Μπορεί η θάλασσα να έχει γητέψει πλήθος ποιητών και συγγραφέων ανά τον κόσμο, αλλά το ''παρά θίν' αλός'' και το ''μέγα το της θαλάσσης κράτος'' πρωτακούστηκαν στην ελληνική γη είτε σαν ραψωδία του Ομήρου που ''ζωγράφιζε'' την ανάδυση απ' τη θάλασσα της Θέτιδας όταν βγήκε να παρηγορήσει τον γιο της Αχιλλέα είτε σαν φράση του Περικλή, όπως την μαρτυρεί ο Θουκυδίδης, όταν απαριθμούσε τα πλεονεκτήματα της αρχαίας Αθήνας.
Το ''Μέγα το της θαλάσσης κράτος'' ως έμβλημα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού δεν υπενθυμίζει μόνο τη δύναμη της ελληνικής ναυτοσύνης ως σημαντικού παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης στον δρόμο του διεθνούς εμπορίου ανά τους αιώνες, αλλά και τον ρόλο που έπαιξε για τους Έλληνες ως γεωπολιτικός πυλώνας ισχύος.
Λαμπρότερο παράδειγμα για το τελευταίο είναι η ένδοξη Ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 πΧ), όπου οι Αθηναίοι - σε ρόλο υπερασπιστή και αμύντορα των εθνικών δικαίων μας έναντι των Περσών - διέλυσαν με τις ευέλικτες τριήρεις τους τον δυσκίνητο Περσικό και Φοινικικό στόλο, που υπερτερούσε αριθμητικά απέναντί μας σε δύναμη.
Στα Νεότερα χρόνια, με επίκεντρο τον περασμένο αιώνα, η συμβολή του ΠΝ μας ήταν μεγάλη στους αγώνες του Έθνους, τόσο κατά τους Βαλκανικούς, όσο και κατά τους Παγκοσμίους Πολέμους, όπου ξεχώρισε αυτοδύναμα η συμβολή του στην απελευθέρωση της Ελλάδας, καθώς πλαισίωσε καθοριστικά τη στεριανή εποποιία του '40-41 συνεχίζοντας την ένδοξη παράδοση του 1821, με τους Μιαούληδες, τις Μπουμπουλίνες και τους Κανάρηδες, που ανατίναζαν με μπουρλότα τα πλοία των Τούρκων κατακτητών.
Η ένδοξη εκείνη παράδοση των φάρων της ελληνικής αρετής που έμεινε ακατάλυτη σε θάλασσα και στεριά στα χρόνια της ελεύθερης Ελλάδας είναι και όραμα σημερινό του Πολεμικού Ναυτικού μας, που δείχνει να αγκομαχά από δεκαετείς δυσμενείς συγκυρίες - με επίταση την τελευταία, μνημονιακή - οι οποίες το καθήλωσαν εξοπλιστικά, με αποτέλεσμα να έχουν ανατραπεί τα δεδομένα στο γεωστρατηγικό και στρατιωτικό ισοζύγιο ανάμεσα σε εμάς και την Τουρκία στον τομέα της ναυτικής ισχύος.
Να έχει χαθεί, ουσιαστικά, αυτό που λέμε ''ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο'', αφού έφτασε η Τουρκία να κατασκευάζει με δική της τεχνογνωσία πάνω από το 60% των εξοπλισμών της, ενώ η Ελλάδα ''κουβαλά'' για δεκαετίες ως άχθος την ΕΑΒ και την ΕΛΒΟ, οι οποίες μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο σήμερα - σύμφωνα με το σχέδιο της κυβέρνησης - με αφορμή την τουρκική προκλητικότητα που λειτουργεί ως καταλύτης για την πρόκληση ''θερμού επεισοδίου'' στην περιοχή.
Κι αυτό πρέπει κάτι να λέει σε όσους απ' την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μας ασχολούνται με την αμυντική θωράκιση των συνόρων μας εν μέσω μεταναστευτικού, εξοπλιστικής ισχύος της Τουρκίας και δικής μας αδυναμίας για αναβάθμιση του στόλου μας λόγω οικονομικής κρίσης, που δεν τέλειωσε δυστυχώς με τα μνημόνια...
Μια αναβάθμιση που επείγει στις μέρες μας, σε εποχή έντονου ανταγωνισμού εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων και καθορισμού θαλασσίων ζωνών, η οποία φέρνει αντιμέτωπες την Ελλάδα με την Τουρκία στο ζήτημα της κυριαρχίας στο Αιγαίο με βάση το τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) - που καθόρισε τα ηπειρωτικά και θαλάσσια σύνορά μας με αυτήν - και το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως ορίστηκε στη Σύμβαση του 1982.
