Νύχτα μνήμης και εξέγερσης η χθεσινή με σοβαρά επεισόδια να αμαυρώνουν την διαδήλωση στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Σε πεδίο μάχης μετατράπηκαν τα Εξάρχεια μετά την ολοκλήρωση της πορείας καθώς ομάδες νεαρών επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ σε διμοιρίες των ΜΑΤ με τους αστυνομικούς να απαντούν με εκτεταμένη χρήση χημικών. Κι όλα αυτά με αφορμή την απόφαση για απελευθέρωση Κορκονέα, που για τους αναρχικούς αποτελεί ένα ακόμη ληθαράκι στο οικοδόμημα της επερχόμενης μεγάλης ταραχής που σχεδιάζουν.
Μάλιστα το δικό του “μανιφέστο” κατέθεσε σχετικά με την δικαστική απόφαση για τον Κορκονέα ο επίσης προσφάτως αποφυλακισθείς Νίκος Ρωμανός, ο οποίος σε ηλικία 15 ετών, είδε τον φίλο του να πέφτει νεκρός, και κατόπιν είχε συλληφθεί τον Φεβρουάριο του 2013 μαζί με 3 ακόμη άτομα για απόπειρα ένοπλης ληστείας στην Αγροτική Τράπεζα.
Στο μανιφέστο του αυτό προσαπθεί να δώσει ιδεολογικη΄χροιά στις απόψεις του λέγοντας πως
“Η απόφαση του εφετείου για τον Κορκονέα και τον Σαραλιώτη με όλες τις προκλητικές σημαιολογίες που αυτή κουβαλάει, και τα μηνύματα που εκπέμπει δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα στιγμιότυπο του κοινωνικού πολέμου της εποχής μας”.
Αφού κάνει μια ιστορικη΄αναδρομή σε άλλα περιστατικά από το εξωτερικό σημειώνει:
“Η προκλητική ποινή των 13 ετών στον Κορκονέα και η αθώωση του Σαραλιώτη που επιφύλαξε το εφετείο της Λαμίας στους μπάτσους – δολοφόνους ήταν μια πολιτική απόφαση με όλη την σημασία της λέξης. Μια απόφαση που επιβραβεύει την δολοφονική αστυνομική βία ακόμα και αν στρέφεται ενάντια σε νεολαίους. Μια απόφαση που στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα προκλητικής ασυλίας στους κατασταλτικούς μηχανισμούς : “Έχετε το ελεύθερο να δολοφονήσετε όποιον δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις σας χωρίς συνέπειες”. Μία απόφαση που ουσιαστικά οπλίζει την σφαίρα στην θαλάμη των ένοπλων φρουρών της έννομης τάξης μπροστά στις νέες κατασταλτικές σταυροφορίες που οργανώνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με στόχο το ανατρεπτικό κίνημα.
Είναι τρομακτικό το μέγεθος της υποκρισίας και της πολιτικής χυδαιότητας εκ' μέρους της Νέας Δημοκρατίας και των εκδοτικών ομίλων που την στηρίζουν όταν υποστηρίζουν ότι για την συγκεκριμένη δικαστική απόφαση ευθύνεται ο νέος ποινικός κώδικας, όταν γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις καμία σχέση δεν έχουν με ποινικούς κώδικες αλλά με την ουσία του κράτους.
Είναι τρομακτικό το μέγεθος της υποκρισίας όταν εδώ και δεκαετίες η δικαστική εξουσία με παλιούς και νέους ποινικούς κώδικες, δίνει προκλητική ποινική ασυλία στους ένστολους μισθοφόρους για κάθε πράξη αστυνομικής βίας, συγκαλύπτει τους διεφθαρμένους αξιωματούχους της πολιτικής ελίτ για κάθε τυχόν εμπλοκή τους σε οικονομικά σκάνδαλα, κλείνει τα μάτια όταν τα καράβια της επιχειρηματικής ελίτ περνάνε γεμάτα πρέζα από μπροστά της,
Είναι τρομακτικό το μέγεθος της υποκρισίας όταν όλο αυτό το πολιτικό και επιχειρηματικό σκυλολόι ούρλιαζε στα τηλεοπτικά παράθυρα για τις νόμιμες ανάσες ελευθερίας του Δημήτρη Κουφοντίνα ενώ παράλληλα μεθόδευσε ενάντια στους ίδιους τους νόμους τους το νέο καθεστώς εξαίρεσης που βιώνει, να μιλάει για αποφάσεις της δικαιοσύνης που πρέπει να γίνουν σεβαστές.
Είναι τρομακτικό το μέγεθος της υποκρισίας όταν χιλιάδες κρατούμενοι και οι οικογένειες τους βιώνουν καθημερινά την σιδερένια πυγμή της αστικής δικαιοσύνης η οποία επικυρώνει τα διαβιβαστικά της αστυνομίας φορτώνοντας στις κλούβες που γυρνάνε στις φυλακές σώματα γεμάτα με απελπισία και κατεστραμμένη ψυχοσύνθεση” .
