά για εκείνην, σε αντίθεση με τις δικές της προθέσεις, κινήσεις και σχεδιασμούς που χαρακτηρίζονταν από επιθετικότητα και διεκδικητικότητα.
Σημειωτέον, επίσης, ότι τυχόν αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών θα αποτελέσει αρνητικό προηγούμενο για την Κύπρο, αν δε σταματήσει κανείς την τουρκική επέλαση στην Ανατολική Μεσόγειο με στόχο τα ενεργειακά αποθέματα της θαλάσσιας επικράτειας της Μεγαλονήσου.
Ο Μακρόν φαίνεται αποφασισμένος, μέχρι στιγμής, να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια του νεο-οθωμανού σουλτάνου, αλλά το ''εμπόδιο Μέρκελ'' ανθίσταται σθεναρά υπέρ των ιμπεριαλιστικών μεθοδεύσεων και των ισλαμοφασιστικών πρακτικών του Ταγίπ Ερντογάν, με κίνητρο τη σωτηρία των ευρωπαϊκών Τραπεζών οι οποίες θα χρεοκοπήσουν αν τυχόν καταρρεύσει η τουρκική οικονομία...
Με τα δεδομένα αυτά αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι βρισκόμαστε σε μια απ' τις καθοριστικότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας, καθώς είμαστε προ του κινδύνου να ακρωτηριαστούμε εδαφικά απ' τον βάρβαρο εξ Ανατολών μας, με την ανοχή των ''συμμάχων'' μας (Ευρωπαίων και Αμερικανών). Των ''συμμάχων'' του ΝΑΤΟ και της ίδιας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, οι οποίοι - απ' την μια - υπερασπίζονται δήθεν την Δημοκρατία και το Διεθνούς Δίκαιο, κι από την άλλη τραβούν το χαλί κάτω απ' τα πόδια της Κύπρου και της Ελλάδας (που τα υπερασπίζονται προασπίζοντας τα κεκτημένα τους), για να στηρίξουν τον νεο-Οθωμανό σουλτάνο στα σχέδιά του.
Για να στηρίξουν τον ισλαμοφασίστα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος - δια των ωκεανογραφικών του (Oruc Reis,Yavuz και Barbaros) - μπαινοβγαίνει παράνομα - κατά το δοκούν - στην ΑΟΖ τους, έτοιμος να υφαρπάξει τον ενεργειακό υποθαλάσσιο πλούτο της υφαλοκρηπίδας τους, με προοπτική να τον ζευγαρώσει με τους νησιωτικούς θησαυρούς τους...
Γιατί, ας μην αυταπατώμαστε για τις προθέσεις του Τούρκου απέναντι. Ο φανερός, απροκάλυπτος στόχος του μπορεί να είναι ο φυσικός πλούτος των θαλασσών μας, αλλά ο μύχιος πόθος του είναι η εδαφική συρρίκνωση του Ελληνισμού δια της προσάρτησης των 152 νησιών του Αιγαίου, της Θράκης και της Κύπρου στην τουρκική Επικράτεια, προς όνειδος του ελεύθερου κόσμου ο οποίος στρουθοκαμηλίζει ασυγχώρητα - σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου - με τον ''Hannibal'' έξω απ' την πόρτα μας...