Μια αναβάθμιση που έπρεπε ήδη να έχει γίνει προ πολλού, για να μη μας γεμίζει σήμερα με άγχος το γεγονός της αμφισβήτησης της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας των νησιών μας απ' την Τουρκία, που επιδίδεται μόνιμα σε άσκηση νεύρων σε βάρος μας με τις navtex που εκδίδει και τους χάρτες που διεθνοποιεί, όπου το Καστελόριζο εξαφανίζεται τεχνηέντως και διαμορφώνονται νέα τουρκικά δεδομένα στο Αιγαίο, τα οποία θεωρούν ανύπαρκτα τα δικαιώματα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας μας στο εύρος του τόξου Ρόδου-Καρπάθου-Κάσου-Κρήτης.
Όπερ σημαίνει πως, με βάση τον χάρτη διεκδικήσεων (που θα καταθέσει στην Χάγη, όταν κληθεί), η Τουρκία έχει σκοπό να δημιουργήσει τετελεσμένα για να πετύχει την ''συνεκμετάλλευση'' στο Αιγαίο, ενώ παράλληλα θα διεκδικεί δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ, όπου θα συνεχίσει να στέλνει παράνομα τα γεωτρύπανά της μέχρι να πετύχει κι εκεί τους στόχους της. Στόχους ακόμα πιο σκοτεινούς, μια και δεν έχει αναγνωριστεί ποτέ απ' αυτήν σαν κρατική οντότητα η Κυπριακή Δημοκρατία...
Ήδη, όπως καταλαβαίνετε, η τραυματική εμπειρία των ελληνοτουρκικών σχέσεων την τελευταία κυρίως πενταετία - με κλιμάκωση στην περίοδο που διανύουμε - έχει καταδείξει ως αναποτελεσματική την πολιτική του κατευνασμού που ακολουθήσαμε και ακολουθούμε, αφού απέδειξε πως εκλαμβάνεται ως αδυναμία από την Τουρκία.
Αδυναμία που την έχει αποθρασύνει στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να απειλείται η αποτρεπτική μας ισχύς, τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι πανίσχυρη για να την αποκλείσει απ' το μοίρασμα της υποθαλάσσιας πίτας των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου στον χώρο της μεγάλης γεωπολιτικής σκακιέρας που έχει διαμορφωθεί στη Μεσόγειο και είναι άκρως δελεαστικοί για τις νεοοθωμανικές της τάσεις.
Για τον λόγο αυτό επείγει, μια και είναι αργά να μπούμε σε κούρσα εξοπλισμών λόγω της οικονομικής αδυναμίας μας, να ανασυντάξουμε τις ναυτικές μας δυνάμεις και να κάνουμε δεύτερες επιλογές ναυτικής ισχύος, που θα μας βοηθήσουν να ισχυροποιήσουμε την αποτρεπτική μας ισχύ στη θάλασσα με λιγότερη οικονομική επιβάρυνση και να ματαιώσουμε τα σχέδια της Τουρκίας για ακρωτηριασμό μας.
Ασφαλώς, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι δύσκολο να αποκατασταθεί άρδην η στρατηγική ασυμμετρία στο Αιγαίο, που είναι αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης και της ολιγωρίας των ελληνικών κυβερνήσεων σε θέματα Άμυνας.
Των κυβερνήσεων που ακολούθησαν και ακολουθούν την ίδια αποτυχημένη ''πολιτική κατευνασμού'' απέναντι στην Τουρκία, η οποία επινοήθηκε απ' τον Ανδρέα Παπανδρέου ''χθες'' και υποστηρίζεται αταλάντευτη σήμερα απ' τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με μπροστάρη υπεράσπισής της τον ''ψύχραιμο'' (έναντι του... ''νευρικού'' ομολόγου του Τούρκου ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου) Νίκο Δένδια...
Όπως καταλαβαίνετε, η πολιτική αυτή είναι δύσκολο - αν όχι αδύνατο - να αλλάξει τα δεδομένα. Γιατί στην βάση της είναι η πολιτική του Σημίτη που οδήγησε στην απομόνωση της Κύπρου λόγω της απουσίας της ελληνικής ναυτικής παρουσίας στην Μεσόγειο. Είναι η πολιτική που μετέτρεψε την Τουρκία από δεύτερη πρώτη, από ναυτική δύναμη μικρού βεληνεκούς σε μεγάλου, με στήριγμα μια αξιοζήλευτη στρατιωτική βιομηχανία η οποία εξελίχθηκε προοδευτικά συν τω χρόνω, σε αντίθεση με τη δικιά μας πολεμική και τα ελληνικά ναυπηγεία που απαξιώθηκαν σε αξία και προσφορά απ' τις πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες κατέστησαν παρατηρητή τελικά στην κούρσα εξοπλισμών της Τουρκίας την Ελλάδα...
