Στις 31 Μαρτίου 2019 διεξήχθησαν στην Τουρκία αυτοδιοικητικές εκλογές για την εκλογή δημάρχων, νομαρχιακών και δημοτικών συμβούλων και προέδρων κοινοτήτων. Παρά το μεγάλο ενδιαφέρον που έδειξαν όλοι για τους μεγάλους δήμους, αφήσαμε ένα κομμάτι μεγάλου πολιτικού ενδιαφέροντος εκτός...
Το πιο μεγάλο ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στους λεγόμενους μητροπολιτικούς δήμους, οι οποίοι ιδρύθηκαν μετά την ψήφιση του νόμου 5216, τις 10.7.2004. Για να αντιληφθούμε το γιατί έχει μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον η εκλογή δημάρχων σε μητροπολιτικούς δήμους, να σημειώσουμε ότι επειδή ο δήμαρχος ενός τέτοιου δήμου συγκεντρώνει αρμοδιότητες των δήμων που υπάγονται στον μητροπολιτικό, είναι στην ουσία ένας μικρός κυβερνήτης που ασκεί διευρυμένη εξουσία εξουσία σε δήμους που έχουν πληθυσμό τουλάχιστον 750 χιλιάδες και φθάνουν μέχρι τα 18 εκατομμύρια, όπως είναι η Κωνσταντινούπολη.
Το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας αλλά και της ελληνικής κοινής γνώμης στις εκλογές της 31 Μαρτίου 2019 επικεντρώθηκε στην περίπτωση του Ιμάμογλου, στην Κωνσταντινούπολη, την εκλογή του οποίου ακύρωσε η Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή, για να ακολουθήσει η επανάληψη των εκλογών και η θριαμβευτική νίκη του.
Όμως για την Τουρκία και συγκεκριμένα για το βαθύ τουρκικό κράτος, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε η εκλογή δημάρχων στους τρεις κουρδικούς μητροπολιτικούς δήμους, στα όρια των οποίων κατοικούν περίπου πέντε εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων ψηφοφόροι είναι περίπου τα 2,2 εκατομμύρια, οι υπόλοιποι είναι κάτω των 18 ετών!
Για το λόγο αυτό το τουρκικό κράτος έριξε πολλά λεφτά προεκλογικά σε Κούρδους φυλάρχους και σε σημαίνοντα πρόσωπα στους μητροπολιτικούς δήμους Ντιγιαρμπακίρ, Βαν και Μαρντίν, ενώ έστειλε δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και αστυνομικούς να ψηφίσουν, για να ανατρέψουν τα αποτελέσματα.
Στόχος ήταν να μην εκλεγούν οι υποψήφιοι του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), που αποτελεί την βασική πολιτική έκφραση των Κούρδων του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν και σύμφωνα με την άποψη του τουρκικούς βαθέος κράτους, αποτελεί την νόμιμη έκφραση του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), το οποίο η Τουρκία θεωρεί ότι είναι τρομοκρατική οργάνωση.
Όμως, παρά το χρήμα που έπεσε, παρά την άσκηση κρατικής τρομοκρατίας, παρά την παρουσία στρατού και αστυνομίας πάνω από τις κάλπες, παρότι το τουρκικό κράτος είχε συλλάβει και στείλει στις φυλακές παραπάνω από τρεις χιλιάδες μέλη του HDP, η κάλπη δεν ευχαρίστησε τον Ερτογάν και το βαθύ κράτος.
Τα αποτελέσματα στους τρεις κουρδικούς μητροπολιτικούς δήμους ήταν τα εξής:
Ψηφοφόροι 1.049.462, συμμετοχή 78,60%, εκλέχτηκε ο υποψήφιος του HDP με 490.571 ψήφους και ποσοστό 62,93%
Ψηφοφόροι 654.040, συμμετοχή 78,37%, εκλέχτηκε ο υποψήφιος του HDP με 260.495 ψήφους και ποσοστό 53,83%
Ψηφοφόροι 484.657, συμμετοχή 80% εκλέχτηκε ο υποψήφιος του HDP με 208.854 ψήφους και ποσοστό 56,24%
Στο σημείο αυτό ας αλλάξουμε σκηνικό, για να επανέλθουμε μετά στο θέμα μας.
Η Τουρκία, υπέγραψε το Μάιο του 2017 με τη Ρωσία και το Ιράν τη συμφωνία δημιουργίας Ζωνών Αποκλιμάκωσης Κρίσεων στην Περιφέρεια Ιντλίμπ, στη ΒΔ Συρία, συμφωνία που επανεπιβεβαίωσε και επέκτεινε με άλλη μια που υπέγραψε στο Σότσι, τις 17 Σεπτεμβρίου 2018, τη φορά αυτή μόνο με τη Ρωσία.
Με βάση τις συμφωνίες αυτές, δόθηκε το δικαίωμα στην Τουρκία να αναπτύξει 12 παρατηρητήρια περιμετρικά της Περιφέρειας Ιντλίμπ, υποτίθεται για να επιβλέψει τον αφοπλισμό των τζιχαντιστών, ανάμεσα στους οποίους και περίπου 40 χιλιάδες μέλη της Heyet Tahrir Şam (HTŞ), οργάνωση που αποτελεί παρακλάδι της Αλ Κάιντα και έχει χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική από τις ΗΠΑ.
Όμως το διάστημα αυτό, έγιναν βασικά δύο πράγματα.