Κατόπιν επικαλείται την “φωνή της ανατρεπτικής συνείδησης που θα μιλήσει την γλώσσα της αλήθειας για τον κόσμο της εξουσίας και τις προθέσεις του. Που θα αναγνωρίσει στο πρόσωπο της αστικής δικαιοσύνης έναν σκληρό μηχανισμό ταξικής κυριαρχίας για την αναπαραγωγή των συμφερόντων του κράτους και του κεφαλαίου” και στέλνει μήνυμα:
“Δικαιοσύνη; Θα βρεις δικαιοσύνη στον άλλο κόσμο. Σ’ αυτή τη ζωή έχουμε μόνο νόμους” (William Gaddis)
“Παραφράζοντας την φράση του William Gaddis μπορούμε να πούμε ότι δικαιοσύνη δεν θα βρουν σε αυτό τον κόσμο οι οικογένειες των θυμάτων της αστυνομικής βίας, όσοι ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν μέσα στα αστυνομικά τμήματα, όσοι αναζητούν την επιβίωση τους σε κάδους σκουπιδιών και φιλανθρωπικά συσσίτια, όσες οικογένειες είδαν τους ανθρώπους τους να βουτάνε από τις ταράτσες σπρωγμένοι από τα χέρια τραπεζιτών, πολιτικών και κάθε λογής άριστων, όσοι πρόσφυγες θαφτήκαν με ανώνυμες επιγραφές στον βυθό της Μεσογείου, όσοι περιμένουν στριμωγμένοι στις ουρές του ΟΑΕΔ, όσοι έχουν κάνει “σπίτι” τους τις υπόγειες διαβάσεις και τα πεζοδρόμια των εμπορικών δρόμων, όσοι πέθαναν σε κάποιο δολοφονικό “εργατικό ατύχημα” στον βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας ανάμεσα σε σκαλωσιές και τσιμέντο.
Η απόφαση του εφετείου για τον Κορκονέα και τον Σαραλιώτη με όλες τις προκλητικές σημαιολογίες που αυτή κουβαλάει, και τα μηνύματα που εκπέμπει δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα στιγμιότυπο του κοινωνικού πολέμου της εποχής μας. Μια στιγμή νόμιμης αποκατάστασης της κρατικής βίας και αυθαιρεσίας, μια στιγμή επαναδιατύπωσης των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών, μια στιγμή επαναφοράς της συλλογικής ιστορικής μνήμης για το ανατρεπτικό κίνημα” καταλήγει.
Στις δύσκολες μέρες που έρχονται για τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την ισότητα και την ελευθερία η συγκεκριμένη στιγμή πρέπει και θα λειτουργήσει ως μια ακόμα απόδειξη της δικαιοπραξίας του ανατρεπτικού αγώνα.
Τέλος για την δική του απόφαση αποφυλάκισης διευκρινίζει: “Έχει διατυπωθεί από διάφορα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε η άποψη ότι η απόφαση του εφετείου μου ήταν αυτή που οδήγησε στην αποφυλάκιση μου. Προς αποκατάσταση της αλήθειας λοιπόν η αποφυλάκιση μου ήταν προδιαγεγραμμένη για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έχοντας εκτίσει το σύνολο των ποινών μου χωρίς την απόφαση του συγκεκριμένου εφετείου. Ακόμα και με την συγκεκριμένη απόφαση το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι προκλητικό αν σκεφτεί κανείς ότι καταδικάστηκα σε 14 χρόνια για τους εμπρησμούς στα προσωπικά οχήματα του Παπαντωνίου. Προφανώς τα καμμένα αμάξια του χρήζουν αυστηρότερης ποινικής αντιμετώπισης από μια κρατική δολοφονία στον μαγικό κόσμο της αστικής δημοκρατίας με τον απεριόριστο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή”.
Πάτρα
Πάντως το καζάνι βράζει... Μετά τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά επιθέσεων στα Εξάρχεια από μπαχαλάκηδες σε εκπροσώπους των Σωμάτων Ασφαλείας ή απλου΄ςπ ολίτες που θεωρήθηκαν εθνικιστές, το απόγευμα της Δευτέρας ξυλοκοπήθηκε άνδρας στην Πάτρα για τους ίδιους λόγους, επειδή έφερε κατά τους δράστες “εθνικιστικά ταττού στο σώμα του” (μαιάνδρους στο δεξί μπράτσο κι έναν ήλιο της Βεργίνας στον αριστερό ώμο).
Με περηφάνια οι δράστες σχολιάζουν σε δική τους ιστοσελίδα:
“Τα αντιφασιστικά μας αντανακλαστικά υπήρξαν άμεσα και δραστικά με κατεύθυνση το σώμα τουκαι το πρόσωπο του. Αφού άρπαξε, όσο ξύλο άρπαξε, τον αφήνουμε να σηκωθεί να φύγει φωνάζοντας -παρουσία δεκάδων περαστικών- πως είναι φασίστας και πως στην πόλη που ζούμε δεν ανεχόμαστε να κινούνται φασίστες. Χαρακτηριστικό είναι πως κανένας από τον υπόλοιπο παριστάμενο κόσμο δεν έκανε κίνηση να τον υπερασπιστεί, ούτε λεκτικά ούτε σωματικά. Ο φασίστας έφυγε με εμφανή καρούμπαλα και μελανιές, παίρνοντας ένα επιτόπιο μάθημα μαχητικού αντιφασισμού, καθώς του επιστράφηκε ένα μέρος της κοινωνικής-ταξικής αντιβίας, απ’ τη συνολική βία που έχουν κατά καιρούς εξαπολύσει οι φασίστες και οι εθνικιστικές εφεδρείες εις βάρος ανθρώπων της τάξης μας”.