Μ' αυτά και μ' αυτά, χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, φτάσαμε στα ζεϊμπέκικα και τις κουμπαριές που σκίασαν το ''ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ'' του Αττίλα. Φτάσαμε στο ''ευχαριστούμε τους Αμερικανούς'' του Σημίτη γιατί μας πήραν οι Τούρκοι μόνο τα Ίμια. Φτάσαμε να μην έχουμε εθνική στρατηγική ως σήμερα. Να μην έχουμε εθνικό μέτωπο με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, για να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα που απειλούν να μας ακρωτηριάσουν.
Και απειλούν να μας ακρωτηριάσουν στη θάλασσα, όπου εντοπίζεται η μεγαλύτερη αδυναμία μας. Στη θάλασσα που ήταν άλλοτε χώρος υπεροχής μας λόγω της μεγάλης ναυτικής μας παράδοσης, της ένδοξης παράδοσης του ΠΝ μας, το οποίο - για λόγους εξοπλιστικής αδυναμίας - επιτρέπει σήμερα στην Τουρκία να αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο, αφού τα πλοία της φτάνουν συχνά στα ελληνικά ηπειρωτικά παράλια, συμπεριλαμβανομένων και των ακτών της Αττικής μας...
Κι αυτά έπαιξαν και παίζουν αρνητικότατο ρόλο στην εικόνα της πατρίδας μας και το γεωπολιτικό εκτόπισμά της, πράγμα που φάνηκε ''χθες'' (Ιούνιο 2018) στις Πρέσπες - όπου οι μεγάλοι μάς άρπαξαν χωρίς να μας υπολογίζουν το όνομα της Μακεδονίας μας με τα βαριά συνακόλουθά του για να το χαρίσουν στα ανύπαρκτα ιστορικά Σκόπια (το όχημα συμφερόντων τους στα Βαλκάνια) - και σήμερα, κρύβονται πίσω απ' την πρόταση Μητσοτάκη για προσφυγή μας στη Χάγη (εν γνώσει του ακρωτηριασμού μας, όπως μας αποκάλυψε η πρωθυπουργική αδελφή), με στόχο να κάνουν ''δώρο'' στον Ερντογάν (με κρυφά ανταλλάγματα) την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Εν όψει όλων αυτών και του δεδομένου ότι κανείς από τους συμμάχους μας δε θα βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά για λογαριασμό μας, πρέπει να κάνουμε μια ύστατη προσπάθεια για να είμαστε με το μέρος των νικητών στο γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται στα νερά μας εξισορροπώντας με την ποιοτική μας ανωτερότητα τις ποσοτικές μας ελλείψεις.
Ως εκ τούτου, έστω κι αν είναι σε βάρος μας όλες οι συγκυρίες, η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία μας οφείλουν να πράξουν το χρέος τους κατά τον καλύτερο τρόπο, ώστε να αποτρέψουν την περαιτέρω μεγέθυνση της γεωμετρικής ασυμμετρίας σε βάρος μας στο Αιγαίο λόγω της ενίσχυσης της τουρκικής ναυτικής παρουσίας σ' αυτό.
Σημειωτέον ότι για την αποτροπή θα παίξουν ρόλο όχι μόνο η ευψυχία και η ετοιμότητά μας, όχι μόνο το εξοπλιστικό μας δυναμικό, αλλά και οι συμμαχίες μας, με κυριότερες αυτές που συνάψαμε τελευταία (Αίγυπτο - Ισραήλ), οι οποίες θα πολλαπλασιάσουν τη δύναμη αντίστασή μας.
Τα λόγια δεν ωφελούν πια απ' τους κυβερνήτες μας. Χρειάζονται έργα, πράξεις αποφασιστικότητας, στρατηγικής ετοιμότητας και εγρήγορσης για τη διεκδίκηση εκ μέρους μας των αυτονόητων που οφείλουμε να διεκδικήσουμε ως χώρα. Ως χώρα με αξιοπρέπεια, που είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί μέχρι τέλους τα δίκαια, τα κεκτημένα της απ' τον επιβουλέα εξ Ανατολών της.
Ως χώρα που κρύβει υπέργειο, υπόγειο και υποθαλάσσιο ανεξάντλητο πλούτο, τον οποίο εποφθαλμιούν εχθροί και ''φίλοι'', με πρώτους τους γείτονές μας απέναντι στους οποίους 'ήγγικεν' πλέον η ώρα να αποδείξουμε ενωμένοι ότι ''το μέγα το της θαλάσσης κράτος'' έγινε μέγα ΕΔΩ!!!.