Το ένα είναι ότι η Τουρκία, αντί να φροντίσει να εφαρμόσει τις προαναφερθείσες συμφωνίες, επικεντρώθηκε στην κατασκευή μόνιμων εγκαταστάσεων, δηλαδή στρατοπέδων, για την εγκατάσταση μάχιμων τμημάτων του τουρκικού στρατού, με τεθωρακισμένα και πυροβολικό, στα 12 παρατηρητήρια. Δηλαδή, έστειλε στρατό κατοχής, με σκοπό να περιφρουρήσει περιμετρικά ένα αυτόνομο ισλαμικό κράτος στην περιφέρεια Ιντλίμπ, για να διεκδικήσει την αυτονομία του, στο νέο σύνταγμα της Συρίας, με την Τουρκία επικυρίαρχο.
Το δεύτερο που έκανε ήταν, αντί να αφοπλίσει τους 80-100 χιλιάδες τιζχαντιστές, στην ουσία τους ενίσχυσε με χρήμα, όπλα και εκπαίδευση, με αποτέλεσμα η
η Αλ Κάιντα, δηλαδή η Heyet Tahrir Şam, από το 40% της περιφέρειας που ήλεγχε πριν την υπογραφή των συμφωνιών Αστάνα και Σότσι, τον παρελθόντα Μάιο έφθασε να ελέγχει το 90% της περιφέρειας Ιντλίμπ.
Η Τουρκία, παρά τις εκκλήσεις της Ρωσίας, συνέχισε να οργανώνει τα 12 στρατόπεδά της και να ενισχύει τους ισλαμιστές τρομοκράτες, μέχρι που βρυχήθηκε η ρωσική αρκούδα.
Φυσικά να σημειώσουμε ότι ο βρυχηθμός ξεκίνησε μετά την παράδοση των S-400 και αφού ξεκίνησαν οι συνομιλίες ΗΠΑ-Τουρκίας, για τη ζώνη ασφαλείας στη Β. Συρία, μια ενέργεια που εκνευρίζει τη Μόσχα.
Έτσι ξεκίνησαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί της Ρωσίας σε στόχους στην περιφέρεια Ιντλίμπ και η προέλαση των δυνάμεων του Άσαντ προς βοράν, με τον ΥΠΕΞ της Ρωσίας, Λαβρόφ να δηλώνει ότι προειδοποιήθηκε-ενημερώθηκε η Τουρκία για ό,τι θα ακολουθήσει και ότι οι επιχειρήσεις και οι βομβαρδισμοί θα συνεχιστούν μέχρι να ξηλωθεί και ο τελευταίος ισλαμιστής τρομοκράτης από την περιφέρεια Ιντλίμπ.
Η Τουρκία υπέστη μια βαριά πολιτικοστρατιωτική ήττα, αφού έχουν εγκλωβιστεί στρατιώτες της στο Παρατηρητήριο 9, το οποίο αρνείται να εκκενώσει, ενώ ο πρόεδρος της Συρίας, Μ. Άσαντ, δήλωσε την Τετάρτη ότι η Τουρκία συνεργάζεται και υποστηρίζει ανοιχτά τους τζιχαντιστές ισλαμιστές τρομοκράτες!
Και ενώ γίνονται όλα αυτά, ενώ η Τουρκία είναι μπλεγμένη και βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στην ισλαμική τρομοκρατία, όχι μόνο στη Συρία, αλλά και στη Λιβύη, όπου βοηθά ανοικτά με όπλα τους ενόπλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του Ισλαμικού Κράτους, με απόφαση του υπουργού Εσωτερικών Σ. Σοϋλού καθαιρεί τους δημάρχους των τριών κουρδικών μητροπολιτικών δήμων που προαναφέραμε και στη θέση τους τοποθετεί Επιτρόπους του κράτους και μάλιστα του βαθέος κράτους.
Το αιτιολογικό είναι ότι οι δήμαρχοι αυτοί, όταν διοικούν το δήμο, βοηθούν την «τρομοκρατική οργάνωση ΡΚΚ», όπως χαρακτηρίζουν το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα.
Αυτή είναι η υποκρισία της Τουρκίας. Από τη μια συνεργάζεται ανοιχτά με την ισλαμική τρομοκρατία και από την άλλη καθαιρεί δημάρχους που εκπροσωπούν περίπου πέντε εκατομμύρια πολίτες, με το αστείο αιτιολογικό που προαναφέραμε, χωρίς στοιχεία, χωρίς να έχουν δικαίωμα να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Η κίνηση αυτή της Τουρκίας καταδικάστηκε με δηλώσεις και ανακοινώσεις από τις ΗΠΑ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και από διάφορες χώρες.
Όσον αφορά την Ελλάδα, άκρα του τάφου σιωπή.
Ούτε το ΥΠΕΞ, ούτε οι δήμαρχοι των μεγάλων ελληνικών πόλεων, ούτε η ΚΕΔΕ - Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος.
Γιατί κύριοι δεν δηλώνεται τη συμπαράστασή σας στον διωκόμενο κουρδικό λαό και γιατί δεν καταδικάζεται τη βάρβαρη παρέμβαση του τουρκικού κράτους εναντίον των εκλεγμένων αντιπροσώπων των Κούρδων πολιτών;
Τι φοβάστε;
Αποτινάξτε επιτέλους το φόβο από πάνω σας, γιατί όσο φοβάστε, τόσο εκτρέφετε την τουρκική επιθετικότητα.
Σηκωθείτε όρθιοι επιτέλους και σηκώστε ψηλά το κεφάλι, πριν είναι πολύ αργά.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα δημοκρατία και το Pontos-news
