Κακά τα ψέμματα.... Η επίκληση στην επιστημονική αυθεντία και μάλιστα την διεθνή είναι ένα ισχυρό όπλο προπαγάνδας στον νεωτερικό κόσμο. Στην χώρα μας δε ακόμη ισχυρότερο από ό,τι στις περισσότερες άλλες χώρες της Ευρώπης. Αυτό έχει να κάνει με τις καταβολές του ελληνικού πνεύματος και την έμφυτη συμπάθεια του Έλληνα για την γνώση. Όποιος, λοιπόν, είναι καθηγητής πανεπιστημίου στην Ελλάδα έχει ένα κύρος αδιαμφισβήτητο. Και, όταν, όπως ο κ. Τσιόδρας βγαίνει να μιλήσει για κάτι τόσο σοβαρό, όσο είναι ο εγκλεισμός και το σταμάτημα της οικονομίας λόγω κορωνοϊού, αυτό το κύρος είναι απαραίτητο.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κάποιοι άλλοι επιστήμονες με πολύ μεγαλύτερο επιστημονικό κύρος, με πολύ μεγαλύτερη αποδοχή στην διεθνή βιβλιογραφία (αυτό είναι ίσως το πιο αντικειμενικό κριτήριο για το επίπεδο ενός επιστήμονα, δηλαδή πόσοι άλλοι επιστήμονες στον τομέα του παραπέμπουν σε αυτόν, χρησιμοποιούν τις δημοσιεύσεις του στις δικές τους δημοσιεύσεις) διαφωνούν με την αντίληψη του κ. Τσιόδρα για την κατάσταση, διαφωνούν για τα μέτρα που χρειάζονταν και χρειάζονται και τέλος εκτιμούν τελείως διαφορετικά την όλη υπόθεση του κορωνοϊού. Τότε τι βλέπουμε; Βλέπουμε μια ενορχηστρωμένη επίθεση από τα ανθελληνικά ΜΜΕ στον διεθνώς καταξιωμένο επιστήμονα, ώστε να πληγεί το κύρος του στους πολλούς, που δεν γνωρίζουν και ούτε μπορούν να κρίνουν ή έστω υποψιάζονται τι σημαίνει να έχει κανείς κάποιες εκατοντάδες ή και χιλιάδες ετεροαναφορές περισσότερες από κάποιον άλλον. Το άσπρο γίνεται μαύρο από τα ΜΜΕ και ο καθηγητής του ΕΚΠΑ γίνεται ο παντογνώστης, ενώ εκείνος με την διεθνή καταξίωση είναι ο ανίδεος, ο συνωμοσιολόγος και ο επικίνδυνος.
Και μην νομίζετε ότι αυτό ισχύει μόνο στον χώρο της ιατρικής.... Σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους συμβαίνει... Επιστήμονες με μηδενικές αναφορές στο έργο τους στην διεθνή βιβλιογραφία γίνονται καθηγητές πρώτης βαθμίδας στα ελληνικά ΑΕΙ, ενώ άλλοι με εκατοντάδες ή χιλιάδες τέτοιος αναφορές αποκλείονται συστηματικά από τα ελληνικά πανεπιστήμια, τα οποία προτιμούν στην θέση τους συνήθως επιστημονικά ανύπαρκτους... Και γιατί γίνεται αυτό; Μα γιατί είπαμε η θέση του καθηγητή ΑΕΙ έχει κύρος.... Κύρος απαραίτητο για την επικράτηση της ανθελληνικής προπαγάνδας κάθε είδους...
Για παράδειγμα ένας καταξιωμένος στην διεθνή βιβλιογραφία ιστορικός, που δεν γράφει όμως διεθνιστικά παραμύθια, είναι διττώς επικίνδυνος....Πρώτα γιατί είναι καταξιωμένος και άρα είναι πολύ δυσκολότερο να πειθαρχεί προς τας υποδείξεις και δεύτερον γιατί δεν γράφει ό,τι θέλει η παγκοσμιοποιητική ελίτ, αλλά αυτά που προκύπτουν από τις ιστορικές πηγές. Κατά τον ίδιο τρόπο και ο κ. Τσιόδρας επελέγη για αυτήν την κρίσιμη θέση, επειδή και συμμορφούμενος προς τας υποδείξεις φαίνεται και το γενικό κλείσιμο της χώρας βρήκε ως λύση (ίσως αυτό πράγματι να ήταν το καλύτερο που μπορούσε να σκεφθεί ο άνθρωπος, δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει κάποιος δόλος σε αυτό).
Οι επιστήμονες υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης οποιασδήποτε ειδικότητας και αν είναι, έχουν επίσης ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό... τον επαρχιώτικο διεθνισμό... όσο λιγότερο γνωστοί είναι στην διεθνή βιβλιογραφία, τόσο περισσότερο την επικαλούνται... και από αυτήν βέβαια μνημονεύουν μόνο τις απόψεις όσων επιστημόνων υποστηρίζουν τις ντιρεκτίβες του Γκαίητς, του Σόρος και των υπολοίπων παγκοσμιοποιητών που πληρώνουν καλά για να κάνουν τον κόσμο ολόκληρο περιουσιακό τους στοιχείο (όπως ο κ. Τσιόδρας, ο οποίος ως εκπρόσωπος τύπου των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ έσπευσε την ημέρα που ο Τράμπ μίλησε για κατασκευασμένο ιό, να χαρακτηρίσει αυτήν την άποψη συνωμοσιολογία....τι κι αν το ίδιο με τον Τράμπ υποστηρίζουν καταξιωμένοι επιστήμονες σε ολόκληρο τον κόσμο με σπουδαιότερο ίσως τον Γάλλο που ανακάλυψε τον ιό του Έιτζ). Από την άλλη μεριά καταξιωμένοι διεθνώς επιστήμονες, όπως ο Ιωαννίδης στην ιατρική ή ο Βρυώνης στην ιστορία δεν έχουν το άγχος να επικαλούνται συνεχώς στις τοποθετήσεις τους την διεθνή βιβλιογραφία.... τους επικαλείται αυτή....Ακόμη περισσότερο, όμως, καταλήγουν σε συμπεράσματα στα οποία οι επιστημονικές μέθοδοι, που χρησιμοποιούν, τους οδηγούν.... και όχι τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου ολιγάρχη.
